Ο Ολυμπιακός έβγαλε και πείσμα και αντίδραση . Και είναι αλήθεια ότι οι τροχιές των παικτών του συναντήθηκαν με τις βασικές τους αρχές. Ειδικά στο πρώτο μισό της τέταρτης περιόδους όταν είπαν όχι σε κάθε προσπάθεια της Ζαλγκίρις να βάλει καλάθι.

Κι οι βασικές αρχές του Ολυμπιακού στο μπάσκετ είναι ακριβώς αυτό το παιχνίδι. Αυταπάρνηση, μάχη για κάθε μπάλα, δύναμη στη δύναμη. Από την ατσάλινη άμυνά τους οι Πειραιώτες πήραν τον αέρα που ήθελαν, τις ανάσες που ζητούσαν και έτσι ήρθαν τα μεγάλα σουτ. Θυμηθείτε τα, Μάντζαρης , Παπανικολάου και Πρίντεζης. Ο Ολυμπιακός από ισόπαλος στο 30, ξέφευγε των Λιθουανών στην πιο κρίσιμη στιγμή, δείχνοντας έτοιμος να ισοφαρίσει!

Τα κότσια του είχαν φανεί πριν από το παιχνίδι. Όταν ο Παπανικολάου έβαλε τη φόρμα του να κάνει προπόνηση, ζητώντας να παίξει, ή όταν ο Μπόγρης εξέπληξε τους πάντες αψηφώντας τη ρήξη μηνίσκου και μπαίνοντας στο παρκέ για να παίξει έστω και ένα λεπτό. Έπαιξε περίπου εφτά, παίζοντας "ξύλο" σε κάθε φάση που βρέθηκε πρωταγωνιστής. Ο Τζαμέλ Μακ Λιν παραδέχθηκε ότι … έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την αυταπάρνηση των συμπαικτών του, δηλώνοντας "περήφανος που ανήκει στον Ολυμπιακό".

Πάει και ο Τζαμέλ. Βαφτίστηκε και επισήμως "Ολυμπιακός"!

Ο ΞΑΝΘΟΣ, Ο ΜΟΥΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΩΣΙΔΗΣ

Κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης, στις πρώτες του μέρες στον Πειραιά, είτε γιατί το πίστευε, είτε γιατί ήθελε να κολακέψει το κοινό του Ολυμπιακού έλεγε φωναχτά: "Εγώ είμαι αρειανός, αλλά μεγάλωσα βλέποντας τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού να πέφτουν σαν τρελοί σε κάθε φάση, να παίζουν με ματωμένα κεφάλια. Ο Μουράτης, ο Ρωσίδης και οι άλλοι. Ε, πώς να μη τους θαυμάσω; Και πώς να μη ζητήσω τα ίδια από τους παίκτες μου".

Εν έτει 2018, είναι λίγο δύσκολο να ψάχνεις για Μουράτηδες και Ρωσίδηδες, εκτός αν είσαι στον Πειραιά. Το μπάσκετ, ο αθλητισμός γενικότερα, είναι ωραίο που εξελίσσεται. Δεν μένεις ποτέ στα ίδια και τα ίδια. Από την άλλη, όμως, ορισμένα πράγματα δεν μπορεί και δε γίνεται να αλλάξουν. Η ψυχή θα υπερτερεί πάντα της οποιαδήποτε τεχνογνωσίας. Κι όταν την καταθέτεις κάποιος μέσα στο γήπεδο πολύ δύσκολα … θα χάσει.

Με το που έμαθαν άλλωστε, οι οπαδοί του Ολυμπιακού, ότι ο Μπόγρης παίζει με ρήξη, έγινε αμέσως ο ήρωάς τους. Η φωτογραφία του διεθνή Έλληνα μπήκε σε αμέτρητα ποστ θαυμασμού στα σόσιαλ μίντια.

Αυτή η ένταση, αυτό το πάθος που βγάζουν οι παίκτες του Ολυμπιακού διαχρονικά διαπνέει σαν ηλεκτρικό ρεύμα και την εξέδρα. Δώσε τους ψυχή στους ολυμπιακούς και … πάρε τη δικιά τους. Ο κόσμος δεν κάθισε ούτε δευτερόλεπτο στο δεύτερο ματς. Σηκώθηκε στο πόδι, ζώντας σχεδόν κάθε φάση, συμμετέχοντας με τη λαβωμένη του ομάδα σε μια τεράστια μάχη.

Για ένα βράδυ, μπήκε στην άκρη η υψηλή κριτική, οι γκρίνιες ακόμη και οι … αποχωρήσεις πριν από το τέλος του αγώνα, για να γίνουν ένα σώμα και μια ψυχή, οι οπαδοί και η ομάδα. Ε, όσο καλή ομάδα κι αν είναι η Ζαλγκίρις σε αυτό τον συνδυασμό, δύσκολα θα έβρισκε την απάντηση.

Ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα . Τα κορμιά των περισσότερων πρέπει να γέμισαν με μελανιές. Δυο, άλλωστε, μάτωσαν κιόλας. Ο Πρίντεζης στο αριστερό φρύδι σαν μποξέρ, ο Στρέλνιεκς στον αντίχειρα. Άλλωστε άμυνα παίζει και η Ζαλγκίρις. Παρόμοια θα λέγαμε με του Ολυμπιακού, με τους παίκτες του Σάρας μάλιστα πολλές φορές να … ξεπερνάνε τα εσκαμμένα, ζητώντας και τα ρέστα. Είναι λίγο "παρμένοι" οι Λιθουανοί, αλλά να ξέρετε ότι έτσι λειτουργούν όταν βρίσκονται σε θέση μάχης. Ειδικά όταν πιστεύουν, όπως αυτή η τρομερά μαχητική ομάδα, σε ένα θαύμα πρόκρισης στο φάιναλ-φορ. Με 1-1, άλλωστε, σαν σκορ της μάχης στον Πειραιά το θαύμα δεν είναι, πλέον, και τόσο ... θαύμα.

ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΑΣΚΟΛ ΣΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ

Το 1-1, όμως, όπως λέγαμε μετά τον πρώτο αγώνα δεν είναι … 0-2. Ο Ολυμπιακός έχει πλέον δυο ευκαιρίες στο Κάουνας, δεν πάει με το μαχαίρι στο λαιμό, αλλά μπορεί να το κάνει ο ίδιος την ερχόμενη Τρίτη στη φλογισμένη έδρα της λιθουανικής ομάδας.

Θα πρέπει να βγάλει ξανά στο παρκέ όλες τις αμυντικές του αρετές, κάτι που έκανε με θαυμαστή συνέπεια στον δεύτερο αγώνα, εκτός από την τρίτη περίοδο, όπου η Ζαλγκίρις έκανε -σε κάνα δυο φάσεις- επίδειξη ωραίων μπασκετικών συστημάτων στην επίθεση.

Δε νομίζουμε ότι θα αλλάξουν πολλά πράγματα στο Κάουνας, σε σχέση με το ΣΕΦ. Η μάχη θα δοθεί σώμα με σώμα και στη Ζαλγκίριο Αρένα.

Δε νομίζουμε ότι θα αλλάξουν πολλά στην τακτική των δυο ομάδων. Η Ζαλγκίρις θα πολεμήσει να αποκόψει τον Σπανούλη, κουράζοντάς τον ή αναγκάζοντάς τον να κρατάει την μπάλα (σε γενικές γραμμές πάντως ο αρχηγός με 32π και 13 ασίστ σε δυο αγώνες, δεν μοιάζει να έχει πολλά προβλήματα). Ο Ολυμπιακός θα κάνει το ίδιο με Πάνγκος και Γιανκούνας. Το ότι στον δεύτερο αγώνα προστέθηκαν στην εξίσωση του ο καταπληκτικός Μακ Λιν και ο Μάντζαρης με το αθόρυβο, αλλά τόσο ουσιαστικό παιχνίδι του, είναι στα συν των "ερυθρολεύκων".

Το μόνο διαφορετικό θα είναι η ατμόσφαιρα. Σαν το κοχλάζον ΣΕΦ θα μοιάζει το γήπεδο, αλλά ντυμένο στα «πράσινα»! Ο Ολυμπιακός όμως τις πιο μεγάλες νίκες του φέτος τις έχει κάνει μακριά από το ΣΕΦ. Κι αυτό κρατήστε το σαν ένα κρατούμενο για την εξέλιξη της σειράς.

ΥΓ: Ο Σάρας είναι εξαιρετικός προπονητής, φαίνεται άλλωστε. Η διαρκής ενασχόληση του με τους διαιτητές , όμως, κουράζει και γίνεται μονότονη. Και αυτή τη φορά δεν είχε δικαιολογία ότι τον ρώτησε τάχα μου, ένας Λιθουανός δημοσιογράφος. Μόνος του άρχισε το μονόλογο και το ποιηματάκι. Φτάνει…

Photo Credits: Eurokinissi