Ο αγώνας του Ολυμπιακού με την Ρούμπιν, ήταν μια πολύ μεγάλη ιστορία. Ξεκίνησε με το κέφι και τον ενθουσιασμό της κόκκινης εξέδρας. Με την σιγουριά του 0- 1 στην Μόσχα και με την πίστη για άλλο ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Όπως κι έγινε! Και πιστέψτε με, σε μια βραδιά που πήγαν να γίνουν αρκετές ανατροπές η μάχη στο Καραϊσκάκη, κύλησε όπως την περίμεναν οι μυημένοι στο άθλημα!

Η Ρούμπιν δεν είχε να χάσει κάτι, έπαιξε πολύ ελεύθερα και ο Ολυμπιακός αναζήτησε την εξασφάλιση πρόκρισης με ένα γκολ, το πέτυχε και στην συνέχεια υποχρεώθηκε να το διαφυλάξει.

Αυτό το «υποχρεώθηκε» που αναφέρω, καταλαβαίνω ότι δεν ακούγεται και 100% ευχάριστα στους φίλους των πρωταθλητών. Κ αταλαβαίνω επίσης, ότι θα ήθελαν πολύ ένα 3- 0, 4- 0 , όμως όπως ξέρετε όλοι το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που μπορεί μέσα σε ένα λεπτό να σου ανατρέψει το σκηνικό. Να γκρεμίσει ό,τι χτίζεις. Να σε στείλει στην κόλαση ή στον παράδεισο. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε αναγκάστηκε για πρώτη φορά φέτος, να βάλει μέσα όλα τα αμυντικά χαφ! Το έκανε και μπράβο του! Γιατί με την ομάδα να χαλάει τον ρυθμό της, με τον τερματοφύλακα να χτυπάει και να μην μπορεί καλά- καλά να περπατήσει, με τους Ρώσους να βγαίνουν όλοι μπροστά γιατί δεν είχαν κάτι να χάσουν και με τη σκέψη ότι δεν αμύνεσαι «φορτώνοντας» αμυντικούς, έπρεπε να κατασκευάσει ένα τείχος, όσο πιο ψηλά γινόταν στο γήπεδο. Και το έκανε με τους κόφτες του.

Ο Ολυμπιακός είχε όρεξη, κανείς δεν μπορεί να τον χαρακτηρίσει αδιάφορο. Και στο πρώτο ημίχρονο, έπαιξε και μπαλίτσα. Το δεύτερο μέρος δεν είχε την μορφή του πρώτου. Η ομάδα του λιμανιού απομακρύνθηκε από την αντίπαλη περιοχή, οι Ρώσοι πήραν μέτρα και στο τελευταίο 20λεπτο πια, βγήκαν για τα καλά μπροστά, τρομοκρατώντας και λίγο το Καραϊσκάκη. Αν και για να τα λέμε με το όνομά τους, μεγαλύτερο τρόμο σκόρπισε ο λαβωμένος δικέφαλος του Κάρολ, παρά η όρεξη της Ρούμπιν να βγει μπροστά και να παίξει τα τελευταία της χαρτιά...

Είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε ως ένα «πακέτο» τις διπλές αναμετρήσεις. Και από το ...πακέτο να κρίνουμε αν πέρασε ο καλύτερος ή απλά, έγινε ένα τερτίπι του αθλήματος και προκρίθηκε η ομάδα που δεν άξιζε. Σε αυτό το ζευγάρι λοιπόν, πέρασε ο καλύτερος. Ο Ολυμπιακός πήγε στην Μόσχα, «χόρεψε» πάνω στο χιόνι, ήταν... απόλυτος και κατηγορηματικός στο τι ζητούσε και το πήρε με σχετικά άνετο τρόπο. Η δεύτερη συνάντηση στο Καραϊσκάκη, αναμενόταν ως τυπική διαδικασία. Και έτσι κύλησε.

Γκρίνια ή μουρμούρα ή παράπονο, μπορεί πάντα να υπάρξει. Ακόμη και 4- 0 να κερδίσεις, αν το 'χεις στο αίμα σου, κάτι θα βρεις για να σχολιάσεις. Αλλά η ουσία, αυτό που μένει, είναι ότι ο Ολυμπιακός ταξιδεύει. Στα δικά του όνειρα, με επόμενο σταθμό το άγνψστο Χάρκοβο. Μια Μέταλιστ που έριξε ...ντόρτια στην Σάλτσμπουργκ τον περιμένει. Πολύ ωραίες είναι αυτές οι τεσσάρες αν θέλετε την άποψή μου, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να πάνε οι «ερυθρόλευκοι» στην Ουκρανία «ψηλωμένοι» και με σκεπτικό, ότι θα περάσουν σα σταματημένη την Μέταλιστ.

Λίγες ώρες μετά το Μαρσέιγ – Ίντερ λοιπόν, λίγες ώρες μετά το μαράζι πολλών Ολυμπιακών που μονολόγησαν «εμείς έπρεπε να 'μαστε εκεί», ήρθε η άξια πρόκριση στους «16» του Γιουρόπα Λίγκ. Ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλει ένας δρόμος, αρκεί να 'χεις την διάθεση και την όρεξη να τον διασχίσεις σωστά. Να μην κάνεις εξυπνάδες, να μην πάρεις ρίσκα(εκεί που δεν πρέπει) και να μην αρχίσεις να τρέχεις όταν δεν πρέπει. Τα καλύτερα ταξίδια, είναι αυτά που μπορείς να απολαύσεις.

Εν μέσω λοιπόν του άγχους για να κατακτηθεί άλλο ένα πρωτάθλημα(άγχος που προκαλείται από τις ελληνικές συνθήκες και την πίεση παραγόντων, κόσμου, Τύπου), οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το ευρωπαϊκό τους ταξίδι. Επόμενος σταθμός, Χάρκοβο! Κι όπου βγει...