Μερικά φαινόμενα στον πλανήτη ή στο σύμπαν, παραμένουν ανεξήγητα. Είναι η φύση τους ή δομή τους τέτοια, που δεν μπορούν να εξηγηθούν απ' όσους καταπιάνονται μαζί τους. Δεν είναι λίγα, αντίθετα είναι πάρα πολλά και πιθανώς να μην βρεθεί ποτέ κάποια ικανοποιητική ή επαρκής εξήγηση.

Πλέον, μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Άγιαξ με 2-0, η κατάρρευση μετά το γκολ του Σένε στο 39' μπορεί να ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία. Έχει τις προδιαγραφές να χαρακτηριστεί ένα ανεξήγητο φαινόμενο.

Δεν ξέρω πώς ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός. Πώς κατάφερε να δεχτεί δύο γκολ ενώ ο Άγιαξ δεν τον είχε απειλήσει καθόλου. Ούτε γιατί όλοι οι παίκτες αποσυντονίζονται μόλις προηγηθεί ο αντίπαλος στο σκορ. Δεν συνέβη μία ή δύο φορές, ούτε το παθαίνουν οι ίδιοι ποδοσφαιριστές. Σχεδόν όσοι έχουν χρησιμοποιηθεί, έχουν παρόμοια αντίδραση.

Εδώ ο προπονητής του Παναθηναϊκού, ο καθ' ύλην αρμόδιος, δεν έχει βρει λύσεις. Έχει εντοπίσει το πρόβλημα (δεν θα μπορούσε να μην το παρατηρήσει, άλλωστε...), αλλά δεν το έχει διορθώσει. Λογικά, δεν έχει καταλήξει στα αίτια και έχει μείνει στο αποτέλεσμα που προκαλούν.

Οι συγκυρίες ήταν ιδανικές για το διπλό. Ένας αδιάφορος βαθμολογικά αντίπαλος. Η ενδεκάδα του Μπος περιλάμβανε 6 παίκτες κάτω των 21 ετών, χωρίς εμπειρία από το Europa League. Μία έδρα που δεν ήταν καθόλου εχθρική, με τους 4.500 Έλληνες εκδρομείς να δημιουργούν ευνοϊκή ατμόσφαιρα.

Η τακτική προσέγγιση του Στραματσόνι πέτυχε τους σκοπούς της, αφού ο Παναθηναϊκός έλεγξε το ματς, δεν απειλήθηκε και ήταν αυτός ο οποίος παραλίγο να σκοράρει με το δοκάρι του Ιμπάρμπο. Και όμως, αυτό το ματς δεν το νίκησε και δεν εκμεταλλεύτηκε την ισοπαλία στο άλλο παιχνίδι του ομίλου...

Η κίνηση του Στιλ στο γκολ που δέχτηκε είναι απαράδεκτη και η ευθύνη του για το 1-0 απόλυτη. Δεν είναι η πρώτη φορά το τελευταίο δίμηνο που ενεργεί βεβιασμένα και "κρεμάει" την ομάδα. Αντίθετα, το έχει καθιερώσει...

Απαράδεκτος ο Χουλτ, χάνει σαν ερασιτέχνης τη μπάλα έξω από την περιοχή του Παναθηναϊκού και ο Τέτε με ωραίο συρτό σουτ, σκοράρει το 2-0. Απερίσκεπτη ντρίμπλα, που παραπέμπει σε ποδόσφαιρο αλάνας και όχι σε οργανωμένο.

Συνολικά, όλοι οι παίκτες έχουν έλλειμμα νοοτροπίας... Δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Παναθηναϊκού και πέραν της ευθύνης του προπονητή, ευθύνονται και οι ίδιοι. Η κριτική τους αφορά και οι οπαδοί τους το έδειξαν με την αποδοκιμασία μετά τη λήξη του παιχνιδιού...

Ασφαλώς, ο κύριος υπαίτιος είναι ο προπονητής. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι όχι για το σύστημα που επέλεξε ή για τις αλλαγές του. Αλλά, επειδή δεν έχει εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές και δεν τους έχει μετατρέψει σε νικητές. Είναι ο έχων το πρόσταγμα στο ποδοσφαιρικό τμήμα, άρα και αυτός ο οποίος χρεώνεται πρώτος την αποτυχία.

Το ερώτημα που καλείται να απαντήσει ο Γιάννης Αλαφούζος - διότι αυτός λαμβάνει τις αποφάσεις - είναι αν ο Στραματσόνι μπορεί να αντιστρέψει τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Η λογική υποστηρίζει ότι ο Ιταλός δεν έχει τη δυνατότητα, γιατί αν την είχε θα το είχε πετύχει τόσο καιρό. Οψόμεθα, λοιπόν...

Υ.Γ.: Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Θέλτα, μόνο αδιάφορο δεν είναι. Όποιος από το προπονητικό επιτελείο ή τους παίκτες το προσεγγίζει έτσι, είναι υπόλογος απέναντι στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Διότι τέσσερα χρόνια χωρίς νίκη στη διοργάνωση είναι πολλά για το μέγεθος του συλλόγου. Επειδή επιβάλλεται να κατακτηθούν οι βαθμοί που θα βελτιώσουν έστω και λίγο, τη θέση στην ειδική βαθμολογία της UEFA.

Όποιος στο ποδοσφαιρικό τμήμα δεν το αντιλαμβάνεται, οφείλει να τεθεί εκτός ομάδας μόνος του ή να τον θέσει η διοίκηση. Απέμειναν οι μίνιμουμ στόχοι και πρέπει να επιτευχθούν.