Τα πρώτα της βήματα στη μετά Σερ Άλεξ Φέργκιουσον εποχή κάνει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και όπως αναμενόταν ούτε εντυπωσιάζει, ούτε σταθερότητα έχει, ούτε την ίδια εικόνα με πριν.

Μπορεί το ρόστερ να μην έχει αλλάξει, μπορεί όλοι οι παίκτες που συνέβαλλαν στην κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος, όταν η Γιουνάιτεντ τελείωσε με +11 από τη Μάντσεστερ Σίτι, να μην έχουν φύγει, όμως, το κενό του Φέργκιουσον είναι δυσαναπλήρωτο.

Η καλύτερη δήλωση της χρονιάς ίσως να ανήκει στον Ζοζέ Μουρίνιο και έγινε πριν την έναρξη της Premier League. "Λίγα χρόνια πριν, οι καλύτερες ομάδες ήταν καλύτερες. Πιστεύετε πως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέκτησε πέρυσι το πρωτάθλημα επειδή ήταν μία απίστευτη ομάδα; Δεν το νομίζω", είχε πει ο Πορτογάλος. Αυτή η δήλωση αντικατοπτρίζει απολύτως το τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.

Η περσινή Γιουνάιτεντ, λοιπόν, δεν ήταν μία άτρωτη ομάδα, η οποία δεν είχε αδυναμίες. Μπορεί να συγκέντρωσε 89 βαθμούς, μπορεί να έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Premier League που έφτασε τις 25 νίκες σε 30 αγωνιστικές, αλλά τα προβλήματα ήταν πολλά και ορατά. Ωστόσο, ο Φέργκιουσον είχε τον δικό του τρόπο για να παίρνει το 100% από τους παίκτες, να φοβίζει αντιπάλους προπονητές και διαιτητές με το κύρος του, να ασκεί επιρροή σε διάφορους θεσμικούς παράγοντες και να διαχειρίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ανθρώπινο δυναμικό που είχε στα χέρια του.

Κανείς δε θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει γιατί κανείς δε γινόταν να έχει όλο το πακέτο. Ο Ντέιβιντ Μόγιες είναι δουλευταράς αλλά έχει και ταβάνι, κάτι που απέδειξε και στην εντεκάχρονη παρουσία του στην Έβερτον, όταν δεν κατάφερε να πάρει κανένα διπλό κόντρα στο Big Four και δεν πανηγύρισε κανέναν τίτλο. Δεν παύει, όμως, να είναι ένας προπονητής που έχει την ικανότητα να "χτίσει" μία ομάδα, αυτό ακριβώς που χρειάζεται η Γιουνάιτεντ.

Τα κενά που άφησε στο ρόστερ της ο Φέργκιουσον είναι πάρα πολλά και ο Μόγιες ήταν από τους πρώτους που το διαπίστωσε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, αφού τα στραβοπατήματα στη φετινή Premier League είναι πολλά για τους "κόκκινους διαβόλους". Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο Μόγιες επιθυμεί να κάνει ολικό ξεκαθάρισμα όπως ανέφερε και η Manchester Evening News πριν λίγες μέρες.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά (και χιλιοειπομένα). Το πιο τρανταχτό πρόβλημα της Γιουνάιτεντ είναι η μεσαία της γραμμή, κάτι που φάνηκε ακόμα περισσότερο από τη στιγμή που απουσίασε ο υπερπολύτιμος Μάικλ Κάρικ. Ο Τομ Κλέβερλι, στον οποίο πίστεψα πολύ βλέποντάς τον στη Γουίγκαν πριν από τρία χρόνια, δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα. Δεν υπάρχει παίκτης που θα πάρει την μπάλα και θα τρέξει με αυτή, που θα καλύψει χώρους και θα δημιουργήσει, με αποτέλεσμα σε όλους τους τομείς να καλείται να βοηθήσει ο Γουέιν Ρούνεϊ.

Συν τοις άλλοις, βλέποντας κανείς τα γκολ της Γιουνάιτεντ διαπιστώνει πως δεν έχει παιχνίδι από το κέντρο και πως οι περισσότερες φάσεις της προέρχονται από τα πλάγια. Οι εξτρέμ της χωρίς να είναι ιδιαίτερης κλάσης κάνουν αρκετά καλά τη δουλειά τους, ενώ έχουν και μεγάλη συμπαράσταση από τους Πατρίς Εβρά και Ραφαέλ. Αυτό, όμως, λειτουργεί και αντίστροφα. Και οι δύο πλάγιοι μπακ δέχονται εύκολα την ντρίμπλα και δεν κλείνουν όπως θα έπρεπε ως τρίτοι στόπερ, ενώ εξτρέμ όπως οι Νανί και Άσλεϊ Γιανγκ δε γυρνούν πίσω για να βοηθήσουν. Ο μόνος που κάνει κάτι τέτοιο είναι ο Αντόνιο Βαλένσια.

Καθοριστικοί Ρούνεϊ και Φαν Πέρσι, τα στημένα του Άγγλου και τα πολλά γκολ από το πλάι

Από εκεί και πέρα, το άλλοτε πανίσχυρο αμυντικό δίδυμο της Γιουνάιτεντ, Ρίο Φέρντιναντ και Νεμάνια Βίντιτς, δεν μπορεί πλέον να ανταπεξέλθει σε τοπ επίπεδο με συνέπεια και διάρκεια. Αμφότεροι βγάζουν τραυματισμούς, έχουν βαρύνει και ειδικά ο πρώτος πολλές φορές δυσκολεύεται να κυνηγήσει τους αντίπαλους γρήγορους επιθετικούς. Βάθος υπάρχει σε αυτή τη θέση, καθώς Κρις Σμόλινγκ και Φιλ Τζόουνς έχουν προσόντα (προσωπικά δεν πιστεύω καθόλου στον Τζόνι Έβανς), όμως, δεν είναι σε θέση να συνθέσουν ένα δίδυμο υψηλού επιπέδου. Αμφότεροι θα ήθελαν κάποιον δίπλα τους, να τους καθοδηγεί και να τους βελτιώνει παιχνίδι με το παιχνίδι.

Υπάρχουν, βέβαια, και θετικά στοιχεία με πρώτο την εκπληκτική φόρμα του Ρούνεϊ. Ο Άγγλος επιθετικός καλείται φέτος να κάνει τον Superman και στο μέτρο του δυνατού τα καταφέρνει. Τρέχει ακατάπαυστα, εκτελεί πολύ καλά τις στημένες φάσεις, βγάζει ασίστ και σκοράρει. Δεν έχει προς το παρόν τις βοήθειες που θα ήθελε από τον Ρόμπιν φαν Πέρσι λόγω των τραυματισμών που έχει βγάλει ο Ολλανδός, όμως, η επιστροφή του τελευταίου δεδομένα θα ανεβάσει και πάλι επίπεδο τους πρωταθλητές Αγγλίας, οι οποίοι θα συνθέσουν ένα από τα πιο εκρηκτικά επιθετικά δίδυμα (έστω κι αν ο Ρούνεϊ θα παίζει πίσω από τον Ολλανδό).

Κατ’ εμέ υπάρχουν άλλοι δύο λόγοι για να χαμογελά ο Μόγιες. Ο πρώτος έχει να κάνει με τον Αντνάν Γιανουζάι. Ο Αλβανός πραγματοποιεί πολύ καλή σεζόν και δικαιώνει απόλυτα τον προπονητή του που τον προτιμά έναντι των Νάνι, Γιανγκ και Βαλένσια. Έχει πολύ καλή σέντρα, έφεση στη δημιουργία και πατάει περιοχή με αποτέλεσμα και να σκοράρει κατά καιρούς.

Ο άλλος λόγος είναι ότι ο Μόγιες έχει στη φαρέτρα του όπλα που ακόμα δεν τα έχει εκμεταλλευτεί. Σίνζι Καγκάουα και Μαρουάν Φελαϊνί μπορούν να προσφέρουν αρκετά, αρκεί να βρει το κουμπί τους ο Σκωτσέζος. Ο Καγκάουα δείχνει να δυσκολεύεται στα πλάγια, αλλά η Γιουναίτεντ δεν έχει την πολυτέλεια να μην μπορεί να βρει ρόλο σε έναν παίκτη τέτοιας ποιότητας. Το ίδιο ισχύει και για τον Φελαϊνί. Ο Μόγιες δεν έχει φροντίσει να ενσωματώσει τον Βέλγο, ο οποίος ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες της περσινής Premier League. Με τη φανέλα της Έβερτον πέρυσι είχε 11 γκολ και δέσποζε στις εναέριες μονομαχίες με τον Μόγιες να έχει βρει τον τέλειο τρόπο για να τον εκμεταλλευτεί. Ότι δεν ταιριάζει με τον Κάρικ είναι πασιφανές, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η ακριβότερη καλοκαιρινή μεταγραφή του συλλόγου θα έπρεπε να παραγκωνιστεί.

Επομένως, αυτό που αρχικά θα πρέπει να κάνει ο Μόγιες είναι να βρει ένα πλάνο προκειμένου να πάρει από όλα του τα όπλα το καλύτερο δυνατό. Στη συνέχεια είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να ενισχυθεί στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, αφού η απόκτηση ενός μέσου είναι επιτακτική όπως και αυτή ενός κεντρικού αμυντικού. Συμφωνώ -μαζί του- πως πρέπει να αποκτηθεί καλύτερο αριστερό μπακ και πως η Γιουνάιτεντ επί της ουσίας χρειάζεται ριζικές αλλαγές, όμως, αυτό μπορεί να γίνει μόνο μετά το τέλος της σεζόν.

Ως τότε, λοιπόν, η Γιουνάιτεντ, η οποία κινδυνεύει για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια να μείνει εκτός τετράδας θα πρέπει να κάνει δύο ποιοτικές μεταγραφές. Ομάδες αυτού του βεληνεκούς και με τέτοιο μέταλλο αν ενισχυθούν με τους κατάλληλους παίκτες, έχουν τη δυνατότητα να υπερβούν εαυτό όταν χρειαστεί και να πάρουν κάτι παραπάνω. Το κακό για εκείνη είναι ότι Λίβερπουλ και Έβερτον με την ως τώρα παρουσία τους έχουν ανεβάσει τον πήχη δυσκολίας.

Τέλος, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω το εξής, ότι όλα αυτά δεν τα γράφω για τη Γιουνάιτεντ την αντίπαλο του Ολυμπιακού στο Champions League, αλλά για την πρωταθλήτρια Αγγλίας που πρέπει να παλέψει αρκετά για να μπει στην τετράδα της Premier League. Πιστεύω πως τον Φεβρουάριο θα έχουν γίνει μεταγραφές και πως η Γιουνάιτεντ θα έχει διαφορετικό πρόσωπο, ενώ είναι δεδομένο ότι καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό των αγγλικών. Ωστόσο, οι χειμερινές μεταγραφές θα πρέπει να βγουν, αφού διαφορετικά ο κίνδυνος απώλειας της τέταρτης θέσης θα είναι πιο ορατός από ποτέ. Και μπορεί η οικογένεια Γκλέιζερς να διαρρέει πως μία χρονιά χωρίς Champions League δε θα επηρεάσει τον σύλλογο, όμως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική…

Όποιος έχει κουράγιο για ερωτήσεις, παρατηρήσεις, διαφωνίες ή διάλογο μπορεί να με βρει στο Twitter: @antonis_tsir