Είχε την τύχη να μεγαλώσει μπασκετικά μετά την έκρηξη του ελληνικού μπάσκετ το 1987. Όμως ως Ελληνας διαιτητής έβρισκε πολλές φορές μπροστά του σε όλες τις βαθμίδες την εθνική ομάδα που ναι μεν τον έκανε εθνικά υπερήφανο, παράλληλα όμως του στερούσε τη δυνατότητα να παίξει σε αρκετούς ακόμα τελικούς.

Η αξία όμως του Λάζαρου Βορεάδη, ήταν τέτοια, που κλείνοντας την 25ετή καριέρα του το 2011 (είχε ξεκινήσει να σφυρίζει το 1987) είχε ήδη γράψει στο κοντέρ του 37 τελικούς ! Ένα ρεκόρ απλησίαστο που απλά αποδεικνύει ότι περνά στο πάνθεον της ελληνικής διαιτησίας, δικαίως, ώς ένας εκ τον κορυφαίων.

Η 21η SUPER BALL έρχεται με Super League και αιώνιο ντέρμπι στον τελικό του Κυπέλλου μπάσκετ

Ως άριστος γνώστης λοιπόν της ψυχολογίας που χρειάζεται ένας τελικός, εξηγεί στο Sport24.gr τον τρόπο με τον οποίο προετοιμάζεται ένας ρέφερι για ένα τόσο μεγάλο ραντεβού όπως είναι ο τελικός κυπέλλου Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.

Άλλωστε παρά το γεγονός ότι έχει σταματήσει (παρά τη θέλησή του, υποχρεωτικά λόγω ηλικίας) πριν από μια διετία, παραμένει ο ρέκορντμαν στη συγκεκριμένη διοργάνωση έχοντας «σφυρίξει» σε επτά τελικούς, έναν περισσότερο από τον μεγάλο Κώστα Ρήγα.

"Συνήθως ο διαιτητής γνωρίζει κάποιες μέρες πριν ότι θα παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι, με εξαίρεση τα τελευταία χρόνια τον τελικό κυπέλλου Ελλάδος όπου μαθαίναμε μιάμιση ώρα πριν ότι θα σφυρίξουμε Συνεπώς έχεις χρόνο τις περισσότερες φορές να προετοιμαστείς κατάλληλα. Ήδη η ψυχολογία σου είναι στα ύψη από την επιλογή σου να είσαι ένας από τους εκλεκτούς και συνεπώς πρέπει να τη διατηρήσεις εκεί ψηλά. Δεν πρέπει να αφήσεις τίποτε να σε επηρεάσει και να μείνεις απόλυτα συγκεντρωμένος στο στόχο σου.

Η φυσική κατάσταση είναι κάτι δεδομένο όταν είσαι επαγγελματίας και ο διαιτητής το προσέχει αυτό. Επίσης την παραμονή του τελικού θα πρέπει να κοιμηθεί καλά, να φάει επίσης καλά και να βγάλει από το κεφάλι του όλες τις έγνοιες που ενδεχομένως να τον επηρεάζουν. Αν είναι άρρωστο το παιδί του, αν έχει χτυπήσει η μάνα του και διάφορα άλλα. Πρέπει να πάει στο γήπεδο στην καλύτερη δυνατή ψυχολογική κατάσταση" μας λέει ο έμπειρος διαιτητής που είναι κάθετος όταν τον ρωτάμε μήπως πρέπει ο ρέφερι να κλείνει τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες το τελευταία 48ωρο πριν τον τελικό.

"Κάνουμε κι εμείς σκάουτινγκ"

"Το αντίθετο θα έλεγα. Ο διαιτητής πρέπει να είναι απόλυτα ενημερωμένος για τα τεκταινόμενα και μπορεί ακόμα και να βοηθηθεί από κάποιες αναλύσεις που θα διαβάσει των συναδέλφων σας ή ακόμα και προπονητών για το πως θα παίξουν οι ομάδες. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Ο τραυματισμός του Βαγγέλη Μάντζαρη στον Ολυμπιακό αλλάζει τα δεδομένα στην ομάδα του αλλά και ο διαιτητής πρέπει να ξέρει εάν και ο αντικαταστάτης του παίζει από την ίδια πλευρά. Διότι αν είναι όπως ο Σλούκας που παίζει αντίθετα η ομάδα θα έχει μια άλλη οπτική στην επίθεση οπότε θα ρίχνει το βάρος της περισσότερο από την άλλη πλευρά και εκεί θα υπάρχει μεγαλύτερη πίεση από την αντίπαλη άμυνα" συνεχίζει ο Λάζαρος Βορεάδης, που εξηγεί γιατί η δουλειά του διαιτητή είναι εξίσου επίπονη με τις άλλες ειδικότητες στο μπάσκετ.

"Ένας διαιτητής που είναι πραγματικά επαγγελματίας και προετοιμάζεται ανάλογα για έναν τελικό, αλλά και γενικά για τα παιχνίδια που θα σφυρίξει, θυμίζει στην προετοιμασία του προπονητή αλλά και σκάουτερ. Πρέπει να μελετήσει τις δύο ομάδες του τελικού και τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Ποιός κάνει πιο εύκολα θέατρο για να εκβιάσει το φάουλ, ποιός τραβάει τα χέρια, ποιός διαμαρτύρεται περισσότερο.

Οπως έλεγα πάντα στη γυναίκα μου τη Δέσποινα, όταν ήταν να παίξω έναν μεγάλο τελικό, ήμουν έτοιμος. Πολύ απλά γιατί είχα παίξει αυτό το παιχνίδι τρεις φορές πριν μπω καν στο παρκέ. Ο διαιτητής μπαίνει στον τελικό έτοιμος έχοντας «δει» το παιχνίδι ήδη και απλά εύχεται να μην του συμβεί κάτι απρόοπτο. Αλλα και σε αυτές τις περιπτώσεις ειδικών συνθηκών πάνω απ’ όλα το σημαντικότερο είναι να διατηρήσει την ψυχραιμία του, που θα τον βοηθήσει να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα την κρίση.

Επίσης πρέπει να είναι και προνοητικός, όταν έχει διαβάσει το παιχνίδι, ώστε να διαγνώσει πιθανότητα δύσκολου περιστατικού. Μου έχει συμβεί να προλάβω άγρια συμπλοκή του Μποντίρογκα με τον Τόμιτς στο ΟΑΚΑ σε μεγάλο ντέρμπι. Είδα δει ότι τσακώνονται σαν τα κοκόρια σε διάφορες φάσεις παρά τις παρατηρήσεις μου και την κρίσιμη στιγμή μπήκα αναμέσά τους και πρόλαβα την έκρηξη αφού θα έπαιζαν μπουνιές.

Σε ημιτελικό πλέι όφ του Παναθηναϊκού, ξαφνικά είδα ένα σύστημα που δεν το είχα προσέξει ποτέ στη μελέτη μου. Όταν έγινε δεύτερη φορά στο ημίχρονο έπιασα τον Δημήτρη Ιτούδη και τον ρώτησα: «Αυτό είναι καινούργιο δεν το έχετε ξαναπαίξει, έτσι δεν είναι»; Χαμογέλασε, το παραδέχτηκε και μου ζήτησε να το ξεχάσω αφού ήταν πρόβα για τους τελικούς.

Το σπίτι μου, το έχω μετατρέψει σε κέντρο εγγραφής. Έχοντας διαφορετικό κανάλι, σε τέσσερα διαφορετικά δωμάτια, με τέσσερις τηλεοράσεις και ανάλογα DVD που γράφουν συνέχεια. Η βοήθεια της γυναίκας μου εδώ ήταν εξαιρετικά πολύτιμη, ιδιαίτερα στην εποχή του βίντεο, που έκοβε και τις διαφημίσεις ώστε να κερδίζω χρόνο στην ανάλυση των αγώνων !

Ξέρετε είναι χρονοβόρο, θέλει κόπο και χρήμα αλλά όταν είσαι και φέρεσαι ως σωστός επαγγελματίας είναι αδύνατον να πας αδιάβαστος στα παιχνίδια" καταλήγει ο Λάζαρος Βορεάδης που δεν κρύβει την πίκρα του που και στην Ελλάδα...σκοτώνουν τους διαιτητές όταν γεράσουν (περάσουν τα πενήντα).

"Θα μπορούσε τόσο εγώ όσο και συνάδελφοί μου να παίζουμε ακόμη σε υψηλό επίπεδο. Πρόκειται για αδικία και υπερβολικό μέτρο. Μας κάλεσαν με τον Στέλιο τον Κουκουλεκίδη πριν από καιρό στο τουρνουά «Γκομέλσκι» και παίξαμε εξαιρετικά με τις ομάδες να μας δίνουν συγχαρητήρια. Ομως μας είδε ο Ισπανός Μπετανκόρ που ήταν εκεί για τη ΦΙΜΠΑ και αμέσως μετά η διεθνής ομοσπονδία έβγαλε την απόφαση πως οι πενηντάρηδες διαιτητές δεν μπορούν να παίζουν στο εξωτερικό παρά μόνο στη χώρα τους εάν το επιτρέπει η εκάστοτε ομοσπονδία. Κρίμα, γιατί κάποιοι είχαμε ακόμα το κουράγιο να παίξουμε. Τώρα απλά βλέπουμε τα παιχνίδια με τους φίλους μας και τα σχολιάζουμε" έκλεισε την κουβέντα μας ο έμπειρος ρέφερι.