Ένας μύθος των ανοιχτών γηπέδων. Ένας βιρτουόζος παγιδευμένος σε ένα βουνό από κόκαλα, μυς και λίπος. Ένας σόουμαν βγαλμένος από τη σκληρή πλευρά της Νέας Υόρκης που κατάφερε να γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο με μια μπάλα του μπάσκετ. Ένας "χορευτής" 225 κιλών που έκανε τα απίθανα να μοιάζουν πιθανά. Ένας και μοναδικός. Ο Τρόι Τζάκσον.

Έπαιζε μαζί με τον Ράφερ Άλστον, τον ΝΒΑερ που ξεπήδησε από τα τσιμεντένια γήπεδα της Νέας Υόρκης γνωστός και ως "Skip 2 My Lou". Όταν πάσαρε τη μπάλα στον Τζάκσον κι εκείνος την κάρφωσε δυνατά ο αμυντικός που βρέθηκε στο διάβα του, έκανε τρεις τούμπες και σύρθηκε ως την πόρτα με το συρματόπλεγμα. Αμέσως ο Άλστον πήγε πάνω από τον (άμοιρο) αμυντικό και του φώναξε: "μόλις σε χτύπησε φορτηγό. Μόλις σε χτύπησε μια καινούργια Escalade". Αυτό ήταν. Εκείνη τη στιγμή, μετά από αυτό το κάρφωμα, σε ένα ανοιχτό κοντά στο Κουίνς, γεννήθηκε ο μύθος του "Escalade". Ο μπασκετμπολίστας Τζάκσον έμοιαζε με κάτι τέτοιο. Με ένα καλογυαλισμένο φορτηγό. Που είναι αστραφτερό, γρήγορο, αλλά μπορεί παράλληλα να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του.

Ο Τρόι Τζάκσον γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1973, ήταν ο μικρότερος του Μαρκ Τζάκσον, της "χελώνας" των Νικς και των Ουόριορς, που πριν γίνει προπονητής και σχολιαστής, ήταν ένας από τους καλύτερους πασέρ στην ιστορία του ΝΒΑ (4ος για την ακρίβεια με 10.334 ασίστ). Πέθανε το 2011, στα 38 του χρόνια. Από καρδιά. Σε ένα ξενοδοχείο του Λος Άντζελες στα πλαίσια του All-Star Game του ΝΒΑ. Τραγική ειρωνεία.

Στο ενδιάμεσο κατάφερε να γίνει θρύλος στα ανοιχτά γήπεδα της Νέας Υόρκης, μέλος των Χάρλεμ Γκλόμπτροτερς και η "καρδιά" της ομάδας επίδειξης της AND1.

Στο παρελθόν έχουμε δει τους πλέι-μέικερ των δύο μέτρων, ή των 2.06 όπως ο Μάτζικ Τζόνσον. Αυτό που έκανε μοναδικό τον Τζάκσον, δεν ήταν το ύψος του. Αλλά το βάρος του. Δεν ήταν ένας πλέι-μέικερ των 208 εκατοστών, αλλά ένας πλέι-μέικερ των 225 κιλών! Επίτιμο μέλος της Χοντρίμ-τιμ που απαρτίζεται από εξαιρετικούς παίκτες όπως ο Φάνης Χριστοδούλου, ο Πέρο Κάμερον, ο Όλιβερ Μίλερ και τόσοι άλλοι.

Μεγάλωσε δίπλα από τη διάσημη αρένα του κόσμου, το Μάντισον Σκούερ Γκάρντεν και μεγάλωσε με μια μπάλα του μπάσκετ. Μάλιστα επί σειρά ετών ήταν ball-boy στα παιχνίδια των Νικς. Οι εμφανίσεις του στα ανοιχτά γήπεδα και συγκεκριμένα στο διάσημο Rucker Park έγιναν σημείωση στο μπλοκάκι του Μπιλ Χιούλεϊ, του προπονητή του άσημου Ουάλας, ενός community college στην Αλαμπάμα. Παρότι εκείνη την εποχή ο Τζάκσον ζύγιζε περισσότερα από 200 κιλά έκανε εκπληκτικές εμφανίσεις κερδίζοντας μια θέση στην καλύτερη πεντάδα της περιφέρειας ως δευτεροετής. "Ο κόσμος αναρωτιόταν πως μπορούσα να παίξω σε αυτά τα κιλά, αλλά για μένα ήταν κάτι το φυσιολογικό" εξηγούσε ο ίδιος, ο οποίος όμως αναγκάστηκε να χάσει κιλά, όταν πήρε μεταγραφή για το Λούιβιλ. Τον είχαν πλησιάσει κι άλλα κολέγια όπως το Σίτον Χολ, το Μέριλαντ και το Αρκάνσας, αλλά εκείνος προτίμησε την συνεργασία με τον ανορθόδοξο Τάμπι Σμιθ.

"Ήξερε να πασάρει. Κι είχε επαφή με τη μπάλα. Εκπληκτικά χέρια! Το πιο σπουδαίο με αυτόν ήταν ότι ήξερε να βάζει τον κόσμο στην εξίσωση. Το κοινό τον λάτρευε" τον είχε περιγράψει ο ασίσταντ κόουτς, Ντένις Κραμ. Την τελευταία του χρονιά έφτασε να ζυγίζει 165 κιλά μετά από μια αυστηρή δίαιτα. "Μπορώ να σκοράρω απέναντι στον καθένα. Γράψτο όπως στο λέω. Στο 1on1 μπορώ να σκοράρω απέναντι σε όλους: στον Μουτόμπο, στον Σακίλ, σε οποιονδήποτε". Το έλεγε από τα χρόνια του στο κολέγιο. Ωστόσο, η καριέρα του δεν συνέχισε να είναι το ίδιο λαμπερή στους "Κάρντιναλς". Αντίθετα κατάφερε να γίνει γνωστός μέσα από την AND1 και το παγκόσμιο τουρ που διοργάνωνε η εταιρία. Έγινε διάσημος και έφτασε ως και το εξώφυλλο του Sports Illustrated που τον χαρακτήριζε "Θρύλο του Streetbal".

Ένας από τους κεντρικούς σταρ της AND1, ο "Professor" (Γκρέισον Μπούσερ), έλεγε ότι "έφερε κάποια στοιχεία στο streetball, που κανείς δεν τα είχε δει στο παρελθόν. Ήταν ένας τεράστιος τύπος, που έπαιζε σαν γκαρντ".

Ιδού και το πληρέστερο βίντεο-αφιέρωμα για το πρόσωπο του: