Μια ομάδα τη σχολιάζουν πολλοί. Τη σχολιάζουν οι οπαδοί της, οι δημοσιογράφοι, αλλά και όσοι είναι στο χώρο και απλά βρίσκονται σε άλλα "στρατόπεδα". Άλλοι γνωρίζουν καλά τη δουλειά, άλλοι καθόλου. Άλλοι έχουν κλωτσήσει το τόπι, άλλοι είναι θεωρητικοί.

Λόγιοι, που μπορούν να σε βγάλουν από τα "ρούχα" σου, γιατί στο μπλα μπλα και στην ανάλυση είναι καλοί, αλλά εκ του ασφαλούς. Αδυνατώντας να καταλάβουν τι μπορεί να γίνεται στα αποδυτήρια γιατί απλά δεν έχουν περάσει από αυτά. Μη γνωρίζοντας ότι κάθε ομάδα έχει νόμους, γιατί οι μόνοι που ξέρουν είναι το απαγορευτικό στους δρόμους και το "μη πετάτε τα χαρτιά στη λεκάνη και βουλώσει".

Πάμε να δούμε παρέα τι έχουν κάνει οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, που είτε χάνουν είτε κερδίζουν, κουβαλάνε ένα πολύ βαρύ φορτίο και αυτό προσωπικά εγώ τους το αναγνωρίζω. Κουβαλάνε αυτήν τη βαριά φανέλα πάνω τους...

Στο επίσημο site της ομάδας υπάρχουν 31 παίκτες με τις φωτογραφίες τους. Οφείλω να αναφερθώ σε όλους, απλά κάποιοι δεν θα σχολιαστούν γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν έχουν εμφανιστεί στο γήπεδο.

Με τη σειρά που είναι τοποθετημένοι στο site, με αυτή τους "απλώνω" και σε αυτό το κείμενο, προς αποφυγή παρεξηγήσεων:

Λευτέρης Χουτεσιώτης: Δεν παίζει, δεν κρίνεται...

Θανάσης Ανδρούτσος: Δεν παίζει, δεν κρίνεται, αλλά αν ο Μπέντο θέλει να βάζει τον Καρντόσο, ας βάλει τον πιτσιρικά καμιά φορά...

Αντρέ Μάρτινς: Η πιο hot παρουσία σε όσα παρουσίασε η ομάδα ως τώρα. Καθυστέρησε ελάχιστα να καθιερωθεί, αλλά είναι τόσο αναγκαίος, όσο και το να έχει τερματοφύλακα η ομάδα. Συνδετικός κρίκος του Μιλιβόγεβιτς με τον Φορτούνη, η έξτρα ποιότητα στην κουλούρα και χάρη σε αυτόν κρύφτηκε (κάπως) η αδυναμία της ομάδας στα πλάγια.

Κωνσταντίνος Τσιμίκας: Τον εξαφάνισε ο Μπέντο, δεν κρίνεται...

Όσκαρ Καρντόσο: Δυο εκατομμύρια στη... θάλασσα. Δεν είναι ο παικταράς που ξέραμε στη Μπενφίκα, ο Ολυμπιακός έπεσε στην "παγίδα" του "πάρτε πάση θυσία ένα όνομα". Μοναδική προσφορά; Θύμωσε ο Ιντέγε...

Μπράουν Ιντέγε: Μόνος του μπροστά και μετά το χάος. Σύγχρονος επιθετικός. Βρίσκεται παντού, κυνηγάει όλες τις φάσεις. Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, χωρίς να σουτάρει πέναλτι. Η "ζαλάδα" κάθε αμυντικού, όταν ο Ολυμπιακός τον πουλήσει θα βγάλει και πολλά φράγκα.

Δημήτρης Σιόβας: Πήρε αγώνες στην αρχή, ουσιαστικά "πλήρωσε" αυτός τα προβλήματα στο κέντρο της άμυνας. Λογικά δεν είναι μόνο αυτό, όπως επίσης λογικά θα φύγει από τον Ολυμπιακό, γιατί πολύ απλά δεν παίρνει χρόνο συμμετοχής.

Φελίπε Πάρντο: Θεωρώ ότι αδικήθηκε μένοντας εκτός λίστας Europa League κι αυτό τον έκανε να κατεβάσει μούτρα και να μη το διαχειριστεί σωστά. Είχε κάποια ξεσπάσματα απόδοσης, καμία σχέση με τον περσινό ποδοσφαιριστή. Χαμηλός βαθμός, μικρή προσφορά.

Αλμπέρτο ντε λα Μπέγια: Αν ο Ολυμπιακός ήταν fast food μαγαζί, ο Ισπανός θα 'ταν ο "υπάλληλος του μήνα" κάθε φορά. Κάνει μόνο τα σίγουρα, ποτέ το κάτι παραπάνω. Άτυχος γιατί στον Πειραιά, έχουν συνηθίσει να βλέπουν μπακ- κασκαντέρ. Ο τραυματισμός του έδωσε την ευκαιρία να "βαφτιστεί" ο Ρέτσος. Δεν είναι πάντως αρνητικός και χρειάζεται.

Γκονσάλο Πασιένσια: Να 'ναι καλά το παιδί στην υγεία του. Τίποτ’ άλλο...

Σεμπά: Στο ΝΒΑ, τους παίκτες που λατρεύουν οι προπονητές, τους ονομάζουν και love player! Ο Βραζιλιάνος είναι τέτοιος. Και το δικαιολογεί με τον τρόπο που κινείται στο χορτάρι. Δεν έχει στιγμή, παρεκκλίνει των οδηγιών. Χαφ; Χαφ. Μπακ; Μπάκ. Μόνος του τη γραμμή; Και αυτό κάνει. Ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει εξτρέμ "υδραυλικούς", να ξεσηκώνουν την εξέδρα, να βάζουν γκολ σε κάθε ματς. Ο Σεμπά δεν είναι τέτοιος. Όμως οι προπονητές βλέπουν αλλιώς την μπάλα. Και ο Σεμπά, αυτό που του 'χουν ζητήσει ως τώρα, το 'χει κάνει.

Ντιόγκο Φιγκέιρας: Μετά από τη Χάποελ Μπερ Σέβα ειπώθηκε ότι θα έφευγε από τον Ολυμπιακό. Αντιθέτως, ο Πορτογάλος κατάφερνε κάθε εβδομάδα να ανέβει σκαλί σκαλί την εκτίμηση των συμπαικτών, των προπονητών και των περισσότερων φιλάθλων. Μαχητικός, όχι κάτι σούπερ. Για αναπληρωματικός αποκτήθηκε, μην το ξεχνάμε...

Γιώργος Μανθάτης: Έχει παίξει ελάχιστα. Βγάζει τόσο θράσος, τόση... αλάνα, τόσο πάθος, που αν πάει χαμένος, η γνώμη μου είναι ότι ο Ολυμπιακός θα 'χει βγάλει τα "μάτια" του. Ο Μπέντο πρέπει να τον εμπιστευθεί περισσότερο και μέσα από τα ματς να του βάλει και φωνές.

Μπρούνο Βιάνα: Είναι καλό στόπερ, του λείπουν παιχνίδια. Γλίτωσε από το... κάψιμο του προπονητή του στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Τον έβαλε μπακ και με ανάποδο πόδι, υπέφερε, αλλά για καλή τύχη, το ήξεραν και οι δημοσιογράφοι και οι οπαδοί και φυσικά τον αθώωσαν. Πολύ σωστά. Έχει εξαιρετικά στοιχεία.

Λούκα Μιλιβόγεβιτς: Αν συνεχίσει έτσι, θα πουληθεί με καλά λεφτά. Ο Σέρβος είναι παίκτης Ολυμπιακού. Μια version Ντε Ρόσι. Ψυχωμένος, τρελός, προωθείται, σουτάρει, πάει με πολλή δύναμη -στα όρια της σκληράδας- στη μπάλα. Από τους πιο σταθερούς του τριμήνου.

Πραξιτέλης Βούρος: Δεν κρίνεται, δεν έπαιξε...

Ομάρ Ελαμπντελαουί: Το καλύτερο μπακ που έχει η ομάδα. Όσο θα περνάει ο καιρός, θα πλησιάζει τα δικά του στάνταρ. Με το που μπήκε και ξανάπαιξε, είδαμε επιτέλους over lap της προκοπής, συνεργασίες με τα χαφ, αλλά ακόμη φαίνεται ότι δεν έχει ρυθμό.

Μάρκο Μάριν: Πάμε στα δύσκολα. Πρεμιέρα με τη Βέροια και οι Ολυμπιακοί πίστεψαν ότι βρήκαν την επόμενη... φανέλα που θα εξαφανιστεί από τη μπουτίκ. Τελικά, εξαφανίστηκε ο ποδοσφαιριστής. Ο Μπέντο δεν τον βάζει καθόλου, θεωρεί ότι δεν μπορεί να βοηθήσει. Κάτι θα βλέπει στις προπονήσεις ο Πορτογάλος. Αν δεν υπήρχε ο Καρντόσο (ως τώρα) θα μιλάγαμε για "πεταμένα λεφτά".

Παναγιώτης Ρέτσος: Στη Νέα Σμύρνη κατά τη γνώμη μου έγινε μια καλή ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού. Κυρίες και κύριοι, μετά από χρόνια, ο Ολυμπιακός έχει πλέον έναν κανονικό παίκτη από τα σπλάχνα του. Δεν με ενδιαφέρει αν ακόμη δεν πατάει καλά, δεν με νοιάζει αν πολλοί θέλουν να βγαίνει και να παίζει κάποιος ξένος. Ο Παναγιώτης έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και μπράβο του τον μάγκα. Μακάρι να συνεχίσει έτσι...

Νίκολα Λεάλι: Μια λάθος πάσα σε αντίπαλο δεν θα αναγάγει σε "κακό πορτιέρε" τον Ιταλό. Το πρόσημο των επιδόσεών του είναι θετικό. Και για να τελειώνουμε και με κάτι: Παίζει ψηλά στην περιοχή, γιατί είναι Ιταλός. Γιατί αν δεν το έκανε, θα του 'χαν πει στη Γιούβε να ασχοληθεί με το χάντμπολ. Ο χρόνος δουλεύει υπέρ του.

Αλεξί Ρομαό: Περίμενε πολλά ο κόσμος, αλλά σχεδόν τίποτα είχε. Ελάχιστη συμμετοχή, οπότε δεν κρίνεται ούτε αυτός. Με δυο λόγια, πολλές από τις μεταγραφές, έχουν παίξει ελάχιστα...

Σάσα Ζντίελαρ: Δεν κρίνεται, γιατί εξαφανίστηκε. Αντιμίλησε, λένε, στον βοηθό του Μπέντο και ο Πορτογάλος το... τελείωσε.

Γιάννης Μανιάτης: Μια από τα ίδια. Πολύ μεγάλο συμβόλαιο για να είναι εξαφανισμένο. Και βασικός στην Εθνική μας. Οι λόγοι -σύμφωνα με τα ρεπορτάζ- δεν είναι αγωνιστικοί. Συμπαθάτε με, δεν μπορώ να γράψω κάτι για τον Γιάννη, αφού έχει να παίξει απ’ το καλοκαίρι.

Ανδρέας Μπουχαλάκης: Παίρνει χρόνο σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ήταν η αδυναμία του Σίλβα, ο Μπέντο δεν τον ξεχνάει, αλλά με τόσο κόσμο στα χαφ, δύσκολα πρωταγωνιστεί.

Αλμπέρτο Μποτία: Ο Ισπανός δεν είναι ανίκητος ανασταλτικά. Και λάθη θα κάνει και από γρήγορους επιθετικούς θα εκτεθεί. Πολύ καλός στο ψηλό παιχνίδι και εξαιρετικός στις επιθετικές τοποθετήσεις. Κάτι καλύτερο σίγουρα μπορεί να βρει ο Ολυμπιακός. Α, και με τη μπάλα στα πόδια, μόνο πάσα δίπλα, καμία διάθεση να τσουλήσει το τόπι. Εδώ που τα λέμε, έξυπνη κίνηση, γιατί ο παρτενέρ του που το παλεύει, βγαίνει και δαρμένος.

Μανουέλ ντα Κόστα: Ο παρτενέρ που λέγαμε. Λοιπόν, όταν "σπάσει" το δίδυμο Μποτία - Ντα Κόστα, αν στερηθούν κάτι οι Ολυμπιακοί, θα είναι ότι είχαν δυο στόπερ που ήξεραν πώς να σκοράρουν! Και μπράβο τους. Ο Μαροκινός έχει ακούσει τα περισσότερα από την εξέδρα, όμως για εμένα μπράβο του που δεν κωλώνει, μπράβο του που προσπαθεί να τσουλήσει το τόπι, να βγάλει καμιά μπάλα μπροστά και δεν κρύβεται. Ανασταλτικά έχει κι αυτός τις αδυναμίες του Μποτία.

Στέφανος Καπίνο: Αξίζει συγχαρητήρια, γιατί πολύ απλά αποφεύχθηκαν οι αναφορές στον Ρομπέρτο. Και να γράψω και κάτι που ίσως λίγοι έχουν σκεφτεί; Στο ίδιο χρονικό διάστημα με πέρυσι, ο Καπίνο έχει κάνει πολύ λιγότερα λάθη από τον Ισπανό. Το μέλλον είναι δικό του. Ο Ολυμπιακός πορεύεται με δυο νεαρούς τερματοφύλακες, παίρνει το ρίσκο του και του βγαίνει. Ως τώρα...

Ταρίκ Ελιουνούσι: Ο Νορβηγός είναι "σιγανοπαπαδιά". Πιστέψτε με, δεν γεμίζει το "μάτι", αλλά εκεί που νομίζεις ότι σέρνεται, μπορεί να κάνει ζημιά. Ναι, οι Ολυμπιακοί έχουν δει καλύτερους πλάγιους, το ντουέτο Σεμπά - Ελιονούσι δεν συγκρίνεται με παλαιότερα. Όμως έχει προσφέρει το παιδί μέχρι τώρα και στοιχίζει λιγότερα από άλλους, που απλά πάνε προπόνηση.

Τσόρι Ντομίνγκες: Σε έναν Ολυμπιακό που έχει "πέσει" σε θέαμα, ο Τσόρι είναι πολυτέλεια και αξίζει να παίρνει χρόνο. Θα 'ταν πιο τίμιο να 'χε φύγει το καλοκαίρι και όχι να "τρώει καψώνια" από τον Μπέντο. Ο Πορτογάλος είναι το αφεντικό, αλλά θα πρέπει κάποιος να του πει ότι οι ομάδες έχουν πάντα το δικό τους DNA! Και οι Ολυμπιακοί, ποδοσφαιριστές όπως ο Τσόρι γουστάρουν να τους βλέπουν. Α, και κάτι άλλο: Παίκτη που φοράει το "10" δεν τον μειώνεις...

Κώστας Φορτούνης: Ό,τι πιο ποιοτικό διαθέτει ο Ολυμπιακός. Του πήρε εβδομάδες να συνέλθει, αλλά έπαιξε ρόλο στις μεγάλες νίκες που έκανε η ομάδα. Επειδή οι Πειραιώτες δεν έχουν πλέον τα άκρα - φωτοβολίδες, ο Κώστας διακρίνεται ακόμη περισσότερο όταν έχει τον Μαρτίνς κοντά του. Εντάξει, δεν κάνει τα περσινά, αλλά χωρίς τον Φορτούνη, ο... υδράργυρος πέφτει στο κόκκινο θερμόμετρο!

Εστέμπαν Καμπιάσο: Σεβασμός. Τίποτ’ άλλο. Ο αλήτης ο χρόνος. Αυτό το κάθαρμα, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ο Αργεντινός είναι ψυχάρα, από πέρυσι δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα όπου κι αν έπαιξε, όσο κι αν έπαιξε. Εξάλλου, ξέρει ότι περνάει τις τελευταίες εβδομάδες του σε τόσο υψηλό επίπεδο και το απολαμβάνει. Καμία κριτική σε αυτήν την εμβληματική φυσιογνωμία.

Όλοι οι παραπάνω, στους πρώτους τρεις μήνες, τα έχουν δει όλα: Έχουν αποδοκιμαστεί σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο. Έχουν διαβάσει ότι "είναι λίγοι", έχουν ακούσει ότι "δεν μπορούν να αποδώσουν στο γήπεδο". Έχουν αποθεωθεί, έχουν γνωρίσει το πόσο εύκολα γίνονται οι... τούμπες στην Ελλάδα και στις δυο πλευρές του νομίσματος. Αυτοί οι τύποι έχουν πάρει όλα τα λεγόμενα μεγάλα παιχνίδια στην έδρα τους, είναι επτά βαθμούς πάνω από τους διεκδικητές και έχουν περάσει στους "32" του Europa League. Αυτοί οι τύποι έχουν ένα σωρό "εχθρούς" σε διάφορα πόστα και το τελευταίο που αντέχουν είναι να βλέπουν αμφισβήτηση και από τους ανθρώπους που τους στηρίζουν.

Ως σύνολο, 100% έχουν αποδώσει πολύ πιο κάτω από το περσινό ίδιο χρονικό διάστημα, όταν η ομάδα πήρε μεγάλες νίκες σε πρωτάθλημα και Champions League. Επίσης, πολλές φορές πήγαν να παίξουν με γιόμες, κάτι που απαγορεύεται από την ιστορία της συγκεκριμένης ομάδας. Να θυμάστε όμως, ότι επιλέχθηκαν, δεν άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν στο "Καραϊσκάκη". Όπως επίσης, να 'χετε πάντα στην άκρη του μυαλού σας, ότι κανείς ποδοσφαιριστής δεν παίζει για να χάσει ή για να αποτύχει.

Το δικό μου συμπέρασμα είναι ένα: Ο Ολυμπιακός θέλει ενίσχυση, αλλά πολύ περισσότερο θέλει ψυχραιμία, ηρεμία και καθαρό μυαλό. Από όλους...