Πρώτα από όλα ας δούμε λίγο ψύχραιμα την κλήρωση. Η Εθνική μας απέφυγε ένα θηρίο από αυτά που στη μέρα τους μπορεί να σε κατασπαράξουν: οι πολύ καλοί Κολομβιανοί, ως επικεφαλής ομίλου, έχουν το αβαντάζ ότι αγωνίζονται στο οικείο λατινοαμερικάνικο περιβάλλον, αλλά δεν είναι ομάδα από αυτές που τρομάζουν.

Το κακό για αυτούς είναι ότι η άμυνά τους υποφέρει την ταχύτητα, αφού τα σέντερ μπακ τους είναι πολύ μεγάλα παιδιά (Γιέπες και Περέα έχουν περάσει τα 35). Το καλό, από την άλλη, είναι ότι ο Φαλκάο θα φτάσει στη Βραζιλία ξεκούραστος, αφού η Μονακό δεν έχει υποχρεώσεις στα κύπελλα Ευρώπης: ο προπονητής τους, ο αργεντινός Πέκερμαν έχει τουλάχιστον τέσσερεις παίκτες ικανούς να τον πλαισιώσουν στην επίθεση.Γιαπωνέζοι και Ντρογκμπά

Οι Γιαπωνέζοι, με τους οποίους θα δώσει η Εθνική μας το ματς-κλειδί τη δεύτερη μέρα, δεν έχουν αποτελεσματικά φορ και δεν έχουν την καλύτερη άμυνα, αλλά ο Χόντα, ο Ναγκατόμο, ο Ουτσίντα, ο Καγκάουα, ο Εντό είναι δημιουργικά πολύ καλοί. Αν με την Κολομβία το μυστικό είναι η δύναμη και η ψυχραιμία των κεντρικών μας αμυντικών, με τους Γιαπωνέζους το κλειδί είναι αν θα αντέξουν στην πίεση που θα δεχτούν οι πλάγιοι χαφ.

Τέλος η Ακτή Ελεφαντοστού, που έχει κι αυτή μια πειραματική άμυνα καθώς σε αυτή αγωνίζεται συχνά ο χαφ Ζοκορά, είναι μια γαλλική ομάδα (πιεστική, συνηθισμένη να παίζει οριζόντιο ποδόσφαιρο, συμπαγής και αποτελεσματική, όμως λίγο προβλέψιμη), αλλά έχει κάποιες προσωπικότητες που θα παίξουν για την υστεροφημία τους:ο Ντρογκμπά θέλει όσο τίποτα μια διάκριση και ο Τουρέ επίσης, αφού μπορεί να είναι το τελευταίο τους μουντιάλ. Ο άπειρος Λαμουσί, που κάθεται στον πάγκο, τους ακούει και τους δυο. Η Κολομβία λείπει 16 χρόνια από τελική φάση. Η Ιαπωνία είναι συνεχώς παρούσα τελευταία χωρίς να έχει πετύχει τίποτα το θεαματικό. Η Ακτή ήταν πολύ πιο δυνατή τέσσερα χρόνια πριν αλλά είχε βρεθεί σε ένα τρομερά δύσκολο όμιλο. Μπορεί να κάνεις αποτελέσματα και με τους τρεις και μπορεί να χάσεις και από τους τρεις στις λεπτομέρειες.

Αυτή τη φορά ισχύει απόλυτα ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες: έχουμε αντιπάλους με μυστικά που όμως ούτε κι αυτοί δεν μας γνωρίζουν καλά. Μπορούμε να τους κοροϊδέψουμε με την ικανότητα μας να βραχυκυκλώνουμε όποιον θέλει να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αλλά μπορεί και να χάσουμε και τη μπάλα αφού είναι ομάδες με παίκτες που με τη μπάλα στα πόδια κακοί δεν είναι.

Τρεις βεβαιότητες

Η περιπέτεια ξεκινά με τη βεβαιότητα ότι η ομάδα έχει μπροστά της τρία ματς: πριν αυτά αρχίσουν σε κανένα δεν είναι χαμένη από το χέρι και σε κανένα δεν είναι φαβορί για τη νίκη. Τι σημαίνει αυτό; Για μένα τρία πράγματα:

Α) Θα μετρήσει καταλυτικά η προετοιμασία και το σε τι κατάσταση θα φτάσουν στη Βραζιλία οι διεθνείς μας. Θεωρώ δεδομένο πως κάποια από τα αστέρια που θα βρουν οι δικοί μας ως αντιπάλους θα φτάσουν στη Βραζιλία με λίγη ενέργεια στο ρεζερβουάρ, αλλά δεν ξέρω και τι θα έχουν να ξοδέψουν οι δικοί μας παίκτες. Αυτή τη φορά οι παίκτες που είναι βασικοί στην Εθνική και στις ομάδες τους δεν πολυπαίζουν είναι ελάχιστοι. Η βάση της Εθνικής, οι παίκτες του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού, έχουν μπροστά τους μια σεζόν με πάρα πολλά παιγνίδια, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η μια από τις δυο ομάδες μετά τη λήξη του πρωταθλήματος θα έχει καιplayoff.

B)OΣάντος πρέπει να φτιάξει μια 23αδα παικτών που να είναι σε θέση να παίξουν όλοι, γιατί μάλλον θα χρειαστούν καμιά 20αρια! Μου μοιάζει αδύνατο η Εθνική να βγάλει και τα τρία ματς με την ίδια ενδεκάδα και τις γνωστές και συνηθισμένες αλλαγές. Αυτό που θα κάνει τη διαφορά στον όμιλο είναι η αθλητική φρεσκάδα κυρίως. Με δεδομένο ότι από τους 23 του γκρουπ οι τρεις θα είναι τερματοφύλακες, οι 20 που θα επιλεγούν πρέπει να είναι μαχητές και ετοιμοπόλεμοι. Με πρόχειρους υπολογισμούς μετράω σίγουρους (Τοροσίδη, Χολέμπας, Σιόβα, Παπασταθόπουλο, Κατσουράνη, Μανιάτη, Τζιόλη, Σαμαρά, Μήτρογλου, Σαλπιγγίδη, Μανωλά, Τζαβέλα, Καραγκούνη, Σάμαρη) και βλέπω καμιά δεκαριά που θα πρέπει να παλέψουν για τις έξι εναπομείναντες θέσεις (Βύντρα, Α. Παπαδόπουλο, Μαλεζά, Νίνη, Φορτούνη, Κονέ, Χριστοδουλόπουλο, Φετφατζίδη, Ταχτσίδη, Γκέκα) και δεν υπολογίζω ότι μπορεί κατά τη διάρκεια της σεζόν να ξεπεταχτούν κάποιοι που να θέλουν την ευκαιρία τους.

Ο Σάντος παρακολουθεί και τον Κίτσιου, και τον Αθανασιάδη, και τον Καρέλη, ενώ ενημερώνεται για την πρόοδο του Κυριάκου Παπαδόπουλου, κι αν κάποιος από αυτούς τελειώσει τη σεζόν σε φούλ φόρμα μην αποκλείετε τίποτα. Επειδή η επιλογή δεν είναι εύκολη ο Πορτογάλος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να μην κάνει το λάθος που έκανε στα τελικά τουEuroτου 2012 όταν απέκλεισε τον Τζιώλη, ελαφρά τη καρδία, και στην Πολωνία τον έψαχνε. Αυτή τη φορά το κριτήριο πρέπει να είναι η ετοιμότητα των ποδοσφαιριστών και η μαχητικότητα τους: χρειάζονται πολεμιστές και όχι αρτίστες.

Γ) Φυσικά θα μετρήσει καταλυτικά και η κατασκοπεία, η γνώση των αντιπάλων, η παρακολούθησή τους. Η Εθνική χρειάζεται να κάνει τρία τακτικά κλειστά ματς: δεν μας παίρνει να παίξουμε ποδόσφαιρο του τύπου όσα πάνε κι όσα έρθουν, όπως με την Πολωνία στο Euroπ.χ, ούτε μπορούμε να ελπίζουμε πως θα βρούμε μπλαζέ Ρώσους. Η καλή τακτική απαιτεί άριστη γνώση: ένα παιγνίδι όπως εκείνο με την Κορέα π.χ στη Νότιο Αφρική αυτή τη φορά μπορεί να είναι καταστροφικό και για το ηθικό της ομάδας.

Τι θα κάνει ο Φερνάντο με το συμβόλαιο του

Είναι επίσης βασικό να ξεκαθαρίσει ο Φερνάντο Σάντος τι θα κάνει και να το αποφασίσει γρήγορα. Το συμβόλαιο του που λήγει στο τέλος Δεκεμβρίου παρατείνετε, βάση ρήτρας, μέχρι το τέλος του μουντιάλ. Ο Πορτογάλος θεωρητικά έχει κάμποσο χρόνο μπροστά του να αποφασίσει για το μέλλον του, αλλά αλίμονο αν η ομάδα πάει στη Βραζιλία με ένα προπονητή που δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα μείνει ή θα φύγει. Μια εικοσαήμερη προετοιμασία και μάλιστα με προγραμματισμένο ταξίδι για φιλικά στις ΗΠΑ πριν το ξεκίνημα του μουντιάλ, μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις, ειδικά αν, κάποιοι παίκτες που θα ακολουθήσουν τα δυο της πρώτα στάδια, τελούν υπό δοκιμασία αξιολόγησης: Ο Σάντος αρχικά θα καλέσει σίγουρα πάνω από 23.

Ο επαγγελματισμός των παικτών δεν συζητείται και όλοι σχεδόν πεθαίνουν για τον μπαμπά Φερνάντο. Όμως μια ομάδα πρέπει να μην έχει εσωτερικά θέματα συζήτησης κι αν ο Σάντος δεν αποφασίζει γρήγορα για το αν θα μείνει ή θα φύγει, τέτοια μπορεί να δημιουργηθούν πολλά.

Ο Οττο Ρεχάγκελ είχε αποφασίσει ότι θα φύγει μετά το μουντιάλ και το είχε πει στον τότε πρόεδρο της ΕΠΟ Σοφοκλή Πιλάβιο νωρίς: η φυγή του Ρεχάγκελ οδήγησε κάποιους (Κυργιάκο, Γκέκα, Τζόρβα κτλ) στο να πουν κι αυτοί αντίο, κι ευτυχώς οι καυγάδες έγιναν στην επιστροφή στην Ελλάδα και όχι στο μουντιάλ, όμως όσοι γνωρίζουν την ομάδα λένε ότι αρκούσε ένα σπίρτο για να γίνει στην Αφρική της κακομοίρας.

Αν ο Σάντος αποφασίσει να φύγει, ας το πει: δεν χρειάζεται να το μάθουμε όλοι – χρειάζεται να το ξέρει ο Τάκης Φύσσας για να το διαχειριστεί ως ζήτημα. Αν πάλι αποφασίσει να μείνει, είναι δεδομένο ότι η Εθνική μας θα πάει στη Βραζιλία με ένα καλό διοικητή, τον οποίο οι παίκτες θα γνωρίζουν πως θα έχουν ως προϊστάμενο και μετά το τέλος αυτής της περιπέτειας. Και θα παίξουν και για αυτόν, όπως συνήθως συμβαίνει στα δύσκολα…