Ηταν ένα αδιάφορο -από μεταγραφικής απόψεως- βράδυ, στα μέσα του περασμένου Ιουνίου, που ένας Ρώσος (ο οποίος αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν ο τζένεραλ μάνατζερ της Λοκομοτίβ Κουμπάν), ενημέρωνε τους followers του στο Τwitter (και αυτοί όλον τον ντουνιά) πως ο Νικ Καλάθης οδεύει προς το Κραζνοντάρ.

Κατ' αρχάς, ψάξαμε να βρούμε... πού είναι το Κραζνοντάρ (148 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μαύρης Θάλασσας, στο λιμάνι του Νοβόροσισκ). Μετά, ποιοι λόγοι θα μπορούσαν να κάνουν τον διεθνή γκαρντ να πει το "ναι".

Πέραν του οικονομικού (που έφτανε τα 3.000.000 ευρώ, για δυο σεζόν), υπήρχε και κάτι ακόμα: η συμμετοχή στο Eurocup που για τις ρωσικές ομάδες είναι... τύπου δώρου Θεού. Γιατί αν περιμένουν να παίξουν στην Ευρωλίγκα από τη PBL (βλ. ρωσική λίγκα) ή τη VTB United League... σώθηκαν (πρέπει να φτάσουν στους τελικούς).

Μετά, μάθαμε πως η Λοκομοτίβ είχε δεσμεύσει έναν... γνώστη του είδους (βλ. πρόκριση στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, μέσω Eurocup), για να κοουτσάρει την ομάδα (τον Εβγκένι Πασούτιν που είχε κάνει τα ίδια με την Ούνιξ Καζάν), όπως και ότι είχε μπάτζετ επιπέδου Ευρωλίγκας (πάνω από 10.000.000 ευρώ). Και τι κατάλαβε; Είναι ένα βήμα μακριά από το στόχο, μετά την πρόκριση στον τελικό του Eurocup, όπου θα συναντήσει την Μπιλμπάο.

Και ποιος ηγήθηκε αυτής της διαδρομής -και δη στους ημιτελικούς; Ο Νικ Καλάθης, ο οποίος σαφέστατα και αισθάνεται μια χαρά με την επιλογή που φαινόταν ανεξήγητη πριν οκτώ μήνες.

Το μήνυμα που είχε να στείλει στους αντιπάλους του, το βράδυ της 13ης Απριλίου, αλλά συμπαίκτες του στην Εθνική, Νίκο Ζήση και Κώστα Βασιλειάδη ήταν " γεια σας μ..., χαίρομαι που θα σας δω! Συγγνώμη αλλά θα πάω να πάρω το τρόπαιο. Είναι ένα ματς χωρίς... γυρισμό. Δεν θέλουμε να φύγουμε με άδεια χέρια από το Σαρλερουά"!

Ας γυρίσουμε λίγο πίσω το χρόνο. Πώς ήταν η φετινή σεζόν στην αρχή της; " Τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα, γιατί η ομάδα είχε πολλούς νέους παίκτες (σ.σ. όλους πλην δυο), που δεν είχαμε καν ξαναμιλήσει μεταξύ μας, αν εξαιρέσεις φυσικά εμένα και τον Αλεκς (Μάριτς). Από την αρχή, ο κόουτς μου ανέθεσε το ρόλο του βασικού πόιντ γκαρντ, εξηγώντας μου πως οφείλω να παίρνω πρωτοβουλίες εν ώρα αγώνα, για το καλό της ομάδας. Αυτή η δουλειά έγινε πιο εύκολη όταν γνωριστήκαμε καλύτερα με τους συμπαίκτες μου. Και τώρα ναι, μπορώ να πω ότι νιώθω πιο απελευθερωμένος".

Η νέα πραγματικότητα είχε φυσικά διαφορές από εκείνη που ζούσε στον Παναθηναϊκό. " Και πώς θα γινόταν διαφορετικά, από τη στιγμή που είχα δίπλα μου παίκτες όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο "Σάρας".

Αδιαμφισβήτητα έμαθε πολλά ως "πράσινος". " Οταν έχεις προπονητή, τον καλύτερο του κόσμου και συμπαίκτες που είναι οι καλύτεροι του είδους, δεν μπορείς παρά να αισθάνεσαι τυχερός. Ευλογημένος. Εμαθα πάρα πολλά. Ημουν πιτσιρικάς όταν πήγα στον Παναθηναϊκό και είχα την τύχη να παίξω σε δυο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας και να πάρω το ένα, ενώ πανηγύρισα τίτλους και στην Ελλάδα. Ωρίμασα ως άνθρωπος και ως παίκτης. Το σημαντικότερο είναι πως απέκτησα αυτοπεποίθηση".

Εχει επικοινωνία με τα "φιλαράκια"; " Μιλάω ακόμα, με τους Διαμαντίδη, "Κάικάι" (Καϊμακόγλου), τον Ιαν, τον Φώτση και τον Λόγκαν. Ημασταν οικογένεια".

Ας επιστρέψουμε όμως, στο τώρα. Νιώθει ηγέτης; " Φυσικά. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν νιώθω πίεση. Το αντίθετο. Με εξιτάρει".

Και αν όλα άλλαξαν το περασμένο καλοκαίρι στο ρόστερ της Λοκομοβίτ, ο Πασούτιν φρόντισε να πάρει παίκτες που αν μη τι άλλο είχαν εμπειρίες " Είμαστε ομάδα Ευρωλίγκας, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, αν δεν το αποδεικνύουμε σε κάθε αγώνα. Ο κόουτς μας έκανε ομάδα, κάτι που δεν ήταν εύκολο να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Για αυτό και το ξεκίνημα μας δεν ήταν το ιδανικότερο. Είναι πολύ έξυπνος και γνωρίζει πώς να βγάλει από τον καθένα μας, ό,τι καλύτερο έχει".

Μέσα στις γενικότερες αλλαγές της ζωής του, το τελευταίο οκτάμηνο ήταν και η προσθήκη της ιδιότητας... του πατέρα. " Εχει αλλάξει όλη μου η ζωή. Είναι το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει, αν δεν γίνεις πατέρας! Βέβαια, ο μικρός είναι μαζί με την Τίφανι (τη σύντροφο του) στις ΗΠΑ, γιατί ακόμα δεν μπορεί να ταξιδέψει. Μιλάμε ωστόσο, στο Skype και όταν τον βλέπω ξεχνάω τα πάντα. Είναι μαγικό"!