Μην το ψάχνετε καλοί μου φίλοι (και φίλες), ο Ολυμπιακός παρέμεινε πρώτος στην βαθμολογία και εύκολα, με μιας ώρας δουλειά, απέναντι σε μια δύσκολη ομάδα. Και αυτό έγινε με το πρώτο κανονικό δείγμα του προπονητή του. Είδαμε μια ομάδα αντάξια της φήμης, της φανέλας και του DNA! Με αυτό το… μείγμα Χάσι- Λεμονή, ο Γκαρθία για πρώτη φορά έβαλε τους Πειραιώτες να παίξουν αληθινό ποδόσφαιρο. Γραμμές κοντά. Πίεση- θανάτου. Ξεδίπλωμα δίχως δεύτερη σκέψη και με μικρό κουβάλημα.

Επιστροφές δύναμης. Παιχνίδι από τον άξονα και τόπο στην ποιότητα. Το πρέσινγκ ξανάρθε στο Καραϊσκάκη. Μα ο Ολυμπιακός είσαι. Αντί να σε φοβούνται , να τους φοβάσαι; Γιατί αυτό γινόταν. Ο Γκαρθία έβαλε τον Ανσαριφάρντ μπροστά και από πίσω δούλευε το... εργοστάσιο ποιότητας με Φορτούνη- Μιραλάς- Μάριν. Ο Ρομαό σε ρόλο «σκούπας» και ο Ζιλέ να αποδεικνύει ότι τα πάντα σε αυτό το άθλημα είναι απλά, αρκεί να θες να τα κάνεις έτσι. Ξεχωρίζω μακράν, το δεύτερο τέρμα της ομάδας.

Ναι, οι εννιά στους δέκα παίκτες μετά από κλέψιμο και με εξουδετερωμένο τον τερματοφύλακα θα ήθελαν να τελειώσουν τη φάση. Και κανείς δε θα τους έλεγε κουβέντα. Ο Ζιλέ, πάσαρε στον Ανσαριφάρντ. Η πάσα που μπορεί να κάνει ευτυχισμένους τους πάντες. Μπράβο στον μάγκα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει ακόμη καλύτερα. Με τον Οφόε στην εξίσωση 100%. Ο Γκαρθία, μου έδειξε πως ήδη γνωρίζει τι παίκτες έχει και τι μπορούν να κάνουν. Αλλά και τι δε μπορούν. Δε θα είναι εύκολο πλέον να «τα βάλεις» με μια ομάδα που ‘χει εύκολο το τέρμα, όσο και να προσπαθήσεις να τη βλάψεις. Σημειώστε το…

Ήταν για άλλη μια φορά μια μαγική πάσα του Κώστα Φορτούνη που «ξεκλείδωσε» τα πάντα στο Καραϊσκάκη. Η Λαμία είναι ένα σύνολο που έχει καταφέρει ως τώρα να πορευτεί στο πρωτάθλημα με το ίδιο στυλ. Και αξίζουν μπράβο στον Μπάμπη Τεννέ για αυτό. Ελάχιστα σκαμπανεβάσματα. Και στο Καραϊσκάκη, μετά το 62’ βρήκαν και φάσεις οι «κυανόλευκοι», εκμεταλλευόμενοι την κούραση των αντιπάλων τους. Όσο ο Ολυμπιακός ήταν καλά; Γραμμές μαζεμένες, τρανζίσιον έξυπνο και ένας τρόπος παιχνιδιού που μπορεί να «εγκλωβίσει» τον αντίπαλο. Ο Φορτούνης όμως, χρειάστηκε αυτά τα λίγα μέτρα ελευθερίας, που σας έγραψα και μετά το ματς στη Λάρισα. Τα βρήκε και δε λάθεψε. Τρομερή πάσα με… στροφή της μπάλας, την ώρα ακριβώς που ο Μάρκο Μάριν πάταγε περιοχή.

Ο Γερμανός (άντε να το ξαναπώ) μπορεί να έχει «χρεωθεί» διάφορα, αλλά όποιος πει ότι δε ξέρει να τελειώσει φάση, μάλλον δε βλέπει μπάλα αλλά… υποβρύχιο τάβλι. Καταπληκτική εκτέλεση. Ποιοτική. Βγαλμένη από άλλο πρωτάθλημα και όχι από αυτό για το οποίο έχει άποψη ο Ζουράρις. Ο Ολυμπιακός είχε κάνει τόσο νωρίς τη δουλειά του. Πριν καν μαζευτούν δέκα λεπτά παιχνιδιού οι πρωταθλητές, είχαν βρει δίχτυα. Και όταν συμβαίνει αυτό; Ε, το άγχος πάει και βουτάει δίπλα στη θάλασσα, η ψυχολογία ανεβαίνει κι άλλο, ο κόσμος το ευχαριστιέται και γενικά δημιουργούνται προοπτικές και συνθήκες να δεις ακόμη καλύτερο ποδόσφαιρο.

Ο Γκαρθία έχει αρχίσει να κερδίζει πόντους στην εκτίμησή μου για τον απλούστατο λόγο, ότι θέλει να ‘χει παίκτες που ξέρουν ποδόσφαιρο και να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν με τη μπάλα. Ούτως ή άλλως ο Ολυμπιακός έχει ανέβει, από την παρουσία και μόνο του Μιραλάς. Έτσι πάει. Όταν «σκάει μύτη» κάποιος καλός, ξυπνάνε και οι υπόλοιποι.

Ο Κέβιν έτρεξε πολύ, «κατάπιε» χιλιόμετρα και έχασε τζάμπα δυνάμεις σε μια βραδιά που δεν ήταν δική του. Θέλω να επισημάνω και κάτι άλλο, που είναι καθαρά αποδυτηριακό και προπονητικό: Ο Βέλγος στον πολύ κόσμο δεν έκανε «κλικ» δικαιολογημένα σε αυτό το ματς, ίσως επειδή δε τελείωσε φάση ή δεν του βγήκε κάποια από τις επελάσεις του. Όμως, το πόσους παίκτες απασχολεί και πως κάνει άνω- κάτω έναν αντίπαλο, το καταλαβαίνουν οι διπλανοί του και ο προπονητής. Ο Γκαρθία είχε άμεση παρέμβαση στον τρόπο παιχνιδιού. Όταν ένας κόουτς είναι καλός, δε χρειάζεται να φέρει άλλους παίκτες! Μπορεί και με αυτούς που θα βρει να φτιάξει κάτι σοβαρό. Αρκεί να τους βάλει σε μια σειρά... Τίποτα δεν κρίνεται από αυτό το 90λεπτο. Θα ‘ρθουν και δύσκολα βράδια, κάποιοι θα περιμένουν πως και πως άλλωστε να πουν το μακρύ τους και το κοντό τους. Απόψεις… Αυτό που ποτέ δεν αλλάζει είναι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Ασχέτως αποτελεσμάτων λοιπόν, ο Ολυμπιακός ξανάγινε αυτό που θέλει να βλέπει ο κόσμος.

Μέτρα κερδισμένα, κάλυψη χώρων, πίεση, διαφέντευση καταστάσεων και πλήρης έλεγχος των λεπτομερειών. Ένας αγώνας ποδοσφαίρου είναι λεπτομέρειες. Εκατοντάδες λεπτομέρειες. Η εικόνα της ομάδας του λιμανιού, διατηρήθηκε σε υψηλό επίπεδο και στο δεύτερο μέρος. Χαμένες ευκαιρίες, αλλαγές παιχνιδιού, μετά από καιρό, είδαμε έναν Ολυμπιακό να βγαίνει σε μήκος και πλάτος. Να μην παίζει με το «αν φύγουν μπροστά», αλλά με το «δε θα πάνε πουθενά». Και πάνω απ΄όλα πειθαρχία πάνω στο χορτάρι. Τελείωσε να κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει. Φάουλ από δεξιά στο 58’ . Εκτελεί ο Φορτούνης, διώχνουν με το κεφάλι, πάει πλάγιο η μπάλα. Μέχρι να πάει ο Φιγκέιρας να το εκτελέσει, ο Γκαρθία βλέπει τον Ένχελς και τον Μποτία να ‘ναι ακόμη μέσα στην περιοχή (είχαν προωθηθεί για το φάουλ). Φωνάζει, τους κάνει νόημα να γυρίσουν πίσω. Βασικοί κανόνες στο άθλημα. Είχαν συνηθίσει, ο καθένας να κάνει το γούστο του. Πάνε αυτά.

Εννοείται ότι κάποιες στιγμές (λίγες) διέκρινε κάποιος ένα κενό ανάμεσα στην φουλ επιθετική τετράδα και τους υπόλοιπους. Ειδικά μετά το 60’ που ο Ζιλέ άρχισε να κουράζεται. Ένας χώρος που θα καλυφθεί από τον Οφόε. Και δε θα μου κάνει και περιέργεια αν ο Γκαρθία δοκιμάσει και άλλα σχήματα. Ποιος θα του το απαγορεύσει;

Μετά τον έναν και μοναδικό Ερνέστο Βαλβέρδε, αλλά και τον προπονηταρά Μάρκο Σίλβα, το πιθανότερο είναι ο Ολυμπιακός να έχει ξανά κανονικό κόουτς στον πάγκο του. Σοβαρό, μετρημένο, με αρχές, που δε χάνει δευτερόλεπτο από το ματς, αγριεύει όταν πρέπει και δε κάνει στις αλλαγές με τους παίκτες του όπως ο Λεμπρόν Τζέιμς στην παρουσίαση των Καβαλίερς! Και η γνώμη μου δε θα αλλάξει (καλά αυτό το ξέρετε), ό,τι και να συμβεί στην συνέχεια…

Photo credits: Eurokinissi