Υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις αθλητών που αποκτήθηκαν από τον Ολυμπιακό από το 2000 κι έπειτα και έχουν ιστορίες που αξίζει πραγματικά να θυμόμαστε, να νοσταλγούμε και να συζητάμε. Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις "cult" παικτών, είναι ο Eyinmisan Edward Ogharanemeye Nikagbatse ή πιο απλά ο Μισάν Νικαγκμπάτσε, που πλέον έχει αλλάξει το όνομά του σε Μισάν Χαλντίν μετά το διαζύγιο των γονιών του.

Στα 34 του πλέον, έχει αποσυρθεί από τη δράση και μάλιστα από το 2011, όταν βρέθηκε στη γερμανική Γκίσεν. Μέχρι στιγμής, πέρα από το πραγματικό του όνομα, δεν έχετε δει κάτι που να προκαλεί πραγματική εντύπωση. Ο Μισάν ήταν, όμως, μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση αθλητή και ανθρώπου. Θα καταλάβετε στη συνέχεια για ποιους λόγους.

Με ρίζες από τη Νιγηρία και τη Φινλανδία, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βερολίνο. Μια πόλη "χρωματιστή", ζωντανή, ανήσυχη. Τα πρώτα του μπασκετικά βήματα τα έκανε στην Λίχτερφέλντε, μια θυγατρική ομάδα της Αλμπα και το 2000 συστήθηκε στο παγκόσμιο στερέωμα με τη φανέλα της "μικρής" Εθνικής Γερμανίας. Στο φημισμένο τουρνουά "Albert Schweitzer", στο οποίο παίρνουν παραδοσιακά μέρος οι κορυφαίες ομάδες του πλανήτη, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ (27.8 πόντους ανά παιχνίδι), αλλά και μέλος της κορυφαίας πεντάδας. Είχε δίπλα του τον Χάρη Μαρκόπουλο και τον Χρήστο Ταπούτο, τον Βίκτορ Χριάπα και τον Αυστραλό Τζέι Χολμς. Οι παράγοντες της Άλμπα κατάλαβαν ότι είχαν στα πόδια τους ένα "διαμάντι" και φυσικά τον πήραν από τη Λίχτερφέλντε. Ο Μισάν έμεινε εκεί για ένα χρόνο, αλλά ένιωθε ότι άξιζε κάτι καλύτερο. Πίστευε ότι μπορούσε να σταθεί σε υψηλότερο επίπεδο, δεν φοβόταν και αρνήθηκε να υπογράψει νέο πολυετές συμβόλαιο.

Την Άνοιξη του 2001 ο Ολυμπιακός έκανε την κίνηση-ματ και "έκλεψε" τον παίκτη από την Κίντερ Μπολόνια. Πριν καν κλείσει τα 18, ο Νικαγκμπάτσε ανακοινώθηκε από τη νέα του ομάδα και ενσωματώθηκε σε αυτή δίχως να χάσει χρόνο.

Τη σεζόν 2001-2002, στα 19 του χρόνια, έκανε ντεμπούτο στη Euroleague. Επαιξε σε 11 ματς και είχε 1.7 πόντους μέσο όρο, δεν βρήκε όσο χώρο ονειρευόταν, αλλά πάλευε στις προπονήσεις για να κερδίσει λεπτά στο rotation. Θρασύς όσο ελάχιστοι, δεν φοβόταν κανέναν αντίπαλο, είχε τρανταχτά μειονεκτήματα, αλλά έσκυβε πάντα το κεφάλι, άκουγε προπονητές και συμπαίκτες και συνέχιζε με πείσμα. Στα playoffs της Α1, την Άνοιξη του 2002, ο Αλφόνσο Φορντ και ο Μίλαν Τόμιτς έπαιξαν μπουνιές με τους Μποντιρόγκα - Παπαδόπουλο και οι μαζεμένες αποβολές ανάγκασαν τον Σούμποτιτς να ρίξει στο παρκέ τον άπειρο μεν, αλλά ατρόμητο Νικαγκμπάτσε. Τι έκανε; Σκόραρε τρίποντο και δυο βολές και οδήγησε την ομάδα του στη νίκη. Με τους Τόμιτς - Φορντ - Ρισασέ τιμωρημένους στον πρώτο Τελικό, απέναντι στην ΑΕΚ, ο 20χρονος γκαρντ έπαιξε στα 42 από τα 45 λεπτά της αναμέτρησης, έβαλε 13 πόντους, μάζεψε 9 ριμπάουντ και βοήθησε τους Πειραιώτες να πάρουν το διπλό.

Δίπλα στους Φορντ, Τόμιτς, Παπαλουκά, Φόρεστ, Ντε Μιγκέλ, Μπουντούρη, Ρισασέ, Σαβρασένκο, Γέλιτς στο πλευρό του, ο Νικαγκμπάτσε έμαθε πολλά. Το καλοκαίρι του 2002 όλα έδειχναν ότι οι Πειραιώτες θα στηριχθούν ακόμη περισσότερο στο ταλέντο του. Με τους Χαρίση, Μάρκοβιτς, Τόμιτς, Μπουντούρη, Μρσιτς το μπάτζετ έπεσε, μαζί και η ποιότητα στην περιφέρεια. Στη θεωρία, ο Μισάν είχε πολύ χώρο για να περάσει τους πάντες. Στην πράξη, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά απ' ότι περίμεναν όλοι για εκείνον τον παίκτη που έπαιζε σκυλίσια άμυνα και έβαζε τα σουτ από την περιφέρεια.

Άλλα περίμενε ο Μισάν και άλλα είδε να συμβαίνουν.

Εκείνος ο Ολυμπιακός ήταν πολύ "άρρωστος", οι αλλαγές των ξένων έφεραν κλυδωνισμούς και ακόμη περισσότερα προβλήματα. Μοράλες και Κένι Μίλερ αποκτήθηκαν για να κλείσουν οι τρύπες στην φροντ λάιν και κάπως έτσι οι θέσεις των κοινοτικών έκλεισαν. Ο Νικαγκμπάτσε βρέθηκε εκτός rotation, ο Σλόμπονταν Σούμποτιτς δεν μπορούσε να βρει κώδικα επικοινωνίας μαζί του επειδή ο νεαρός ζητούσε να έχει πολύ διαφορετικό ρόλο και οι Πειραιώτες τον έστειλαν δανεικό στη Σναιντέρο Ούντινε. Εκεί βρήκε τον εαυτό και το... χέρι του, είχε καλά νούμερα και την επόμενη σεζόν (2003-2004) δόθηκε εκ νέου με τη μορφή δανεισμού στη γερμανική Μιτελντόιτσερ, με την οποία έφτασε στη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του. Κατέκτησε το FIBA Euro Challenge.

Το 2008 τον βρήκε στην Κολωνία, όμως "πιάστηκε" ντοπέ. Είχε κάνει χρήση μιας ουσίας που ονομάζεται THC. Εκεί ήρθε γι' αυτόν η κατηφόρα. "Κόπηκε" από την Εθνική Γερμανίας που πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, αντιμετώπιζε ούτως ή άλλως σοβαρό πρόβλημα με το γόνατό του και στα 30 του σταμάτησε το μπάσκετ. Ηταν ακόμη 30 χρονών, αλλά είχε προλάβει να κερδίσει μετάλλια με την εθνική ομάδα της χώρας του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002 και το Eurobasket του 2005, όταν ηττήθηκε από την Ελλάδα στον Τελικό. Ναι, έπαιξε με τον Nowitzki και ήταν από τους κορυφαίους εκείνης της φουρνιάς.

Ο Μισάν λάτρευε παθολογικά τον Allen Iverson και προσπαθούσε να του μοιάσει. Στα πάντα. Τα cornrows στο κεφάλι, τα αξεσουάρ σε αγκώνες, γόνατα και δάχτυλα, η κορδέλα, τα φαρδιά σορτσάκια, οι σταυρωτές ντρίμπλες, ακόμη και οι εκφράσεις του προσώπου του θύμιζαν τον "Answer". Είχε το ταλέντο για να κάνει σπουδαία καριέρα, δεν έκανε άσχημη, αλλά σίγουρα μπορούσε να φτάσει πολύ ψηλότερα και να αφήσει εποχή.

Οι φίλοι του Ολυμπιακού (που "αγγίζουν" τα 30) σίγουρα τον θυμούνται. Οι νεότεροι, πρέπει να ξέρουν ότι ο Μισάν Νικαγκμπάτσε ήταν ένας πραγματικά καλός μπασκετμπολίστας. Και ας μην το δείχνουν απόλυτα οι αριθμοί του. Εκτός από τον Πειραιά, φόρεσε τις φανέλες των Ούντινε, Μιτελντόιτσερ, Ροζέτο, Καντού, Μοντεγκρανάρο, Κολωνίας, Βαρέζε, Σάρλοτενμπουργκ και Γκίσεν.

Τώρα, στα 34 του, ασχολείται με την ακαδημία του στο Βερολίνο . Αναλαμβάνει μικρούς αθλητές, βλέπει ποια είναι τα αδύναμα σημεία τους και δουλεύει με στόχο να τα βελτιώσει. Κάνει κάτι πολύ εξειδικευμένο για τα ευρωπαϊκα δεδομένα, προσπαθεί να συνεργαστεί με το ΝΒΑ και δηλώνει " Πατέρας, ονειροπόλος και καλλιτέχνης". Εχει αλλάξει και το επώνυμό του. Άφησε το Νικαγκμπάτσε και προτίμησε το Haldin, το όνομα της μητέρας του, μετά το διαζύγιό της με τον πατέρα του.

Twitter @harris_stavrou