Ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας θα διεξαχθεί για μια ακόμα χρονιά σε ένα σχεδόν άδειο γήπεδο.

Το ελληνικό μπάσκετ συνεχίζει τα βήματα προς τα πίσω, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Το σκηνικό είναι γνωστό. Για μια ακόμα φορά το «Ελληνικό» θα φιλοξενήσει (πλάκα δεν έχει ο όρος;) τον τελικό του Κυπέλλου μπάσκετ για την περίοδο 2011-12. Αντίπαλοι και πάλι το κλασικό ζευγάρι, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Επίσης ίδια και απαράλλαχτη η εικόνα – ξεφτίλα ενός γηπέδου χωρητικότητας 12.000 θέσεων με τα δυο πέταλα γεμάτα και το υπόλοιπο κλειστό ασφυκτικά... άδειο.

Το πώς προσέγγισαν οι δυο διοικήσεις τον επερχόμενο τελικό είναι γνωστό. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος θεώρησε σωστό να βροντοφωνάξει σε όλους πόσες φορές έχει πηδήξει η ομάδα του την Ευρώπη, κερδίζοντας ένα standing ovation το ίδιο βράδυ στο ΟΑΚΑ, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος είχε κάνει δυναμική εμφάνιση στο ΣΕΦ φορώντας το μπλουζάκι με το 18-2 των βολών του τρίτου δεκαλέπτου, του δεύτερου τελικού, στέλνοντας σαφές μήνυμα προς τους αρμόδιους και κερδίζοντας το χειροκρότημα των παρόντων.

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου...

Όλα αυτά με την ομοσπονδία και τον Γιώργο Βασιλακόπουλο να αποδεικνύουν για μια ακόμα χρονιά την πλήρη τους αδυναμία ή ανικανότητα να διοργανώσουν έναν τελικό για πολιτισμένους ανθρώπους, για πραγματικούς φίλους του μπάσκετ. Αν θέλετε να το δούμε λίγο πιο προσεκτικά, όλη η ιστορία έχει να κάνει τελικά με το πού απευθύνονται όλοι αυτοί. Ευτυχώς η κοινή λογική εξακολουθεί να υπάρχει, οπότε η απάντηση είναι και εύκολη και προφανής.

Το ίδιο γήπεδο είναι. Γεμάτο. Μια πραγματική μπασκετική έδρα. Το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν πήγαιναν ...κανονικοί άνθρωποι να δουν τα παιχνίδια της Εθνικής Ομάδας και τα υπόλοιπα του ολυμπιακού τουρνουά.

Μια απάντηση που δεν θα την πάρουμε ούτε από τους Γιαννακόπουλους, ούτε από τους Αγγελόπουλους, ούτε από τον Βασιλακόπουλο, αλλά θα μας τη δώσει μια άλλη διοργάνωση, αυτή του ισπανικού Κυπέλλου, του Final-8 του Copa del Rey. Μια απλή (αντι)παράθεση στοιχείων αρκεί για να βγάλει τους «δικούς μας» στη σέντρα. Και τουλάχιστον να ξέρουμε γιατί δεν μπορούμε να είμαστε Ισπανία, όπως δήλωσε ο Ντούντα στη συνέντευξη Τύπου, μιλώντας για βήματα προς τα πίσω, αντί για πρόοδο.... Ξεκινάμε.

Η ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ

Το Copa del Rey είναι η σημαντικότερη μπασκετική διοργάνωση της Ισπανίας. Σε αυτό παίρνουν μέρος 8 συνολικά ομάδες, οι 7 πρώτες της βαθμολογίας μετά την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος συν την ομάδα της πόλης που φιλοξενεί το Final-8. Δεν υπάρχουν φάσεις και γύροι και εκατόν πενήντα ομάδες από όλες τις κατηγορίες που ήταν μια χαρά στον καιρό τους, αλλά πλέον έχουν ξεπεραστεί.

Copa del Rey με το γήπεδο κατάμεστο, πολύχρωμο και μπασκετικό.

Απλοποιείς τον θεσμό, προσπερνάς τις παραδοσιακές μπούρδες που σε τελική ανάλυση σήμερα δεν προσφέρουν το παραμικρό στο άθλημα και φτιάχνεις μια μεγάλη μπασκετική γιορτή. Επειδή αυτό ακριβώς είναι που σε ενδιαφέρει. Να αναδείξεις το άθλημα στο πλατύ κοινό μέσα από ένα τετραήμερο γεμάτο εκδηλώσεις για το μπάσκετ. Για τα υπόλοιπα, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν τα πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Η ΕΔΡΑ

Κάθε πόλη που θέλει να φιλοξενήσει το Final-8, πρέπει πρώτον να μπορεί να διαθέσει 500.000 ευρώ και στη συνέχεια προσπαθεί να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα επιπλέον χρήματα από χορηγούς. Η πόλη που θα κάνει τη μεγαλύτερη τελική προσφορά παίρνει το χρίσμα από την ACB, η οποία είναι και η μοναδική που διαχειρίζεται τόσο τα 500.000 ευρώ του στάνταρ κεφαλαίου, όσο και τα έξτρα χρήματα των χορηγών.

Τα τελευταία χρόνια έχει υπογραφεί μια συμφωνία ανάμεσα στην πόλη της Μαδρίτης και την ACB, ώστε κάθε δεύτερο χρόνο να φιλοξενείται το Κύπελλο στην ισπανική πρωτεύουσα, αφού είναι αυτή που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των περισσότερων χορηγών. Κάτι ανάλογο αναμένεται να γίνει και με τους Βάσκους, στη Χώρα των οποίων το μπάσκετ γνωρίζει πρωτοφανή άνθηση.

Πάθος και πολιτισμός στην εξέδρα.

Το θέμα είναι ότι εκεί όλοι τα βρίσκουν μεταξύ τους, και γιατί υπάρχει μια διοργανώτρια αρχή που ξέρει τι θέλει και πώς να το καταφέρει, αλλά και γιατί όλοι οι σύλλογοι διαθέτουν την ικανότητα της συνεννόησης. Έτσι, κάθε φορά η έδρα του επόμενου Final-8 γίνεται γνωστή έναν περίπου χρόνο πριν την διεξαγωγή του, πράγμα που σημαίνει ότι η προβολή και διαφήμισή του διαρκεί μήνες ολόκληρους, κάτι που δίνει το περιθώριο τόσο στην πόλη όσο και στους χορηγούς να κινηθούν ανάλογα προς τα διάφορα target groups, εξασφαλίζοντας όχι μόνο έσοδα από την δική τους προβολή, αλλά και την άνετη βιωσιμότητα του θεσμού.

ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ

Η ACB διαθέτει ήδη τους δικούς της χορηγούς, οι οποίοι βάζουν χρήματα και στο Κύπελλο. Η Endesa (εταιρεία – πάροχος ηλεκτρικού και γκαζιού), η Font Vella (εταιρεία εμφιαλωμένου νερού), η AXA (ασφαλιστική εταιρεία), η Orange (εταιρεία κινητής τηλεφωνίας), η San Miguel (ζυθοποιία) και η ΚΙΑ (αυτοκινητοβιομηχανία) ήταν φέτος οι κύριοι χορηγοί του Copa del Rey που διοργανώθηκε στη Βαρκελώνη.

Πέρα από τους κύριους, υπάρχουν και μικρότεροι χορηγοί, ανάλογα με την έδρα που θα φιλοξενήσει τη διοργάνωση (τοπικές επιχειρήσεις, εταιρείες και οργανισμοί της εκάστοτε πόλης και περιοχής). Είναι τέτοιο το ενδιαφέρον για τον θεσμό του Κυπέλλου, που αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετές μεγάλες εταιρείες οι οποίες θέλουν να χορηγήσουν τις επόμενες διοργανώσεις και περιμένουν στην «ουρά» την αξιολόγηση της ACB.

Η ορχήστρα παιανίζει στην Basket Zone. Ανήκουστα πράγματα για την Ελλάδα.

Αλλά και οι ίδιες οι ομάδες υπογράφουν συμβόλαια με χορηγούς αποκλειστικά για το τετραήμερο του Final-8. Για παράδειγμα, η Ουνικάχα πήρε φέτος χορηγία από την AXA για να φορέσει στη φανέλα της το λογότυπο της εταιρείας, εξασφαλίζοντας 50.000 ευρώ για τη συμφωνία, ενώ το συμβόλαιο προέβλεπε και 15.000 ευρώ έξτρα για κάθε αγώνα στον οποίο θα έπαιρνε μέρος η ομάδα. Η Ουνικάχα αποκλείστηκε στον προημιτελικό, άρα εισέπραξε από την AXA 65.000 ευρώ, τα οποία θα ήταν 95.000 αν είχε φτάσει μέχρι τον τελικό!

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Τα δικαιώματα της μετάδοσης των αγώνων του Final-8 ανήκουν αποκλειστικά στην TVE, την κρατική ισπανική τηλεόραση. Και αυτό, διότι με νόμο του κράτους διαφυλάσσεται ως «κόρη οφθαλμού» η δωρεάν πρόσβαση όλων των τηλεθεατών στο συγκεκριμένο γεγονός. Η λογική της ACB είναι ότι η γιορτή του Final-8 δεν είναι προϊόν που θα μπορούσαν να διαχειριστούν οι ιδιωτικές συνδρομητικές τηλεοράσεις, διότι πρόκειται όπως γράψαμε και στην αρχή για την πιο σημαντική και δημοφιλή μπασκετική διοργάνωση της Ισπανίας.

Οι δύο πρόεδροι καθισμένοι δίπλα δίπλα στον τελικό.

Κάθε αυτόνομο διαμέρισμα στην Ισπανία (πχ Καταλωνία, Καστίγια, Γαλίθια, Αστούριας, Χώρα των Βάσκων κλπ) έχει τη δική του περιφερειακή τηλεόραση, όπως για παράδειγμα η Ανδαλουσία το Canal-Sur, η Καταλωνία την TV3 κλπ. Για να γίνεται ακόμα πιο εύκολη η τηλεοπτική μετάδοση σε κάθε γωνιά της χώρας, αλλά και για να έχουν τα δικά τους έσοδα από διαφημίσεις και τα τοπικά κανάλια, η TVE μοιράζεται τις μεταδόσεις με τους τοπικούς σταθμούς.

Στο τετραήμερο του Final-8 υπάρχουν 7 συνολικά μεταδόσεις. Την Πέμπτη οι πρώτοι δυο προημιτελικοί, την Παρασκευή οι υπόλοιποι δυο, το Σάββατο οι δυο ημιτελικοί και την Κυριακή ο τελικός. Τις πρώτες 3 μέρες τα τοπικά κανάλια δείχνουν απευθείας τον απογευματινό αγώνα (6.30 μ.μ.), ενώ η TVE δείχνει ζωντανά το βραδινό παιχνίδι (9.00 μ.μ.). Έτσι βγαίνουν κερδισμένοι όλοι. Κανάλια και κοινό.

ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ

Το Copa del Rey είναι η μπασκετική διοργάνωση με την μεγαλύτερη τηλεθέαση στην Ισπανία. Την ξεπερνούν μόνο οι μεταδόσεις της Εθνικής ομάδας στις μεγάλες διοργανώσεις (Ευρωμπάσκετ, Ολυμπιακοί και Παγκόσμιο). Το Final-8 ξεπερνάει ακόμα και το Final-4 της Ευρωλίγκας, όσο και αν ακούγεται απίστευτο. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Φέτος τον τελικό ανάμεσα στη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα τον παρακολούθησαν περίπου 1.600.000 τηλεθεατές.

Ο Σάλβα Μαλδονάδο, προπονητής της Μπανταλόνα, διδάσκει στους πιτσιρικάδες τα μυστικά του μπάσκετ.

Ένα παιχνίδι της ACB, όταν ο ένας από τους δυο αντίπαλους είναι είτε η Ρεάλ, είτε η Μπαρτσελόνα, φτάνει μέχρι τις 800.000 τηλεθεατές. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις κυμαίνεται περίπου στο μισό εκατομμύριο. Τα ντέρμπι Ρεάλ – Μπαρτσελόνα του πρωταθλήματος, καθώς και οι τελικοί των πλέι οφ δεν ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο. Γίνεται εύκολα αντιληπτό λοιπόν, το πόσο σημαντική είναι η διοργάνωση του Κυπέλλου για τους Ισπανούς μπασκετόφιλους.

Η ΔΙΑΜΟΝΗ

Από τη στιγμή που ανακοινωθεί από την ACB η ανάληψη της διοργάνωσης του Final-8 από μία πόλη, ξεκινούν και οι προετοιμασίες. Η ACB ελέγχει πρώτα όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής για να καταλήξει ποια και πόσα ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές της και στη συνέχεια «κλείνει» την πλειοψηφία τους. Ορίζει ποια προορίζονται για τους χορηγούς, ποια για τους δημοσιογράφους, ποια για τους επίσημους προσκεκλημένους και σε ποιο θα μείνουν οι 8 ομάδες.

Αυτό ονομάζεται μπασκετική γιορτή.

Στη συνέχεια και όταν γίνουν γνωστές οι 8 ομάδες που θα πάρουν μέρος, συνεργάζεται με τους συλλόγους, «μοιράζοντας» ανάλογα με τα εισιτήρια που θα πάρει κάθε ένας από αυτούς και τα ξενοδοχεία. Έτσι, οι ομάδες δεν πονοκεφαλιάζουν τελευταία στιγμή να βρουν κατάλυμα για τους φιλάθλους τους, αφού η διοργανώτρια αρχή έχει φροντίσει μήνες πριν.

ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Παράλληλα με την διεξαγωγή των αγώνων, στο τετραήμερο του Final-8 διοργανώνονται πολλές εκδηλώσεις που απευθύνονται κυρίως στις νεαρές ηλικίες και σκοπό έχουν την προώθηση του μπάσκετ με κάθε δυνατό τρόπο. Έτσι λοιπόν, κάθε πόλη που φιλοξενεί το Κύπελλο, είναι υποχρεωμένη από την ACB να δημιουργήσει την λεγόμενη «Basket Zone», μια μικρή «πολιτεία» δηλαδή, μέσα στην οποία διεξάγονται τα πάντα. Διαβάστε:

Τουρνουά 3Χ3 στην Basket Zone.

- Μικρά τουρνουά 3Χ3 και 5Χ5 στα πολλά μικρά και μεγάλα γήπεδα που υπάρχουν μέσα στην Basket Zone.

- Προβολές σε μεγάλες οθόνες των παιχνιδιών του Κυπέλλου των προηγούμενων ημερών, αλλά και παιχνιδιών από το παγκόσμιο μπάσκετ.

- Κάθε χρόνο ένας από τους προπονητές των ομάδων της ACB αναλαμβάνει να διδάξει τα μυστικά του αθλήματος στους πιτσιρικάδες. Φέτος ήταν ο Σάλβα Μαλδονάδο της Μπανταλόνα.

- Παιχνίδια επίδειξης βετεράνων παικτών. Φέτος ανάμεσα σε αυτούς που έδωσαν το παρόν, ήταν οι Ρομάι, Χιμένεθ, Σολοθάμπαλ και Αρλάουσκας.

- Σε όλη την Basket Zone υπάρχουν περίπτερα και μπουτίκ των ομάδων που παίρνουν μέρος, περίπτερα της ACB και των χορηγών, χώροι αναψυχής και διαγωνισμών, καφετέριες και εστιατόρια.

Όλες οι ηλικίες παρούσες στην Basket Zone.

Η ΜΙΝΙ COPA

Η πιο όμορφη όμως παράπλευρη εκδήλωση του Copa del Rey είναι η διοργάνωση της Mini Copa. Οι 8 ομάδες που συμμετέχουν στο Final-8, φέρνουν μαζί τους και τις 8 αντίστοιχες εφηβικές ομάδες, οι οποίες παίρνουν μέρος στο τουρνουά της Mini Copa, με ακριβώς το ίδιο οργανόγραμμα που ακολουθούν και οι μεγάλοι: προημιτελικοί, ημιτελικοί και τελικός.

Οι πιτσιρικάδες της Μπαρτσελόνα κέρδισαν τη Ρεάλ στον τελικό της Mini Copa.

Τι πιο ωραίο πράγμα από τους πιτσιρικάδες των 14, 15 και 16 χρόνων να παίρνουν από τόσο μικροί το «βάπτισμα του πυρός» σε μια τέτοια διοργάνωση, να ζουν την ατμόσφαιρα που βιώνουν και οι μεγάλοι, να γίνονται και οι ίδιοι μέρος της γιορτής, να νιώθουν πάνω τους τα μάτια εκατοντάδων θεατών, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται κάθε χρόνο αμέτρητοι σκάουτ του ΝΒΑ και ευρωπαϊκών συλλόγων που ψάχνουν να «ψαρέψουν» ταλεντάκια που θα πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον...

ΤΑ ΚΕΡΔΗ

Τα κέρδη για κάθε πόλη που διοργανώνει το Final-8 είναι τεράστια και υπολογίζονται σε εκατομμύρια ευρώ. Έσοδα υπάρχουν για τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα μπαρ, γενικότερα όλες τις τουριστικές επιχειρήσεις. Επίσης μεγάλα έσοδα έχουν οι αεροπορικές εταιρείες, τα τρένα και τα λεωφορεία που μετακινούν τους επισκέπτες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στην πόλη που φιλοξενεί το Final-8 φτάνουν σχεδόν οι διπλάσιοι επισκέπτες από τα εισιτήρια που διατίθενται.

Στιγμιότυπο από αγώνα της Mini Copa.

Και αυτό γιατί είναι πολλοί αυτοί που συνδυάζουν το μπάσκετ με τον τουρισμό. Είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο να φτάνουν μεγάλες παρέες στην πόλη του Κυπέλλου, όπου τα μισά μέλη πηγαίνουν στους αγώνες και τα υπόλοιπα επιδίδονται σε άλλες δραστηριότητες, αφήνοντας κέρδη στην τοπική κοινωνία με πολλαπλούς τρόπους. Από εκεί και μετά, όλα τα υπόλοιπα κέρδη, αμιγώς μπασκετικά, από εισιτήρια, διαφημίσεις και χορηγούς, μπαίνουν κατευθείαν στο ταμείο της ACB.

ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ & Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση του ισπανικού Copa del Rey, αξίζει να σταθούμε και στην ατμόσφαιρα που επικρατεί μέσα στο γήπεδο, αλλά και στη συμπεριφορά των φιλάθλων των οχτώ διαφορετικών ομάδων. Το επαναλαμβάνουμε, φίλαθλοι από 8 διαφορετικές ομάδες, γεμίζουν ασφυκτικά το εκάστοτε κλειστό και συνυπάρχουν απόλυτα ειρηνικά, χωρίς την παραμικρή ανάγκη αστυνόμευσης και άδειων καθισμάτων για λόγους ασφάλειας.

Η ατμόσφαιρα είναι εκπληκτική, πολύχρωμη, γεμάτη τραγούδια, συνθήματα υποστήριξης, επιφωνήματα θαυμασμού, συνεχόμενα χειροκροτήματα, μουσική από τις ορχήστρες των Βάσκων και των Ανδαλουσιάνων, μια πραγματική γιορτή. Ποτέ, μα ποτέ δεν έχουν γίνει επεισόδια, η αστυνομία και οι security είναι διακριτικά παρόντες, αλλά σπάνια χρειάζεται να επέμβουν. Ο κόσμος δεν καπνίζει, δεν βρίζει, δεν την ψάχνει για τσαμπουκά, δεν πετάει αντικείμενα, δεν διακόπτει το παιχνίδι, δεν κάνει ντου, δεν διανοείται να απλώσει χέρι σε παίκτη ή σε φίλαθλο αντίπαλης ομάδας.

Όλες οι ηλικίες παρούσες στο γήπεδο.

Όσοι μπουν στο γήπεδο θέλουν να χαρούν μπάσκετ και από τις δυο ομάδες που βρίσκονται στο παρκέ, να ζήσουν συγκινήσεις και ανατροπές, να δουν μεγάλα καλάθια και θέαμα, να κάνουν την πλάκα και την καζούρα τους χωρίς να ξεπεράσουν τα όρια, να φάνε, να πιούνε, να διασκεδάσουν και στο τέλος να επιστρέψουν σπίτια τους έχοντας βιώσει μια μοναδική εμπειρία που συνδυάζει το μπάσκετ και τη χαρά της συμμετοχής στη μεγάλη γιορτή του Copa del Rey.

ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΑΡΑΓΕ;

Όπως διαβάσαμε παραπάνω, η ACB, όταν διοργανώνει το Κύπελλο, απευθύνεται σε φίλαθλους που αγαπούν το μπάσκετ. Σε ανθρώπους που θέλουν να γνωρίσουν το μπάσκετ. Σε όλες ανεξαιρέτως τις ηλικίες. Σε όσους αγαπούν τον αθλητισμό, αλλά πάνω απ’ όλα σε πολιτισμένους ανθρώπους. Στη διοργάνωσή της δεν έχουν θέση οι χουλιγκάνοι, οι ταραξίες, οι άρρωστοι, οι Ultras. Επίσης απευθύνεται σε πόλεις που ενδιαφέρονται να διοργανώσουν ένα τουρνουά, συνδυάζοντας τον αθλητισμό, τον τουρισμό και τη διασκέδαση.

Βετεράνοι παίκτες παίρνουν μέρος σε αγώνες τα έσοδα των οποίων πηγαίνουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Απευθύνεται σε χορηγούς που θέλουν να διαφημιστούν μέσω του αθλητισμού και να χρηματοδοτήσουν το Κύπελλο, κάνοντας πράξη την αμφίδρομη σχέση κέρδους και προβολής. Τέλος, απευθύνεται σε όλους όσους μπορούν με την ιδιότητά τους ως πρώην παίκτες, προπονητές, προσωπικότητες γενικότερα του αθλήματος, να προωθήσουν το μπάσκετ μέσα από εκδηλώσεις που αποσκοπούν στην ανάπτυξη της αθλητικής παιδείας παράλληλα με την ψυχαγωγία.

ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΣΤΕ ΑΡΑΓΕ;

Και επιστρέφουμε στους «δικούς μας». Το ερώτημα είναι απλό. Τέθηκε και στην αρχή του κειμένου. Πριν προχωρήσω, να ξεκαθαρίσω κάτι. Το γεγονός ότι οι διοικήσεις των δυο μονομάχων έχουν ξοδέψει τα τελευταία χρόνια δυο καράβια λεφτά, δεν αποτελεί – για μένα τουλάχιστον – άλλοθι για τα υπόλοιπα. Σύμφωνοι, και οι δυο έχουν δημιουργήσει υπερομάδες που προσφέρουν θέαμα όσο λίγοι ακόμα στην Ευρώπη. Θέαμα όμως για ποιους;

Σε ποιους απευθύνονται Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι στον τελικό του Κυπέλλου; Ποιοι είναι αυτοί που θα δώσουν το παρόν το βράδυ του Σαββάτου στο κλειστό του «Ελληνικού»; Και σε τελική ανάλυση, που ακούστηκε να διεξάγεται ένας τελικός με δυο μεγαθήρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε ένα γήπεδο χωρητικότητας 12.000 θέσεων με μόνο 2.000 θεατές; Πείτε μας επιτέλους, ποιοι είναι αυτοί οι 2.000 που θα πάνε να δούνε το ματς;

Χωρίς σχόλιο.

Άνθρωποι που αγαπάνε το μπάσκετ; Άνθρωποι πολιτισμένοι που θα περάσουν ωραία ένα δίωρο χειροκροτώντας τις θεαματικές προσπάθειες των δυο αντιπάλων; Άνθρωποι όλων των ηλικιών που θα φτιάξουν μια ατμόσφαιρα γιορτινή, με τραγούδια και συνθήματα, με κασκόλ και σημαίες, με αθλητική παιδεία, με σεβασμό στους δυο μεγάλους προπονητές και τους παίκτες που θα αγωνίζονται στο παρκέ ή θα κάθονται στους πάγκους;

Και αν είναι έτσι, τότε γιατί μόνο 2.000 και όχι 12.000; Αν είναι έτσι, τότε γιατί έξω από το γήπεδο δεν θα υπάρχει το αντίστοιχο Basket Zone των Ισπανών αλλά καμιά δεκαριά χιλιάδες αστυνομικοί; (Εκτός αν θέλετε να μάθετε μπάσκετ στους μπάτσους και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι). Δώστε μας ένα επιχείρημα για ποιο λόγο έχουν το προνόμιο αυτοί οι 2.000 να μπουν στο γήπεδο και όχι όλοι οι υπόλοιποι. Πείτε μας ποιοι είναι οι μεν και ποιοι είναι οι δε.

Χωρίς σχόλιο.

Και αν δεν ξέρετε εσείς την απάντηση, ας μας τη δώσει η Ομοσπονδία. Ο κύριος Βασιλακόπουλος ασχολείται με το μπάσκετ εδώ και πάνω από μισό αιώνα. Ας μας απαντήσει, ας μας εξηγήσει γιατί το 2012 στην Αθήνα δεν μπορεί να γεμίσει ένα κλειστό με 12.000 ανθρώπους – και όχι αυστραλοπίθηκους – οι οποίοι να μπορούν να χαρούν έναν τελικό. Ήσυχα, όμορφα και πολιτισμένα.

Θα μου πείτε, περιμένω απάντηση από την ίδια ομοσπονδία που έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι δεν δύναται – δεν μπορεί – να αναλάβει, να φέρει εις πέρας, να εγγυηθεί την ομαλή διεξαγωγή ενός τελικού. Όμως δείχνει ικανή να διοργανώσει την ανώμαλη διεξαγωγή ενός τελικού. Γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει κύριε Βασιλακόπουλε, ένας τελικός με 2.000 σε γήπεδο 12.000 είναι ανωμαλία. Και μάλιστα του χειρίστου είδους.

ΑΝΙΚΑΝΟΙ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ;

Το παράδειγμα της Ισπανίας δυστυχώς για εσάς δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Όποιος θέλει να διοργανώσει κάτι όμορφο, υγιές και πολιτισμένο, μπορεί. Μπορεί και παραμπορεί. Και αν δεν μπορεί, παραιτείται. Και πάει σπίτι του. Να βλέπει μόνος του στο DVD τους πρόσφατους τελικούς και να καμαρώνει για πάρτη του. Όποιος δίνει τα φράγκα με τη σέσουλα για να αγοράζει Γουίλκινς και Τσίλντρες και δεν μπορεί να περιφρουρήσει το «προϊόν» του, βγαίνει από μόνος του στη σέντρα.

Το κακό έχει παραγίνει, πλέον το θέαμα είναι αηδιαστικό. Πριν 35 χρόνια έβλεπα Κύπελλο Ελλάδας στο Παναθηναϊκό Στάδιο με 30.000 κόσμο και δεν άνοιγε ρουθούνι. Όταν θα γίνει η ζωντανή σύνδεση με το «Ελληνικό», όποιος αγαπάει το μπάσκετ, θα του έρθει αναγούλα. Σκεφτείτε μόνο τα πανό που θα αναρτηθούν, τα συνθήματα που θα ακουστούν, τα αντικείμενα που θα πέσουν στην πρώτη στραβή, το μίσος που θα αιωρείται στο κλειστό – μαζί με τον καπνό – και συνειδητοποιήστε σε ποιους απευθύνονται όλοι αυτοί.

Το ελληνικό Basket Zone...

Οι 2.000 που έχουν το προνόμιο να παρακολουθήσουν τον τελικό – με ελάχιστες εξαιρέσεις – είναι τα ρεμάλια της μιας και της άλλης πλευράς. Αυτοί που «εξέθρεψαν» οι Γιαννακόπουλοι επί δεκαετίες, αυτοί που ανέχονται οι Αγγελόπουλοι χρόνια τώρα, αυτοί που μαντρώνει η ομοσπονδία στα δυο πέταλα «νίπτοντας τας χείρας της» για όσα συμβούν, βυθισμένη στον μακάριο ύπνο της ανικανότητας, της ανευθυνότητας και της αδυναμίας.

Απολαύστε λοιπόν τον τελικό των μισάθλων και όχι των φιλάθλων. Σε τελική ανάλυση ένας από τους δυο στο τέλος της βραδιάς θα «ξεπλύνει» τη ντροπή που θα έπρεπε να νιώθει, σηκώνοντας την κούπα και γνωρίζοντας την αποθέωση από τους δικούς του τελειωμένους. Η δε Ομοσπονδία από το πρωί της Κυριακής απλά θα γυρίσει πλευρό για να συνεχίσει τον λήθαργό της, αφού θα έχει κερδίσει άλλους 12 μήνες ησυχίας μέχρι τον επόμενο τελικό.

Και όλοι εμείς που αγαπάμε το μπάσκετ, που θα θέλαμε να βρεθούμε μέσα στο γήπεδο για να φωνάξουμε, να χειροκροτήσουμε, να γιορτάσουμε, θα μείνουμε για μια ακόμα φορά στην απέξω. Γιατί προφανώς κανείς σας δεν απευθύνεται σε μας. Κανείς σας δεν μας θέλει στο γήπεδο. Γιατί αν μπαίναμε στο γήπεδο, θα γινόταν γιορτή κι εσείς προτιμάτε τον πόλεμο. Σκεφτείτε μόνο ετούτο. Το να μην μπορείτε να φτιάξετε έναν τελικό με 12.000 σας καθιστά ανίκανους. Το να επιμένετε να φτιάχνετε έναν τελικό με 2.000 σας καθιστά επικίνδυνους. Όλους μαζί. Προς αυτό που ευαγγελίζεστε ότι υπηρετείτε και αγαπάτε. Το μπάσκετ.

Βίντεο: Ο τελικός του Mini Copa. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να κάνετε τη σύγκριση ανάμεσα στο χάλι μας και τον αθλητικό πολιτισμό.