Το 2001 το Μαρούσι ολοκλήρωσε μία λαμπρή πορεία στην Ευρώπη, με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο.

Επέστρεψε από την Βαρσοβία με το Κύπελλο Σαπόρτα στις αποσκευές του και από Μαρουσάκι έγινε Μαρουσάρα. Αφήστε δε που όλοι εκείνο το βράδυ ήταν με την ελληνική ομάδα σε εκείνον τον αλησμόνητο τελικό της 17ης Απριλίου.

Ανεξαρτήτως χρώματος, όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι ήταν στο πλευρό του Αμαρουσίου του Βαγγέλη Αλεξανδρή. Άλλωστε, ο "τίγρης" είχε πει στους παίκτες του ότι για μία νύχτα θα ήταν σαν να έπαιζαν στην Εθνική Ελλάδας και είχε δίκιο.

Αυτή η επιτυχία μίας "μικρής" ομάδας που μετρούσε μόλις λίγα χρόνια στα μεγάλα σαλόνια (είχε επιστρέψει το 1998), αγκαλιάστηκε από το σύνολο του ελληνικού φίλαθλου κοινού.

Με όπλο το το πάθος και την επιμονή του, το Μαρούσι στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης επικράτησε με σκορ 74-72 της γαλλικής Σαλόν κι έκανε το όνειρο πραγματικότητα.

Η δύσκολη πορεία...

Κάνοντας πάντως μία αναδρομή στο ξεκίνημα της σεζόν 2000-01 η τύχη δεν είχε χαμογελάσει στην ομάδα του Αμαρουσίου καθώς κληρώθηκε στον Α' όμιλο της διοργάνωσης μαζί με την ισπανική Βαλένθια, την άγνωστη γαλλική Σαλόν, την ισραηλινή Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν, την τουρκική Καρσίγιακα και την Πιβοβάρνα Λάσκο από τη Σλοβενία.

Άλλωστε από την αρχή, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είχε ξεκαθαρίσει ότι επρόκειτο για τον πιο δύσκολο όμιλο της διοργάνωσης και ότι πολλές ομάδες από εκεί θα ξεχώριζαν κατά τη διάρκεια της σεζόν. Και δεν έπεσε έξω ο Έλληνας προπονητής.

Τελικά το Μαρούσι τα πήγε πολύ καλύτερα απ' ότι θα περίμενε κανείς στην α' φάση και αφού εξασφάλισε το αήττητο της έδρας του, πέτυχε και δύο διπλά. Ένα στο Ισραήλ κόντρα στην Χάποελ με 89-83 και ένα στη Σλοβενία με 93-77 επί της Πιβοβάρνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι την 1η του ήττα στη διοργάνωση τη γνώρισε από τη Σαλόν στη Γαλλία, για την 4η αγωνιστική των ομίλων.

Στη β' φάση πέρασε "μπάι" με αντίπαλο τον Άρη (20-0) και στην προημιτελική φάση τέθηκε αντιμέτωπο με την Τέλεκομ Βόννης. Με δύο νίκες μέσα έξω (102-82 και 101-91) οι παίκτες του Βαγγέλη Αλεξανδρή πήραν το εισιτήριο για τους "4" της διοργάνωσης

Και παρ' ότι η πορεία τους κρινόταν επιτυχημένη, η ομάδα του Αμαρουσίου ήταν έτοιμη για τη μεγάλη πρόκληση της ιστορίας της...

Στον διπλό ημιτελικό με την Ούνιξ Καζάν το Μαρούσι νίκησε στην έδρα του με 93-81 ενώ μέσα στη Ρωσία γνώρισε γλυκιά ήττα με 87-95 παίρνοντας την πρόκριση. Να υπενθυμίσουμε ότι η Ούνιξ του τη... φύλαγε πάντως, καθώς ηττήθηκε τρία χρόνια αργότερα στον τελικό της FEL.

...και ο μεγάλος τελικός

Στον μεγάλο τελικό του 2001 που φιλοξενήθηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας το Μαρούσι ευτύχησε να έχει σε μεγάλη μέρα τον Τζίμι Όλιβερ. Ο τότε 32χρονος Αμερικανός σήκωσε στις πλάτες του το επιθετικό βάρος των «κιτρινόμαυρων» σημειώνοντας 31 πόντους και κατέκτησε δικαιωματικά τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη του τελικού.

Ήταν αυτός που κράτησε ζωντανή την ομάδα του όταν εκείνη όντας άπειρη μπήκε μουδιασμένη στο παρκέ. Αυτός μάλιστα έστειλε το Μαρούσι στο +5 (68-53), άσχετα αν η Σαλόν βρήκε τρόπους να αντιδράσει και να ισοφαρίσει σε 72-72 με τρίποντο του Όουενς.

Στα 15'' πριν το τέλος ο Σωτήρης Νικολαϊδης με 2/2 ελεύθερες βολές έγραψε το τελικό 74-72 με το οποίο το Μαρούσι μπήκε στο πάνθεον των ελληνικών ομάδων που έχουν κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο.

Για την ιστορία να αναφέρουμε τα δεκάλεπτα και τους πόντους...

Τα δεκάλεπτα: 24-22, 38-33, 60-51, 74-72

Μαρούσι: Φαλέκας 13 (1), Μασλαρινός 4, Όλιβερ 31 (3), Αμάγια 17 (1), Εφθίμοφ 7, Νικολαΐδης 2, Μαρμαρινός, Βουρτζούμης.

Σαλόν Σαονέ: Τζάκσον 13 (2), Όουενς 7 (1), Λι 19 (4), Γκούλιας 10, Τόμιτς, Οστρόφσκι 13 (1), Βεσπασιέν, Αΐ 6 (2), Ζιφά 4.