Υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα που αποδεικνύουν πως οι Κροάτες δεν είναι αυτό που λέτε… παλικάρια. Δεν πιάνουν την πέτρα και τη στύβουν.

Ένα ταλέντο ανέκαθεν το είχαν, είχαν όμως και μια πελώρια λαχτάρα… για να παίζουν μπουνιές μεταξύ τους και τελικά να χάνουν από τον εαυτό τους, πριν παραδοθούν στον εκάστοτε αντίπαλο.

Αυτή είναι η πέμπτη φορά που φτάνουν στα προημιτελικά, σε ό,τι αφορά τη σύγχρονη ιστορία των Ευρωμπάσκετ. Η προηγούμενη ήταν το 2009. Και ήταν η τέταρτη συναπτή συμμετοχή στους "8". Παρεμπιπτόντως, ήταν και η τέταρτη αποτυχημένη να περάσουν στα ματς που δίνουν μετάλλια. Όπως διαβεβαίωσε ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς αυτή τη φορά θα φτάσουν στο τέλος της διαδρομής.

" Θα ήταν ηλίθιο να επιτρέψουμε στην Ουκρανία να μας στερήσει ένα μετάλλιο", είπε πριν λίγο, μετά το τέλος της προπόνησης που είχε η παρέα του, " πριν έλθουμε στη Σλοβενία, στόχος μας ήταν να προκριθούμε στο Παγκόσμιο. Τώρα που έχουμε 7/7 φυσικά και θέλουμε να ανέβουμε στο βάθρο. Σεβόμαστε τους αντιπάλους μας, αλλά δεν σκοπεύουμε να αφήσουμε αυτήν την τεράστια ευκαιρία που έχουμε να πάει χαμένη".

Ένα άγχος, μια πίεση, δεν μπορεί… Θα τη νιώθουν. Πολλώ δε από τη στιγμή που έχει προηγηθεί ό,τι έχει προηγηθεί. " Όχι. Δεν νιώθουμε την παραμικρή πίεση. Και δεν έχουμε κανένα σύνδρομο. Βλέπετε, από το 2009 έχουν μείνει στο ρόστερ μόλις 2 παίκτες. Ολοι οι άλλοι ήλθαμε μετά και δεν έχουμε κανένα κόμπλεξ".

Τι πρέπει να προσέξουν στην Ουκρανία; " Τους Τζέτερ και Γκλαντίρ. Αυτοί είναι που έχουν την μπάλα πιο πολύ, από τα δικά τους χέρια περνά όλη η κυκλοφορία". Και κάπου εκεί, ενώ ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε και μια ερώτηση για την Εθνική, ώστε να καταθέσει την άποψη του (ως εκ των τελευταίων δημίων μας), η… ας πούμε συμπαθής εκπρόσωπος Τύπου των Κροατών, τον πήρε αγκαζέ και έφυγε.