Καλό είναι να έχεις βάθος πάγκου, ωραίο είναι να ‘χεις πολύ κόσμο για να επιλέγεις, το κακό είναι, να μπερδεύεσαι ξαφνικά και να εμφανίζεις κάτι πολύ μακριά από αυτό που θες να καθιερώσεις. Και ο προπονητής του Ολυμπιακού φλέρταρε πολύ άσχημα με τη γκέλα στο Καυτατζόγλειο. Πάρα πολύ. Η κριτική πρέπει να γίνει, ειδικά τώρα που οι «ερυθρόλευκοι» κέρδισαν και σαφέστατα θα ‘ναι πιο ήρεμοι και πιο σοφοί στο να καθίσουν να βρουν πως θα πρέπει να οργανωθούν για τη συνέχεια.

Είναι πολύ τυχερός ο Ολυμπιακός, που έχει δώσει πέρυσι 6 εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει έναν στράικερ, που τρέχει παντού, δε στενοχωριέται που πάνω στο τοπ της φόρμας του κάθεται στον πάγκο και με το που μπαίνει χαρίζει βαθμούς. Η πραγματικότητα βγαίνει πάντα στο γήπεδο. Καθρέφτης είναι το χορτάρι και μόνο αυτό. Στη χώρα που ο Καρντόσο, ο Αλμέιδα, ο Μπέργκ και ο Αθανασιάδης μαζεύουν τα χειροκροτήματα, ο Μπράουν Ιντέγε «κολλάει τα παστέλια»…

Ωστόσο, μέχρι να καταλάβει το νέο σχήμα του Μπέντο πως θα πατήσει πάνω στο χορτάρι, είχε ήδη φάει γκολ! Γιατί δε μιλάμε πλέον για φιλικά παιχνιδάκια, που στην τελική μπορείς να κάνει και δοκιμές. Τα επίσημα έχουν αρχίσει, οι ανταγωνιστές έχουν μπει φουριόζοι και καλύτεροι από ποτέ, συνεπώς, όταν αποφασίζεις κάτι, πρέπει να το περνάς και δεύτερη και τρίτη φορά από το μυαλό σου. Ποδοσφαιρικά διαφωνώ με την απόφαση του εκτοπισμού του Φορτούνη! Επαναλαμβάνω, είναι η γνώμη μου, έχετε κάθε δικαίωμα να έχετε δική σας γνώμη, αλλά κι εγώ έχω δικαίωμα να την εκφράζω. Αφήνεις έξω τον Κώστα από τα ματς με Βέροια και Γιούνγκ Μπόις. Και αντί να εκμεταλλευτείς την τεράστια… πρόκληση που εσύ ο ίδιος έξυπνα του απλώνεις, πας και του δίνεις μια «κλωτσιά» να πάει πιο κάτω. Γιατί μιλάμε για Έλληνα, παίκτη που αποδεδειγμένα παίζει και με την ψυχολογία. Πέρυσι οργίαζε, απολαμβάνοντας την καθολική εμπιστοσύνη των προπονητών. Τώρα αντί να πάρει την πρόκληση «μπες στο Καυτατζόγλειο να μας απαντήσεις», έμεινε σπίτι του. Και ο Ολυμπιακός είχε για δεκάρι τον Τσόρι, τον Μάρτινς αντί του ομολογουμένως «σκασμένου»(180 λεπτά σε τέσσερις μέρες) Καμπιάσο.

Τον Καρντόσο μπροστά αντί του φορμαρισμένου Ιντέγε, ο οποίος είτε αρέσει είτε όχι, βρίσκεται παντού, κυνηγάει κάθε φάση, πιέζει και δε περιμένει μέσα στην περιοχή να του έρθει η μπάλα για να βάλει γκολ. Ο Νιγηριανός ψυχρός εκτελεστής, που θα ζήλευε κι ο Λι Βαν Κλίφ στις ταινίες του. Μπήκε και… καθάρισε χωρίς να το συζητήσει. Και χωρίς τον Μάριν βέβαια, οι πρωταθλητές ξέμειναν από φαντασία στον άξονα και έξτρα συνεργασίες σε μικρούς χώρους. Με δυο λόγια μπήκαν στο «φτου κι από την αρχή» οι «ερυθρόλευκοι» δίχως να υπάρχει λόγος. Όταν η συγκεκριμένη ομάδα δεν έχει πλέον την ανάπτυξη προηγούμενων χρόνων από τα πλάγια και την… ευνουχίζεις και στον άξονα, ε τι περιμένεις μετά να κερδίσεις; Ο Ηρακλής έκανε το παιχνίδι του. Ναι, η ομάδα που είδε τη Λάρισα να της κάνει 17 τελικές. Που δεν έχασε από τύχη και… Ντεγκρά. Κι όμως όχι μόνο έκανε νωρίς το 1- 0, αλλά θα μπορούσε στα τελευταία λεπτά του ημιχρόνου να διπλασιάσει τα τέρματά του. Ένα χαμένο και πεταμένο πρώτο ημίχρονο, για έναν Ολυμπιακό που είχε και άλλη ζημιά υποστεί. Γιατί όταν βλέπεις… στραβά όνειρα, ακόμη κι αν ξυπνήσεις δύσκολα ισιώνουν. Ο Ντε Λα Μπέγια βγήκε νοκ- άουτ, με αποτέλεσμα να «καεί» μια αλλαγή.

Μπήκε ο Ελιονούσι και ο Μπέντο είχε ουσιαστικά Μάριν και Ιντέγε να ζεσταίνονται με το σκορ στο 1- 0, αλλά έπρεπε να βάλει μόνο τον ένα. Ποιος τον έσωσε; Ο Ιντζόγλου!!! Που πήγε να διώξει τη μπάλα λες και χόρευε τσάμικο. Αυτή βρήκε στο απλωμένο χέρι του και έτσι ισοφάρισε ο Τσόρι, χωρίς καν ο Ολυμπιακός να ‘χε «βγάλει δόντια» και να έδειχνε αγριεμένος για να το πετύχει. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Μια στιγμή που δε περιμένεις, μπορεί να φέρει τα πάνω- κάτω. Θα ‘πρεπε οι «ερυθρόλευκοι» να επιμείνουν και το προσπάθησαν σε ένα ματς που έπεφταν συνέχεια παίκτες κάτω. Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν την προσπάθεια να γίνουν απειλητικοί , είπαμε η μια αλλαγή είχε «καεί» και ο Μπέντο έβγαλε τον κουρασμένο Τσόρι επιλέγοντας τον Ιντέγε. Ο Νιγηριανός μετά από λίγο έδωσε το προβάδισμα, έτρεξε, πίεσε, έκανε όλα αυτά που πρέπει να κάνουν κανονικά οι ποδοσφαιριστές. Ο Ιντζόγλου συνέχισε να κάνει… δώρα, άφησε την ομάδα του με δέκα, κλαδεύοντας τον εξαιρετικό Μάρτινς και η κατάσταση για τον Ολυμπιακό έγινε ακόμη πιο ελεγχόμενη. Όλα αυτά που άρχισαν Θεόστραβα και ίσιωσαν και η κατάληξη ήταν θετική. Όμως είπαμε, μετά από νίκες πρέπει να γίνεται η πιο εποικοδομητική κριτική. Συμπερασματικά:

Αναζητείται παιχνίδι από τα πλάγια.

Ο Πάρντο δεν είναι Ντουρμάζ και ο Μπέντο προφανώς δεν είναι Σίλβα. Ο Κολομβιανός δεν έχει χωνέψει το «κόψιμό του» από το Γιουρόπα, δε μπορεί να βοηθήσει.

Τα ακραία μπακ δεν ανεβαίνουν σωστά. Ο Ελαμπντελαουί θα κάνει καλύτερο τον Ολυμπιακό.

Ο Βιάνα είναι καλός ποδοσφαιριστής, θα βοηθήσει.

Ο Ιντέγε δε μένει έξω για κανέναν λόγο. Πλασάρισμα με ακρίβεια όλμου τελευταίας τεχνολογίας που σκοτώνει ακόμη και μυρμήγκι στη γωνία του αντίπαλου τέρματος!

Με τον Φορτούνη σπίτι του και τον Μάριν να μη παίζει δευτερόλεπτο και να κερδίζεις, όχι κερί που γράφω στον τίτλο, λαμπάδα ολόκληρη ανάβεις.

Χίλια μπράβο στον Ηρακλή για την παρουσία του. Πέρασε τόσα πολλά το καλοκαίρι αυτή η ομάδα, τα έδωσε όλα κόντρα στον Ολυμπιακό!