Ο Ολυμπιακός είχε διαθέσιμες απαντήσεις για το πρώτο μεγάλο test της καλοκαιρινής του στελέχωσης . Ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, ενώ η Maccabi απέδειξε πως η φετινή version δεν έχει καμία σχέση σε επίπεδο κατεύθυνσης με το χάος των προηγούμενων σεζόν, αλλά χρειάζεται να διανύσει αρκετή απόσταση για να φτάσει στο status της εποχής που συνήθιζε να δίνει το παρών στο τέλος του δρόμου.

O coach Σφαιρόπουλος επένδυσε στην ασφάλεια μιας πεντάδας με τρεις forwards στις θέσεις 2, 3 και 4, επαναλαμβάνοντας μια επιλογή που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στο προηγούμενο παιχνίδι απέναντι στην Malaga , πετυχαίνοντας ακριβώς το ίδιο που είχε συμβεί και με τους Ισπανούς: η Maccabi βγήκε εκτός ρυθμού, ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα δημιουργώντας προϋποθέσεις για εύστοχα τρίποντα από Πρίντεζη και Παπανικολάου, ενώ παράλληλα εκμεταλλεύτηκε τα αργά πόδια του Parakhouski τραβώντας τον λίγο ψηλότερα σε σχέση με την περιοχή που ένιωθε ασφαλής απέναντι σε κάποιον ταχύτερο παίκτη. Πώς το κατάφερε αυτό ο Ολυμπιακός; Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω στιγμιότυπο:

Αρκετά πριν την τελική πάσα, οι ερυθρόλευκοι έχουν ήδη τραβήξει τον Parakhouski εκτός θέσης, ενώ η άμυνα της Maccabi είναι απλωμένη σχεδόν σε ολόκληρο το αμυντικό της μισό. Ο Roberts έχει μόλις περάσει το κέντρο, ο Milutinov παίζει οριακά εντός της γραμμής του τριπόντου, και οι Πρίντεζης - Παπανικολάου είναι ακροβολισμένοι στις πλευρές αφήνοντας ένα τεράστιο κενό για επιθετική δράση. Ο Milutinov δίνει το screen στη δεξιά πλευρά της επίθεσης, o Thompson βγαίνει στην κορυφή παίρνοντας την πάσα από τον Roberts, και επιλέγει να επιτεθεί από την αριστερή πλευρά προς το καλάθι. Τρία δευτερόλεπτα μετά, προκύπτει η παρακάτω διάταξη:

O Thompson μόνος ανάμεσα σε τέσσερις της Maccabi, ο Milutinov ξεχασμένος στην πλάτη της άμυνας, και τελικά ο πρώτος βρίσκει τον χώρο για την πάσα στον Σέρβο που θα τελειώσει την φάση με εύκολο κάρφωμα, με τον Bolden να είναι τοποθετημένος έτσι που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δώσει την βοήθεια πάνω στον ερυθρόλευκο center. Και μπορεί το προφανές να είναι οι δύο εύκολοι πόντοι του Ολυμπιακού, το σημαντικότερο, όμως, είναι το πώς οι ερυθρόλευκοι δημιούργησαν τις προϋποθέσεις τραβώντας εκτός θέσης τον παίκτη που κάλυπτε τον χώρο κάτω από το καλάθι των Ισραηλινών (οι κινήσεις του Milutinov χωρίς την μπάλα είναι η πρώτη δράση σε κάθε επιθετική ενέργεια του Ολυμπιακού όσο ο Σέρβος βρίσκεται στο παρκέ).

Η αντίδραση της Maccabi και η απάντηση του Ολυμπιακού

Εν συνεχεία, η Maccabi αντέδρασε μετά το σοκ των πρώτων λεπτών, φέρνοντας στο παρκέ mobility με τον Tyus και επιθετική ποιότητα με τον Norris Cole. Είναι γεγονός πως η αντίδραση του Ολυμπιακού δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, κι αυτό αποδεικνύεται από τους εύκολους πόντους που πέτυχαν οι περιφερειακοί παίκτες των Ισραηλινών, εκτελώντας από μέση απόσταση. Cole και Jackson βρήκαν ευκαιρίες, ο Milutinov δεν μπορούσε να βγει ψηλά ώστε να μην εκτεθεί σε περίπτωση που η μπάλα έφτανε στον Tyus, και οι Ισραηλινοί επέστρεψαν στο παιχνίδι ισοφαρίζοντας μετά από επιθετικό rebound που αφελώς επέτρεψε η άμυνα του Ολυμπιακού στον DiBartolomeo.

Κι αν η Maccabi βρίσκεται στο σωστό δρόμο ώστε να αποκτήσει σαφή αγωνιστική κατεύθυνση, η δεύτερη περίοδος ήταν μάθημα για το πόσο μεγάλη απόσταση έχει να διανύσει, έτσι ώστε να καταφέρει να διαχειρίζεται καταστάσεις προς όφελός της, ακριβώς όπως ο Ολυμπιακός κατάφερε να επιβληθεί χωρίς να κάνει κάτι το εξωπραγματικό στο παρκέ. Αν οι ερυθρόλευκοι επέτρεπαν στους περιφερειακούς της Maccabi να επιβάλλουν τον δικό τους ρυθμό, το παιχνίδι θα πήγαινε σ’ ένα σκορ γύρω στους 80 πόντους, με πιθανότερο αποτέλεσμα την νίκη των Ισραηλινών.

Ο Norris Cole βρήκε ευκαιρίες για coast to coast και εκτέλεση από μέση απόσταση (σχεδόν μια ομάδα μόνος του στο δεύτερο δεκάλεπτο), ενώ το κέντρο βάρους της ισραηλινής επίθεσης μεταφέρθηκε στη ρακέτα του Ολυμπιακού, με συνεχείς προσπάθειες για διείσδυση μέχρι το καλάθι. Πώς απάντησαν οι ερυθρόλευκοι;

Οι επιλογές του coach Σφαιρόπουλου ήταν σαφείς. Επιβολή χαμηλού ρυθμού κόντρα στις διαθέσεις των Ισραηλινών να τρέξουν το γήπεδο, και εκτέλεση στο τέλος του χρόνου επίθεσης. Ακόμα κι όταν ο Αγραβάνης σούταρε για τρεις υπό καλές προϋποθέσεις σε δύο συνεχόμενες επιθέσεις, ευστοχώντας στη μία από τις δύο προσπάθειες, τελικά επέστρεψε γρήγορα στον πάγκο, επειδή τα σουτ του είχαν γίνει νωρίς μετά την έναρξη της επίθεσης. Αυτό είναι μία από τις βασικές αρχές που έχουν βοηθήσει τον Ολυμπιακό να διατηρεί το status του σκληρού της διοργάνωσης --οποιοσδήποτε δεν υπηρετεί πιστά το πλάνο αντικαθίσταται προς όφελος του συνόλου.

Πόσο θα αντέξει μόνος του ο εξαιρετικός Πρίντεζης;

Το δεύτερο ημίχρονο δεν επιδέχεται ιδιαίτερης ανάλυσης γύρω από συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά (πέραν των κλασικών προβληματισμών που δημιούργησαν McLean και Αγραβάνης σε σχέση με την επαρκή στελέχωση της frontline), κι αυτό είναι η ευτυχία που συνοδεύει την ύπαρξη του σπουδαίου Γιώργου Πρίντεζη στο ερυθρόλευκο roster. Ο Ολυμπιακός διανύει μια περίοδο χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη στην περιφέρεια, κι αυτό του αφαιρεί σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο του αναπάντεχου στην επίθεση. Κι όμως, τα όσα αναπάντεχα έκανε ο Πρίντεζης απέναντι στην Maccabi, ήταν αρκετά για να καλύψουν ακόμα και την απουσία του αρχηγού.

Ιδανικό positioning όσες φορές χρειάστηκε να λειτουργήσει ως spot shooter στην αδύναμη πλευρά της επίθεσης (3 εύστοχα σε 5 προσπάθειες), σεμινάριο επιθετικών κινήσεων στο χαμηλό post (ο Bolden θα θυμάται για πολύ καιρό το συναπάντημα με τον Έλληνα forward), σωστές τοποθετήσεις στην άμυνα παίζοντας από μπροστά τον προσωπικό του αντίπαλο όταν χρειαζόταν -- όσο ο Πρίντεζης αντέχει, τόσο ο Ολυμπιακός θα νιώθει ασφάλεια. Το ερώτημα, όμως, είναι: πόσο θα αντέξει;

Ακόμα και η χρήση της ίδιας της λέξης “αντέχω” στην παραπάνω ερώτηση, δίνει την απάντηση στο αν ο Ολυμπιακός χρειάζεται κάποια προσθήκη στη γραμμή των ψηλών. Το να γίνεται συζήτηση περί αντοχών τρία μόλις παιχνίδια μετά την έναρξη της regular season, και με τον Πρίντεζη να προέρχεται από ένα γεμάτο καλοκαίρι με την Εθνική, κάνει τα πράγματα ξεκάθαρα.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται παίκτη, υποστηρίζοντας το αρχικό πλάνο που έφερε τον Tillie στον Πειραιά. Το κενό στη γραμμή των ψηλών είναι εμφανές (κανένα rebound ο McLean απέναντι στη Maccabi, δύο ο Πρίντεζης), ο coach δείχνει να μην εμπιστεύεται τα λεπτά του Tillie σε Παπαπέτρου-Αγραβάνη (δικαίως, μιας και ο πρώτος παίρνει χρόνο στη θέση 3, ενώ οι μεταπτώσεις στην απόδοση του δεύτερου είναι τελικά πολύ μεγάλες για να μπορέσει να επωμιστεί την ευθύνη), και προκειμένου να μην υπάρξει η συζήτηση για μια ακόμα χαμένη ευκαιρία στο Βελιγράδι, ο Ολυμπιακός χρειάζεται να προστατέψει τον Πρίντεζη.

Οι ερυθρόλευκοι συνεχίζουν χωρίς απώλειες, κι αυτό είναι το μοναδικό που έχει σημασία στην προσπάθεια να κερδίσουν χρόνο νωρίς μέσα στη σεζόν. Οι Αμερικανοί σταδιακά προσαρμόζονται, η ομάδα μαθαίνει να επιβιώνει χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη, υπάρχουν επιθετικές (Πρίντεζης, Milutinov) και αμυντικές σταθερές ((Παπανικολάου 9 rebounds απέναντι στην Maccabi), κι ο Ολυμπιακός δείχνει να επωφελείται από το status που έχει κατακτήσει μετά τα τόσα χρόνια με σταθερό αγωνιστικό κορμό ανάμεσα στους κορυφαίους.

Την Πέμπτη, έρχεται στο ΣΕΦ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα της φετινής διοργάνωσης: η αήττητη Khimki του Γιώργου Μπαρτζώκα. Απέναντι στα όσα τρομακτικά ήδη κάνουν οι δύο Αμερικανοί της ρωσικής frontline, θα λείψει πολύ ο Khem Birch.

Επιμέλεια: Ευάγγελος Καραγιαννακίδης