Όταν όλοι είχαν φύγει από το γήπεδο Καραϊσκάκη και τα μόνα που ακούγονταν ήταν τα μπινελίκια αστυνομικών και κόσμου, έπρεπε να γίνει μια ήρεμη, λογική προσέγγιση των όσων συνέβησαν εντός των τεσσάρων γραμμών. Για να σας πω την αλήθεια. Όταν είδα το γκολ του Πέλκα, μονολόγησα για το ματς Ολυμπιακός- ΑΕΚ "τζάμπα παίζουν αυτοί".

Όποιος δει που βρίσκεται ο βοηθός στη φάση στους Ζωσιμάδες, θα καταλάβει γιατί το είπα αυτό. Όμως έγινε ένα ματς στο Φάληρο, κάτι πρέπει να πούμε και γι’ αυτό. Ε, λοιπόν, ποιος να το φανταστεί, βλέποντας αυτό το κακό θέαμα ως το 75’ ότι στο τέλος θα γινόταν «το έλα να δεις». Η ΑΕΚ θα έπαιρνε μια μεγάλη νίκη και ο Ολυμπιακός θα έχανε έδαφος στην βαθμολογία εκεί που έδειχνε να έχει δικό του το τρίποντο. Κι όμως όλα αυτά συνέβησαν σε ένα παιχνίδι που ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και ολοκληρώθηκε με δακρυγόνα, τα οποία οι ΜΑΤατζηδες πλέον τα ‘χουν για καραμέλες και τα βγάζουν από την τσέπη πανεύκολα, αδιαφορώντας για τον… καρκίνο που σκορπάνε στον κοσμάκη.

Όσο για τη μπάλα; Βαρέθηκα να βλέπω τη μπάλα στον αέρα! Έτσι απότομα ξεκινάω το κείμενο, αφού είναι και το πρώτο πράγμα που αισθάνομαι. Τι να κάνω; Να σας γράψω ψέματα; Κι αν πρέπει με ελάχιστες λεξούλες να συμφωνήσουμε ποιο ήταν το χειρότερο στοιχείο του Ολυμπιακού (για την ΑΕΚ γράφει ο Κώστας) η απάντηση είναι απλή: Τόσο αργή ανάπτυξη, δεν πρέπει να είχαν εμφανίσει στο Καραϊσκάκη οι "ερυθρόλευκοι" ούτε στα… πέτρινα χρόνια (καλά βλακεία γράφω, γιατί τότε είχε και ομαδάρα που απλά δε την άφηναν να κερδίσει).

ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΜΟΝΟΜΑΧΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ

Πραγματικά πίστευα, ότι και οι δυο χειρότερα από το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα στο κύπελλο δε μπορούσαν να παίξουν. Κι όμως με διέψευσαν. Μπήκαν με… κεκτημένη ταχύτητα από εκείνο το ματς και έκαναν τα ίδια και χειρότερα. Βέβαια, όσο σκληρός και να φανώ, είχαν συμβάλει σε αυτό οι δυο προπονητές. Ο Γκαρθία ανακάτεψε την ομάδα του, επιλέγοντας κορυφή τον Μιραλάς, στηρίγματά του τον Φορτούνη (αλλά όχι στον άξονα) και τον Πάρντο, ώστε να «φορτώσει» τη μεσαία γραμμή με την τριάδα Ρομαό, Οφόε και Ζιλέρ.

Η αλήθεια είναι ότι στην διάταξη όταν η μπάλα ξεκινούσε από τον Τσιντώτα, ο Ολυμπιακός έβγαζε ένα 4- 1- 4- 1, αλλά δεν ήταν έτσι. Οι πρωταθλητές έδειχναν μπερδεμένοι και μπορεί χάρη στην πληθώρα χαφ να κέρδιζαν μονομαχίες και να έφταναν έξω από την μεγάλη περιοχή του Τσιντώτα, αλλά ως εκεί…

ΜΑΤΣ "ΣΟΥΠΑ" ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ

Η ΑΕΚ μετά το 25’ κατάφερε να έχει κατοχή. Δεν τρόμαξε, δεν βρήκε φάση που θα έκανε άνω- κάτω τον αντίπαλό της, μιας και ο Κονέ (το πάλεψε περισσότερο απ’ το κύπελλο) ή ο Μπακασέτας , ακόμη και ο Μασούντ "τράκαραν" εύκολα πάνω στην ανασταλτική λειτουργία των Πειραιωτών. Η μπάλα έμενε ανεξαρτήτως κατοχής στο μισό γήπεδο που έκανε επίθεση η Ένωση και αυτό, ανάγκαζε κάποιες στιγμές τον Ολυμπιακό να παίξει και με μεγάλες μπάλες στο… πουθενά.

Γενικά, από θέαμα το 45λεπτο ήταν άλλη μια "σούπα" σαν αυτή που κέρασαν οι ομάδες αυτές στο παιχνίδι κυπέλλου. Και επιβαλλόταν και για τους δυο να αλλάξουν πράγματα στην ανάπαυλα. Ειδικά ο Ολυμπιακός, που στην τελική, ήταν ο γηπεδούχος και έπρεπε να «πατήσει γκάζι», να γίνει απειλητικός και να αλλάξει καθολικά την συμπεριφορά του.

ΕΝΑ 15ΛΕΠΤΟ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ

Ο Χιμένεθ είχε πάρει κι αυτός σκληρές αποφάσεις για την ομάδα του, αλλά το 0-0 αυτόν βόλευε περισσότερο και όχι τον Γκαρθία. Έτσι ο Ισπανός έφερε στο ματς τον Ανσαριφάρντ για να δώσει και πάλι την σωστή εικόνα στην ομάδα του. Πίσω από τον Ιρανό ο Φορτούνης και Μιραλάς- Πάρντο στις πλευρές, προτιμώντας μάλιστα να στείλει τον Βέλγο πάνω στον Μπακάκη που έβγαζε με ανάποδο πόδι τη θέση του αριστερού μπάκ. Όσο πέρναγε η ώρα, ο Ολυμπιακός αισθανόταν την υποχρέωση να ρισκάρει και αυτό έδινε στην αντίπαλό του διαδρόμους για να απειλήσει.

Έτσι γράφτηκε και η ιστορία του αγώνα πλάκα- πλάκα. Πραγματικά είχε γίνει και γρίφος για δυνατούς λύτες, το πώς θα μπορούσε να φτάσει η ομάδα του Πειραιά μπροστά από τον Τσιντώτα. Για ένα 15λεπτο μπήκε ο Μάριν και ήταν αρκετό! Να γίνουν όλα!!! Ο Γερμανός στο πρώτο σουτ που έκανε, ανάγκασε τον Τσιντώτα να διώξει σε κόρνερ και ήταν αυτό που έφερε το προβάδισμα των "ερυθρόλευκων". Κάπου εκεί ο Ολυμπιακός θεωρώ εγώ ότι έκανε… χαρακίρι.

Η ΑΕΚ ΕΠΑΙΞΕ ΤΙΣ ΖΑΡΙΕΣ ΤΗΣ

Καλώς ή κακώς βρήκε το γκολ που γύρευε. Με κακή εμφάνιση; Ναι. Με τραγική ανάπτυξη; Ναι. Δίχως φαντασία; Φυσικά! Αλλά το γκολ το έβαλε! Ποιος ο λόγος να αρχίσουν τις εξυπνάδες; Καθόλου ποδοσφαιρικό μυαλό, από επαγγελματίες. Καμία πονηριά. Κανένα πλάνο να κρατήσουν τη μπάλα. Έτρεχαν σαν παλαβοί. Φώναζε η εξέδρα "βάλτε κι άλλο γκολ" κι αυτοί άκουγαν. Σε παιχνίδι που μπορεί να κρίνει τόσα μα τόσα πολλά. Και μόνοι τους γύρεψαν τον... ξαφνικό θάνατο.

Γιατί η ΑΕΚ, δεν έκανε κάτι άλλο, από το να παίξει τις… ζαριές της. Βρήκε ένα κόρνερ και ισοφάρισε με την άμυνα να κοιμάται και μετά έγινε η κόντρα για να μπει το γκολ του Γιακουμάκη, ο οποίος έδωσε περισσότερα από τον Αραούχο σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Πραγματικά δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά του Ολυμπιακού, που του ανέτρεψαν έτσι σκορ στον εντεύθεν των συνόρων μας χώρο (αναφέρομαι στο χρονικό σημείο που έγινε γιατί και στον πρώτο γύρο η ΑΕΚ έκανε την ανατροπή). Πλάγιοι δίχως ανάσες να παίρνουν μπάλες και να τις «πουλάνε» ασυλλόγιστα. Τα χαφ να θέλουν να περάσουν δυο και τρεις παίκτες λες και παίζουν στην αλάνα.

Κακή συμπεριφορά και τεράστια τιμωρία. Δεν απαιτώ να έχουν Βασίλη Σπανούλη, δηλαδή παίκτη- κομπιούτερ που ακόμη και στην χειρότερή του θα ξέρει πώς να λειτουργήσει, πώς να κρατήσει και πώς να «σπρώξει» τους συμπαίκτες του. Αλλά σε τέτοιο επίπεδο, να προηγηθείς στην έδρα σου (το ξαναλέω, παρά την κακή σου βραδιά) και να μη το διαφυλάξεις, ε, τραγικό… Η βαθμολογία ίσως να λέει πολλά, ίσως να λέει και… τίποτα. Αυτά θα τα δείξει το μέλλον! Πάντως δίχως να θέλω να στενοχωρήσω Ολυμπιακούς ή ΑΕΚτζηδες, αυτό το μεσημέρι της Κυριακής, έγινε κάτι που θα πρέπει να τους κάνει να δουν λίγο πιο καθαρά…