Πριν την αναμέτρηση της Μαδρίτης , ο Ολυμπιακός είχε την ανάγκη να επιβεβαιώσει τον εαυτό του. Μετά το τέλος της, οι ερυθρόλευκοι μπορούν να αισθάνονται σίγουροι για το πλεονέκτημα έδρας. Αν κάτι κάνει τη νίκη ακόμα σημαντικότερη, αυτό είναι πως ο Ολυμπιακός κατάφερε να επιβληθεί ακόμα κι αν δε λειτούργησε το βασικό πλάνο. Κι αυτό έχει χωρίς καμία αμφιβολία την υπογραφή του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Στην πρώτη περίοδο, απόλυτος στόχος του επιθετικού πλάνου των Ισπανών ήταν ο Βασίλης Σπανούλης. Για συνεχόμενα λεπτά, δεν υπήρξε επίθεση που η Ρεάλ δεν δοκίμασε να σημαδέψει τον αρχηγό του Ολυμπιακού, με τον Πάμπλο Λάσο να προσπαθεί μέσω αυτής της επιλογής να κεφαλαιοποιήσει το σωματοδομικό πλεονέκτημα του Τέιλορ στο ματς-απ με τον Έλληνα γκαρντ --τα πρώτα 6-7 λεπτά της αναμέτρησης ήταν το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που οι Ισπανοί είχαν τον έλεγχο του ρυθμού.

Ο Τέιλορ βρήκε ευκαιρίες για επίθεση στο χαμηλό ποστ έχοντας στην πλάτη του τον Σπανούλη, εκτέλεσε άμεσα με μακρινό σουτ από την αδύνατη πλευρά της επίθεσης, κέρδισε ριμπάουντ στο αμυντικό μισό του Ολυμπιακού, ενώ την ίδια στιγμή κατάφερε να περιορίσει κατά πολύ το πεδίο δράσης του αρχηγού στην επίθεση. Κύριος στόχος, το να υπάρχει εμπόδιο στην κλασική δράση της ερυθρόλευκης επίθεσης με τον Σπανούλη να ξεκινάει από χαμηλά ώστε να βγει στην κορυφή και να υποδεχθεί την μπάλα, ακριβώς όπως φαίνεται παρακάτω:

Ο Σπανούλης ξεκινάει από χαμηλά, ενώ ο Τέιλορ βρίσκεται ήδη μπροστά του και στη συνέχεια σπάει το σκριν. Όταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού βγαίνει στην κορυφή, ο Τέιλορ είναι ήδη εκεί για να εμποδίσει την πρώτη πάσα, κι έτσι η επίθεση του Ολυμπιακού αναγκάζεται να αναδιπλωθεί από τη στιγμή που δεν καταφέρνει να λειτουργήσει σε πρώτο χρόνο.

Τι προκύπτει ως αποτέλεσμα του παραπάνω περιορισμού;

Ο Σπανούλης αναγκάζεται να βγει πιο πλάγια για να υποδεχθεί την μπάλα, τα τετραγωνικά μέτρα που είναι διαθέσιμα ώστε να κινηθούν οι παίκτες του Ολυμπιακού ελαττώνονται, κι αυτό περιορίζει ακόμα περισσότερο τις διαθέσιμες επιλογές. Το στιγμιότυπο της αμέσως επόμενης επίθεσης από αυτή που μόλις καταγράφηκε είναι χαρακτηριστικό:

Ο Σπανούλης έχει αναγκαστεί να βγει στο αριστερό φτερό, ο Τέιλορ είναι ήδη κολλημένος πάνω του, ενώ οι υπόλοιποι της πεντάδας του Ολυμπιακού μένουν στατικοί με τον αρχηγό τους εγκλωβισμένο μεταξύ τεσσάρων Ισπανών --ακόμα κι αν ο Σπανούλης έσπαζε την άμυνα που κινείται προς το τρίποντο, στο κέντρο της ρακέτας θα τον περίμεναν τα μακριά χέρια του Βάλτερ Ταβάρες. Η αρνητική εμφάνιση του αρχηγού δικαιολογείται --τον σημάδεψε μια άμυνα με μήκος και αθλητικότητα, χωρίς να του επιτρέψει να λάβει την οποιαδήποτε απόφαση χωρίς πίεση. Με τον Σπανούλη εκτός ρυθμού , ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη την αποτελεσματική λειτουργία του εναλλακτικού πλάνου.

ΟΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΟΛΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Ποιοι αποτέλεσαν τους επιπλέον πόλους της ερυθρόλευκης επίθεσης;

Πρώτος απ’ όλους, ο Γιάνις Στρέλνιεκς. Ο Λετονός γκαρντ του Ολυμπιακού βρήκε ευκαιρίες για εκτέλεση (11 πόντοι) και δημιουργία (7 τελικές), επιτέθηκε κάθετα στην ισπανική άμυνα αναγκάζοντάς την να κινηθεί προς τη ρακέτα και δημιουργώντας ευκαιρίες για τους σουτέρ που βρίσκονταν στην περίμετρο, ενώ παράλληλα αποκωδικοποίησε σωστά τις αδυναμίες των Ισπανών ώστε να προκύψουν καταστάσεις στις οποίες ο Ολυμπιακός μπορούσε να εκτελέσει υπό ευνοϊκές συνθήκες.

Αντίστοιχα σημαντικός, ο Κάιλ Ουίλτζερ. Ο Αμερικανός φόργουορντ ήταν τοποθετημένος στις σωστές θέσεις δείχνοντας πως πλέον έχει ενταχθεί πλήρως στις επιθετικές δράσεις που του εξασφαλίζουν εκτέλεση, και για μία ακόμα βραδιά έδειξε χαρακτήρα --ακόμα κι αν η ακολουθία προσπαθειών του ξεκίνησε άστοχα, ο Ουίλτζερ συνέχισε να εκτελεί. Όπως είχε σημειωθεί στην ανάλυση μετά την πρόσφατη νίκη επί της Μακάμπι σε κάποιες παρατηρήσεις γύρω από την παρουσία του Χόλις Τόμπσον, ένας παίκτης που η μπασκετική του ζωή είναι συνυφασμένη με το μακρινό σουτ, το μόνο που χρειάζεται είναι ουσιαστικές ευκαιρίες για να σουτάρει.

Πώς δημιούργησαν οι ερυθρόλευκοι ευκαιρίες για μακρινό σουτ;

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, με τον Ολυμπιακό να στοχεύει τα αργά πόδια του Φελίπε Ρέγιες:

Στην αρχή της φάσης, ο Στρέλνιεκς βγαίνει στο αριστερό φτερό προκειμένου να πάρει την μπάλα, ενώ την ίδια στιγμή ο Ουίλτζερ κινείται για να δώσει το σκριν έχοντας ως προσωπικό αντίπαλο τον Ρέγιες --ο Ολυμπιακός τον παρασύρει εκτός ρακέτας, κι αυτό από μόνο του αυξάνει τις πιθανότητες για επίθεση υπό ευνοϊκές συνθήκες, έχοντας ως βάση τις αργές αντιδράσεις του Ισπανού. Στην εξέλιξη της φάσης:

Ο Στρέλνιεκς έχει βγει αρκετά μακριά από το τρίποντο και ο Ουίλτζερ του δίνει το σκριν, ενώ ο Ρέγιες δεν ακολουθεί μιας και το να βρεθεί τόσο μακριά θα τον έβγαζε από πολύ νωρίς εκτός φάσης. Ο Στρέλνιεκς επιτίθεται πάνω στα πόδια του Ρέγιες, ο Κοζέρ ακολουθεί, ενώ ο Ουίλτζερ έχει μείνει εντελώς μόνος χωρίς κανείς να μπορεί να καλύψει σωστά το σουτ του. Ο Αμερικανός ευστοχεί ελεύθερος, και ο Ολυμπιακός έχει μόλις ολοκληρώσει μία επίθεση στην οποία εκμεταλλεύεται πλήρως το χώρο και τη φυσική αδυναμία του αντιπάλου --η πλήρης επιτυχία του εναλλακτικού πλάνου μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα είναι γεγονός.

ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΦΑΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος εμπιστεύτηκε τον Ουίλτζερ για συνεχόμενα λεπτά, ενώ το ίδιο έκανε και με τον Τόμπσον, ο οποίος ήταν επίσης αποτελεσματικός, παίζοντας παράλληλα έναν ιδιαίτερο ρόλο καθώς για κάποιο διάστημα έπαιξε άμυνα πάνω στον Ντόνσιτς --η νίκη στη Μαδρίτη χαρακτηρίστηκε από μια σειρά γενναίων αποφάσεων του προπονητή του Ολυμπιακού, ο οποίος σωστά δεν επέμεινε στον αρνητικό Βασίλη Σπανούλη.

Ο Σφαιρόπουλος άλλαξε τους περιφερειακούς του περίπου τρία λεπτά μετά την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου, αμέσως μόλις είδε πως το δίδυμο Μάντζαρη-Σπανούλη δε λειτουργεί με τον δεύτερο να κάνει λάθη σε συνεχόμενες επιθέσεις, δεν εκβίασε την επιστροφή του αρχηγού στο παρκέ μετά τον μικροτραυματισμό του, ενώ στις τελευταίες κατοχές εμπιστεύτηκε όσους κλήθηκαν να καλύψουν το δυσλειτουργικό βασικό πλάνο.

Κερδίζοντας στη Μαδρίτη, ο Ολυμπιακός πέτυχε την μέχρι στιγμής σημαντικότερη νίκη της φετινής σεζόν , σχεδόν εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα έδρας εν όψει της άνοιξης. Το μόνο που χρειάζονται οι ερυθρόλευκοι είναι να προστατέψουν την έδρα τους, κι αυτό ενώ ο περισσότερο φιλόδοξος επισκέπτης θα είναι η Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (εκτός των Λιθουανών, στο ΣΕΦ θα έρθουν Βαλένθια, Μπάμπεργκ, Μπαρτσελόνα και Αναντολού). Ένα στοιχείο που μπορεί να αποδειχθεί σημαντικότερο ακόμα κι απ’ το ίδιο το πλεονέκτημα, είναι η επιστροφή του παλιού χαρακτήρα.