Όσοι δε χάνουν αγώνα του Ολυμπιακού, είμαι σίγουρος ότι ήταν υποψιασμένοι εδώ και μέρες για αυτό που έγινε στο Ειρήνης και Φιλίας. Πραγματικά δε δημιουργεί καμία εντύπωση η εικόνα και το αποτέλεσμα.

Οι "ερυθρόλευκοι" βγαλμένοι από τον… τελικό του κυπέλλου, δεν υποτίμησαν την Μπαρτσελόνα. Πολύ απλά, έπεσαν "θύματα" της άνεσης με την οποία η αντίπαλός τους, αντιμετώπισε το ματσάκι. Την ίδια στιγμή, ανισορροπία στο μεγαλύτερο διάστημα τους ματς, κακές αποστάσεις, άσχημες επιλογές, ανάγκη για προσωπικές ενέργειες (που δε ταιριάζουν στο ύφος της ομάδας) και φυσικά, απουσία του καλύτερου… αμυντικού χαφ σε γήπεδα μπάσκετ.

Ο Παπανικολάου, είναι η ραχοκοκκαλιά στο πώς αμύνεται ο Ολυμπιακός. Από τη στιγμή που έλειψε , έπρεπε να γίνουν άλλα. Ορισμένα πέτυχαν, τα περισσότερα όχι. Σε λίγες ώρες θα ακολουθήσει στο site η ανάλυση με τα γραφήματα και θα δείτε και στην πράξη για τι ακριβώς μιλάω.

Επί της ουσίας, δε χάθηκε κάτι. Αν θέλετε τη γνώμη μου, πάει για τρίτος ο Ολυμπιακός, αλλά επειδή υπάρχει δρόμος ακόμη, δεν υπάρχει λόγος να γίνονται προβλέψεις και εικασίες. Η Μπαρτσελόνα κέρδισε εύκολα και άνετα. Καμπανάκια δε θα πω ότι χτύπησαν στο ΣΕΦ, μιας και ξέρουν πολύ καλά όλοι τους τι έπαθαν.

Τα άσχημα ξεκίνησαν από την άμυνα, "χτυπήθηκαν" έξυπνα από τον Πέσιτς, μεταφέρθηκαν στην στατιστική και κατέληξαν στις επιθετικές επιπολαιότητες, που άρχισαν να γίνονται ορατές από το δεύτερο δεκάλεπτο κιόλας. Το σερί 0-17 της Μπαρτσελόνα στην τρίτη περίοδο, ήταν απλά το επιστέγασμα για το ταξίδι του ροζ φύλλου στη Βαρκελώνη.

Πρώτη φορά στην ιστορία του ο Ολυμπιακός κατέβηκε με οχτώ ξένους στην δωδεκάδα! Δεν ξέρω πόσοι το αντιληφθήκατε, αλλά είναι ένα ξεχωριστό γεγονός και δε ξέρω αν επαναληφθεί, μιας και ήταν προϊόν τραυματισμών. Ο Σφαιρόπουλος επέλεξε στην αρχική πεντάδα τους τέσσερις Έλληνες που είχε μάχιμους και τον Μιλουτίνοβ. Το κακό για την ομάδα του Πειραιά ήταν, ότι η Μπάρτσα τούτη την περίοδο έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Οι Ισπανοί λοιπόν, με άνεση και κέφι, όρισαν τη μοίρα τους με έξυπνο τρόπο στην αρχή, απλά δεν είχαν όλες τις λύσεις (υπήρχαν απουσίες) και όσοι έρχονταν από τον πάγκο δε κρατούσαν τον ρυθμό αυτών που έπαιζαν.

Το ημίχρονο βρίσκοντας την ομάδα του Πειραιά με δυο πόντους πίσω, πιστέψτε με, ήταν μια χαρούλα. Γιατί ο Σφαιρόπουλος αναγκάστηκε κάμποσο να ψαχτεί για να βρει σχήμα που θα του έδινε πράγματα. Αρχικά, το πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν τα ριμπάουντ. Στις αλλαγές της άμυνας, οι Ισπανοί εκμεταλλεύονταν και έπαιρναν αρκετές χαμένες μπάλες.

Οι "ερυθρόλευκοι" ίσιωσαν όταν έπαιξαν με κοντό σχήμα. Όταν μάλιστα στο παρκέ βρέθηκαν Μπράουν, Σπανούλης και Μάντζαρης υπήρξε ισορροπία σε πίεση, αλλά και επιθετική απειλή. Ο αρχηγός "έπαιξε στα πόδια" τον Τόμιτς (του πήρε τρίτο φάουλ), είχε στιγμές έμπνευσης, του "φτυσε" και ένα τρομερό "τυφλό" λει απ, γενικά ήταν η αιτία να "πέσει" η διαφορά στο δίποντο.

Με επιθετικό πλουραλισμό και τον Τόμιτς να σκοράρει εύκολα, οι Καταλανοί είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Οι Ολυμπιακοί κατάλαβαν από νωρίς πόσο σημαντική είναι η απουσία του Παπανικολάου. Ο Παπαπέτρου κλήθηκε να ξεκινήσει, ο Τόμπσον από το… πουθενά έγινε πρώτη αλλαγή (και νωρίς μάλιστα). Και όσα και να "χρεώσεις" στον Αμερικανό, πρέπει να ομολογήσουμε, ότι μόνο εύκολο δεν είναι για έναν παίκτη να βρίσκει ρυθμό όταν είναι εκτός Α1 και παλεύει να διατηρηθεί μέσω των προπονήσεων.

Βέβαια του Χόλις δε του φταίει κανείς και δυστυχώς για αυτόν, πλέον, θα πρέπει όποτε του δίνεται η ευκαιρία να παίζει σούπερ για να "δηλώνει" την παρουσία του. Στο δεύτερο μέρος, ήρθε το μεγάλο σερί που σας έγραψα στον πρόλογο. Ε, μετά όλα τα άλλα ήταν εύκολα.

Το μίνι ξέσπασμα (50-59) προϊόν της εξέδρας και μόνο, δεν ήταν αρκετό. Γιατί είπαμε, "θάλασσα" τα έκανε η Μπάρτσα φέτος, αλλά δεν έχει και τίποτα άχρηστους. Αυτό που για άλλη μια φορά συνεχίστηκε και είναι σήμα κατατεθέν του Ολυμπιακού, είναι πως όταν χάνει τουλάχιστον το… ευχαριστιέται.

Μεγάλες διαφορές, τραγικά ποσοστά και πάει λέγοντας. Μια ματιά στα σουτ τριών πόντων θα σας πείσει. Τους πόντους που έβαλε ο Ολυμπιακός σε όλο το ματς, η αντίπαλός του, τους πέτυχε στα τρία δεκάλεπτα! Όπως και να ‘χει η ζωή συνεχίζεται στο λιμάνι, ο κόσμος στήριξε και πολύ καλά έκανε, τους αποθέωσε όλους, στάθηκε στο πλευρό του Σφαιρόπουλου που περνάει τραγική εβδομάδα.

Η Μπαρτσελόνα θα ‘χει να καυχιέται ότι διέλυσε δυο φορές φέτος τον Ολυμπιακό, αλλά αυτή τον Μάη θα είναι σπίτι της και οι Πειραιώτες πολύ πιθανό να φτάσουν ως το τέλος του προορισμού. Αρκεί να ‘χουν υγεία, ηρεμία και καθαρό μυαλό. Επαναλαμβάνω, είναι σπαστικό να σε διασύρουν, αλλά αυτή η ομάδα μέση οδό δεν έχει. Ή θα συγκλονίζει με τις νίκες της ή θα χάνει πολύ. Τα λέμε μετά την ΤΣΣΚΑ...