Ο πρέσβης πάντως έπαιξε με Κοπεγχάγη, Ρουμπίν στο γήπεδό του και πήρε μόλις ένα βαθμό.

Ο Νιόπλιας, γνωρίζοντας πως το πρόβλημα της ομάδας είναι η φυσική κατάσταση, η έλλειψη τρεξίματος και η καταπόνηση από τα συνεχόμενα παιχνίδια των οργανισμών των Κατσουράνη, Καραγκούνη, ξεκίνησε τον Μαρίνο σαν δεξί εξτρέμ. Στη λογική πως ο νεαρός θα κάνει πιο γρήγορη την ομάδα και θα δώσει βοήθειες και ανάσες στους Καραγκούνη, Κατσουράνη.

Λόγω της εκπληκτικής κατάστασης του Βύντρα, ο Παναθηναϊκός έβγαλε δυο φάσεις στο πρώτο μέρος από τα δεξιά, η πρώτη μάλιστα ήρθε με συνεργασία των δύο, και αν έμπαινε η μπάλα με κάποιον τρόπο στα δίχτυα το γκολ θα το πιστωνόταν ο Νιόπλιας με την έμπνευσή του. Η αλήθεια είναι πως ο Μαρίνος δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει τη θέση του δεξιού εξτρέμ, γιατί δεν έχει μάθει να λειτουργεί χωρίς φόρα.

Οι θέσεις πλέον στα πλάγια έχουν γίνει δημιουργικές. Για να τις καλύψεις δεν φτάνει μόνο το τρέξιμο με τη μπάλα. Πρέπει να μάθεις να λειτουργείς εν στάσει, να μπορείς να σηκώνεις το κεφάλι ψηλά και να περνάς μπάλες κάθετα για τον σέντερ φορ ή για κάποιο κόψιμο συμπαίκτη σου στο χώρο. Ο Μαρίνος παίζει μόνο με τρέξιμο την πλευρά και με το κεφάλι κάτω.

Δεν τον κατηγορώ τον Νιόπλια, γιατί δεν είχε πολλές λύσεις και εκ των πραγμάτων έπρεπε να κάνει αλχημείες. Στην πράξη πάντως φάνηκε πως η χρησιμοποίηση του Χριστοδουλόπουλου έδωσε ώθηση στην ομάδα, που βρήκε έναν επιθετικογενή παίκτη με διάθεση να απειλήσει πίσω από τον Σισέ. Βέβαια, στο Champions League ποδοσφαιριστή με φούξια παπούτσια δεν ξεκινάς εύκολα.

Ο Νιόπλιας τον Χριστοδουλόπουλο τον έριξε στο παιχνίδι μαζί με τον Πλεσί. Από τον πρώην άσο του ΠΑΟΚ πήρε κάποια πράγματα, ο Γάλλος Ταραλίδης όμως ήταν ατραξιόν. Πραγματικά απορώ πώς γίνεται να είναι η δουλειά σου να είσαι τεχνικός διευθυντής, προπονητής και να δίνεις τη συγκατάθεσή σου για μια τέτοια μεταγραφή. Τον άνθρωπο δεν χρειάζεται να τον δεις στο γήπεδο για να τον κρίνεις. Μόνο να του φορέσεις σορτς, μπλουζάκι και κάλτσες και να δεις την εικόνα του φτάνει για να του βγάλεις εισιτήριο για να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Εκτός του ότι φαίνεται πως δεν μπορεί βάσει σωματότυπου να καλύψει τα μέτρα που χρειάζεται η θέση, είναι και αδύναμος. Και ο Ντιοπ πιο πολύ με μπασκετμπολίστα μοιάζει, αλλά αυτός τουλάχιστον είναι τρομακτικός. Αν κάνει "μπου" σε έναν αντίπαλο, θα τα χάσει. Όταν τον βλέπεις, πάνω του δεν πας. Τον Πλεσί τον βλέπεις και σκέφτεσαι πως αν πέσω, θα με βοηθήσει να σηκωθώ, ενώ από τεχνική δύο πάσες έκανε και τις έβγαλε άουτ.

Αντιποδοσφαιρική βέβαια δεν είναι μόνο η εικόνα του Πλεσί. Ο Παναθηναϊκός πλην του φορμαρισμένου Βύντρα και του φουκαρά του Σισέ έχει σε όλες τις θέσεις πρόβλημα. Ο Γκαρσία έχει ποιότητα αλλά δεν είναι έτοιμος για 90λεπτα, εκτός αυτού άλλος παίκτης να δώσει μια ανάσα στον Σισέ και να κάνει μια ποδοσφαιρική ενέργεια με στυλ δεν υπάρχει.

Οι Καραγκούνης, Κατσουράνης έχουν μεγαλώσει και παίζουν συνέχεια. Ειδικά ο Κατσουράνης δυσφημεί τον εαυτό του αγωνιζόμενος στα χαφ. Ο Σιμάο τρέχει για όλους και είναι ο μοναδικός που είναι καλός στο ρόλο του και οι υπόλοιποι πίσω, πλήν του Βύντρα, είναι ανά πάσα στιγμή σε επιφυλακή για να κάνουν το λάθος. Αν τους πιέσεις, παθαίνουν πλημμύρα. Στο τελευταίο τέταρτο του πρώτου ημιχρόνου που οι Ρώσοι πίεσαν έγιναν απίστευτα εύκολα και αδικαιολόγητα ατομικά λάθη.

Ο Γιογκντενιζ είχε την τύχη να επιτηρείται από τον Σαριέγκι. Τον ανέβαζε ψηλά και τον πέρασε με όλους τους τρόπους. Ο Σπυρόπουλος κατάφερε μέχρι και να πατήσει τη μπάλα και παρόλα αυτά ο Παναθηναϊκός έδειξε βελτιωμένος. Το κακό είναι πως όντως η ομάδα του Νιόπλια έχει παίξει και χειρότερα. Και επειδή τα εγκλήματα έγιναν στην προετοιμασία η εικόνα δεν είναι πολύ εύκολο να αλλάξει. Ειδικά στο Champions League αν δεν έχεις φυσική κατάσταση δεν έχεις καμία ελπίδα διάκρισης.