Σάββατο απόγευμα και η ΑΕΚ βρισκόταν στη Ρόδο για να αντιμετωπίσει τον Κολοσσό. Ο κόσμος των κιτρινόμαυρων πήγε στο Βενετόκλειο για να στηρίξει την ομάδα του, δεν έκαναν όμως το ίδιο και οι Ροδίτες. Τουλάχιστον όχι μαζικά. Το μικρό γήπεδο δεν γέμισε, ο Άρης Λυκογιάννης και οι παίκτες του όμως έκαναν το καθήκον τους. Μπήκαν στο ματς με πείσμα, με ενέργεια, αλλά πάνω απ' όλα με συγκέντρωση στο πλάνο τους και στο τέλος της βραδιάς ήταν οι θριαμβευτές. Έριξαν την ΑΕΚ του πολλαπλάσιου budget στο καναβάτσο και απέδειξαν ότι η καλή δουλειά συνεχίζεται κι ας μην υπάρχει κάποιος πραγματικά μεγάλος στόχος πέρα από την είσοδο στην οκτάδα της κανονικής περιόδου.

Βλέπετε, στη Ρόδο δεν ονειρεύονται να παίξουν σε ευρωπαϊκή διοργάνωση (όχι βέβαια πως δεν υπάρχει το συγκεκριμένο ενδεχόμενο στο μυαλό τους), δεν ονειρεύονται να μπουν σφήνα σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη. Τους κερδίζουν, αλλά ένα πράγμα τους ενδιαφέρει. Να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους καθημερινά, να προσφέρουν στο άθλημα το οποίο υπηρετούν και να λειτουργούν ως σκαλοπάτι παικτών που στη συνέχεια παίρνουν συμβόλαια με πολύ καλύτερες αποδοχές. Δεν ζουν και αναπνέουν για τις νίκες, τις κυνηγούν όμως και ακολουθούν έναν δικό τους δρόμο, διαφορετικό από τον πιεστικό δρόμο που περπατούν οι περισσότερες ομάδες της Stoiximan.gr Basket League.

Από τον Μάικ Τζέιμς (της τρίτης κατηγορίας του ιταλικού πρωταθλήματος, της Baskonia, του Παναθηναϊκού και των Phoenix Suns), στον Ντόμινικ Γουότερς κι από τον Τζαμέλ Χάγκινς στον Τζουβόντε Ρέντικ. Από τον Τρέβορ Ρέλεφορντ στον Λάνγκστον Χολ κι από τους Τολιόπουλο - Λαρεντζάκη στον Παναγιώτη Βασιλόπουλο και τον Χρήστο Σαλούστρο. Κι από όλους αυτούς, στον Μάλκολμ Γκρίφιν, τον Μάρβιν Τζόουνς και τους Μπρέι - Ράιτ - Χάρις και τον Τόνι Πρόστραν που ήρθε στην Ελλάδα για να σώσει την καριέρα του, ο Κολοσσός αποδεικνύει ξανά και ξανά πως έχει... μάτι.

Από τη στιγμή που οριστικοποιήθηκε η παραμονή του Άρη Λυκογιάννη στη Ρόδο, ήταν δεδομένο πως ο Κολοσσός θα έμενε σε καλό επίπεδο. Νίκη επί του Ρεθύμνου, νίκη στη Νέα Σμύρνη, ήττα στην Αμαλιάδα στα σημεία, θρίαμβος επί της ΑΕΚ και ρεκόρ 3-1 στο ξεκίνημα της σεζόν, χωρίς ο Κολοσσός να εντυπωσιάζει, χωρίς να έχει πλησιάσει τις πραγματικές του δυνατότητες, χωρίς να έχει μείνει μακριά από προβλήματα τραυματισμών. Η αρχή, λένε, είναι το ήμισυ του παντός και στο σμαραγδένιο νησί συνεχίζουν να "χτίζουν" με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, δίνοντας το παράδεισμα σε όλες τις μικρομεσαίες ομάδες της χώρας.

Άλλωστε, δεν είναι πάντα το χρήμα η απάντηση. Χρειάζεται έρευνα, μελέτη, χρειάζεται και ένστικτο βεβαίως. Οι άνθρωποι του Κολοσσού έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο επιλογής ξένων και δικαιώνονται για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν.

Τη σεζόν 2014/15 επιλέχθηκαν ο Μάικ Τζέιμς (21 πόντοι μέσο όρο), ο Ντόμινικ Γουότερς (12.6 πόντοι μέσο όρο), ο Τζαμέλ Χάγκινς (9.5 πόντοι και 6.1 ριμπάουντ μέσο όρο), στηρίχθηκε ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης (7.1 πόντοι ανά 15 λεπτά συμμετοχής), έπαιξε σε υψηλό επίπεδο ο Βασίλης Τολιόπουλος (2.6 πόντοι ανά 9 λεπτά συμμετοχής) και εκδιώχθηκε ο Ζβόνκο Μπούλιαν που είχε γρονθοκοπήσει τη... μασκότ του Ρεθύμνου. Η ομάδα τερμάτισε στην έβδομη θέση με ρεκόρ 13-13. Είχε 8-5 στη Ρόδο και 5-8 μακριά από αυτή.

Τη σεζόν 2015/16 επιλέχθηκε στον άσο ο Τρέβορ Ρέλεφορντ (13.5 πόντοι μέσο όρο) και έγιναν βασικοί ο Λαρεντζάκης (11.9 πόντοι ανά 23 λεπτά) και ο Χρήστος Σαλούστρος (7.6 πόντοι ανά 22.4 λεπτά). Η ομάδα τερμάτισε και πάλι στην έβδομη θέση με ρεκόρ 11-15. Είχε 8-5 στη Ρόδο και 3-10 μακριά από αυτή.

Τη σεζόν 2016/17 επιλέχθηκε και πάλι ο Τρέβορ Ρέλεφορντ για τον άσο (12.4 πόντοι μέσο όρο), ο Τζουβόντε Ρέντικ για τη θέση του σέντερ (11.6 πόντοι και 5.8 ριμπάουντ μέσο όρο, μαζί με το βραβείο του MVP του πρώτου γύρου της Stoiximan.gr Basket League), o Λάνγκστον Χολ (10.6 πόντοι μέσο όρο), ενώ η ομάδα στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στους Παναγιώτη Βασιλόπουλο, Χρήστο Σαλούστρο και βοήθησε τον νεαρό Κώστα Παπαδάκη, τον οποίο απέκτησε ως ελεύθερο από τον Παναθηναϊκό, να παίξει για πρώτη φορά στην Α1. Και να πάρει και μόνος του τη νίκη στο μικρό ντέρμπι αιωνίων της Α1, με το Ρέθυμνο εκτός έδρας. Η ομάδα τερμάτισε στην έκτη θέση με ρεκόρ 13-13. Είχε 9-4 στη Ρόδο και 4-9 μακριά από αυτή.

Φέτος επιλέχθηκαν ο γκαρντ Μάλκολμ Γκρίφιν (21 πόντοι μέσο όρο), ο Μάρβιν Τζόουνς (11.3 πόντοι και 6 ριμπάουντ μέσο όρο) και οι καλοί ρολίστες Μπρέι - Ράιτ - Χάρις που σιγά σιγά προσαρμόζονται, ξεπερνούν κάποια προβλήματα που τους ταλαιπώρησαν και θα βοηθήσουν περισσότερο στη συνέχεια. Βάλτε στην εξίσωση και τον Κροάτη άσο, Τόνι Πρόστραν, που έκανε εξαιρετική εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ. Η ομάδα έχει αυτή τη στιγμή ρεκόρ 3-1. Μοναδική της ήττα αυτή στην Αμαλιάδα, απέναντι στον Κόροιβο, σε ένα παιχνίδι που έχασε μόλις ένα από τα τέσσερα δεκάλεπτα.

Ο Γκρίφιν έχει αισίως 21 πόντους ανά αγώνα με 69% στα δίποντα, 43% στα τρίποντα και 77% στις βολές, μαζί με 3.3 ριμπάουντ, 4.5 ασίστ και 2 κλεψίματα ανά 27.4 λεπτά συμμετοχής. Μην πείτε στον Λυκογιάννη πως είναι ο μέχρι στιγμής MVP του Κολοσσού γιατί θα σας... κυνηγήσει. Δεν θέλει να ακούει συζητήσεις για MVP, θεωρεί πως η ομαδική δουλειά κερδίζει πάντα το ατομικό ταλέντο και η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Γιατί σας παραθέσαμε τα στατιστικά του; Για να σας πούμε πως αυτός ο 26χρονος γκαρντ που μπορεί να παίξει και στις δυο θέσεις των κοντών με την ίδια άνεση, είναι παιδί του Chicago που αγωνίστηκε σε μικρά Πανεπιστήμια, δεν έγινε draft το 2014, έζησε για δυο χρόνια στο Μαρόκο (στη Wydad, τη Fath Rabat και τη Sale) και πέρυσι στη Λετονία με τη φανέλα της άσημης Liepājas Lauvas.

Ο Κολοσσός έψαξε στο Μαρόκο και τη Λετονία για να επενδύσει τα χρήματά του, δεν κοίταξε αποκλειστικά τις μεγάλες αγορές και τη D-League, δεν αναζήτησε "βαριά" βιογραφικά. Προτίμησε να βρει παίκτες με κίνητρο, που θα δουν με σοβαρό μάτι το πέρασμά τους από τη Ρόδο. Δεν θα μείνουν εκεί για χρόνια, ξέρουν ότι η συγκεκριμένη ομάδα τροφοδοτεί την Ευρώπη με αθλητές που εκτοξεύουν τα κασέ τους και κάπως έτσι συγκεντρώνονται στην καθημερινότητά τους. Ο Μάρβιν Τζόουνς των 2μ.13, ο Κιθ Ράιτ, ο Τι Τζέι Μπρέι που πέρυσι τραυματίστηκε στο ξεκίνημα της σεζόν και δεν κατάφερε να παίξει στη Λούντβιχσμπουργκ, ο Τόνι Πρόστραν που στο ξεκίνημα της καριέρας του έμοιαζε με τον... Chris Paul αλλά κάπου έχασε το δρόμο, όλοι πήγαν στη Ρόδο για να κάνουν το επόμενο βήμα έχοντας δουλέψει σκληρά και με συνέπεια σε ένα περιβάλλον ιδανικό για κάθε αθλητή αυτού του επιπέδου που έχει φιλοδοξίες.

Μπορεί ο φετινός Κολοσσός να βρεθεί από την τρίτη (επίδοση που θα ισοδυναμεί με... πρωτάθλημα) έως την όγδοη θέση. Πιο ψηλά δεν μπορεί να πάει, πιο χαμηλά δύσκολα θα τον δούμε. Ένα είναι σίγουρο. Ο Άρης Λυκογιάννης θα συνεχίσει να δουλεύει με τη δική του, πολύ συγκεκριμένη φιλοσοφία, μαζί με τους συνεργάτες του Νερατζάκη - Παναγιωταράκο. Ο Γενικός Διευθυντής Γιώργος Γκοτζογιάννης θα συνεχίσει να μαζεύει πληροφορίες για παίκτες που ενδιαφέρουν την ομάδα με... σεμιναριακό τρόπο, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να νιώθουν όλοι σαν στο σπίτι τους και ο Κολοσσός θα παραμείνει μια μικρομεσαία μεν ομάδα, που όμως θα λειτουργεί πάντα σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι όσο βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι στο τιμόνι της. Μακάρι κάποια στιγμή να κάνει το επόμενο βήμα, μακάρι ο κόσμος του νησιού να την αγκαλιάσει λίγο περισσότερο.