Επίσημη ανακοίνωση δεν έχει υπάρξει, αλλά είναι γνωστό πλέον πως ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είναι ο άνθρωπος που έχει πάρει τη θέση του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, στην άκρη του πάγκου του Παναθηναϊκού. Ο μέχρι πρότινος ασίσταντ κόουτς πήρε... προαγωγή λίγο πριν πέσει η αυλαία της φετινής αγωνιστικής περιόδου, έχοντας μπροστά του τη μεγαλύτερη πρόκληση της προπονητικής του καριέρας. Να οδηγήσει το "τριφύλλι" στο τρίτο σερί νταμπλ, αυτή τη φορά με άλλη ιδιότητα, από αυτή που κατέκτησε τους πέντε τελευταίους τίτλους της ομάδας.

Το Sport24.gr ανατρέχει στη ζωή και την καριέρα του 45χρονου κόουτς, η σχέση του οποίου με την πορτοκαλί μπάλα ξεκίνησε στον "Τάφο του Ινδού", αλλά συνδέθηκε με το Μαρούσι.

Παιδί του Παναθηναϊκού

Αυτό που ενδεχομένως να μην γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι πως ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είναι "παιδί" του Παναθηναϊκού. Με την οπτική πως στο "τριφύλλι" έσκασε για πρώτη φορά τη μπάλα, σε ηλικία 11 ετών με προπονητή τον Κώστα Κότση. Είχε μεγαλώσει δίπλα στον "Τάφο του Ινδού", οπότε τι πιο λογικό από το ενταχθεί στον Παναθηναϊκό. Κομμάτι των Ακαδημιών του συλλόγου δεν άργησε να αναδείξει το ταλέντο του, σε σημείο να χρισθεί μέλος της πρώτης ομάδας σε ηλικία μόλις 16 ετών. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να τον κρατήσει στα μέρη μας.

Τρία χρόνια μετά από αυτή τη στιγμή πήρε την απόφαση να πει -προσωρινά- "αντίο" στα μέρη μας, για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εκεί όπου συνδύασε το τερπνόν (μπάσκετ) μετά του ωφελίμου (εκπαίδευση), αφού το Boston Univerisity ήρθε στον δρόμο του, προσφέροντας πλήρη αθλητική υποτροφία. Άμα τη επιστροφή του στην Ελλάδα, με το πτυχίο στην παιδαγωγική με ειδικότητα στη φυσική αγωγή και στην προπονητική του μπάσκετ πλέον, ήρθε η ώρα να κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Ως μπασκετμπολίστας.

Το Μαρούσι της καρδιάς του

Στα χρόνια που ακολούθησαν της επιστροφής του στην Ελλάδα φόρεσε τη φανέλα του Παπάγου, του Αμαρουσίου και του Δούκα. Η ομάδα όμως που τον σημάδεψε περισσότερο από κάθε άλλη ήταν το Μαρούσι, με το οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα το 2001, ενώ γεύτηκε δεκάδες ακόμη βραδιές χαράς και ευτυχίας.

το "Μαρουσάκι" έγινε "Μαρουσάρα" έχουν ως κορυφαία αυτήν που διαδραματίστηκε στην πτήση για την πολωνική πρωτεύουσα. Οι επιβάτες μπαίνουν στο αεροπλάνο, βάζουν τις ζώνες του και στη συνέχεια ακούγεται το μήνυμα του κυβερνήτη: "Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι, ο κυβερνήτης Κώστας Μανωλόπουλος και το πλήρωμα σας καλωσορίζει στην πτήση "όνειρο" και σας εύχεται καλό ταξίδι".

Δεν επρόκειτο για απλή συνωνυμία, αλλά για τον αδερφό του τότε αρχηγού του Αμαρουσίου. Ούτε επρόκειτο για κάτι τυχαίο. Οι γνωρίζοντες την κατάσταση και όσα είχαν προηγηθεί της πτήσης, το περίμεναν. Αυτοί όμως που δεν είχαν ιδέα, έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Η αλήθεια είναι πως η διοίκηση του Αμαρουσίου είχε ζητήσει τον Κώστα Μανωλόπουλο. Έτσι, για το γούρι. Κι όπως αποδείχθηκε, όλα πήγαν ρολόι.

Με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή στην άκρη του πάγκου, το Μαρούσι κερδίζει τη Σαλόν με 74-72 στον μεγάλο τελικό και κατακτά το ευρωπαϊκό τρόπαιο, στη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας του. Η ιστορία συνεχίστηκε στο ίδιο για λίγα χρόνια ακόμη, μέχρι να έρθει η πλήρης κατάρρευση, που θα βρει την ομάδα των Βορείων Προαστίων στη Γ' Εθνική , την επόμενη σεζόν.

Το είχε μέσα του

Μόλις σταμάτησε να απαντάει "μπασκετμπολίστας" στην ερώτηση "τι επαγγέλλεσαι", άρχισε να λέει πως "είμαι προπονητής". Είχε το μικρόβιο από τα χρόνια του Boston University. Πλέον είχε και τις παραστάσεις, ως παίκτης, για να δημιουργήσει ένα κράμα ικανό να τον βάλει στην πρώτη σειρά των προπονητών. Η διαδρομή του ήταν η ενδεδειγμένη, δηλαδή ξεκίνησε από τη θέση του ασίσταντ κόουτς.

Ο πρώτος που του έδωσε το χρίσμα ήταν Ηλίας Ζούρος στο Μαρούσι, αλλά εκεί όπου άρχισε να καταλαβαίνει τι εστί προπονητής ήταν στον Μακεδονικό, υπό τον Γιώργο Καλαφατάκη. Τη σεζόν που διαδέχθηκε την παρουσία της ομάδας στον τελικό του Eurocup, οι "πράσινοι" δεν ήταν στα καλύτερά τους. Τα προβλήματα ήταν πολλά και η οικονομική δυσπραγία ακόμη μεγαλύτερη. Ο "Καλάφας" προσπαθούσε να κρατήσει τα προσχήματα, για να αποφευχθεί ο υποβιβασμός. Και τα κατάφερε. Ο Μακεδονικός τερμάτισε μία θέση πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, ρίχνοντας στην Α2 κατηγορία τον Ηρακλή και τον Κολοσσό.

Με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή συνυπήρξε με δύο ιδιότητες

Παρεμπιπτόντως, εκείνη τη σεζόν, ο ήρωας της ιστορίας μας κάθισε για πρώτη φορά στην καριέρα του σε πάγκο με την ιδιότητα του πρώτου προπονητή. Έστω και από... ανάγκη, αφού ο Γιώργος Καλαφατάκης τιμωρήθηκε με αποκλεισμό δύο αγωνιστικών. Το αποτέλεσμα δεν ήταν άσχημο, αφού ο Μακεδονικός κέρδισε τον Κολοσσό (εκτός έδρας) και την Ολύμπια Λάρισας (του Βαγγέλη Αλεξανδρή), για να κρατηθεί στη Basket League.

Κι ύστερα ήρθε (ξανά) το Μαρούσι

Με τον Μακεδονικό να οδεύει προς διάλυση (σ.σ.: απόδειξη ο υποβιβασμός) την επόμενη σεζόν, είχε έρθει η ώρα για αλλαγή παραστάσεων. Ή, αν προτιμάτε, για επιστροφή στην ομάδα που έλεγε "οικογένειά" του. Το Μαρούσι. Εκεί πέρασε πέντε χρόνια της προπονητικής του ζωής, έχοντας μπροστά του κατά σειρά τους Λευτέρη Κακιούση, Ντάρκο Ρούσο, Σούλη Μαρκόπουλο, Γιώργο Μπαρτζώκα και Βαγγέλη Αλεξανδρή.

Η καριέρα του βρισκόταν σε διαρκώς ανοδική πορεία, με τον ίδιο να δηλώνει πως " είμαι πολύ χαρούμενος που έρχομαι σε μια τεράστια ομάδα με την ιστορία και μπασκετικό κόσμο του Άρη. Όταν ήρθαμε με το Μαρούσι και αποκλείσαμε την ομάδα, ο κόσμος χειροκροτούσε. Θεωρώ ότι ο Άρης παρόλα τα προβλήματα που έχει, παραμένει ένας σύλλογος που πρέπει να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη".

Εν τούτοις, η παρουσία του στην ομάδα αποδείχθηκε βραχύβια. Το επόμενο καλοκαίρι ήρθε η ώρα για το επόμενο (μεγάλο) βήμα στην καριέρα του. Το καλοκαίρι του 2012 ήρθε το τηλεφώνημα του Αργύρη Πεδουλάκη.

Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη

Η μεγαλύτερη δικαίωση όμως είναι μία άλλη κατάκτηση. Αυτή της εκτίμησης των ανθρώπων του Παναθηναϊκού που τον κράτησαν στον σύλλογο, παρά τις αλλαγές προπονητών που έχουν γίνει. Έχει εξελιχθεί πλέον σε άτομο εμπιστοσύνης για τους "πράσινους", σε τέτοιο βαθμό που δεν δίστασαν λεπτό να του παραδώσουν το "τιμόνι" της ομάδας, μετά την αποχώρηση του Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Θεωρούν πως είναι ικανός και έτοιμος για να οδηγήσει το καράβι στα πλέι οφ της Basket League.