Το τοπ-16 έχει ανάψει για τα καλά, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συνεχίζουν τη μάχη τους και αυτή την εβδομάδα. Θα ασχοληθούμε ξανά με τους "αιωνίους" σε αυτή τη σειρά των ρετρό-αφιερωμάτων που κάνουμε κάθε εβδομάδα. Σήμερα, λέω να κάνουμε μια παρένθεση. Και να θυμηθούμε την καλύτερη τετραετία της ΑΕΚ...

Το "κιτρινόμαυρο" μπάσκετ είναι μια μεγάλη ιστορία. Πονεμένη, θα έλεγε κανείς, αν σκεφτεί ότι η ΑΕΚ ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που έπαιξε σε φάιναλ-φορ (στην πειραματική του μορφή, το 1966) αλλά και κατέκτησε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο (το 1968) ζώντας για χρόνια στον μύθο της " βασίλισσας του Καλιμάρμαρου". Το Κύπελλο Ελλάδας το 1981, με τον Βασίλη Γκούμα να δίνει ρεσιτάλ εναντίον του Ηρακλή και να τσαντίζεται που MVP αναδείχθηκε ο Κερτ Ράμπις (ή Κυριάκος Ραμπίδης, όπως έπαιξε στην Ελλάδα, ο μετέπειτα άσος των Λέικερς) ήταν ο μοναδικός τίτλος της "Ένωσης" για δεκαετίες και μετά το τέλος της "δυναστείας" των κιτρινόμαυρων στα χρόνια του '60.

Με αμιγώς μπασκετικό κοινό, είτε στο κλειστό της Νέας Φιλαδέλφειας (του Ιωνικού), είτε στο Γεώργιος Μόσχος, αλλά χάνοντας το ... τρένο, όταν το μπάσκετ μετά την χρυσή εποχή της Θεσσαλονίκης μετακόμισε στην Αθήνα και τον Πειραιά. Το πρόλαβε στα μέσα της δεκαετίας του 90, όταν ο Γιάννης Φιλίππου, έδωσε λύση στο χρόνιο διοικητικό (και οικονομικό) πρόβλημα και τις ανοιχτές πληγές που άφησε το πέρασμα Ψωμιάδη. Στο πλευρό του ήταν ο Γιάννης Γρανίτσας.

Το διοικητικό δίδυμο της ΑΕΚ, Γιάννης Φιλίππου και Γιάννης Γρανίτσας

Η ΑΕΚ είχε μεγάλες στιγμές, κατέκτησε τίτλους (το πρωτάθλημα του 2002, τα Κύπελλα του 2000 και του 2001) και εμφανίστηκε ως νέα δύναμη στην Ευρώπη, παίζοντας στον τελικό της Ευρωλίγκας του 1998, κατακτώντας το Κύπελλο Σαπόρτα του 2000 και φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά της νέας Euroleague, το 2001, σε μια περιπετειώδη σειρά, απέναντι στην Ταουγκρές.

Μια ομάδα, που αδίκησε, μάλλον, τον εαυτό της, καθώς είχε όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει εντός και εκτός συνόρων με μεγαλύτερη συνέπεια. Είχε συγκεντρώσει την αφρόκρεμα της νέας γενιάς του ελληνικού μπάσκετ, αλλά από μια αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια, κατάφερε να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Πριν από δώδεκα χρόνια, η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδος, έπαιζε μόνιμα στην Ευρωλίγκα και τώρα βρίσκεται στην ... Α2.

Πάμε, λοιπόν, τον χρόνο πίσω. Να δούμε τις κορυφαίες στιγμές εκείνης της πενταετίας, που έφερε την ΑΕΚ στο προσκήνιο.

Ο Ιωαννίδης "απογαλακτίζεται"

Όλα ξεκίνησαν όταν το καλοκαίρι του 96, ο Ιωαννίδης πήρε διαζύγιο με τον Ολυμπιακό. Στον Πειραιά ξεσπούσε ...σχεδόν εμφύλιος πόλεμος, καθώς ο "ξανθός" άφηνε ευθείες αιχμές για τον Σωκράτη Κόκκαλη, λίγες μόνο μέρες μετά το επιβλητικό 73-38 επί του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού. Ο Κόκκαλης, όμως, είχε αποφασίσει να εμπιστευτεί τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Ο Ιωαννίδης σκεφτόταν να μείνει εκτός γηπέδων, αλλά η πρόταση του Γιάννη Φιλίππου του έδωσε την ευκαιρία να αλλάξει στρατόπεδο και να αφήσει πίσω του το κεφάλαιο Ολυμπιακός, που το ξανάνοιξε ... τρία χρόνια αργότερα. Στην τρελή πορεία του 97, όπου οι "ερυθρόλευκοι" πήραν όλα τα τρόπαια, που διεκδίκησαν, τα δυο παιχνίδια με την ΑΕΚ είχαν την δική τους σημειολογία.

Μετά από εκείνο του ΟΑΚΑ, ο Γιώργος Σαλονίκης, επιστήθιος φίλος του "ξανθού", έβγαλε την περίφημη προσωπική του δήλωση περί "ιωαννιδικής μαφίας", ενώ σε αυτό του ΣΕΦ ο Ιωαννίδης άκουσε ουκ ολίγα, ενώ για ... "σπάσιμο" του πήραν το γούρικο ντοσιέ που δεν είχε τίποτε μέσα, αλλά το άφηνε κάθε φορά πίσω από τον πάγκο της ομάδας του.

Ο Ολυμπιακός θριάμβευσε το 1997, αλλά η ΑΕΚ έφτανε στον τελικό του πρωταθλήματος, χάνοντας μεν σχετικά εύκολα τον τίτλο, παίρνοντας όμως το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα. Ο στόχος είχε επιτευχθεί και με το παραπάνω αν αναλογιστούμε ότι ένα χρόνο πριν η "Ένωση" τερμάτιζε μόλις 10η στο πρωτάθλημα της Α1. Κι ένα χρόνο μετά έφτανε...

.... στον τελικό της Βαρκελώνης!

Ο Ιωαννίδης στήριξε την ομάδα, που είχε φτιάξει. Οι τότε νεαροί Χατζής και Κακιούζης, έγιναν επικεφαλής της προσπάθειας, ο Ιάκωβος (Τζέικ) Τσακαλίδης (που το πραγματικό του επίθετο είναι Λέντκοβ, αλλά ο ίδιος υιοθέτησε το ελληνικό του επίθετο, κάνοντας μετά καριέρα και στο ΝΒΑ) έγινε το "πουλέν" του ξανθού, που εμπιστεύτηκε ακόμη στη σεζόν 1997-98, τον 31χρονο Μπάνε Πρέλεβιτς, τον Κλαούντιο Κολντεμπέλα, τον εξαιρετικό σέντερ Βίκτορ Αλεξάντερ, τον Ισπανό Χοσέ Λάσα, τον Δανό Λάρσεν και τον ...εκδιωχθέντα από τον Ολυμπιακό, Ουίλι Άντερσον.

Μια ομάδα που είχε και ποιότητα και ενθουσιασμό, αλλά και τη δύναμη να φτάσει ψηλά στην Ευρωλίγκα, αλλά και να πρωταγωνιστήσει στην Ελλάδα.

Οι μέθοδοι Ιωαννίδη είναι γνωστοί. Ποτέ δεν ...χαλαρώνεις. Ποτέ δε μπορείς να ξέρεις τι σου ξημερώνει, ειδικά μετά τις ήττες. Ο Μιχάλης Κακιούζης, στο βιβλίο του "Όνειρα και Αλήθειες" περιγράφει ανάγλυφα μια σκηνή σε μια προπόνηση, μετά από ένα παιχνίδι όπου η ΑΕΚ είχε χάσει από το Περιστέρι: "Παίζαμε με το Περιστέρι εκτός έδρας. Χάσαμε και το επόμενο πρωί προγραμματίστηκε προπόνηση εκτάκτως. Εγώ με τον Χατζή συνηθίζαμε να βγαίνουμε νωρίτερα για ορισμένα σουτ. Ήμασταν ήδη στο παρκέ όταν ξαφνικά μπήκε από την κεντρική είσοδο του ΟΑΚΑ, ο «ξανθός». Κάθισε 1-2 λεπτά αμίλητος και στη συνέχεια απευθύνθηκε στον Χατζή: «Εντάξει, Χατζή. Μπορείς να φύγεις τώρα. Δύο σουτ έκανες χθες στο παιχνίδι, δύο σουτ έκανες και τώρα. Ολοκληρώθηκε η αποστολή σου». Αυτός ήταν ο Ιωαννίδης. Απρόβλεπτος".

Οι οπαδοί της ΑΕΚ στη Βαρκελώνη

Ο "ξανθός", πάντως, έφτιαξε μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, που τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της (11-5) και έκανε ...παρέλαση στα πλέι-οφ, νικώντας με 2-0 νίκες τόσο την Κροάσια Σπλιτ, όσο και την Άλμπα Βερολίνου. Η ΑΕΚ έπαιρνε θριαμβευτικά το εισιτήριο για το φάιναλ-φορ της Βαρκελώνης, ενώ λίγο νωρίτερα, ο Πρωταθλητής Ευρώπης, Ολυμπιακός, είχε βιώσει το σοκ του αποκλεισμού από την Παρτιζάν...

"Άντε ρε Γιάνναρε και με την κούπα..."

Λίγες μέρες, πριν από το φάιναλ-φορ, όπου στον ημιτελικό η ΑΕΚ θα αντιμετώπιζε την Μπενετόν Τρεβίζο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (το άλλο ζευγάρι, Παρτίζαν-Κίντερ Μπολόνια), ο Φίλιππος Συρίγος στην στήλη του "Δίχως Μαλλιά στη Γλώσσα" στο Τρίποντο, είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο: " Άντε ρε Γιάνναρε και με την κούπα". Αφιερωμένο στον Γιάννη Ιωαννίδη, που για έκτη φορά στην καριέρα του έφτανε σε ένα φάιναλ-φορ. Δύο χαμένοι τελικοί με τον Ολυμπιακό και τρεις προσπάθειες με τον Άρη, στοίχειωναν το παρελθόν του.

Παραμονές της αναχώρησης της ομάδας, είχε προκύψει πρόβλημα στις σχέσεις των οργανωμένων οπαδών, με τον Γιάννη Φιλίππου, που δεν δεχόταν να πληρώσει το ταξίδι τους μέχρι τη Βαρκελώνη. Στην τελευταία συνέντευξη επί ελληνικού εδάφους, ο πρόεδρος του ΤΑΚ ΑΕΚ, δεχόταν ξανά την ίδια ερώτηση, απαντώντας: "Δεν δίνω χρήματα για ταξίδι των οπαδών". Ο Ιωαννίδης παρενέβη και πρότεινε: "Αν είναι το πληρώνω εγώ πρόεδρε". Τα πρώτα σύννεφα στις σχέσεις των δυο ανδρών είχαν αρχίσει να πυκνώνουν επικίνδυνα.

Η ΑΕΚ πήγε στο φάιναλ-φορ. Δεν ήταν το φαβορί, όχι όμως και ο φτωχός συγγενής. Ο Ιωαννίδης πιο ήρεμος απ΄ό,τι τις προηγούμενες φορές, περίμενε την κόντρα του με τον Ομπράντοβιτς, για μια προσωπική ρεβάνς, καθώς ο Ζοτς του είχε στερήσει δυο τρόπαια, στους τελικούς του 94 και του 95. Την πήρε, καθώς ο ημιτελικός βρήκε νικήτρια την ΑΕΚ με 69-66 και ύστερα από ένα προσωπικό σόου του Ουίλι Άντερσον, που τελείωνε το ματς με 21π, 6ρ, 4κλ και 2 ασίστ!

Ο Ουίλι Άντερσον στον τελικό με την Κίντερ

"Χάσαμε δίκαια από μια ομάδα δέκα παικτών" παραδέχθηκε ο Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη Τύπου, ενώ ο Ιωαννίδης χαμογελούσε και έλαμπε από χαρά, παίρνοντας ανάποδες όταν ένας Αμερικανός δημοσιογράφος του υπενθύμιζε τα χαμένα φάιναλ-φορ που βάραιναν την καριέρα του: "Να σκέφτεστε πιο αμερικάνικα κύριε. Όταν κάποιος φτάνει στις δυο κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και μάλιστα με τέτοια συχνότητα, είναι επιτυχημένος"

Ποδόσφαιρο, δοκάρια, Μεσίνα και Κίντερ

Ο τελικός με την Κίντερ Μπολόνια του νεαρού τότε, Έτορε Μεσίνα (μόλις 37 ετών) θύμιζε περισσότερο αγώνα ποδοσφαίρου. Ίσως γιατί πριν από τον τελικό οι μπασκετμπολίστες της Κίντερ για να χαλαρώσουν, έπαιζαν μπάλα πάνω στο παρκέ του Σαν Τζόρντι. Αυτοί της ΑΕΚ, σίγουρα θα έπαιζαν ... καλύτερα ποδόσφαιρο την βραδιά του τελικού, καθώς η μπάλα δεν έμπαινε με τίποτε στο καλάθι.

Η Κίντερ των Ντανίλοβιτς, Ριγκοντό, Σάβιτς, Σκονοκίνι, αποδείχθηκε λιγότερο αγχωμένη από την ΑΕΚ και πήρε το τρόπαιο με 58-44. Η "Ένωση" με νύχια και με δόντια είχε πλησιάσει 45-41, 3:27 πριν από το τέλος του τελικού με τον Λάσα, αλλά μέχρι να ακουστεί η κόρνα της λήξης, έβαλε μόλις άλλους τρεις και ηττήθηκε.

Η υποδοχή των ΑΕΚτζήδων στον Ιωαννίδη, μετά τη Βαρκελώνη

Ο Ιωαννίδης αποδεχόταν την μοίρα του στωικά, παραδεχόμενος την ανωτερότητα της Κίντερ. Ίσως να είχε καταλάβει ότι θα περνούσε η καριέρα του χωρίς να γευτεί τη χαρά της κατάκτησης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Αποχώρησε στενοχωρημένος, όχι όμως και απογοητευμένος. Όταν τον ρώτησαν "γιατί τόσο χαμηλό σκορ" απάντησε: "Γιατί ποτέ σε ένα τελικό, όπου κρίνονται τόσα πολλά, δεν θα δείτε ένα ανοιχτό παιχνίδι". Διαψεύστηκε... ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, με τον θρίαμβο της Ζαλγκίρις Κάουνας στο Μόναχο.

Οι οπαδοί της ΑΕΚ τον αποθέωσαν στο ξενοδοχείο της ομάδας στην Βαρκελώνη, ενώ λίγες ώρες αργότερα στην υποδοχή στην Αθήνα, ήταν ακόμη πιο ενθουσιώδεις γεμίζοντας τον ξανθό χαμόγελα και καλώντας τον να μείνει στην "Ένωση" για πολλά χρόνια, καθώς το συμβόλαιό του τελείωνε...

Ο επεισοδιακός ημιτελικός με τον ΠΑΟ

Η χρονιά δεν ολοκληρώθηκε, όμως, με τον καλύτερο τρόπο. Η ημιτελική σειρά των πλέι-οφ με τον Παναθηναϊκό, ήταν το αποκορύφωμα. Ξεκίνησε, σχετικά, ήρεμα με τον Παναθηναϊκό (του Σούμποτιτς) να νικάει 67-57, συνεχίστηκε με την ισοφάριση της ΑΕΚ (65-56) ,το "ξέσπασμα" του Ιωαννίδη κατά των δημοσιογράφων ("Εγώ θα πεθάνω όρθιος και ας γράφετε εσείς ότι θέλετε. Θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις κόντρα σε θεούς και δαίμονες") και ολοκληρώθηκε με το "πανηγύρι των ζουρλών", όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρόεδρος της ΑΕΚ, Γιάννης Φιλίππου.

Στον τρίτο και τελευταίο αγώνα, ο Παναθηναϊκός νίκησε 51-47, αλλά τα τελευταία 30'' κράτησαν σχεδόν μισή ώρα. Ο Παναθηναϊκός κι ενώ ήταν μπροστά 47-46, έχασε 4 συνεχόμενες βολές (Ράτζα-Χριστοδούλου). Η μπάλα διεκδικήθηκε (στην τέταρτη) από Άντερσον και Χριστοδούλου, οι διαιτητές (Πιτσίλκας-Τσανίδης) έδωσαν "ΠΑΟ" και ο πάγκος της ΑΕΚ διαμαρτυρήθηκε έντονα, με τον Ιωαννίδη μάλιστα να ... πέφτει στο παρκέ και να σηκώνεται με σκισμένο παντελόνι!

Τα επεισόδια στον ημιτελικό

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε φάουλ, ο Αλβέρτης έκανε με δυο βολές το 49-46, αλλά στα 13'' δόθηκε αντιαθλητικό φάουλ σε μαρκάρισμα του Κοχ, πάνω στο Λάσα. Αυτή τη φορά διαμαρτυρήθηκαν οι "πράσινοι". Όχι μόνο η ομάδα και ο Παύλος Γιαννακόπουλος, που κατέβηκε από τα επίσημα, αλλά και οι οπαδοί του, που μπήκαν στο παρκέ. Άρχισαν να πέφτουν μπουνιές, ο Φάνης Χριστοδούλου επιτέθηκε στον Ιωαννίδη, ενώ ο κομισάριος Θόδωρος Βιδάλης προσπαθούσε με μια καρέκλα σαν ...ασπίδα, να προστατεύσει την Γραμματεία! Σε ένα πανικό, που άγνωστο πως, δεν είχε χειρότερα, εκτός από μικροτραυματισμούς (Άντερσον, Λάρσεν), το ματς κατάφερε να ολοκληρωθεί (!)

Όταν έφυγαν οι φίλαθλοι από το παρκέ, ο Λάσα ευστόχησε σε μια βολή, ο Πρέλεβιτς αστόχησε στο τρίποντο που επιχείρησε και ο Παναθηναϊκός πέρασε στον τελικό, χάρη σε άλλες δυο βολές του Αλβέρτη. Μέσα στους πανηγυρισμούς, ο Φάνης Χριστοδούλου δήλωνε ότι " τώρα, ο Ιωαννίδης μπορεί να πεθάνει όρθιος" (!), ενώ ο "ξανθός" απέφευγε να δώσει το παρών στη συνέντευξη Τύπου, καθώς είχε τραυματιστεί ελαφρά στο κεφάλι. Ο Παναθηναϊκός προκρινόταν στον τελικό και λίγο αργότερα, έπαιρνε το πρωτάθλημα (για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια) στους τελικούς με τον ΠΑΟΚ που είχε αποκλείσει (με το τρίποντο του Στογιάκοβιτς) τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ, χωρίς τον Άντερσον, έπαιξε στους μικρούς τελικούς και έχασε την πρόκρισή της στην Ευρωλίγκα, από τους "ερυθρόλευκους", που έπαιρναν το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα.

Η επίθεση του Φάνη στον Ιωαννίδη

Μια ιδιαίτερα περιπετειώδης σεζόν και για τους "πράσινους", που είχαν ως δίδυμο ξένων τον Ντίνο Ράτζα και τον Μπάιρον Σκοτ, ενώ αγωνίζονταν στο Κύπελλο Σαπόρτα, όπου ο αποκλεισμός τους από το Μιλάνο (του Γιώργου Σιγάλα) είχε προκαλέσει επίθεση των οπαδών στο αεροδρόμιο...

Τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ, αποθάρρυναν τον Γιάννη Φιλίππου, που έκανε την περίφημη δήλωση: " Σε αυτό το πανηγύρι των ζουρλών, εγώ δεν θέλω να συμμετέχω". Η κόντρα με τους οργανωμένους έφτασε στα άκρα, ενώ ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ αποφάσισε να ρίξει το μπάτζετ, να μη συνεχίσει με τον Ιωαννίδη και να προσλάβει στο ξεκίνημα της σεζόν 1998-99, τον Γιώργο Καλαφατάκη...

Η εποχή Ίβκοβιτς...

Η ΑΕΚ συνέχιζε να έχει μια εξαιρετική ομάδα (ο Άγγελος Κορωνιός και ο Τζόε Αρλάουκας ήταν οι δυο ηχηρές μεταγραφές της), που πρωταγωνιστούσε, αλλά άλλαξε προπονητή γρήγορα (ο Κώστας Πολίτης αντικατέστησε τον Καλαφατάκη) και αποκλείστηκε από την Μπούντουτσνοστ στους "16" του Κυπέλλου Σαπόρτα. Στο πρωτάθλημα περιορίστηκε στην 5η θέση, ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου, όπου ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ.

Το καλοκαίρι του 99, η ΑΕΚ ... ξαναμίλησε με τον Ιωαννίδη (είχε μείνει ένα χρόνο εκτός πάγκων και αναλάβει τεχνικός διευθυντής στην Εθνική Ομάδα), που είχε σχεδόν συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό, αλλά τελικά επέστρεψε στον Ολυμπιακό. Μη τα ξαναλέμε, είναι ... πολλά.

Όταν ο Ιωαννίδης συμφώνησε με τον Ολυμπιακό, ο Γιάννης Γρανίτσας επικοινώνησε με δημοσιογράφο, έχοντας την εξής στιχομυθία:

- Είδες ο "δικός σου"; Πήγε πάλι στον Ολυμπιακό...

"Ε, εντάξει. Γιατί δεν παίρνετε τον Ίβκοβιτς;"

- Να σου πω την αλήθεια, το σκεφτόμαστε σοβαρά..."

Κι έτσι έγινε. Ο Ιωαννίδης επέστρεψε στον Ολυμπιακό και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, συμφώνησε με την ΑΕΚ. Πήρε μαζί του τον Μίλαν Μίνιτς, σαν άμεσο συνεργάτη, ενώ συμπεριέλαβε στο τεχνικό τιμ τον Φώτη Κατσικάρη, που είχε ήδη καθίσει στον πάγκο της "Ένωσης". Αρχικά ο "Ντούντα" ήθελε να κάνει τον Κατσικάρη μάνατζερ ("εσύ μπρε, πρέπει να γίνεις μάνατζερ, είσαι ωραίο παιδί με γυαλάκια, μιλάς αγγλικά" του είχε πει) αλλά η εμμονή του Φώτη να ακολουθήσει το επάγγελμα του προπονητή, έπεισαν τον Ίβκοβιτς. Μάνατζερ στην ΑΕΚ έγινε ο Τσάρλι Σπασόφ.

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς με τους Μίλαν Μίνιτς και Φώτη Κατσικάρη

Το "νέο αίμα" της ΑΕΚ, άρεσε στον Ίβκοβιτς, που προτιμούσε πάντα να δουλεύει με νέους, παρά με βεντέτες και παίκτες όπως ο Δήμος Ντικούδης, ο Νίκος Ζήσης αλλά και ο Γιάννης Μπουρούσης, προστέθηκαν σιγά-σιγά, δίπλα στους Κακιούζη, Χατζή, Κορωνιό, Κικίλια, με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να φτιάξει ένα ισχυρότατο κορμό Ελλήνων παικτών, που αποτελεί πάντα εχέγγυο για την επιτυχία. Η ΑΕΚ, με τον Ίβκοβιτς στον πάγκο, κατέκτησε τρεις τίτλους.

• Δύο Κύπελλα Ελλάδας, το 2000 και το 2001, νικώντας μάλιστα και στους δυο τελικούς τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς.
• Και το Κύπελλο Σαπόρτα του 2000, όταν έφτασε μέχρι τον τελικό της Λωζάνης και έπαιξε ένα σπουδαίο ματς, κερδίζοντας την Κίντερ Μπολόνια 83-76(του Νίκου Οικονόμου, εκείνη τη σεζόν) και παίρνοντας ρεβάνς για την ήττα της το 1998 στην Ευρωλίγκα. Ο Νίκος Χατζής σήκωνε ψηλά το τρόπαιο, αφιερώνοντάς το λίγο αργότερα στον αείμνηστο Γιώργο Αμερικάνο, που είχε ακολουθήσει την αποστολή μαζί με τους άλλους βετεράνους της "Ένωσης" από την ιστορική ομάδα του 1968. Ο Μιχάλης Κακιούζης θυμόταν όλους, ακόμη και τον Νίκο Γκάλη ("άξιζε κι αυτός να έχει πάρει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο), ο Ίβκοβιτς μιλούσε για τους "παίκτες-μάγκες" που είχε στα χέρια του και ο Γιάννης Φιλίππου ... έλεγε τα δικά του: "Νομίζω ότι τώρα μπορώ να αποχωρήσω"...

Ο Νίκος Χατζής με το Κύπελλο Σαπόρτα στα χέρια

Οι ημιτελικοί με την Ταουγκρές

Την επόμενη σεζόν (2000-01), η ΑΕΚ έπαιζε στην Ευρωλίγκα των ...επαναστατών. Των ομάδων, δηλαδή, που είχαν αποσκιρτήσει από την αγκαλιά της FIBA και έφτιαξαν την Euroleague, όπως την ξέρουμε. Η πορεία της ήταν αξιοθαύμαστη. Σε ένα πολύ δύσκολο όμιλο, η ΑΕΚ με ξένους τους Ιμπραήμ Κουτλουάι, Άντριου Μπετς, Μάρτιν Μιούρσεπ και Βρίμπισα Στεφάνοβ κατέκτησε την πρώτη θέση με απολογισμό 8-2. Έχασε μόνο από Κίντερ Μπολόνια και Ταουγκρές (μακριά από το ΟΑΚΑ) και έδειχνε ικανή να φτάσει πολύ ψηλά.

Το σύστημα της πρώτης Ευρωλίγκας της νέας εποχής, είχε πλέι-οφ, αμέσως μετά τη κανονική περίοδο και τελικό για την ανάδειξη του Πρωταθλητή σε σειρά best of five. Η ΑΕΚ πέταξε διαδοχικά εκτός μάχης την Ζαλγκίρις Κάουνας με 2-0 νίκες (69-60 στην Αθήνα και 73-71 μέσα στο Κάουνας, ενώ στο 30 έχανε με 58-51), την Μπενετόν Τρεβίζο με 2-1 (ήττα στο Τρεβίζο με 90-74, νίκες στην Αθήνα με 97-89 και 71-56) και προκρίθηκε στα ημιτελικά, όπου θα αντιμετώπιζε την Ταουγκρές (είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό με 2-0 νίκες). Μια πολύ καλή ομάδα, στην οποία αγωνιζόταν ο άλλοτε "Ενωσίτης" Βίκτορ Αλεξάντερ, ο Αμερικανός Έλμερ Μπένετ που είχε φέρει ο Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό, το καλοκαίρι του 1997 αλλά τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε πριν ξεκινήσει η χρονιά από τον Χόκινς, ο Λουίς Σκόλα στο ξεκίνημα της καριέρας του, ο Φαμμπρίτσιο Ομπέρτο (επίσης παίκτης του Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό), ο Κρις Κορτσιάνι και ο Λιθουανός Σαούλιους Στομπέργκας. Κόουτς, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς...

Ο Μπετς μπροστά από τον Αλεξάντερ

Οι ημιτελικοί έμειναν στην ιστορία, γιατί η ΑΕΚ νίκησε το πρώτο παιχνίδι, αλλά ο αγώνα επαναλήφθηκε! Πράγματι, η ΑΕΚ στην τελευταία της επίθεση, έκανε το 75-74 με τον Ντικούδη. Ένα καλάθι φανερά εκπρόθεσμο το οποίο, όμως, κατακύρωσε ο ρέφερι Ράντιτς μετρώντας το ως κανονικό. Η Ταουγκρές έκανε ένσταση και δικαιώθηκε, ενώ παράλληλα είχε... ισοφαρίσει νικώντας στο δεύτερο παιχνίδι με 70-67 (Κουτλουάι 22, Μπένετ 25) με τον Ίβκοβιτς να φωνάζει για την διαιτησία. Ουσιαστικά δεν ήταν το 1-1, αλλά το ... 0-2.

Τα 9/9 τρίποντα του Στομπέργκας και το ... μπουρδέλο

Οι Βάσκοι είχαν ήδη κάνει ένσταση για το πρώτο παιχνίδι. Ο πρόεδρος της Ταουγκρές, Χοσεάν Κερεχέτα έκανε δηλώσεις στην τηλεόραση καταγγέλοντας το σκάνδαλο του ΟΑΚΑ, οι Ισπανοί βομβάρδισαν με ρεπορτάζ και βίντεο με το καλάθι του Ντικούδη και ο Αθλητικός Δικαστής της Ευρωλίγκας, αποφάσισε την επανάληψη του αγώνα. Ναι μεν δικαίωσε τους Βάσκους, αλλά η ΑΕΚ είχε μια ευκαιρία να πάρει ξανά τη νίκη.

Δημιουργήθηκε, όμως, ένα πραγματικό κομφούζιο. Οι δυο ομάδες ετοιμάζονταν να αναχωρήσουν για την Βιτόρια, αλλά τελικά έμειναν στην Αθήνα, καθώς έπρεπε να επαναληφθεί ο πρώτος αγώνας! Η Ταουγκρές ήταν πιο έτοιμη. Ειδικά ο Σαούλιους Στομπέργκας, που τελείωσε τον αγώνα με 39π και ... 9/9 τρίποντα, ρεκόρ που παραμένει ακατάριπτο στην Ευρωλίγκα εδώ και 13 χρόνια! Άλλους 18π είχε ο Αλεξάντερ και η ΑΕΚ συνετρίβη με 90-65. Το 2-0 για τους Βάσκους ήταν γεγονός.

'Ενα από τα ... εννιά τρίποντα (στα εννιά) του τρομερού Στομπέργκας

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στη συνέντευξη Τύπου, ξεκινούσε ως εξής τις δηλώσεις: "Σήμερα ήμασταν ένα μπουρδέλο" . Στην αίθουσα έπεσε γέλιο, αλλά ο Ντούντα συνέχισε σοβαρά: " Μη γελάτε. Με όσα έγιναν αυτές τις μέρες, με τον τραυματισμό του Μιούρσεπ, δεν ήξερα ποιον να βάλω και τι να κάνουμε. Εγώ έχω την μεγαλύτερη ευθύνη".

Χωρίς ψυχολογία, η ΑΕΚ έχασε στο τρίτο παιχνίδι στη Βιτόρια με 76-62 και αποκλείστηκε με 3-0 νίκες, αποχαιρετώντας και τις ελπίδες της σε μια ιστορική διάκριση στην Ευρωλίγκα. Την επόμενη χρονιά με προπονητή τον Ντούσαν Σάκοτα, στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας (στο ιστορικό 3-2 επί του Ολυμπιακού), αλλά στην Ευρώπη δεν πλησίασε ξανά ποτέ τόσο κοντά σε ένα τελικό. Παρέμενε μεν ανταγωνιστική, αλλά σιγά-σιγά άρχισε η ...διάλυση μιας εξαιρετικής ομάδας, που είχε ως αποκορύφωμα την αποχώρηση Φιλίππου και τα αδιέξοδα των τελευταίων ετών...

Τα λέμε και στο twitter στο @yiannifil