Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι ο εξής. Οι Tall Blacks, οι Νεοζηλανδοί και οι ...Total Vlaks, εμείς! Αλλά ακόμη κι έτσι που ήρθαν τα πράγματα, δεν θα πρέπει να προτρέχουμε. Αυτό το Μουντομπάσκετ, είναι γεμάτο από εκπλήξεις, απρόοπτα και ενδεχομένως να μην έχουμε δει τίποτε ακόμη.

Μπορεί, δηλαδή, να αποδειχθεί η σοφότερη επιλογή που έγινε ποτέ, καθώς η Ελλάδα έχασε εξεπτίηδες που λέγαμε και μικροί, για να αποφύγει την Ισπανία (και κυρίως την Αμερική). Το δεύτερο το πέτυχε, το πρώτο ...μοιάζει με το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, καθώς η Ν.Ζηλανδία νίκησε τη Γαλλία με +12π, βγήκε τρίτη και έστειλε πάνω μας, ξανά τους Ίβηρες.

Ποιο είναι, λοιπόν, πιό δύσκολο πλέον; Να νικήσει η Ελλάδα αύριο Σάββατο την Ισπανία και στη συνέχεια να αποκλείσει και (πιθανότατα) τη Σερβία σε μια μεγαλειώδη ρεβάνς της κλωτσοπατινάδας του "Ακρόπολις", ή αν κέρδιζε τη Ρωσία (δείχνοντας την στοιχειώδη ενέργεια μέσα στο ματς) να πήγαινε σε παιχνίδι κόντρα στη Ν.Ζηλανδία (τη...Δευτέρα!) και μετά να τα έδινε όλα απέναντι στις ΗΠΑ;

Εμένα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το μονοπάτι που έχουμε μπροστά μας τώρα είναι πιο ...ανηφορικό, πιο δύσκολο και αγωνιώδες. Εμένα, όμως, δεν μου πέφτει λόγος. Κανονικά δεν θα έπρεπε να πέφτει και σε εκείνους που με περισσή πονηριά και ...ελληνοπρεπέστατη μαγκιά, έβγαιναν και έλεγαν ευθαρσώς "θα είναι βλακεία αν νικήσουμε τους Ρώσους".

Διαφήμιση σε ήττα δεν γίνεται!

Το να κάνεις "σημαία" την (κουτο)πονηριά σου είναι το χειρότερο. Αυτές οι δουλειές γίνονται "παστρικά". Δεν λες τίποτε σε κανένα, πολύ περισσότερο δεν αφήνεις να σε υποψιαστούν. Μπαίνεις για να νικήσεις κι αν είσαι, πραγματικά, μάγκας κάνεις δυο-τρία μαγικά στο τέλος, χάνεις και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Εμείς μόνο που δεν διαφημίσαμε ότι θα μπούμε το βράδυ στον Δούρειο Ίππο και θα αλώσουμε την Τροία. Ο Οδυσσέας, όμως, δεν είχε ειδοποιήσει κανέναν.

Επίσης η εμμονή να οδηγηθεί η ομάδα σε μια συγκεκριμένη απόφαση ανέδειξε για μια ακόμη φορά τον ελληνικό εγωκεντρισμό.

Κάποιοι (όχι οι παίκτες και ο προπονητής) νόμισαν ότι στην Τουρκία πήγαμε μόνοι μας. Χωρίς αντίπαλο, ή μάλλον με ... ένα αντίπαλο, την υποτιθέμενη "ακτύπητη" ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Υπάρχουν κι οι άλλοι!

Διαλέγοντας την ήττα με τους Ρώσους, σίγουρα δεν "ξεφτιλίσαμε" το μπάσκετ, ούτε "λερώσαμε" το όνομά μας, όπως κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει, αν νομίζει πως όλοι είναι αθώες περιστερές.

Και σίγουρα, από την άλλη, δεν ... υπηρετήσαμε και τις ηθικές αξίες και άλλες "παπαριές", μετά συγχωρήσεως, που ακούμε κατά καιρούς σε βερμπαλιστικούς όσο και βαρετούς μονολόγους.

Ξεχάσαμε, ωστόσο, ότι στη διοργάνωση παίζουν κι άλλοι. Χωρίς να έχουμε εικόνα των άλλων ομάδων, πιστέψαμε ότι οι αφερέγγυοι Γάλλοι που νίκησαν με τα χίλια ζόρια τον Καναδά, θα επικρατούσαν έτσι κι αλλιώς απέναντι στη Ν.Ζηλανδία.

Και καλά τους Γάλλους; Τους Νεοζηλανδούς τους είδε κανείς; Ήξεραν οι σοφοί που περιτριγυρίζουν την Εθνική πως οι "tall blacks" με νίκη 12π κόντρα στη Γαλλία, θα έστελναν τους Ισπανούς στον δρόμο μας, ή ευθύς εξ' αρχής ο σκοπός που άγιαζε τα μέσα ήταν να αποφύγουμε, σώνει και καλά, τις ΗΠΑ;

Τι έγινε το 2004;

Βάλαμε, λοιπόν, την ομάδα σε ένα τριπάκι, που δεν χρειαζόταν. Ήρθε και το ξεφωνητό του Μπλατ και έδεσε το γλυκό. Μάταια ο Καζλάουσκας προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Δεν ξέρω αν συμφωνούσε ο κόουτς με όσα αποφασίστηκαν, ξέρω, όμως, ότι σε μια ανάλογη περίπτωση το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ο Γιαννάκης είπε "όχι" νίκησε το Π.Ρίκο με όση διαφορά ...βγήκε στο σκορ και έπεσε πάνω στην Αργεντινή. Η Εθνική αποκλείστηκε. Τερμάτισε 5η. Δεν είπε κανείς τίποτε, πλην των ...μονίμων μεταλλιολάγνων! Ένα χρόνο αργότερα, πιο ώριμη πλέον, ανέβαινε στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Ευρωμπάσκετ.

Όπως είπε κι ένας φίλος "ελάχιστοι θυμούνται ότι το 2006 η Ελλάδα πήρε το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ. Κανείς, όμως, δεν έχει ξεχάσει τον θρίαμβο επί των ΗΠΑ"!

Εν πάση περιπτώσει με την ...μεσολάβηση των Νεοζηλανδών, η Εθνική θα ξανασυναντηθεί με την Ισπανία, από την οποία χάνει μονίμως τα τελευταία χρόνια σε όλες τις διοργανώσεις.

Διαβάζοντας την "Μαρκα" που πανηγύριζε επειδή ένας τελικός Ισπανίας-ΗΠΑ, είναι πλέον ορατός (αυτοί είναι χειρότεροι), σου ανάβουν λίγο τα λαμπάκια. Μας... ξέγραψαν κανονικά, όπως και τους Σέρβους, βεβαίως, που τους περιμένουν σε ένα πιθανό προημιτελικό.

Πάλι καλά που ο Ναβάρο εφιστά την προσοχή λέγοντας "πως η Ελλάδα είναι πολύ σκληρή" και ο Γκαρμπαχόθα υπογράμμζε ότι "οι Έλληνες παίκτες είναι σίγουρα υψηλής κλάσης".

Δεν ξέρω, μπορεί τελικά να μας βγει σε καλό. Να ξαναγίνουμε πραγματική ομάδα, ξεχνώντας όσα έχουν προηγηθεί, μέχρι τώρα, να πάρουμε μια μεγάλη ρεβάνς το Σάββατο και μετά ... να ετοιμαστούμε για το ματς με τη Σερβία.

Κι όσα απίδια χωράνε, ας μπουν στον σάκο μας!