Ξεκινώ από την τελευταία τοποθέτηση της ΠΑΕ, μετά την (ενοχλητική) αποκάλυψη του Sport24.gr σχετικά με τις επαφές που η ΑΕΚ κάνει με άλλους προπονητές, μεταξύ των οποίων και ο τεχνικός της Ντίναμο Ζάγκρεμπ, Ζόραν Μάμιτς:

"Η ΑΕΚ έχει προπονητή και είναι απόλυτα προσηλωμένη στην επίτευξη των αγωνιστικών της στόχων υπό τις οδηγίες του. Οποιαδήποτε απόπειρα δημιουργίας αστήρικτων σεναρίων και αποσταθεροποίησης της ομάδας θα μας βρει σταθερά απέναντι.

Το μόνο που ζητάμε είναι ο σεβασμός στην εσωτερική μας λειτουργία αφού για εμάς το μόνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι η όσο το δυνατόν πιο επιτυχημένη ολοκλήρωση της τρέχουσας ποδοσφαιρικής σεζόν".

Επειδή σήμερα αναμένεται (αν δεν βρίσκεται ήδη) στην Ελλάδα o ένας εκ των ατζέντηδων του Πογέτ, ο οποίος ασχολείται αποκλειστικά με την οικονομική φύση οποιασδήποτε συμφωνίας με τον πελάτη του, θέτω το εξής (διπλό) ερώτημα: Ξέρει τι θέλει η ΑΕΚ από τον συγκεκριμένο προπονητή; Έχει κατασταλάξει αν θα πρέπει να παραμείνει στο τιμόνι της;

Κανονικά θα έπρεπε. Ωστόσο δεν συμβαίνει αυτό. Τουναντίον, μετά και την ταπεινωτική ήττα στη Λιβαδειά, ενισχύθηκαν οι εντός της ΑΕΚ προσεγγίσεις που θέλουν τον Πογέτ εκτός αυτής.

Κάποιοι (πάντα μέσα στην ομάδα) μιλούν για την αναγκαιότητα ενός άμεσου ηλεκτροσόκ, με το σκεπτικό ότι "ο Δέλλας έφυγε μετά το 4-0 από τον Ολυμπιακό, ο διάδοχός του γιατί παραμένει ακλόνητος μετά την ξεφτίλα από τον Λεβαδειακό;" Στρεβλές σκέψεις στελεχών μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας η οποία δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει.

Δεν είναι το πρόβλημα ο Πογέτ...

... το πρόβλημα είναι η έλλειψη σχεδίου. Η "μπακαλίστικη" λογική σύμφωνα με την οποία πρέπει να κρίνεις έναν προπονητή από Κυριακή σε Τετάρτη και τούμπαλιν, καταδεικνύει την αδυναμία σου να αποφανθείς για το αν τέλει είναι αυτός που θέλεις για τη συγκεκριμένη δουλειά.

Η ΑΕΚ δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν ο Πογέτ είναι ο άνθρωπος που θα πρέπει να ηγείται του ποδοσφαιρικού τμήματος και στην επόμενη ημέρα της. Ήδη αρχίζουν να το επικοινωνούν τεχνηέντως και εκείνοι που μέχρι πρότινος έκριναν τη συγκεκριμένη κουβέντα ως άτοπη. Το ραβασάκι έφτασε...

Όλα αυτή η κατάσταση επέφερε ανίκητο εκνευρισμό. Ο προπονητής - νικητής των ντέρμπι, αυτός γύρω από τον οποίο η Ένωση (σύμφωνα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών) θα έπρεπε να "οικοδομήσει" το νέο της αύριο, θεωρούσε ότι ήταν θέμα χρόνου να μπουν υπογραφές σε νέο συμβόλαιο.

Οι μέρες περνούσαν και αυτό δεν ερχόταν. Άρχισε να το επικοινωνεί δημόσια. Δεν λάμβανε ανταπόκριση. Σήμερα γνωρίζει ότι η ομάδα εξετάζει κι άλλες περιπτώσεις. Το μυαλό του έχει χαλάσει.

Έτσι φτάσαμε στο όριο που ξεπεράστηκε...

... γιατί η ίδια η ΑΕΚ δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να υπάρχει μια ξεκάθαρη στάση. Κι έρχεται την Τετάρτη ένας ημιτελικός ο οποίος πλέον έχει τη μορφή τελικού. Τολμώ να γράψω ότι ίσως είναι καλύτερα στη φάση που βρίσκεται η ομάδα, το γεγονός ότι θα αγωνιστεί χωρίς κόσμο. Η οργή ξεχειλίζει.

Είναι απίστευτα πολλοί αυτοί που διακρίνουν ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ποια φανέλα φορούν. Όμως υπάρχει και η κατάλληλη απάντηση: Αυτό μπορούν, αυτό παίζουν. Έχουν υπερεκτιμηθεί και η ευθύνη δεν πρέπει να βαραίνει μόνον εκείνους.

Η κατάσταση στα αποδυτήρια είναι τεταμένη. Η επικοινωνία με τον προπονητή έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό, δεν είναι θέμα Ελλήνων και ξένων. Κακώς μεταφέρεται ως τέτοιο. Ο προπονητής βρίσκεται σε μόνιμη ανασφάλεια η οποία του προκαλεί εκνευρισμό και τον οδηγεί σε αποφάσεις για τις οποίες δεν είναι σίγουρος.

Η εικόνα της ομάδας στα εκτός έδρας ματς είναι επιεικώς τραγική. Γυρίζει ο διακόπτης σε δύο ημέρες; Γυρίζει αν πραγματικά ξέρεις τι θέλεις και πως να το διαχειριστείς.