Πριν την αναμέτρηση με τη Φενέρ , ο Ολυμπιακός γνώριζε πως το τελικό αποτέλεσμα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με το πλεονέκτημα έδρας --μια ενδεχόμενη ήττα θα τον έφερνε σε θέση που θα χρειαζόταν συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες για να καταφέρει να διατηρηθεί εντός τετράδας.

Εκτός από το ψυχολογικό βάρος που προσέθετε το πρέπει της νίκης, οι αμιγώς αγωνιστικές συνιστώσες δεν έμοιαζαν ιδιαίτερα ευνοϊκές για τους ερυθρόλευκους, ιδιαίτερα αν κανείς συνυπολόγιζε την εικόνα των προηγούμενων εβδομάδων --στην επίθεση, ο Ολυμπιακός έπρεπε να δημιουργήσει διαδρόμους για τον Βασίλη Σπανούλη απέναντι στην ευέλικτη και δυναμική γραμμή ψηλών της Φενέρ, ενώ στην άμυνα οι ερυθρόλευκοι έπρεπε να προστατέψουν τη ρακέτα τους απέναντι σε μια ομάδα με ύψος στις θέσεις των φόργουορντς (Ντατόμε, Μέλλι).

Όπως έχει σημειωθεί στις αναλύσεις μετά τις αναμετρήσεις απέναντι σε Κίμκι Μόσχας και Ερυθρό Αστέρα, η φετινή ερυθρόλευκη επίθεση λειτουργεί αποτελεσματικά όταν είναι επιτυχείς οι συνεργασίες του κεντρικού άξονα --όταν ο Βασίλης Σπανούλης παίρνει σκριν στα σωστά σημεία και στους κατάλληλους χρόνους κάθε απόφασή του είναι καταλυτική για την τελική έκβαση της επίθεσης του Ολυμπιακού. Απέναντι στη Φενερ, ο Σπανούλης βρήκε διαδρόμους, και, μέσω των επιλογών του, εκδηλώθηκε κάθε διαφορετική πτυχή της επίθεσης --για να συμβεί αυτό, σημαντικό ρόλο έπαιξε η σχεδόν ανεξήγητη αμυντική επιλογή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τον Βέσελυ πάνω στον Γιώργο Πρίντεζη.

ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΕ Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ

Επιλέγοντας τον Τσέχο ως προσωπικό αμυντικό του Έλληνα φόργουορντ, ο Ομπράντοβιτς έβγαλε τον Βέσελυ εκτός του άξονα δράσης του Βασίλη Σπανούλη, κι έτσι ο Ολυμπιακός είχε τις ευκαιρίες για πιο εύκολες πικ ν ρολ συνεργασίες του αρχηγού του με τον Μιλουτίνοφ. Η συγκεκριμένη επιλογή μοιάζει εκτός λογικής αν σκεφτεί κανείς πως, όταν ο Ολυμπιακός επιτίθεται, οι πικ ν ρολ συνεργασίες του Σπανούλη με τον Πρίντεζη είναι ελάχιστες --χωρίς να φοβάται το ότι σε ενδεχόμενη αλλαγή μετά το σκριν θα είχε να αντιμετωπίσει την ταχύτητα και την αλτικότητα του Βέσελυ, ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε να επιλέξει μέσα από ένα διευρυμένο φάσμα επιθετικών δράσεων.

Στην πρώτη περίοδο , ο Σπανούλης διείσδυσε μέχρι το καλάθι, σούταρε από μακριά, και τροφοδότησε τόσο τον Μιλουτίνοβ (ο οποίος είτε προσπάθησε να παίξει με πλάτη είτε να εκμεταλλευτεί τις κινήσεις των φόργουορντς παράλληλα με τη βασική γραμμή) όσο και τους παίκτες που βρίσκονταν στην αδύνατη πλευρά της επίθεσης (προέκυψαν εύστοχα τρίποντα από Μάντζαρη και Πρίντεζη, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις που ο Πρίντεζης επέλεξε να μη σουτάρει αλλά να παίξει με πλάτη κινούμενος προς το χαμηλό ποστ).

Τα αμυντικά κενά στη διάταξη της Φενέρ γίνονταν ιδιαίτερα προφανή στις περιπτώσεις που, μετά το σκριν στην κορυφή, ο Μιλουτίνοβ έπαιρνε την μπάλα στο ύψος της γραμμής των βολών λειτουργώντας ως σκαλοπάτι πριν δώσει την τελική πάσα. Τα παρακάτω στιγμιότυπα είναι χαρακτηριστικά:

Στην αρχή της επίθεσης, ο Βασίλης Σπανούλης έχει ξεκινήσει από το χαμηλό ποστ, έτσι ώστε στη συνέχεια να βγει στην κορυφή της επίθεσης για να πάρει την μπάλα. Παπανικολάου και Πρίντεζης βρίσκονται στις πλευρές, ενώ ο Μιλουτίνοβ έχει μείνει με προσωπικό αντίπαλο τον Κώστα Σλούκα στο κέντρο σχεδόν της ρακέτας. Την ίδια στιγμή, όλοι ψηλοί της Φενέρ βρίσκονται εκτός κύριας δράσης.

Ο Σπανούλης επιλέγει να δώσει την πάσα στο Σέρβο σέντερ, αυτός στρίβει τον κορμό του προς την αριστερή πλευρά, κι αυτό σχεδόν αυτόματα αναγκάζει τον Ντατόμε(2) να δώσει βοήθεια χάνοντας την οπτική επαφή με τον Παπανικολάου(1) ο οποίος κινείται στην πλάτη του Ιταλού. Στην εξέλιξη της φάσης, ο Μιλουτίνοβ δίνει την εύκολη τελική πάσα στον Παπανικολάου κι ο Ολυμπιακός ολοκληρώνει ιδανικά την επίθεση --αν ο Μιλουτίνοβ είχε στρίψει τον κορμό του προς τα δεξιά, αντίστοιχη θα ήταν η βοήθεια του Βέσελυ, με τον Πρίντεζη να έχει την επιλογή της κίνησης προς το καλάθι ή του ελεύθερου σουτ.

ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΟΥΤ

Τι συνέβαινε όταν ο Βέσελυ βρισκόταν στον άξονα δράσης του Βασίλη Σπανούλη; Με την απευθείας διείσδυση να είναι αδύνατη (τη μοναδική φορά που ο Σπανούλης επιχείρησε να διεισδύσει πάνω στον Τσέχο κατέληξε εκτός θέσης), ο Ολυμπιακός ήταν τοποθετημένος έτσι ώστε να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σουτ από την αδύνατη πλευρά, ακριβώς όπως φαίνεται παρακάτω:

Στην αρχή της φάσης, ο Πρίντεζης έχει δώσει το σκριν στον Σπανούλη ο οποίος βρίσκεται στο αριστερό φτερό με δύο αντιπάλους, ενώ το κλειδί είναι οι θέσεις των υπόλοιπων της πεντάδας. Μιλουτίνοβ και Παπανικολάου τραβιούνται έξω από το τρίποντο, κι αυτό αναγκάζει μία αντίστοιχη κίνηση από τους αμυντικούς της Φενέρ --τη στιγμή που ο Πρίντεζης υποδέχεται την μπάλα, η άμυνα των Τούρκων είναι φαινομενικά επικεντρωμένη πάνω του , αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται εντελώς εκτός θέσης. Οι δύο που είχαν βγει πάνω στον Σπανούλη βρίσκονται εκτός φάσης (Βέσελυ και Σλούκας), ο Τόμπσον βγαίνει αναγκαστικά πάνω στον Πρίντεζη, ενώ την ίδια στιγμή Ντατόμε και Ουοναμέικερ βρίσκονται επίσης προσανατολισμένοι προς τον φόργουορντ του Ολυμπιακού. Στην εξέλιξη της φάσης, η μπάλα φτάνει στον Μάντζαρη ο οποίος περιμένει ελεύθερος στη δεξιά γωνία, ευστοχώντας τελικά σε ελεύθερο τρίποντο.

Η επιθετική λειτουργία της πρώτης περιόδου απέναντι στη Φενέρ αποτελεί το φετινό στόχο του Ολυμπιακού. Σωστές συνεργασίες στον κεντρικό άξονα, εκμετάλλευση των κενών για άμεση εκτέλεση μέσω διείσδυσης ή μακρινού σουτ, δημιουργία από το χάι ποστ για όσους κινούνται παράλληλα με τη βασική γραμμή και για τους σουτέρ που βρίσκονται στην περιφέρεια, εξασφάλιση του πλαισίου που θα επιτρέπει πιο άνετες αποφάσεις για τον πόιντ γκαρντ που ξεκινάει από την κορυφή της επίθεσης.

Η ΚΑΚΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Αν κάτι μπορεί να ενταχθεί στα αρνητικά, αυτό είναι το κενό διάστημα της δεύτερης περιόδου , όταν ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε τους παίκτες του πάγκου και η Φενέρ επέστρεψε μειώνοντας τη διαφορά, τη στιγμή που οι ερυθρόλευκοι αδυνατούσαν να λειτουργήσουν επιθετικά. Συνεχόμενες λάθος επιλογές, επιθέσεις χωρίς να γίνει προσπάθεια για σουτ, λάθος πάσες προς όσους κινούνταν στη ρακέτα, στατικοί παίκτες και ροπή προς τις ατομικές ενέργειες --όπως έχει πολλές φορές σημειωθεί, οι ερυθρόλευκοι προβληματίζονται όταν χρειάζονται εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση που δε λειτουργήσει το κεντρικό πλάνο, κι αυτό το χρονικό διάστημα αποτέλεσε μια επιπλέον επιβεβαίωση.

Ο Γιάνις Στρέλνιεκς αποτέλεσε την εξαίρεση των αναπληρωματικών επιστρέφοντας στις πειστικές εμφανίσεις, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα της Φενέρ δεν επιτρέπει ασφαλή συμπεράσματα --το να παρακολουθεί κανείς μια ομάδα του Ομπράντοβιτς που παραδίνεται τόσο νωρίς, κι ενώ δεν επιχειρεί καν μια ύστατη προσπάθεια επιστροφής με τους βασικούς της πυλώνες στην πεντάδα, είναι σπάνιο φαινόμενο.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε εκμεταλλευόμενος πλήρως τα βασικά χαρακτηριστικά της φετινής του στελέχωσης, κι αυτό μπορεί να εκληφθεί ως δείγμα επιστροφής στην κανονικότητα. Αν ένα στοιχείο αποτελεί δεδομένο, αυτό είναι πως η ισορροπία στην εξαγωγή συμπερασμάτων και στην πνευματική διαχείριση αποτελούν αναπόσπαστα συστατικά της επιτυχίας. Την ερχόμενη εβδομάδα, ακολουθεί το ταξίδι στη Μαδρίτη --οι πρόσφατες εκτός έδρας απόπειρες απαγορεύεται να ξεχαστούν στο όνομα της χτεσινής υπερβολικά εύκολης νίκης.

Photo credits: eurokinissi.gr