Ο Ολυμπιακός μπορεί να προκριθεί - ο ΠΑΟΚ όχι. Οι Ερυθρόλευκοι είχαν την ευνοϊκότερη κλήρωση "δεύτερου" στη φάση των "32" του Europa League και παρότι έχασαν μεγάλη ευκαιρία για νίκη έστω με 1-0 επί της άτολμης και με φανέλα βάρους αθλήτριας ρυθμικής γυμναστικής Οσμάνλισπορ, στην Άγκυρα μπορούν να πάρουν αποτέλεσμα πρόκρισης.

Ναι, δίχως τον Μιλιβόγεβιτς, του οποίου η απουσία δεν θα αντικατοπτρίζεται μόνο στη θέση όπου αγωνιζόταν, αλλά συνολικά στον χαρακτήρα, τον εγωισμό και την ποδοσφαιρική προσωπικότητα του πρωταθλητή Ελλάδας. Mπορούν, όχι μόνο λόγω του αντιπάλου. Αλλά και επειδή – ειδικά αν βάλει λίγο νερό στο κρασί του με την άμυνα όχι τόσο ψηλά α λα Μπαρτσελόνα ο Μπέντο – το transition τους ταιριάζει καλύτερα σε εκτός έδρας αναμετρήσεις...

Ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε με μεγάλο σκορ “σβηστά”. Πολύ πιο δύσκολο το έργο του, πολύ απογοητευτικό το αποτέλεσμα για τους φίλους του. Ακόμη και για όσους δεν προσδοκούσαν σε πρόκριση. Ήθελαν "μάχη". Ακόμη και με 0-1 ο τρελο-ΠΑΟΚ της Ευρώπης θα μπορούσε να κάνει το μπαμ στο Γκελζενκίρχεν, αλήθεια το πιστεύω! Ακόμη και με το 0-2 θα υπήρχαν λιγοστές ελπίδες. Το 0-3 δεν ανατρέπεται. Ήταν γερό χαστούκι για την πιο “κανονική” ομάδα την τρέχουσας περιόδου (δηλαδή την ομάδα που βελτιώθηκε περισσότερο από κάθε άλλη καθώς τρέχει η σεζόν), η οποία κάθε άλλο παρά να απογοητεύεται πρέπει.

Ούτε ο Ολυμπιακός πρέπει να απογοητεύεται. Να πεισμώνει, ναι. Να απογοητεύεται, όχι. Ούτε να ενθουσιαστεί αν προκριθεί με ένα "χαλαρό" 1-1 στην Τουρκία για την πρόκριση στους “16” του Europa League. Το επίπεδο, το μέγεθος, το ύψος και ο όγκος του έχει ήδη μετρηθεί εφέτος στην Ευρώπη. Δεν θα αξιολογηθεί από τα δυο ματς με την Οσμάνλισπορ. Θα πετύχει ή θα αποτύχει εναντίον της τουρκικής ομάδας στις λεπτομέρειες. Οπως στις λεπτομέρειες ηττήθηκε από τον ΑΠΟΕΛ επί παραδείγματι, ή στις λεπτομέρειες πήρε 4 βαθμούς από την Γιουνγκ Μπόις. Δεν χρειάζεται την πρόκριση ή τον αποκλεισμό από την Οσμάνλισπορ ένας ψύχραιμος παρατηρητής για να αντιληφθεί ότι το club βρίσκεται ολοφάνερα σε μεταβατικό στάδιο. Ότι διανύει την πρώτη σεζόν δίχως το ασφαλές μαξιλαράκι των 25+ εκατ. Ευρώ του πρωταθλητή Ελλάδας, ότι ψάχνει τα μονοπάτια εκείνα που θα τον οδηγήσουν και στην οικονομική ισορροπία (πωλήσεις) και στην αγωνιστική επιτυχία. Δύσκολος ο συγκερασμός! Δυσκολότερος με δύο αλλαγές προπονητών και... σχεδόν σταθερή αμφισβήτηση του τρίτου που όταν αποχωρήσει θα έχει αφήσει πίσω του τα γεννητούρια και τα βαφτίσια τεσσάρων παικτών και όχι ασφαλώς κάποιο αξιοσημείωτο ποδοσφαιρικό αποτύπωμα.

Είναι η κατάλληλη στιγμή μετά τις δύο ρεβάνς με τη Σάλκε και την Οσμάνλισπορ για τους διοικούντες τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ να τα βάλουν κάτω, να τα μετρήσουν και να κάνουν τον πρώτο απολογισμό, καθώς μπαίνει η άνοιξη... Εχουν ήδη “μετρηθεί” εφέτος στην Ευρώπη, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για την επόμενη σεζόν. Δεν χρειάζεται ούτε το Κύπελλο, ούτε η κατάληξη του πρωταθλήματος. Η Ευρώπη βλέπετε – πάντα και μόνο αυτή – είναι ο καθρέφτης για το επίπεδο κάθε ομάδας. 'Οχι μόνο ελληνικής. Η Ευρώπη είναι αποκαλυπτική για το status κάθε club. Για το maximum και το minimum, βασικά για τον μέσο όρο του.

Χρειαζόταν η τεσσάρα της Μπαρτσελόνα από την Παρί Σεν Ζερμέν για να καταλάβουμε ότι έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή της ακμής της; Οχι. Μα η Ευρώπη ξεγυμνώνει! Θετικά, όπως για την Γιουβέντους των τελευταίων ετών επί παραδείγματι, κι ας μην κατέκτησε κάτι. Για τη Σεβίλλη, για την loser στους τελικούς Ατλέτικο Μαδρίτης. Αλλά και αρνητικά, όπως για την Άρσεναλ, για την Ίντερ, για αρκετές άλλες...

Ακόμη και στην απόλυτη "σμίκρυνση" της εικόνας, αν καλοσκεφτούμε πότε άρχισε η κατάρρευση του εφετινού Παναθηναϊκού, θα ορίσουμε ως είδωλο της εικόνας του στην προ Ουζουνίδη εποχή, το εκτός έδρας 2-2 εναντίον της Σταντάρ Λιέγης, δίχως μάλιστα τον Μάρκους Μπεργκ. Πρώτο ημίχρονο εκθαμβωτικό στο ματς – highlight του Ιμπάρμπο, με καταπληκτικό Λέτο και αρκετά τρεξίματα από όλους. Δεύτερο ημίχρονο χωρίς αναπνευστικό σύστημα, χωρίς αυτοπεποίθηση, δίχως εναλλακτικές λύσεις και με δύο μυϊκούς τραυματισμούς. Το “πριν” και το “μετά” σαν καθρέφτης! Σε 90 λεπτά μια πεντακάθαρη εικόνα του τι είχε προηγηθεί και αυτού που επρόκειτο να επέλθει.

Όσο για την ΑΕΚ ; Έτσι όπως εξελίχθηκε η σεζόν αντιλαμβανόμαστε ότι ίσως να ήταν προτιμότερος ο αποκλεισμός της “στα σημεία” από την Σεντ Ετιέν. Δεν πήρε τις βοήθειες που προσδοκούσε από τους τρεις παίκτες που απέκτησε για να την στηρίξουν στα πιο δύσκολα με τις παραστάσεις και την προσωπικότητά τους (Αλμέιδα – Λέσκοτ – Τσιγκρίνσκι), δεν βρήκε έξτρα υποστήριξη στη μεσαία γραμμή της στο πρώτο μισό της εφετινής περιόδου συγκριτικά με την περυσινή σεζόν, φόρτωσε πολλούς παίκτες σε ίδιες θέσεις, μοιραία έφτασε σε αλλαγές προπονητών.

Είναι καλό και ωφέλιμο μάθημα το εφετινό για όλους τους εκπροσώπους της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όχι μόνο για την Ένωση που αποκλείστηκε γρήγορα. Αλλά και για τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό που είχαν ορισμένες όμορφες και αρκετές άσχημες βραδιές. Το μίγμα “ελληνικός κορμός – ξένοι που θα κάνουν τη διαφορά” δεν είναι πανάκεια, μα ένας ορθόδοξος οδηγός. Όσο εύκολα... γράφεται ή ακούγεται αυτός ο συνδυασμός, τόσο δύσκολα υλοποιείται. Διότι – απλούστατα – ο αξιόλογος Έλληνας και ο καλός ξένος παίκτης, θα το πάρει γρήγορα το διαβατήριο. Και “κορμός” 7-8 “επιπεδάτων” παικτών, που θα αγωνίζονται και θα συγχρωτίζονται για μια τριετία, δύσκολα σχηματίζεται σε ελληνικό club...

* Follow me on Twitter: Seretinio

Photo credits: Eurokinissi