Ήταν ο πιο συναρπαστικός τελικός στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Με εναλλαγές στο προβάδισμα στο σκορ, με δύο παρατάσεις, με μεγάλα σουτ, ένα παιχνίδι που κρίθηκε στην τελευταία φάση, μεταξύ δύο θρύλων του αθλήματος. Βασίλης Σπανούλης vs Δημήτρης Διαμαντίδης, με τον αρχηγό του Ολυμπιακού να σημειώνει το ίσως πιο clutch σουτ της καριέρας του. Το δικό του "the shot". Ένα ματς που θα μείνει στην ιστορία. Η εικόνα και το συγκεκριμένο match up ήταν ανατριχιαστικό από την έναρξη του μέχρι την εκτέλεση.

Ζητούμενο η παραμονή στην κορυφή για τα επόμενα χρόνια

Το 2013, ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να σημειώσει ένα ιστορικό back-to-back στην Ευρώπη, κατακτώντας με εντυπωσιακό τρόπο το Πρωτάθλημα Ευρώπης στο Λονδίνο, παίζοντας καταπληκτικό μπάσκετ, γνωρίζοντας την αποθέωση και την αναγνώριση, αλλά στην συνέχεια, αν και ερχόταν με φόρα από το Final Four, δεν κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα για δεύτερη σερί χρονιά, χάνοντας το και την επόμενη (2014), μη καταφέρνοντας να αξιοποιήσει το break του στο ΟΑΚΑ.

Το Πρωτάθλημα του 2012, ύστερα από 15 χρόνια ξηρασίας ήταν σημαντικό για τους Πειραιώτες, αλλά αυτό που ζητούσαν και ήθελαν διακαώς ήταν η διάρκεια και η παραμονή στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος, δείχνοντας με περισσότερο επιβλητικό τρόπο την ανωτερότητα τους σαν σύνολο. Εκτίμηση μας πως οι "ερυθρόλευκοι" διαθέτουν την τελευταία 5ετία μεγαλύτερη ποιότητα παικτών, καλύτερη ομάδα αλλά και ένα περισσότερο "δεμένο" σύνολο σε σχέση με το "τριφύλλι", αλλά την ανωτερότητα τους αυτή δεν μπόρεσαν να την δείξουν στην πράξη το 2013 και το 2014.

Με το "3-0" του 2015 και ο φετινός τίτλος που κατακτήθηκε με ανατροπή ύστερα από το πράσινο break στο πρώτο ματς, ο Ολυμπιακός απέδειξε την υπεροχή του, την αγωνιστική του ανωτερότητα, την νοοτροπία του νικητή και του πρωταθλητή που πλέον έχει αποκτήσει. Είχε χτίσει χαρακτήρα στην Ευρώπη πλέον έχτισε και στην Ελλάδα. Για τρίτη σερί χρονιά (2014, 2015, 2016) έκανε break στο ΟΑΚΑ (φέτος μάλιστα έκαναν δύο), ξόρκισε την ηττοπάθεια του στο συγκεκριμένο γήπεδο και σημείωσε το πολυπόθητο back-to-back στην Ελλάδα.

Παράλληλα, οι Πειραιώτες κατάφεραν να γράψουν ιστορία, καθώς κατέκτησαν τον συγκεκριμένο τίτλο για πρώτη φορά μέσα στην έδρα του Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός είχε 19 ολόκληρα χρόνια να κατακτήσει δεύτερο σερί πρωτάθλημα στην Ελλάδα. Από το μακρινό 1997, το τελευταίο εκείνης της "ερυθρόλευκης" πενταετίας (1993, 1994, 1995, 1996, 1997). Μία κυριαρχία που οι Πειραιώτες θέλουν να ζήσουν ξανά, καθώς ζητούμενο τους πλέον είναι η παραμονή, αλλά και η διάρκεια στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος.

Το φετινό back-to-back στην Ελλάδα, ήταν κάτι που έλλειπε από την ομάδα μπάσκετ, κάτι το οποίο ήθελαν διακαώς και οι παίκτες, ειδικά οι παλαιότεροι, όπως και η διοίκηση. Είναι το πρώτο repeat και για τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο, κάτι που το άξιζαν (όπως και άξιζαν και άλλα πράγματα στο παρελθόν), έχοντας κοπιάσει όλα αυτά τα χρόνια. Άπαντες στον Ολυμπιακό θέλουν τον τίτλο και στη νέα σεζόν, να χτίσουν και πάλι την δική τους "ερυθρόλευκη" δυναστεία. Η αρχή έγινε και με εντυπωσιακό τρόπο, κατακτώντας το πιο παλικαρίσιο πρωτάθλημα στην Ελλάδα στην ιστορία τους.

Χωρίς τους δύο από τους τρεις καλύτερους του παίκτες στην επίθεση

Ήταν συγκινητικό να βλέπεις τον Ολυμπιακό να μάχεται στο ΟΑΚΑ στον τέταρτο τελικό. Μία λαβωμένη ομάδα που αρνιόταν πεισματικά να χάσει. Με νοκ-άουτ στον πάγκο τον καλύτερο του παίκτη στην φετινή σεζόν, τον Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ με ειδική προστατευτική μπότα, μη μπορώντας να πατήσει καλά το πόδι του. Αν η σειρά πήγαινε σε πέμπτο τελικό, ήταν έτοιμος να κάνει μία ακόμη προσωπική υπέρβαση. Το παλικάρι είναι τρελός! "Ο Ολυμπιακός είναι η δεύτερη μου οικογένεια, πονάω αυτή την ομάδα και την αγαπώ", μας είπε μετά το τέλος του τέταρτου τελικού στο ΟΑΚΑ και σε αυτή την σειρά έκανε κατάθεση ψυχή και για τις δύο του οικογένειας, παίζοντας τόσο για τον πατέρα του που έφυγε πριν λίγες μέρες από την ζωή, όσο και για την ομάδα που υποστηρίζει και λατρεύει από μικρό παιδί.

Χωρίς τον Γιώργο Πρίντεζη και δίχως τον Ματ Λοτζέσκι, ο οποίος τέθηκε νοκ-άουτ από το πρώτο ημίχρονο λόγω τραυματισμού, μένοντας στον πάγκο τόσο στο δεύτερο μέρος, όσο και στις δύο παρατάσεις. Δηλαδή, ο Ολυμπιακός κατάφερε να νικήσει τον Παναθηναϊκό μέσα στο ΟΑΚΑ, κατακτώντας και το πρωτάθλημα, μη έχοντας στην διάθεση του τους δύο από τους τρεις καλύτερους παίκτες του στην επίθεση. Στην λίστα προσθέστε τον Ντι Τζέι Στρόμπερι που αγωνίστηκε έχοντας υποστεί διάστρεμμα τις προηγούμενες μέρες, αλλά και τον Οθέλο Χάντερ που τέλειωσε το ματς έχοντας κράμπα.

Ο θρύλος του Θρύλου, πρέπει να κλείσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό

Είχε όμως τον τρομερό Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος νωρίτερα μπορεί να μην κατάφερε να τελειώσει δύο κρίσιμα λέι-απ απέναντι στον Τζέιμς Γκιστ, αλλά έτσι όπως τα έφερε η μοίρα, έβαλε την σφραγίδα του σε μία ακόμη υπέροχη (και "ερυθρόλευκη") μπασκετική ιστορία που θα μνημονεύεται για τα επόμενα χρόνια. Τελευταία επίθεση, τελευταία κατοχή, η μπάλα στα χέρια του, ντρίμπλες, αντίστροφη μέτρηση, μάτι που "γυαλίζει", στο μαρκάρισμα του ο Δημήτρης Διαμαντίδης, step-back, σουτ γεμάτο αυτοπεποίθηση και η μπάλα μέσα στο καλάθι. Το ίσως πιο clutch τρίποντο της καριέρας του, σε μία ονειρική σειρά τελικών για τον ίδιο, σημειώνοντας καθοριστικά τρίποντα και στους τρεις τελευταίους τελικούς. Δεν "συγχώρησε" τον εαυτό του που δεν πήρε την μπάλα στα χέρια του στον πρώτο τελικό (όταν ξέμεινε στα χέρια του Παπανικολάου) και φρόντισε να "ξεχρεώσει" με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην συνέχεια.

Για ακόμη μία φορά έκανε επίδειξη του ηγετικού του χαρακτήρα. Ποτέ δεν κρύφτηκε στην καριέρα του. Στα δύσκολα και στα κρίσιμα φρόντιζε πάντα να βγαίνει μπροστά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για το μεγάλο σουτ, έχοντας πάντα τεράστια εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του. Κάθε φορά που η μπάλα "καίει" εκείνη καταλήγει στα χέρια του και εκείνος ξέρει να κάνει την διαφορά. Αυτό έκανε για ακόμη μία φορά στο ΟΑΚΑ. Ένα τεράστιο, καθοριστικό και σημαντικό τρίποντο που έδωσε πρωτάθλημα και μάλιστα μέσα στο ΟΑΚΑ, όπως ήταν μεγάλα σουτ τόσο εκείνο του Βαγγέλη Μάντζαρη που έστειλε το ματς στην παράταση, όσο και εκείνο του Δημήτρη Αγραβάνη.

Ο Βασίλης Σπανούλης αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μεταγραφικές κινήσεις στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, είναι ο άνθρωπος που άλλαξε το ρου της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ και της ομάδας του Ολυμπιακού (της οποίας έγινε σύμβολο) και όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, ενδεχομένως και να αποτελεί τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή (βάσει τίτλων, διακρίσεων, προσφοράς, φήμης και αίγλης) στην ιστορία του συλλόγου. Ο θρύλος του Θρύλου!

Ο Βασίλης Σπανούλης επιβάλλεται να ολοκληρώσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό και αυτό είναι κάτι που το θέλει και ο ίδιος ο αθλητής. Στην ομάδα που δέθηκε, στον σύλλογο που ταιριάζει στον χαρακτήρα, αλλά και στην ψυχοσύνθεση του όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος. Αυτό είναι το ιδανικότερο σενάριο σε μία δυνατή σχέση αμοιβαίας αγάπης. Για να συμβεί αυτό, βέβαια, θα πρέπει και οι δύο πλευρές να βάλουν... νερό στο κρασί τους, κάνοντας αμοιβαίες υποχωρήσεις, έχοντας θετική διάθεση για να βρεθεί η "χρυσή" τομή. Και αυτή υπάρχει, όπως και ο αμοιβαίος σεβασμός. Περισσότερα στην πράξη.