Η περιπέτεια της υγείας του Στράτου Περπέρογλου, ο οποίος όπως αποκάλυψε χθες (22/12) το Sport24.gr, πήρε το «ΟΚ» από τους ιατρούς για να αρχίσει σιγά -σιγά τις προπονήσεις με τον Παναθηναϊκό, έχει «αγγίξει» όλη την οικογένεια του μπάσκετ και του αθλητισμού.

Σεβόμενοι, λοιπόν, το «αίτημα» για περαιτέρω γνώση, επικοινωνήσαμε με τον αγγειοχειρουργό Πέτρο Μουστόγιαννη, συνεργάτη του Νοσοκομείου «Υγεία», που παρακολουθεί τον διεθνή φόργουορντ...

-Ας ξεκινήσουμε από το ειδικό προς το γενικό. Ποιοι λόγοι, ποιες ενδείξεις, σας οδήγησαν στο συμπέρασμα να επιτρέψετε στον αθλητή του Παναθηναϊκού να σταματήσει την αντιπηκτική αγωγή;

"Λαμβάνοντας υπόψη τη διεθνή βιβλιογραφία, τη διεθνή ιατρική πρακτική, την κλινική κατάσταση του ασθενούς, τις εργαστηριακές εξετάσεις και ιδιαίτερα το υπερηχογράφημα, που αναδεικνύει την αρκετά ικανοποιητική επανασηραγγοποίηση της φλέβας, καθώς επίσης και την επιθυμία του ίδιου του αθλητή, δόθηκε η άδεια να σταματήσει η αγωγή και να ξεκινήσει σιγά σιγά πλήρη δραστηριότητα έχοντας ωστόσο σαφείς οδηγίες σχετικά με τα προφυλακτικά μέτρα που πρέπει να πάρει στην προσπάθειά του να μειώσει την πιθανότητα υποτροπής της θρόμβωσης. Μια πιθανότητα, η οποία θα πρέπει να πω ότι δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί σε κανένα μας".

-Ιατρέ, όταν εμφανίστηκε το πρόβλημα στις 19 Ιουλίου, κατά τις εργομετρικές εξετάσεις της Εθνικής Μπάσκετ, είχε θεωρηθεί ως βασική αφορμή το υπερατλαντικό ταξίδι του αθλητή. Δεδομένου ότι υπάρχουν συγκεχυμένες πληροφορίες και επειδή πολύς κόσμος θέλει να μάθει την αλήθεια, τι ακριβώς προκάλεσε τη θρόμβωση;

"Ο αθλητής εμφάνισε μια θρόμβωση στην ιγνυακή φλέβα στο πόδι του, που είναι μια σχετικά μεγάλη φλέβα στο σώμα μας. Η αφορμή, όπως είπατε, ήταν ένα πολύωρο ταξίδι, άλλωστε το σύνδρομο της οικονομική θέσης είναι γνωστή αιτία πρόκλησης θρομβώσεων, ωστόσο σε τέτοιες περιπτώσεις οφείλουμε να αναζητούμε και κάποια επιπλέον αίτια, τα οποία μπορεί να συνυπάρχουν. Το καταθέτω αυτό γιατί οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε κάνει τις ειδικές εξετάσεις, οι οποίες αν γίνουν είναι πιθανό να αναδείξουν ευρήματα, όπως την προδιάθεση ενός ανθρώπου σε θρομβώσεις. Αυτό το λέω γενικά και όχι για την περίπτωση του Περπέρογλου σεβόμενος τα προσωπικά δεδομένα, στα οποία δεν θα ήθελα σε καμία των περιπτώσεων να υπεισέλθω και θέλω να το σεβαστείτε".

-Να θεωρήσουμε ότι μια λογική περίοδος αποκατάστασης είναι οι έξι μήνες; Τόσος περίπου χρόνος πέρασε από την αρχική διάγνωση ως το δικό σας «ΟΚ».

"Από την πρώτη στιγμή που μας επισκέφτηκε ο αθλητής, και εγώ και άλλοι συνάδελφοί μου στο "Υγεία", συστήσαμε να μην βιαστεί για τον απλούστατο λόγο ότι κατά τη χορήγηση της αντιπηκτικής αγωγής, το αίμα γίνεται πιο αραιό, επομένως δεν θέλαμε να θέσουμε σε κίνδυνο την υγεία του αθλητή. Οταν το αίμα είναι αραιό, ένας τραυματισμός μπορεί να γίνει πολύ σοβαρός. Και επειδή ο Στράτος δεν κάνει μια καθιστική δουλειά, αλλά πρωταθλητισμό στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού, όπου οι επαφές είναι ιδιαίτερα βίαιες, τού συστήσαμε να παρατείνει την αποχή του από τις προπονήσεις, ούτως ώστε να αποφύγει έναν τραυματισμό που θα δημιουργούσε αιμάτωμα και θα είχε σοβαρότατες επιπτώσεις. Τι να πεις δηλαδή σε ένα παιδί που κάνει πρωταθλητισμό; Μην τραυματιστείς; Ηταν πέρα από κάθε λογική".

-Όσο για τη διάρκεια της θεραπείας και της επανόδου του;

"Το εξάμηνο κατά κανόνα είναι το ελάχιστο όριο, που θεωρούμε όλοι μας ότι πρέπει να πάρει ένας ασθενής μια αγωγή. Και αυτό συστήσαμε στον κύριο Περπέρογλου. Στην πορεία αυτή, ο ασθενής, όχι μόνο ο Περπέρογλου, αλλά άπαντες, οφείλει να ελέγχεται και κλινικά και με την αιμοληψία που δείχνει την πηκτικότητα του αίματος, αλλά και υπερηχογραφικά, γιατί ο θρόμβος που είχε σχηματιστεί, σιγά σιγά αρχίζει να διαλύεται και το αγγείο, όπως λέμε στην Ιατρική, επανασηραγγοποιείται, ξανανοίγει δηλαδή. Φτάσαμε, λοιπόν, σε ένα οριακό σημείο, γύρω στο εξάμηνο, οπότε αποφασίσαμε να σταματήσει η αγωγή και να αρχίσει να αποκτά αθλητική δραστηριότητα".

-Πολλοί αθλητές, αλλά και αρκετοί αναγνώστες, αναρωτιούνται ποια είναι τα συμπτώματα που μαρτυρούν ότι έχει δημιουργηθεί θρόμβωση. Θα μπορούσατε να μας διαφωτίσετε περισσότερο;

"Όταν οι θρομβώσεις παρουσιάζονται σε σχετικά μεγάλες φλέβες, έχουν κάποια συμπτώματα, τα οποία ποικίλλουν. Μπορεί να είναι μια απλή ενόχληση, ένα βάρος στο πόδι, ένα μούδιασμα, ένας πόνος, ακόμη και ένα οίδημα. Πρέπει να πω, επειδή καταλαβαίνω την αγωνία των αθλητών, ότι η θρόμβωση είναι πολύ ύπουλο πράγμα, γιατί οι ενδείξεις μπορεί να σε κάνουν να πιστέψεις ότι υποφέρεις από κάποιο άλλο πρόβλημα, π.χ. τενοντίτιδα. Χρειάζεται, λοιπόν, μεγάλη προσοχή, ώστε η διάγνωση της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης να είναι έγκαιρη για να δοθεί γρήγορα η απαιτούμενη θερεπεία. Χωρίς, πάντως, να θέλω να γίνω καθησυχαστικός, πρέπει να πω ότι είναι κάτι σπάνιο στους αθλητές και πολύ συχνότερο σε ηλικιωμένους ανθρώπους".