Ο αγώνας στη Fernando Buesa Arena ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό Superfoods, προκειμένου να πάρει το πρώτο του "διπλό" στην EuroLeague και να πατήσει καλύτερα στην κατάταξη. Οι "πράσινοι" είχαν κυκλώσει τη χθεσινή (2/11) αναμέτρηση με την Μπασκόνια, με τη λογική ότι η εκτός έδρας επικράτηση θα διατηρούσε πολύ υψηλά το ηθικό της ομάδας και θα έδινε την απαραίτητη ώθηση εν όψει των δύο πολύ δύσκολων αγώνων που ακολουθούν απέναντι σε Ολυμπιακό (εκτός) και Χίμκι (εντός).

Ο τρόπος με τον οποίο χάθηκε το παιχνίδι όμως, στο φινάλε ήταν αρκετός για να επαναφέρει το "τριφύλλι" στην κατάσταση που βρισκόταν πριν από τη νίκη επί της Φενέρμπαχτσε. Αυτό που αποτυπώθηκε πάντως ανάγλυφα για έναν ακόμη αγώνα είναι ότι στην παρούσα φάση, ο Τσάβι Πασκουάλ εμπιστεύεται περιορισμένο αριθμό παικτών στη διοργάνωση. Δεν είναι κάτι που αποτελεί υποκειμενικό συμπέρασμα, αλλά αυτό που αποτυπώνουν οι αριθμοί μετά από πέντε αγώνες στη διοργάνωση.

Οι "πράσινοι" δεν έχουν τη δεδομένη χρονική στιγμή τη βοήθεια που χρειάζονται από παίκτες που δεν θεωρούνται ακριβώς βασικά στελέχη, αλλά καθίστανται εξαιρετικά χρήσιμοι, ως οι β' ρόλοι στην ομάδα.

ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ

Για παράδειγμα, ο Κένι Γκάμπριελ είναι αυτός που προβληματίζει περισσότερο από κάθε άλλον. Ένας παίκτης που πέρσι αποκτήθηκε τέτοιες μέρες και βοήθησε σημαντικά στην κατάκτηση του νταμπλ, με αποτέλεσμα να επιβραβευθεί με νέο τριετές (1+1+1) συμβόλαιο, δεν είναι στην ίδια κατάσταση. Το 1'36'' που κατέγραψε ως χρόνο συμμετοχής στη Βιτόρια είναι απλά ένα μικρό δείγμα του... προβλήματος. Μέσα σε ενάμιση λεπτό, ήτοι σε τέσσερις επί της ουσίας κατοχές, έκανε δύο φάουλ (ένα αμυντικό κι ένα επιθετικό), δίχως άλλη προσφορά.

Αντίστοιχη είναι η εικόνα του στο σύνολο της φετινής διοργάνωσης, αφού μετράει 1/2 δίποντα, 1/6 τρίποντα και 6 ριμπάουντ σε 37'54''. Δείχνει να μην έχει την ίδια αυτοπεποίθηση, την ίδια σιγουριά στο παιχνίδι του. Δίχως φυσικά να έχει αλλάξει ο ρόλος του στην ομάδα, αφού εξακολουθεί να μπαίνει στο παρκέ ως δεύτερη επιλογή στο "4" -κάτι που έκανε πέρσι, επίσης.

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ

Από εκεί και πέρα, δύο παίκτες - κλειδιά για τη λειτουργία της περιφέρειας και τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει αυτή, είναι διστακτικοί και άστοχοι. Ο Μάρκους Ντένμον (1/5 δίποντα, 2/8 τρίποντα) και ο Ματ Λοτζέσκι (3/9 δίποντα, 3/10 τρίποντα) βρίσκονται ως επί το πλείστον μακριά από τον καλό τους εαυτό, με τις δύο περιπτώσεις βέβαια να είναι ξεχωριστές.

Ο πρώτος είναι πρωτάρης στην EuroLeague, κάτι που φυσικά συνεπάγεται τον απαραίτητο χρόνο για να συνηθίσει στο νέο περιβάλλον. Τα 3/13 σουτ που μετράει αφενός όμως δεν είναι συνώνυμο όσων έκανε την τελευταία τετραετία σε Τουρκία και Ιταλία, αφετέρου αδικούν εν πολλοίς την εξαιρετική δουλειά που κάνει στο πίσω μέρος του παρκέ. Απέναντι στην Μπασκόνια ήταν ο μοναδικός (ίσως) τόσο δραστήριος παίκτης των "πρασίνων" στην άμυνα στο α' δεκάλεπτο, δεν το μετέτρεψε όμως αυτό σε πόντους -πέραν ενός σουτ που έβαλε. Παρότι η παρουσία του εντός της ομάδας είναι εξαιρετική, στην πράξη ο Τσάβι Πασκουάλ δείχνει να πηγαίνει σε άλλες λύσεις. Όπως έκανε χθες (2/11), όταν -για να ξεκουράσει τον Νίκο Παππά στο γ' δεκάλεπτο- προτίμησε να αφήσει στο πλευρό του Νικ Καλάθη, τον Λούκας Λεκαβίτσιους.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ "5"

Στην παραπάνω εξίσωση μπαίνει, επίσης, η θέση "5". Εκεί όπου εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα, όχι όμως ποσοτικό. Με το "καλημέρα" της διοργάνωσης, η Μπαρτσελόνα έδειξε σε όλη την Ευρώπη τη βασική αδυναμία των "πρασίνων", τη ρακέτα τους. Ο Κέβιν Σεραφέν έκανε εντυπωσιακή δουλειά πάνω στον Τζέιμς Γκιστ και τον Ζακ Όγκαστ, την ώρα που ο Ίαν Βουγιούκας χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα.

Από το καλοκαίρι κιόλας, το "5" διαφαινόταν ως η θέση - ερωτηματικό, οι ενστάσεις αποτυπώθηκαν και καταγράφηκαν πολλάκις, αλλά στην πράξη φαίνονται όλα. Η ποιότητα και η εμπειρία του Ίαν Βουγιούκα είναι αδιαμφισβήτητη, είναι κοινώς αποδεκτά στοιχεία. Όπως επίσης η αθλητικότητα και η έφεση του Ζακ Όγκαστ στα ριμπάουντ. Αμφότερες περιπτώσεις όμως, έχουν τις ιδιαιτερότητές τους.

Σε ό,τι αφορά στον αρχηγό του "τριφυλλιού" είναι σαφές πως μπορεί να καταστεί χρήσιμος μόνο αν η μπάλα πηγαίνει στα χέρια του. Όπως επίσης, όταν απέναντί του έχει κορμιά στα δικά του κυβικά, όπως ήταν -για παράδειγμα- ο Λέον Ραντόσεβιτς. Είναι ένας ψηλός που προσφέρει με την ικανότητα που έχει στο low post, κι όχι λειτουργώντας ως screener μακριά από την μπάλα για τους σουτέρ του "τριφυλλιού" ή μέσα από το πικ εν ρολ.

Το γεγονός λοιπόν πως στις τρεις τελευταίες αναμετρήσεις της EuroLeague δεν έχει εκδηλώσει προσπάθεια (!) αποτυπώνει την αδυναμία της ομάδας στην παρούσα φάση να "απορροφήσει" το δικό του παιχνίδι και να το χρησιμοποιήσει προς όφελός της. Η ύπαρξη σχεδόν αποκλειστικά αθλητικών κορμιών στις front lines της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, της Φενέρμπαχτσε και της Μπασκόνια (λιγότερο βέβαια) είναι ένα είδος αντιλόγου ως προς τον μικρό χρόνο συμμετοχής του. Γι αυτό στη δική του περίπτωση το ποτήρι είναι τόσο μισογεμάτο όσο και μισοάδειο.

ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΟΑΚΑ

Κάπως έτσι, ο Τσάβι Πασκουάλ τήρησε πολύ "σφιχτό" rotation στο β' μέρος των δύο τελευταίων αγώνων με Φενέρμπαχτσε και Μπασκόνια, εμπιστευόμενος τους "παλιούς" (Νικ Καλάθης, Νίκος Παππάς, Κέι Σι Ρίβερς, Κρις Σίνγκλετον και Τζέιμς Γκιστ) για να γίνει η δουλειά -συν τους Λούκας Λεκαβίτσιους και Θανάση Αντετοκούνμπο, σε πολύ μικρότερο βαθμό. Στο ΟΑΚΑ έγινε, στη Fernando Buesa Arena όχι. Σε αμφότερες περιπτώσεις όμως φάνηκε πως στο τέλος η ομάδα δεν είχε "ανάσες" για να δει καθαρά το καλάθι, για να πάρει τις σωστές αποφάσεις, για να λειτουργήσει υπό καθεστώς ηρεμίας.

Αντίθετα, επιδόθηκε σε κακές επιλογές, επιθέσεις που δεν έδιναν ξεκάθαρο προβάδισμα έναντι της άμυνας. Κι αν δεν υπήρχε το κρεσέντο του Νίκου Παππά πριν από μια εβδομάδα, η... λυπητερή θα έγραφε δύο ήττες -κι ακόμη χειρότερο ρεκόρ στην EuroLeague.

Κάθε νίκη προσφέρει έξτρα χρόνο στον Παναθηναϊκό Superfoods και μια μικρή ένεση αυτοπεποίθησης, για να βγουν κι άλλοι παίκτες μπροστά. Στη Βιτόρια χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία, για να γίνει αυτό. Κι από την στιγμή που ακολουθούν ο Ολυμπιακός και η Χίμκι είναι προφανές πως χρόνος... δεν υπάρχει!