Ο βιδωμένος στη γραμμή του τέρματος «Ντίμι», οι ντεφορμέ Καφές και Βάργκας, ο πεσμένος Καράμπελας και ο εκτός τόπου Μπέλεκ.

Είναι τουλάχιστον λυπηρό το να βλέπεις την ΑΕΚ να ψυχορραγεί αγωνιστικά απέναντι σε ομάδες που άλλοτε θα την αντιμετώπιζαν με δέος.

Στις μέρες μας, καλό είναι να λέγεται η αλήθεια, δεν υπάρχει ομάδα της Σούπερ Λίγκας που περιμένοντας το ματς με την Ένωση, να ελπίζει στην κακή μέρα αυτής για να της κόψει βαθμό ή βαθμούς.

Οι περισσότερες ομάδες της κατηγορίας θεωρούν πλέον ως δεδομένο το ότι μπορούν να αποκομίσουν κέρδος όταν την αντιμετωπίζουν και μιλούν για χαμένη ευκαιρία όταν δεν τα καταφέρνουν!

Το χθεσινό ματς είναι ακόμα μία απόδειξη για τη χαμένη δυναμική της ΑΕΚ . Είναι μία ομάδα που στις καλές στιγμές της μπορεί να βγάλει συνδυασμούς που σε κάνουν να χαμογελάς, αλλά που απέχει πάρα πολύ από το να θεωρείται θελτική στο μάτι και αποτελεσματική στο γήπεδο.

Είναι ένα σύνολο που όσο κι αν το δουλεύεις, δεν μπορείς να ελπίζεις σε θεαματική βελτίωση. Και ασφαλώς δεν ευθυνόταν ο (σύμφωνα με τους περισπούδαστους του αθλητικού Τύπου) «μάγειρας» Χιμένεθ, ούτε κραδαίνει κάποιο μαγικό ραβδί ο Κωστένογλου .

Μπέλεκ και Κωνσταντόπουλος

Η ατάκα του «Κλιντ Ίστγουντ» για... αυτή που όλοι έχουμε από μία, ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή (μου). Έχω κι εγώ (όπως όλοι εσείς) τη δική μου άποψη για το ποιοι πρέπει να παίζουν και ποιοι όχι αλλά και τις απορίες μου για τις ευκαιρίες που δίνονται σε κάποιους εις βάρος άλλων.

Για παράδειγμα, δεν μπορώ πλέον να καταλάβω τι παραπάνω μπορεί να δώσει ο Μπέλεκ στην κατάσταση που παρουσιάζεται (μοιάζει να κάνει αγγαρεία) από τον πιτσιρικά που ακούει στο όνομα Τσίτας.

Επίσης δεν έχω ακόμα συλλάβει το λόγο που στην ενδεκάδα της ΑΕΚ βρέθηκε ο Κωνσταντόπουλος, τερματοφύλακας ο οποίος παραμένει μονίμως βιδωμένος στη γραμμή της εστίας του περιμένοντας την... οβίδα.

Ο ένας από τους δύο λόγους που η Κέρκυρα και ο ΠΑΣ έστησαν πάρτι στο κέντρο της κιτρινόμαυρης άμυνας στα τελευταία δύο ματς πρωταθλήματος εξαντλείται στην αδυναμία του Δέλλα να αγωνιστεί και στις απώλειες των Κάλα και Μανωλά οι οποίες αναγκάζουν τον προπονητή να επιστρατεύει μονίμως λύσεις ανάγκης.

Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός είναι ότι η ΑΕΚ πρέπει να διαθέτει τον πιο στατικό (κι εν πολλοίς άτολμο) τερματοφύλακα του ελληνικού πρωταθλήματος, έναν γκολκίπερ με μπόι κοντά στα 2 μέτρα ο οποίος λες και έχει τσακωθεί με τις λέξεις «πρωτοβουλία» και «έξοδος».

Μου φαίνεται αδιανόητο το ότι δεν παίζει ο (κατά την άποψή μου πάντα) πολύ πιο φρέσκος, τολμηρός και ταλαντούχος Αραμπατζής. Κι ας έκανε 1-2 λάθη, τουλάχιστον είχε ενεργητική παρουσία στο παιχνίδι, πολλά κερδισμένα τετ-α-τετ και ακόμα περισσότερες επιτυχημένες εξόδους οι οποίες απέτρεψαν τη δημιουργία φάσεων.

Καφές και Βάργκας

Το πρόβλημα στη μεσαία γραμμή είναι το πλέον εμφανές. Ο Παντελής Καφές, ποδοσφαιριστής με πολλές αρετές αλλά και τόσες μαζεμένες γεμάτες χρονιές στις πλάτες του, εμφανίζεται τελευταία πολύ βαρύς και στατικός.

Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι δεν αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες που έπαιρνε τα προηγούμενα χρόνια κι ως εκ τούτου η ΑΕΚ, ομάδα η οποία δεν βρίθει ποιοτικών μέσων, μοιάζει εγκλωβισμένη σε ένα πλάνο ανάπτυξης που δεν αποδεικνύεται λειτουργικό.

Με τρομερές μεταπτώσεις παρουσιάζεται και ο Βάργκας. Σε κάποια ματς διακρίνεται, σε άλλα, όπως το χθεσινό, δεν βλέπεται! Δεν ξέρω κατά πόσο τον έχει επηρεάσει η καθυστέρηση των πληρωμών, ούτε μπορώ να τον κατηγορήσω επειδή σε καθημερινή βάση τις προηγούμενες ημέρες ζητούσε επίμονα τα δεδουλευμένα.

Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι δεν έχει την απαιτούμενη συγκέντρωση. Και η ΑΕΚ από εκείνον περιμένει να λειτουργήσει ηγετικά, όχι να κρύβεται, να κάνει παιδικά λάθη ή να παρουσιάζεται αφηρημένος.

Κοντολογίς και αν αναλογιστούμε ότι...

... σε κακή κατάσταση παρουσιάζονται στα τελευταία ματς και άλλοι ποδοσφαιριστές της ομάδας που δεν έχουν πίσω τους επαρκείς αντικαταστάτες (π.χ. Καράμπελας, Λεονάρντο), μάλλον είναι καλό νέο η διακοπή του πρωταθλήματος μήπως ο προπονητής τους ταρακουνήσει και (τώρα που έχουν πάρει και τα χρήματά τους) τους πείσει να δουλέψουν με μεγαλύτερη συγκέντρωση. Διότι η εικόνα των τελευταίων αγώνων μόνο ως πρόοδος δεν μπορεί να εκληφθεί.

Κλείνοντας, κρατάω στα θετικά της βραδιάς στα Γιάννενα την εμφάνιση του Μπουγαΐδη κι ας είναι ο ποδοσφαιριστής με το πλέον καθοριστικό λάθος στον αγώνα, αυτό που έφερε το δεύτερο γκολ του ΠΑΣ.

Οι τοποθετήσεις του, η επιθυμία του να βγει πρώτος στη μπάλα και να καθαρίσει φάσεις, η κάλυψη σε συμπαίκτες του όταν έχαναν τη θέση τους (τρεις φορές «σκούπισε» για λογαριασμό του Καράμπελα ο οποίος βρισκόταν σε λάθος σημείο) ήταν τα ενθαρρυντικά μηνύματα της βραδιάς.

Και οι γκάφες στο πρόγραμμα είναι, αν δεν κάνεις, δεν θα μάθεις. Και μεταξύ μας, προτιμώ να τις βλέπω και μπορώ πιο εύκολα να τις αποδεχθώ από τον Μαυρουδή (ειδικά όταν σε όλο το ματς μου δείχνει ότι μπορεί να σταθεί πολύ καλά σε αυτό το επίπεδο) παρά από τους απείρως εμπειρότερους Καφέ και Βάργκας.