Ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την απόκτηση του Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, με τον 27χρονο σέντερ να γίνεται το τρίτο μεταγραφικό απόκτημα των "πρασίνων" για το φετινό καλοκαίρι. Το Sport24.gr παρουσιάζει τη ζωή του "μούσια" του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο οποίος γεννήθηκε σε μια μικρή σερβική πόλη, αλλά κατάφερε πολύ γρήγορα να ξεφύγει από αυτή.

Ο ήρωας της ιστορίας μας γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1988, στην Ιντζίγια. Πρόκειται μια από τις πιο μικρές -σε πληθυσμό- πόλεις της Σερβίας, αφού στην απογραφή του 2011 οι κάτοικοι μόλις και μετά βίας έφτασαν τους 26.025. Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε, ο πιο διάσημος "γόνος" της είναι ο ίδιος. Υπάρχει ακόμη ένας αθλητής που έχει ξεχωρίσει, αλλά ο Σρνταν Ντιμίτροφ (ποδοσφαιριστής στο επάγγελμα) δεν τον φτάνει ούτε στο ελάχιστο όσον αφορά τη δημοτικότητα.

Αν τώρα θέλετε να μάθετε κάτι παραπάνω για την πόλη από την οποία κατάγεται ο 27χρονος σέντερ θα σας πούμε πως το όνομά της προέκυψε από την περίοδο που τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής είχαν οι Τούρκοι (πίσω στο τέλος του 17ου αιώνα). Υπάρχει βέβαια ακόμη μία τάση, αυτή που θέλει την πόλη να έχει πάρει το όνομά της από μία χριστιανή ορθόδοξη λίγα χρόνια αργότερα. Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας.

Ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα ξεκίνησε την καριέρα του από την FMP, που την λες και την κορυφαία ακαδημία μπάσκετ της Σερβίας. Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε, είναι η ομάδα στην οποία έχουν παίξει σε νεαρή ηλικία -μεταξύ άλλων- οι Ζόραν Ερτσέγκ, Ντούσαν Κέτσμαν, Μίλαν Μάτσβαν, Ντούσκο Σαβάνοβιτς, Μίλος Τεόντοσιτς, Ιβάν Ζορόσκι. Την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση την έκανε σε ηλικία 17 ετών, με τα χρώματα της FMP φυσικά. Την αμέσως επόμενη χρονιά (2006-'07) αγωνίστηκε, ως δανεικός, στην Μπόρατς Τσάτσακ, πριν επιστρέψει στην ομάδα όπου ανήκε για να λογίζεται πλέον ως ισότιμο μέλος της.

Η περιπλάνηση

Δύο χρόνια καλών εμφανίσεων και σταθερής προόδου (σ.σ.: είχε 13.7 πόντους και 6.9 ριμπάουντ στο Eurochallenge τη δεύτερη) τον έφεραν στην Τουρκία (το 2010). Η Εφές Πίλσεν αναζητούσε ταλαντούχους παίκτες ανά την Ευρώπη, με το όνομά του να προκύπτει και να ενδιαφέρει έντονα τους ανθρώπους της ομάδας. Η ανάγκη των γειτόνων να δημιουργήσουν από την αρχή (το προσπαθούν από τότε, όπως διαπιστώνετε) μια ισχυρή ομάδα με φόντο (και) το μέλλον, κατέστησε τον 22χρονο τότε σέντερ ευσεβή τους πόθο. Γι αυτό και τον υπέγραψαν, με πενταετές συμβόλαιο κιόλας, αφού ήθελα να "δέσουν" ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης -στη θέση του.

Επί της ουσίας όμως, δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν το ταλέντο του. Στη διάρκεια της πρώτης του χρονιάς στην Εφές Πίλσεν, δόθηκε δανεικός στην Άλμπα Βερολίνου, με την οποία έφτασε μέχρι τους τελικούς της Μπουντεσλίγκα. Την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά της Παρτιζάν να απολαύσει τις υπηρεσίες του (με ημερομηνία λήξης βέβαια). Κι αν περιμένετε πως είχε φτάσει η στιγμή να φορέσει τη φανέλα της Εφές Πίλσεν για περισσότερο από έναν χρόνο, μην βιάζεστε. Το 2012 ακολούθησε νέος δανεισμός. Αυτή τη φορά στην Αζόβμας.

Με την παρουσία του στην Τουρκία να περιορίζεται περισσότερο στο θεωρητικό κομμάτι, είχε πάρει πλέον την απόφαση να κάνει το μεγάλο βήμα. Οι αριθμοί του στην ουκρανική ομάδα άλλωστε τον βοηθούσαν να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Κι όταν προέκυψε η πρόταση των Μιλγουόκι Μπακς, όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Όντας συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούνμπο, αποτέλεσε κομμάτι της ομάδας των "Ελαφιών", που δεν κατάφερε να φανεί ανταγωνιστική στη διάρκεια της χρονιάς (2013-'14). Μέσα σε όλα, είχε μικρό ρόλο (μόλις 9.7 λεπτά συμμετοχής), με τους 3.8 πόντους και τα 2.3 ριμπάουντ που μετρούσε κατά μέσο όρο να μην είναι αρκετά για να τον κρατήσουν στον "μαγικό κόσμο".

Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως έδειχνε την εικόνα ενός μέτριου σέντερ σε μία ομάδα που δεν μπορούσε να παρουσιαστεί -στο ελάχιστο- ανταγωνιστική. Κι αν κατέληξε στους Λος Άντζελες Κλίπερς (μέσω ανταλλαγής), δεν έμελλε να φορέσει ποτέ τη φανέλα τους. Κι αυτό γιατί έμεινε ελεύθερος στις 29 Αυγούστου. Την ώρα που ετοιμαζόταν να δείξει τι μπορεί να κάνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας.

Το limit up και το "καλύτερο μούσι του κόσμου"

Εκεί ήταν προφανές πως δεν μπορούσε να συμβεί κάτι καλύτερο. Η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς ήταν άλλωστε ήδη επιτυχημένη. Ή, αν προτιμάτε, είχε κάνει τη δική της υπέρβαση. Ο τελικός ήταν κάτι που ξεπερνούσε ακόμη και τις δικές της δυνάμεις. Γι αυτό η ήττα από την "Αστερόεσσα" (129-92) δεν ενόχλησε κανέναν. Ομοίως και το -37 της τελικής διαφοράς.

Αντίθετα, ο 27χρονος παίκτης είχε κεφάκια. Σε σημείο που άνοιξε... κόντρα με τον Τζέιμς Χάρντεν. Όχι αγωνιστική. Απλά, να, είπαν να μετρήσουν τα... μούσια τους. Από τη μία ο πιο διάσημος για τη γενειάδα του παίκτης στον κόσμο, κι από την άλλη ο Σέρβος σέντερ. Ο "Μούσιας" κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, αλλά ο ήρωάς μας είχε "πληρωμένη" απάντηση για τις... τρίχες. "Μπορεί να χάσαμε τον τελικό, αλλά εξακολουθώ να έχω καλύτερο μούσι από τον Τζέιμς Χάρντεν", είπε. Απάντηση από την απέναντι πλευρά δεν υπήρχε, αλλά αυτό μικρή σημασία είχε. Ο ίδιος είχε κάνει το κομμάτι του...

Το πισωγύρισμα

Μαζί, χάρη στα όσα έκανε στην Ισπανία, κέρδισε ένα πολύ καλό συμβόλαιο (από οικονομικής άποψης φυσικά) στην Κίνα. Οι Shangdong Lions του έδωσαν μονοετές συμβόλαιο συνεργασίας έναντι του ποσού του 1.2 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά ουδέποτε ένιωσε άνετα. Βλέπετε, στο εγχώριο πρωτάθλημα αυτό που τους απασχολεί περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι το σκορ. Να έχουν δηλαδή παίκτες που θα σκοράρουν με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο. Κι ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα δεν είναι τέτοιος παίκτης.

Γι αυτό πολύ γρήγορα κατάλαβε πως δεν "κολλάει" με τη γενικότερη ψυχοσύνθεση του CBA. Όταν ήρθε κι ένας μικροτραυματισμός μάλιστα, γράφτηκε ο επίλογος της παρουσίας του στην Ασία. Το συμβόλαιό του λύθηκε κοινή συναινέσει λίγο πριν εκπνεύσει το 2014, για να αναζητήσει -από την αρχή- τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε; Έψαξε να βρει ομάδα στο ΝΒΑ, παρότι υπήρχαν αρκετοί σύλλογοι στην Ευρώπη που είχαν σπεύσει να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για την απόκτησή του.

Ο 27χρονος παίκτης υπέγραψε εν τέλει δύο δεκαήμερα συμβόλαια με τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς, ελέω και του τραυματισμού του Νίκολα Πέκοβιτς, αλλά πέραν αυτού τίποτα. Δεν κατάφερε να κερδίσει μόνιμη θέση στο ρόστερ των "Λύκων" και κάπως έτσι στις 28 Ιανουαρίου 2015 έμεινε ελεύθερος. Οριστικά. Έκτοτε αρκέστηκε να προπονείται ατομικά περιμένοντας πλέον το κάλεσμα του Σάσα Τζόρτζεβιτς για την προετοιμασία της Σερβίας, εν όψει του Eurobasket.

Οι Harley Davidson και ο Stephen King

τον θαυμάζω. Έχω ακόμη και τατουάζ. Μακάρι να τον συναντούσα κάποτε για να μιλήσω μαζί του και να του το δείξω".

Όσο για τις προτιμήσεις του στις μεταφορές. Οι Harley Davidson αποτελούν τον ευσεβή πόθο του για τις μετακινήσεις. Ταιριάζει άλλωστε με τη γενικότερη εικόνα του. Γενειάδα, τατουάζ και Harley. Έτσι δεν είναι;

Σχέση αγάπης, εμπιστοσύνης και σεβασμού

Καθ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είχε αναλάβει να τον "ψήσει" να πει το "ναι" στον Παναθηναϊκό. Τον γνωρίζει καλά άλλωστε, από την κοινή τους παρουσία στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Σερβίας το περσινό καλοκαίρι. Ο "Σάλε" είναι ισχυρή προσωπικότητα, που δεν σηκώνει πολλά πολλά. Το αυτό απέδειξε με τον τρόπο που διαχειρίστηκε το πειθαρχικό παράπτωμα του Βλάντιμιρ Μίτσοφ, αλλά και όταν διέγνωσε μια μικρή... αμφιβολία επί θεμάτων πειθαρχίας από τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.

Τι έγινε; Κατά τη διάρκεια φιλικού πέρσι το καλοκαίρι, ο 27χρονος σέντερ έδειξε να έχει άποψη σχετικά με την τακτική των "όρλοβι", μα πάνω απ όλα να μην συμφωνεί απόλυτα με τις υποδείξεις του προπονητή του. Αποτέλεσμα ήταν η "έκρηξη" του Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος θέλησε να τον επαναφέρει άμεσα στην τάξη. Με απόλυτο τρόπο. Αφού τον "στόλισε" με ουκ ολίγα "γαλλικά", στη συνέχεια πήγε κοντά του, για να λήξει κάπου εκεί το "επεισόδιο" και να του εξηγήσει τα καθέκαστα.

Έδειξε ποιος έχει το πάνω χέρι. Αυτός ήταν ο στόχος του. Κι από εκεί δομήθηκε η σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης ανάμεσα στους δύο άνδρες. Κάτι που επιβεβαιώθηκε στην εξέλιξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας. Για να έρθει εν συνεχεία η έντονη επιθυμία του προπονητή των "πρασίνων" να τον έχει στη διάθεσή του και σε διασυλλογικό επίπεδο.