Ο φόβος του αδιεξόδου στην περίπτωση που ναυαγούσαν οι δύσκολες περιπτώσεις των Αραούχο, Σκόκο και (κατά δεύτερο λόγο) Κόρδοβα, δεν υφίσταται πλέον. Εκ του αντιθέτου και βάσει των τελευταίων εξελίξεων, αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η ΑΕΚ και έτοιμη για όλα ήταν και δυνατό plan b είχε.

Η αμφισβήτηση υφίσταται, αυτό δεν αλλάζει. Θα υπάρχει πάντα, είναι και το DNA μας τέτοιο. Γιατί δεν γίνεται η υπέρβαση για τον Αραούχο; Μα αφού η Λας Πάλμας δεν τον παραχωρεί, εκτός αν πιστεύετε ότι πρέπει να ξεκινήσει η ΑΕΚ μια κουβέντα συνιδιοκτησίας από τα 5 εκατομμύρια ευρώ μήπως και το σκεφτούν οι Ισπανοί, διότι για λιγότερα έχουν ήδη στείλει το μήνυμα στην Ένωση να μην ανοίξει καν την κουβέντα. Είναι ένα ανέφικτο ισπανικό ζητούμενο και νομίζω ότι δικαίως δεν εξυπηρετείται, από τη στιγμή που ακόμα δεν υφίσταται ο κομβικός παράγων για τέτοια ανοίγματα: Το γήπεδο.

Στεναχώρια και για τον Σκόκο επειδή η Ρίβερ Πλέιτ, η οποία προσφάτως έβαλε στο ταμείο της περίπου 20 εκατ. ευρώ από την πώληση του Ντριούσι, έχει την τρέλα αλλά προφανώς και τη δυνατότητα να «στάξει» 3 εκατ. ευρώ στη Νιούελς και να πληρώσει τα χρέη προς τη Σάντερλαντ για να κάνει δικό της έναν παίκτη 32 ετών. Όποιος αντιμετωπίζει την κατάσταση με λογική, αντιλαμβάνεται το γιατί η ΑΕΚ δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτή την ιστορία και απλώς περιμένει μήπως ο Αργεντινός έχει την κάψα να επιστρέψει στην Ελλάδα, αποφεύγοντας να παίξει με άλλη φανέλα στην πατρίδα του, πλην της αγαπημένης του.

Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα κι αν κοιτάξετε γύρω σας θα διαπιστώσετε ότι ισχύει για όλους. Δεν είναι θέμα επενδυτικής διάθεσης και μόνο αλλά και ξεκάθαρη διαπίστωση ότι οι καλοί ξένοι ποδοσφαιριστές αντιμετωπίζουν με δυσπιστία αυτό που υπάρχει εδώ. Για το εγχώριο πρωτάθλημα, πολλά είναι τα άσχημα λόγια τα οποία διαχέονται εκτός Ελλάδας, εκτός αν ακούσεις να μιλούν για ομάδες μεμονωμένα, παίκτες που αφίχθησαν για το παντεσπάνι τους οδεύοντας στη Δύση της καριέρας τους.

ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ...

... ακόμα κι αν η επιθυμία του ποδοσφαιριστή είναι με το μέρος της ομάδας, οι πιθανότητες παραμένουν λιγοστές. Ο Αραούχο έκανε από την πλευρά του όλα όσα μπορούσε για να πείσει τη Λας Πάλμας να τον αφήσει στην ΑΕΚ υπό τη μορφή δανεισμού και με οψιόν αγοράς. Θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν φτάνει όμως αυτό. Κι όπως πολλάκις έχω γράψει στο Sport24.gr και στην SPORTDAY, η βαλίτσα θα πάει μακριά. Στα τέλη Ιουλίου ο Αργεντινός ίσως να γνωρίζει τι μέλει γενέσθαι με εκείνον και την ομάδα στην οποία ανήκει.

Μεταφερόμενη λοιπόν στο plan b, η ΑΕΚ δείχνει ετοιμότητα. Ο Κλωναρίδης (προσωπική άποψη) είναι ότι καλύτερο και μαζί ελληνικό κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά για τις θέσεις των εξτρέμ κι ας ξεγελά κάποιους ο ρόλος που είχε στον ΠΑΟ ως δεύτερος επιθετικός πιο κοντά στον Μπεργκ, αλλά πάντοτε ξεκινώντας από την πτέρυγα. Είναι καθαρός πλάγιος επιθετικός, με ταχύτητα που απαιτείται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και θα δώσει πολλές λύσεις όταν η ΑΕΚ θα παίζει έχοντας σκοπό να βρίσκει χώρους.

Για τον Λιβάγια έχω επίσης άποψη, επειδή λόγω κάποιων αγώνων που έτυχε να με ενδιαφέρουν στοιχηματικά, έκατσα και είδα 3-4 φορές ματς της Λας Πάλμας. Ειδικά στο παιχνίδι με την Ατλέτικο Μαδρίτης, ένα για το Κύπελλο Ισπανίας στις 10 του περασμένου Γενάρη όταν σημείωσε δύο γκολ, ο Κροάτης σε έκανε να καταλαβαίνεις γιατί ήταν δύσκολο για τον Αραούχο να βρει χώρο στη Λας Πάλμας, πέραν των εξωαγωνιστικών θεμάτων που τον στοίχειωναν. Είναι εξαιρετικός επιθετικός, παίκτης από το πολύ ψηλό ράφι για το επίπεδο της Σούπερ Λίγκας.

Κλείνοντας θα επισημάνω το κυριότερο. Την ικανοποίηση του Μανόλο Χιμένεθ για τις εξελίξεις. Τους ήθελε και τους τρεις (Λόπες, Λιβάγια. Κλωναρίδη) στην ομάδα, θα ένιωθε ακόμα πιο χαρούμενος αν του γινόταν το χατίρι και με τον Ρομέρο. Η υπόθεση αυτή πάντως βγήκε από την «κατάψυξη» και οι πιθανότητες απόκτησής του αρχίζουν να ζεσταίνονται. Σε προχωρημένο στάδιο είναι και η απόκτηση στόπερ. Η ΑΕΚ πορεύεται καλά, βάλτε κάτω τα περυσινά καλοκαιρινά χαίρια και θα τη βρείτε τη διαφορά.

* Follow me on Twitter: arnaou