Εάν ο MVP της Ευρωλίγκας Δημήτρης Διαμαντίδης αποφάσιζε να εκδώσει την αυτοβιογραφία του, τότε μια από τις πιο ταιριαστές εκδοχές θα ήταν… «Για την αγάπη των συμπαικτών μου, η ιστορία μου», κατά το ξακουστό «For the love of the game, my story («Για την αγάπη του παιχνιδιού») του Μάικλ Τζόρνταν. Το Sport24 αποκαλύπτει τι έκανε ο αρχηγός του Παναθηναϊκού το πρωί του τελικού και όχι μόνο…

«Ο τύπος δεν πάει καλά!», αναφώνησαν οι «παλιοσειρές» του Τριφυλλιού βλέποντας τον ηγέτη τους να ετοιμάζει τα ρούχα του στις οκτώ και μισή το πρωί της Κυριακής (8/5). Ανήμερα του τελικού της Ευρωλίγκας με αντίπαλο την Μακάμπι Τελ Αβίβ η προπόνηση του Παναθηναϊκού (09.30) ήταν φυσικά προαιρετική, καθώς το παιχνίδι του τίτλου άρχιζε για πρώτη φορά τόσο νωρίς (17.30), αλλά ο αρχηγός δεν είχε όρεξη για… πρωινή siesta (σσ. παραδοσιακή ξεκούραση των Ισπανών).

«Θα πάω για σουτ», τους ενημέρωσε χωρίς πολλές κουβέντες ο Διαμαντίδης και παίρνοντας μαζί του τον Νικ Καλάθη και τους δύο πιτσιρικάδες Φώτη Ζούμπο και Γιάννη Καραμαλέγκο μπήκαν σε ένα όχημα με κατεύθυνση προς το «Παλάου Σαν Τζόρντι» στον λόφο Μοντζουίκ. Αυτός είναι ο Διαμαντίδης. Πήγε για σουτ την ημέρα του τελικού. Ποιος; Ο Διαμαντίδης, αυτός που χρειάζεται… πέντε χέρια για να κουβαλήσει τα πέντε βραβεία που από σήμερα (8/5) κοσμούν την τροπαιοθήκη του.

Καλύτερος αμυντικός, μέλος της καλύτερης πεντάδας, MVP της κανονικής περιόδου, MVP του Φάιναλ Φορ και ένα κυπελλάκι – ομοίωμα του βαρύτιμου τροπαίου που δόθηκε στην καλύτερη ομάδα της τελευταίας 20ετίας για τις επιδόσεις και την θριαμβευτική κατάκτηση της Ευρωλίγκας της περιόδου 2010-11. Με τα βραβεία, όμως, ο Διαμαντίδης… παθαίνει κάτι και η μοναξιά στο πρώτο σκαλί του βάθρου δεν ήταν ποτέ το στοιχείο του.

Όπως έκανε στο Βερολίνο τραβώντας (με το ζόρι) από το χέρι τον Φραγκίσκο Αλβέρτη για να σηκώσουν μαζί το κύπελλο του πρωταθλητή Ευρώπης μετά τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έτσι και στη Βαρκελώνη, η επιτομή του αλτρουιστή πήρε μαζί τους τους παλαιότερους παίκτες της ομάδας Κώστα Τσαρτσαρή και Μάικ Μπατίστ για να απογειώσουν από κοινού το έκτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου.

Η αγκαλιά, πάντως, του Διαμαντίδη με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού με την Μακάμπι ήταν όλα τα λεφτά. Μια σκηνή που θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη όλων, όπως και οι σφιγμένες γροθιές του 31χρονου γκαρντ προς τον κόσμο στο τέλος του ημιτελικού με τη Σιένα. Ακόμη και ο «ψυχρός» γενικά Διαμαντίδης έβγαλε τα πιο ζεστά συναισθήματα. Και σίγουρα, η εικόνα με τον 51χρονο προπονητή περικλείει τις έννοιες αγάπη, ομάδα, σεβασμός.

Η δήλωση, άλλωστε, του «άρχοντα των 8 δακτυλιδιών» «Ζοτς» στην αίθουσα Τύπου μιλούσε για αγάπη. «Είμαι πολύ χαρούμενος κάθε μέρα που έχω την ευκαιρία να μεταδίδω τις γνώσεις μου στα παιδιά. Μου αρέσει αυτό το άθλημα, είμαι ερωτευμένος μαζί του. Δεν έχει σημασία αν έχω κατακτήσει ένα ή δέκα ευρωπαϊκά. Σημασία έχουν οι τίτλοι που κατακτά ο Παναθηναϊκός», εξομολογήθηκε ο προπονητής των πρωταθλητών Ευρώπης και έσφιξε (για να κάνει πλάκα) τη γροθιά του ακούγοντας τον παρακαθήμενό του Διαμαντίδη να επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά ότι τον ενδιαφέρει μόνο ο Παναθηναϊκός. Ως γνωστόν, το ΝΒΑ δεν τον συγκίνησε ποτέ, ενώ το κεφάλαιο της Εθνικής ολοκληρώθηκε για τον κορυφαίο αυτή τη στιγμή μπασκετμπολίστα της «Γηραιάς Ηπείρου».

Η αγάπη συνεχίστηκε και στα αποδυτήρια των θριαμβευτών, τα πειράγματα (με πρωταγωνιστή τον συνήθη ύποπτο Αντώνη Φώτση) έδιναν και έπαιρναν, «κωδικός» δεν βρέθηκε όπως πριν από δύο χρόνια στο Βερολίνο (το περίφημα «κοκομπλόκο» που είχε πει ο «Batman» μετά τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ), αλλά σπρωξίματα, μπουγέλα και πανηγύρια επιβεβαίωναν το πόσο ΟΜΑΔΑ με τα γράμματα κεφαλαία είναι ο εφετινός Παναθηναϊκός και πόσο ο ένας συμπαίκτης αγαπάει τον διπλανό του, ακόμη και αν ο χρόνος συμμετοχής περιορίζεται σε λίγα δευτερόλεπτα.

Στο πούλμαν του Παναθηναϊκού πανικός. «Μετανιώνω» του Νότη Σφακιανάκη το 2000 στη Θεσσαλονίκη (πάλι τελικός με την Μακάμπι); «Ερωτεύτηκα» της Ελλης Κοκκίνου το 2011 στη Βαρκελώνη. Ετυχε, βλέπετε, να είναι το πρώτο τραγούδι στο «CD» που είχε φέρει κάποιος από την Αθήνα και λόγω των σύντομων διαδρομών από το ξενοδοχείο στο «Παλάου Σαν Τζόρντι» και τούμπαλιν, προλάβαινε να παίζει πάντα, μαζί με κάποια άλλα. Η διαφορά με τη Θεσσαλονίκη είναι ότι στη Βαρκελώνη η Κοκκίνου εμφανίστηκε αυτοπροσώπως για να χειροκροτήσει τον Παναθηναϊκό.

Οσο, λοιπόν, το «Ερωτεύτηκα» τράνταζε τα ηχεία του πούλμαν, οι οπαδοί του ΠΑΟ συνωστίζονταν στο μυθικό ξενοδοχείο «Juan Carlos» επιφυλάσσοντας υποδοχή ηρώων στους πρωταθλητές Ευρώπης, οι οποίοι βγαίνοντας με το έκτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στα χέρια τους συμμετείχαν για λίγη ώρα στο πάρτι, τραγούδησαν, γλέντησαν, φωτογραφήθηκαν με τον κόσμο, μοίρασαν αυτόγραφα και ανηφόρισαν προς τα δωμάτια για να μαζέψουν τα πράγματά τους και να ετοιμαστούν για το ταξίδι της επιστροφής. Υπάρχει, άλλωστε και… δεύτερο πάρτι στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και πρέπει να κρατήσουν τις δυνάμεις τους.