Η παρουσία της Εθνικής Εφήβων στους "8" του EuroBasket U18 βάζει τη λέξη "επιτυχία" δίπλα από την ελληνική σημαία στην Μπρατισλάβα. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έκανε τη ζωή του δύσκολη τις τελευταίες τρεις ημέρες, αλλά αυτό που μετράει είναι πως πήρε το εισιτήριο για τα προημιτελικά της διοργάνωσης, εκεί όπου θα αντιμετωπίσει την Τουρκία (4/8, 14:30). Ενδεχόμενη νίκη επί των γειτόνων θα αποτελέσει υπέρβαση αναφορικά με τους αρχικούς στόχους και τις δυνατότητες αυτής της ομάδας, η οποία μέσα σε έξι μέρες παρουσίασε το καλύτερο και το χειρότερο δυνατό της πρόσωπο.

Η ουσία είναι αυτή που μετράει βέβαια, με τους παίκτες του Γιώργου Βλασσόπουλου να έχουν την τύχη στα χέρια τους, εντός σαράντα αγωνιστικών λεπτών. Με δύο εξ αυτών να έχουν περισσότερες αρμοδιότητες και ευθύνες, αποτελώντας τους ηγέτες της Εθνικής Εφήβων. Συστάσεις για τον Δημήτρη Μωραΐτη και τον Γιώργο Καλαϊτζάκη δεν χρειάζονται, μεταξύ όσων γνωρίζων τους δύο "μικρούς" ή ασχολούνται πιο επισταμένα με τις μικρές εθνικές ομάδες.

Ο πρώτος έχει αναλάβει από νωρίς πρωταγωνιστικό ρόλο, πράγμα που φαίνεται στην πράξη από τους 19 πόντους, τα 4 ριμπάουντ, τις 3.5 ασίστ και τα 2.8 κλεψίματα που μετράει κατά μέσο όρο. Το 12.5% που έχει στα τρίποντα βέβαια (3/24) δεν είναι κολακευτικό, πόσω μάλλον από την στιγμή που ο πατέρας του, Κώστας, έκανε καριέρα επειδή ήταν υψηλού επιπέδου. " Δεν έχει σχολιάσει το ποσοστό μου, ακόμη τουλάχιστον", είπε γελώντας ο 18χρονος πλεϊμέικερ στην ιστοσελίδα της FIBA για να προσθέσει πως " ξέρω ότι τα ποσοστά μου δεν είναι καλά, δεν ξέρω τι συμβαίνει να είμαι ειλικρινής, αλλά δεν θα σταματήσω να σουτάρω".

Αυτό είναι το μεγαλύτερο προσόν του, άλλωστε: η άγνοια κινδύνου. Εν αντιθέσει με την πλειονότητα των παικτών της ηλικίας του δεν... λογαριάζει κάτι, εν ώρα αγώνα. Γι αυτό άλλωστε έχει ξεχωρίσει από μικρός, σε σημείο να θεωρείται εξέχων μέλος των αντιπροσωπευτικών μας συγκροτημάτων και να βάζει σε προβληματισμό τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, αναφορικά με τον ρόλο που θα έχει την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο στην ΑΕΚ.

Αν μπορούσε να σταθεί κάποιος σε ένα ακόμη "συν" του παιχνιδιού του, αυτό είναι η ικανότητα που έχει στο κλέψιμο. Κυρίως γιατί χρησιμοποιεί εξαιρετικά τα χέρια του. Στην Μπρατισλάβα μετράει 2.8 κλεψίματα κατά μέσο όρο, με την αμυντική του εικόνα να μην είναι βέβαια τόσο καλή, όσο προδίδουν οι αριθμοί. Ποιος θα τον ψέξει όμως γι αυτό; Όταν έχει την μπάλα διαρκώς στα χέρια του, στο μπροστινό μέρος του παρκέ.

Κι από την άλλη, υπάρχει ο Γιώργος Καλαϊτζάκης που έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με το 2015, καλοκαίρι κατά το οποίο μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Δεν αναφερόμαστε μόνο στα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά, αλλά και στο ύψος του. Όταν ανακοινώθηκε, ήταν 1μ95. Πλέον καταγράφεται ως γκαρντ ύψους 2μ01. Κανονικός περιφερειακός, μάλιστα. Που του αρέσει να παίζει με την μπάλα στα χέρια, να δημιουργεί, να παίζει "ένας με έναν". Η ικανότητά του στην προσωπική φάση είναι χαρακτηριστική του τρόπου παιχνιδιού του, κι όλα αυτά από ένα παιδί που μετακόμισε στην Αθήνα πριν από δύο χρόνια με την ταμπέλα του "σουτέρ" να το συνοδεύει.

Μία ταμπέλα που δεν έχει αποβάλλει βέβαια (απόδειξη το 40% που έχει στα τρίποντα, τα περισσότερα εκ των οποίων μετά από ντρίμπλα). Απλά πλέον το ρεπερτόριό του έχει διευρυνθεί σημαντικά. Μπορεί στην Μπρατισλάβα να μην τον έχουμε δει να παίζει με πλάτη στο καλάθι, αλλά αυτή είναι μια συνθήκη στην οποία μπορεί επίσης να προσφέρει. Πάρτε για παράδειγμα την εξαιρετική ασίστ που είχε δώσει πριν από ένα χρόνο στον Μιχάλη Λούντζη, στο Πανελλήνιο Εφήβων της Καστοριάς.

Στη διάρκεια της περσινής αγωνιστικής περιόδου προσπάθησε να δείξει ότι δεν είναι σουτέρ. Ή τουλάχιστον όχι μόνο αυτό. Ο Γιώργος Καλαϊτζής τού εμπιστεύτηκε χρέη βασικού δημιουργού στην εφηβική ομάδα του "τριφυλλιού", δίνοντάς του παράλληλα τη δυνατότητα να εκτελεί από την περιφέρεια, υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Κι αυτό τον βοήθησε σημαντικά στο να πάψει να είναι μονοδιάστατος, κι ως ένα βαθμό προβλέψιμος. Κι αυτό του δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, όταν βλέπει ότι τα περιφερειακά σουτ δεν βρίσκουν τον στόχο.

Θέλετε να αποτυπώσουμε την εξέλιξή του με αριθμούς; Στο EuroBasket U18 που έγινε στην Σαμψούντα τον χειμώνα είχε 6.2 πόντους (με 23.5% στα τρίποντα), 2.7 ριμπάουντ και 1.7 ασίστ, για να φτάσει στους 16 πόντους (με 40% στα τρίποντα), 6.8 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ και 1.8 κλεψίματα. Η θεωρία "τον χειμώνα έπαιζε με τους 98άρηδες" είναι τόσο επικίνδυνα απλουστευμένη. Κάτι που αποδεικνύει σε κάθε ένα από τα παιχνίδια που αγωνίζεται στην Μπρατισλάβα.

Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος τους δύο παίκτες ως "Διόσκουρους", λόγω του πως ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, αλλά και του γεγονός πως είναι αμφότεροι 99άρηδες. Το βασικό είναι πως διαθέτουν διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά, στοιχείο που επιτρέπει την ταυτόχρονη παρουσία τους στο παρκέ.

Στο δικό τους χέρι είναι να συνδυάσουν την παρουσία τους στις εθνικές ομάδες με επιτυχίες, μα πάνω απ όλα να στελεχώσουν στο μέλλον την Εθνική Ανδρών. Η πρώτη ύλη υπάρχει, οπότε τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου και συνέπειας, από μέρους τους...