Eίναι ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, αν εξαιρεθούν τα πέναλτι. Με επτά «καθαρά» γκολ και μόνο μια εύστοχη εκτέλεση από την άσπρη βούλα. Κι ας χάνει μπόλικες (όχι τόσο συχνά όσο στο παρελθόν) ευκαιρίες…

Είναι ο ρυθμιστής της μεταγραφικής περιόδου του Παναθηναϊκού, καθώς μόνο εκείνος μπορεί να φέρει στο ταμείο χρήματα που θα ελαφρύνουν τις υποχρεώσεις της ομάδας του, δεδομένου ότι τα ποσά που απαιτεί ο Παναθηναϊκός για τον Μάρκους Μπεργκ (κατέχει μόνο το 52,5% των δικαιωμάτων του Σουηδού φορ) απλώς… δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Υπήρχαν το καλοκαίρι όταν οι Πράσινοι αρνήθηκαν τουλάχιστον δύο προτάσεις.

Είναι, όμως, ταυτόχρονα ο Νίκος Καρέλης και ο μοναδικός από το ρόστερ της ομάδας του που στον πρώτο γύρο της σεζόν πρόσφερε όσα μπορούσε, ίσως και περισσότερα δεδομένων των προβλημάτων στην τροφοδοσία από τη μεσαία γραμμή και της μετριότατης και με πολλές διακυμάνσεις πορείας του Μπεργκ στο πρώτο τετράμηνο.

Δικαίως ψηφίστηκε ο «Hulk» στη μίνι δημοσκόπηση του Sport24.gr ως o ΜVP του Παναθηναϊκού στο πρώτο μισό της περιόδου. Εκτιμήθηκαν όχι μόνο τα γκολ του. Η προσπάθειά του, το ποδοσφαιρικό φιλότιμό του, η συμπεριφορά του. Έχετε ακούσει ή έχετε δει στους αγώνες ποτέ κάτι που να «κηλιδώνει» ή να προκαλέσει έστω ένα αρνητικό σχόλιο για τον νεαρό; Όχι! Δυόμισι χρόνια αψεγάδιαστος. Εντός του Παναθηναϊκού, μάλιστα, στην εφετινή σεζόν ακούγονται και κολακευτικά λόγια όχι μόνο για τον χαρακτήρα του, αλλά και για τις πρωτοβουλίες που δειλά – δειλά παίρνει προς θετική κατεύθυνση εντός των αποδυτηρίων.

Πολλοί νεαροί Ελληνες φεύγουν από τις ομάδες τους όπου είναι βασικοί και εξελίσσονται με καλούς προπονητές παιχνίδι με παιχνίδι. Φεύγουν νωρίς – νωρίς για τα περισσότερα χρήματα, τη δόξα και την εκπλήρωση του ονείρου τους. Συνήθως δεν τα καταφέρνουν. Λίγες, λαμπερές και άξιες θαυμασμού οι εξαιρέσεις τα τελευταία πέντε χρόνια στις ελληνικές «μεγάλες» ομάδες που – κακά τα ψέματα – εξακολουθούν να εμπιστεύονται «έτοιμους» ξένους παίκτες ακόμη και στην περίοδο της κρίσης πολύ περισσότερο απ΄ ότι τους Ελληνες νεαρούς. Κι ας έχουν πέσει έξω ΟΛΟΙ σε πάμπολλες μεταγραφικές κινήσεις, ψάχνοντας μετά από μισό – έναν – ενάμιση χρόνο το «σπάσιμο» του συμβολαίου ή τον δανεισμό του αλλοδαπού παίκτη.

Άλλοι Έλληνες νεαροί ψάχνουν μετά μανίας τη φυγή στο εξωτερικό από τα 19, τα 20, τα 21 τους. Χωρίς να είναι έτοιμοι για να τα βγάλουν πέρα με τις μεγάλες απαιτήσεις. Και γυρίζουν πίσω, αναζητώντας το restart. Δεν είναι καθόλου εύκολο πια για έναν Έλληνα να παίζει βασικός σε ομάδα του εξωτερικού με εσωτερικό ισχυρό συναγωνισμό για μια θέση στην ενδεκάδα και υψηλούς στόχους. Γι’ αυτό δεν πρέπει καθόλου να υποτιμούμε όχι μόνο την παρουσία ενός Παπασταθόπουλου, ενός Κυριάκου Παπαδόπουλου, ενός Μανωλά και ενός Τοροσίδη, αλλά και των Σάμαρη – Μήτρογλου, των Πέτσου – Διαμαντάκου – Παπάζογλου και όλων των παιδιών που προσπαθούν να εδραιωθούν στα ξένα. Ακόμη κι αν το πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουν δεν είναι το πλέον δημοφιλές, ανταγωνιστικό, «εμπορικό».

Ο Καρέλης γύρισε στην Ελλάδα με το μυαλό στο κεφάλι του. Δεν πίεσε το club για να πωληθεί στον πρώτο ή τον δεύτερο χρόνο. Δεν ζήτησε τρελά χρήματα στην πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του. «Ρούφηξε» όσα περισσότερα μπορούσε από την τριάδα Αναστασίου – Ρούτερ – Φος. Κάθισε πολλές φορές στον πάγκο, χωρίς να στραβομουτσουνιάσει ή να δημιουργήσει παντός είδους πρόβλημα. Πρόσεξε την προσωπική ζωή του και την εκγύμνασή του. Δεν «έβγαλε» τραυματισμούς ή γκρίνια. Έχει χάσει πάμπολλα γκολ, είχε σοβαρό πρόβλημα στην τελική προσπάθεια. Εργάστηκε και εργάζεται με χιλιάδες σουτ και πλασέ στις προπονήσεις. Βελτιώθηκε τακτικά, στο passing game, έβαλε και το δεξί πόδι στο ρεπερτόριό του, έφτασε στην εθνική Ελλάδας χωρίς να αλλάξει συμπεριφορά, είναι ένας σωστός low profile αθλητής. «Aντιτουριστικός» για πολλούς, που τον θεωρούν έναν «μαχητή» και γουστάρουν πολύ περισσότερο εφέτος τους «μπαλάτους»: Βέλλιο, Γιάννου και τον «παλιό», Βαγγέλη Μάντζιο.

Κι όμως. Ο Νίκος Καρέλης θα έπρεπε να είναι εντός του Παναθηναϊκού παράδειγμα προς μίμηση και «φάρος» για τη νοοτροπία του. Γιατί ό,τι κι αν πει/υποδείξει/παρατηρήσει ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής, όσο συμμαζεμένο ή διαλυμένο κι αν είναι στις βασικές αρχές, τον προσανατολισμό και το πλάνο του ένα club, υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει εύκολα. Η «πάστα» του χαρακτήρα και του αθλητή!

Ο έλεγχος του πρώτου γύρου

Παρεμπιπτόντως και επειδή θα ήταν παράλειψη να μην κάνουμε τη σούμα του πρώτου γύρου, η αξιολόγηση βάσει ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ των παικτών του Παναθηναϊκού στον πρώτο γύρο με τα δικά μου μάτια είναι η εξής, συνυπολογίζοντας πάντα το ταλέντο και τις ικανότητες του καθενός. Διαφορετικό, επί παραδείγματι, το «μέτρο» αξιολόγησης για τον Μπεργκ, διαφορετικό για τον Λουντ. Λαμβάνοντας, βεβαίως, πάντα υπόψιν και τα ζητήματα τραυματισμών/απουσιών σε μια ομάδα που απέκτησε πρόβλημα από εκεί που δεν είχε, λόγω της απόφασης Αναστασίου για αντικατάσταση του ιατρικού τιμ πέρυσι και της απόφασης Αλαφούζου να απορρίψει την εισήγηση του Τάκη Φύσσα για ενίσχυση/αλλαγή από την αρχή της εφετινής περιόδου.

8: Καρέλης

6: Ζέκα, Τελάντερ, Νάνο

5: Στιλ, Σάντσεθ, Μαρινάκης

4: Μπεργκ, Πέτριτς, Κλωναρίδης, Ατζαγκούν, Καλτσάς, Νίνης, Λαγός, Ταυλαρίδης, Κουτρουμπής, Κοτσόλης

3: Πράνιτς, Μπούρμπος, Βέμερ, Τριανταφυλλόπουλος, Χουχούμης

2: Λουντ, Αμπέντ, Εσιέν

Follow me on Twitter: Seretinio