Όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του Ολυμπιακού από το Σωκράτη Κόκκαλη δεν θυμάμαι κανένα πρωτοσέλιδο στο οποίο να αναφέρονται τα χρήματα της συνολικής επένδυσης: δεν γράφτηκε τίποτα για 50, 80, 200 ή 300 εκατομμύρια.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στην περίπτωση του Ιβάν Σαββίδη. Όταν έπειτα από ελέγχους ο ομογενής επιχειρηματίας μπήκε στον ΠΑΟΚ μέσω ΑΜΚ, δεν θυμάμαι να δηλώνει το τελικό ποσό των χρημάτων που έχει σκοπό να επενδύσει: έλεγε πολλά, αλλά όχι ποσά. Ούτε το Δημήτρη Μελισσανίδη έχω ακούσει να μιλάει για το πόσα θα βάλει στην ΑΕΚ, όταν και εφόσον αυτή επιστρέψει σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο να χρειάζεται μια καλή ομάδα για να το κερδίσει.

Δεν είπε ο ίδιος νούμερο

Ακόμα κι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, θέλοντας να κάνει κατανοητή την διάθεσή του να φτιάξει ένα μεγάλο Παναθηναϊκό, μίλησε πολύ γενικά για μια και μόνη στιγμή το περασμένο Σάββατο για την ανάγκη επένδυσης δεκάδων εκατομμυρίων. Το αφεντικό της ΚΑΕ είπε απλώς το προφανές: για την ανάληψη των χρεών της ΠΑΕ (ακόμα και αν αυτά υπολογιστούν με την αισιοδοξία του Γιάννη Αλαφούζου), για την ολοκλήρωση της αγοράς του Απήλιον (για το οποίο έχουν δοθεί για την ώρα μόλις 800 χιλιάδες ευρώ), για την εξασφάλιση αδειοδότησης για συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και για την αγωνιστική ενδυνάμωση της ομάδας απαιτούνται όντως «δεκάδες εκατομμύρια».

Αλλά ο Γιαννακόπουλος, ακριβώς επειδή πραγματικά ενδιαφέρεται να μπει στην ΠΑΕ, δεν θα μιλούσε ποτέ για ακριβή ποσά: αυτά τα κάνουν μόνο όσοι πουλάνε φούμαρα. Ο άνθρωπος ζήτησε μάλιστα την Πέμπτη να πέσουν οι τόνοι, και την επόμενη είδε στα πρωτοσέλιδα ότι θα βάλει λέει 35 εκατ για αρχή! Σκεφτείτε να ζητούσε και λίγο ενθουσιασμό...

Είναι παράδοξο, αλλά από τότε που άρχισε η κρίση, τα εκατομμύρια για επενδύσεις σε ΠΑΕ έχουν γεμίσει τα πρωτοσέλιδα. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν!

Η πριγκίπισα Νούρα και οι λίρες...

Θέλετε να σας θυμίσω μερικά; Τα εκατομμύρια και τις μεταγραφές του Βλάση Τσάκα και των τριών τουλάχιστον Αλ Σαούντ που θα έκαναν τον ΠΑΟ αυτοκρατορία τα θυμόσαστε όλοι – όπως ελπίζω και την πριγκίπισσα Νούρα και το μικρό γιό του πρώτου πρίγκιπα που έκλαιγε ζητώντας τη φανέλα του Νίνη.

Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα.

Υπάρχουν τα «γύρω στα 30 εκατομμύρια που ήταν έτοιμος να βάλει ο Τίτος Βασιλόπουλος»: ο άνθρωπος τα χασε όταν το είδε γραμμένο!

Υπάρχουν τα περίπου εκατό εκατομμύρια τηςArborisCapital, που εκπροσωπούσε ένας τύπος που είχε συλληφθεί στην Ξάνθη! Υπάρχουν τα «πάνω από από εκατό» των Αμερικάνων, της ΙΜGαλλά και της ΑXomCapital, που «ενδιαφέρονταν κυρίως για την κατασκευή του γηπέδου στο Βοτανικό».

Υπάρχουν τα αμύθητα πλούτη του Μπομπ Κοζώνη για την ΑΕΚ, την οποία θα εκτόξευαν και τα εκατομμύρια « του ομίλου των Κύπριων επιχειρηματιών» (που είχε βρει ο Θανόπουλος) και αυτά του Λιβανέζου επιχειρηματία (που εκπροσωπούσε ο δικηγόρος κ. Βλάχος και το όνομα του οποίου δεν μας είπαν) και ο ι λίρες των Τούρκων της Σαμπανζί (μιας εταιρίας υπαρκτής μεν, της οποίας όμως οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα).

Φυσικά υπάρχουν και τα σχέδια του Χάρις και του Βιντιάδη, βασισμένα σε ποταμούς από ευρώ, οι Κινέζοι που είχε βρει ο Γιάννης Βούρος και «που ήθελαν να επενδύσουν εκατομμύρια σε μια ομάδα πολύ μεγάλη με σκοπό το γήπεδο» κι άλλοι που δεν θυμάμαι.

Πάντα γράφονταν κάποιες υπερβολές,όταν εμφανίζονταν μια πρόταση επιχειρηματία για να αναλάβει ομάδα – ο περίφημος Τζοζεφ Λιούς π.χ, ιδιοκτήτης τηςEnic, θα έκανε κάποτε την ΑΕΚ καλύτερη από την Τότεναμ.

Αλλά μόνο στον καιρό της κρίσης οι προτάσεις συνοδεύονται από αναφορές σε συγκεκριμένα νούμερα: τα εκατομμύρια πέφτουν βροχή ενώ η χώρα φτωχαίνει, επενδύσεις δεν γίνονται και ακόμα και για το φιλέτο που λέγεται Ελληνικό δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον από Αραβες, Ρώσους, ή άλλους λεφτάδες. Χθες αποσύρθηκαν οι Καταριανοί.

Υπάρχει το κοινό που πιστεύει

Δεν τα βγάζουν από το κεφάλι τους οι ρεπόρτερ –επειδή έχω φάει κι εγώ διάφορα κατά καιρούς, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως κανείς δεν ξύπνησε ένα πρωί και είπε «σήμερα θα γράψω για 120 ή 45 ή 35 εκατομμύρια». Το κακό είναι πως όλη αυτή η βιομηχανία που μας έχει φλομώσει στο σότο δεν μας έκανε ούτε στο ελάχιστο δύσπιστους – και δε μιλάω για μένα . Αρκεί π,χ μια λογική γενική εκτίμηση του Γιαννακόπουλου για να γράψουμε για 120 εκατομμύρια κι ας μην έχει πει ποτέ ο άνθρωπος το νούμερο αυτό δημόσια.

Αρκεί ένας πρόχειρος υπολογισμός αναγκών της ΠΑΕ για να γράψουμε ότι «35 είναι αυτά που θα βάλει άμεσα»: βοηθάει στη συγκεκριμένη ιστορία η υπόσχεση της παρουσίας κάποιου ξένου επενδυτή κι ας μην γνωρίζει κανείς το όνομα του. Προσδιορίστηκε μάλιστα ότι από τα πρώτα 35, θα βάλει μόνο 5 ο Γιαννακόπουλος– πράγμα που πιστεύω πως τον έκανε κι έξω φρενών.

Ξέρετε γιατί αυτά γράφονται εύκολα; Γιατί δυστυχώς υπάρχει ένα συγκεκριμένο κοινό που πιστεύει πως οι ελληνικές ομάδες αποτελούν ένα είδος ευκαιρίας για ξένους επιχειρηματίες. Πρόκειται για το ίδιο (μεγάλο…) κοινό που πιστεύει πως υπάρχουν κάποιοι που αγοράζουν τη χώρα «που ξεπουλιέται», που πιστεύει πως θα ρθουν οι Γερμανοί να πάρουν τις επιχειρήσεις του ελληνικού Δημοσίου για ένα κομμάτι ψωμί, που του λένε πως ακόμα και τα σπίτια μας περιμένουν να πάρουν διάφοροι σατανάδεςκι ας μην αγοράζει στην Ελλάδα κανείς τίποτα, μολονότι πωλούνται τα πάντα!

Πρόκειται για το ίδιο κοινό που δε βλέπει πως τελικά τον ΟΠΑΠ τον αγόρασε ένα fundπου βρήκε ο Μελισσανίδης κι όχι κάποια μεγάλη εταιρία Στοιχημάτων του εξωτερικού, όπως λέγονταν. Αυτό το κοινό που κατά τα άλλα ανησυχεί για το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας, πιστεύει πως υπάρχουν Αραβες, Κινέζοι και Ρώσοι δισεκατομμυριούχοι έτοιμοι να αποκτήσουν τις καταχρεωμένες ελληνικές ΠΑΕ βάζοντας τσουβάλια με εκατομμύρια.

Η Ίντερ έκανε να πωληθεί οκτώ μήνες

Δεν ξέρω αν θα μπει στον ΠΑΟ ο Γιαννακόπουλος: σίγουρα το σκέφτεται. Από τα λίγα που καταλαβαίνω βλέπω ότι δεν έχει σκοπό να φύγει ο Αλαφούζος, αν δεν πάρει τουλάχιστον τα χρήματα που έχει βάλει. Ξέρω επίσης πως δύσκολα γίνεται αγορά ομάδας σε δέκα μέρες: για την πώληση της Ιντερ π.χ χρειάστηκαν οκτώ μήνες.

Σας διαβεβαιώνω ότι δύσκολα θα εμφανιστούν Κινέζοι γιατί οι Κινέζοι λεφτά για το ποδόσφαιρο των Δυτικών δεν σκορπάνε: το Κουμουνιστικό Κόμμα τους μάζεψε στην Κίνα (και τον εξαφάνισε…) τον πρώην διοικητή της Coscoστον Πειραιά, όταν έμαθε ότι ασώτευε, (που στα… απλά κινέζικα σημαίνει ότι ο άνθρωπος είχε ανακαλύψει τον «Παπαϊωάννου» κι έτρωγε ψάρι στο Τουρκουλίμανο).

Δύσκολα επίσης θα εμφανιστούν Καταριάνοι ή Σαουδάραβες ή Ρώσοι, αν δεν ενδιαφέρονται να πάρουν κι άλλες δουλειές, όπως συνέβη με το Σαββίδη. Μακάρι ο Γιαννακόπουλος να έβρισκε για την ΠΑΕ τους συμπαίκτες που δεν βρήκε για την ΚΑΕ, όταν έψαξε σοβαρά προ διετίας,αλλά όλα είναι πολύ πρώιμα και κάθε αναφορά σε ξοδέματα εκατομμυρίων ευρώ μπορεί μόνο να τον αποθαρρύνει.

Για την ώρα η ιστορία του ΠΑΟ έχει άλλες σημαντικές ερωτήσεις. Θέλει ο Αλαφούζος αληθινά να μπει ο Γιαννακόπουλος; Περιλαμβάνονται στα χρέη τα χρήματα που έχει βάλει ο ίδιος; Και πριν βρεθούν τα 120, θα βρεθούν 10 (ή μήπως 15;) εκατομμύρια για να πάρει ο ΠΑΟ αδειοδότηση;

Αυτές είναι αυτή τη στιγμή οι σωστές ερωτήσεις. Τα 35 ή τα 120 εκατομμύρια είναι σαν τις προτάσεις για τον Μήτρογλου: δεν βλάπτουν και ίσως έρθουν. Αλλά για την ώρα δεν τα έχει δει κανένας…