Μπεργκ ο αναμορφωτής
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει μετά τη χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού για τον Σουηδό φορ που χθες έχασε τρία τετ α τετ και για τους παίκτες που δεν θα γίνουν ποτέ πρωτοσέλιδο…
Πέρυσι η σταδιακή βελτίωση του Παναθηναϊκού άρχισε από τον Νοέμβριο. Το ίδιο συνέβη και εφέτος. Για διαφορετικούς λόγους. Πέρυσι ήταν το «δέσιμο» των νέων και η χημεία τους. Η προσαρμογή, η γνωριμία, η εξοικείωση με πρόσωπα, πράγματα, διατάξεις. Εφέτος ήταν η επιστροφή του Μπεργκ και ο αποκλεισμός από το Γιουρόπα Λιγκ.
Κι αν στον Αναστασίου πιστώνεται η έμπνευση της καθιέρωσης του Πέτριτς σε ρόλο «δεκαριού» (σε open play η ποιότητα του Κροάτη αρκεί, σε ματς με πρέσινγκ και πολλές απαιτήσεις αμφίβολο), στον Μάρκους Μπεργκ που χθες έχανε το… ένα μετά το άλλο, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και η βελτιωμένη εικόνα ενός Παναθηναϊκού, ο οποίος μετά το 1-0 στο «Γ. Καραϊσκάκης» έχασε μόνο δύο βαθμούς! Κι αυτούς, σε μια από τις πιο δύσβατες έδρες του πρωταθλήματος, την Τρίπολη.
Δεν είναι συμπτωματική η βελτίωση των επιδόσεων του Καρέλη και Πέτριτς σε γκολ/ασίστ από τη στιγμή που επέστρεψε ο Σουηδός, ο οποίος – ας το αναλογιστούμε κι αυτό – δεν είναι στα… high του τον τελευταίο μήνα. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι κινήσεις του με και δίχως τη μπάλα δίνουν στους περιφερειακούς (που γίνονται και «φουνταριστοί» και αντιστρόφως) περισσότερους χώρους, περισσότερες επιλογές. Δυσκολεύουν πολύ τα μαρκαρίσματα των αντιπάλων, ειδικά όταν εκείνοι που επιλέγονται στην ενδεκάδα (που αλλάζει συχνά και πολύ ως τώρα, αλλά δεν ξέρουμε αν θα συνεχιστεί αυτό…) συνδυάζονται και νοητικά. Όταν συνεργάζονται με τα μάτια και τον ποδοσφαιρικό νου τους, ανεξάρτητα από το αν η μπάλα θα πάει μέσα, άουτ, δοκάρι ή αποκρούσει ο γκολκίπερ. Αυτή η αόρατη συνεργασία δεν ισχύει με όλους για όλους. Κι αυτός είναι ο πιο δυσεπίλυτος γρίφος για τον Αναστασίου, που έχει 20 «έτοιμους». Ο συνδυασμός «fitness» και αποτελεσματικότητας ανά ματς! Ποιους να διαλέξει στο παζλ!
Το ματς με τον Πανθρακικό ήταν το ιδανικό για το Τριφύλλι από όλες τις απόψεις (τέσσερα γκολ, πέντε ευκαιρίες, μηδέν παθητικό, χορός και «πρωτάθλημα θα πάρουμε – όλους θα τους τρελάνουμε» στην κερκίδα), αλλά δεν είναι κριτήριο για τους Πράσινους. Ούτε από τα παιχνίδια που δίνουν τίτλους. Είναι από τα ματς με περισσότερα «κρυφά» οφέλη, παρά εμφανή, στη βαθμολογία.
Οφέλη για τη συσπείρωση. Την αυτοπεποίθηση. Την ατμόσφαιρα. Το mood ομάδας και κερκίδας. Για την προοπτική και την προσδοκία. Για τους φιλάθλους. Οφέλη σε ατομικό επίπεδο. Οφέλη για τον κόουτς που βλέπει πολύ περισσότερα απ’ όσα εμείς, στο πρώτο εφετινό ματς που ο Παναθηναϊκός νίκησε… χαλαρά και «διασκεδαστικά», με football ‘n’ fun (και τη Νίκη Βόλου με το «στανιό» νίκησε 1-0, και τον Ατρόμητο εύκολα, αλλά όχι εμφατικά στο 2-0). Όμως, μέχρι εκεί. Τρεις πόντοι από τους «πρέπει». Ουδεμία «υπέρβαση», όπως ήταν η νίκη στο Αγρίνιο, θα ήταν στην Τρίπολη και μπορεί να είναι την Πέμπτη στην Ξάνθη.
ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Λογικά τα φώτα έπεσαν πάνω στον Πέτριτς, τον Μπεργκ, το ταχύτερο γκολ της ιστορίας του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα από τον Νίκο Καρέλη. Οι επιθετικοί έχουν το προνόμιο της προβολής από καταβολής του σπορ, σε όλες τις χώρες, σε όλες τις ομάδες. Θα ήταν άδικο, όμως να μην επισημανθεί η απόδοση και οι καταλυτικές για το τελικό σκορ και την εμφάνιση του Παναθηναϊκού ενέργειες τριών… αφανών. Εχουμε και λέμε…
Τάσος Λαγός: Ματς «Αγγελου Μπασινά»! Η ταχύτητά του δεν τον βοηθά να πηγαίνει με… φόρα στον αντίπαλο (μέσο συνήθως), διότι αν εκείνος διαθέτει την τεχνική του Κάσες (επί παραδείγματι), θα τον αφήσει «παγωτό» με μια προσποίηση ή ντρίμπλα και μετά… «τρεχάτε ποδαράκια μου». Είναι ένα από τα μειονεκτήματά του, όπως και το σουτ. Είναι και θέμα πείρας όμως, ο τρόπος που «στέκεσαι» στη μεσαία γραμμή. Το πότε «πέφτω», πότε «παίζω χώρο», πότε «περιμένω», πότε και πού «καλύπτω». Παίζει στην πιο δύσκολη πνευματικά θέση της ενδεκάδας. Ωστόσο, τους τελευταίους δύο μήνες έχει επιδείξει αξιοσημείωτη βελτίωση στην κίνηση χωρίς τη μπάλα (και ως «εξάρι» και ως… «μέσα αριστερά» στη Μόσχα και στην Τρίπολη) και κυρίως στην πάσα του! Χθες έχει δώσει δύο αναξιοποίητες ασίστ στον Μπεργκ («πλάτη» αντίπαλης άμυνας, πρώτο ημίχρονο), ενώ από δικό του κλέψιμο και άμεση πάσα στον Πέτριτς ξετυλίγεται το κουβάρι της επίθεσης μέχρι το τρίτο χαμένο τετ α τετ του Μπεργκ εναντίον του υπέροχου Αθανασιάδη. Pas mal για τον Λαγό, του οποίου βασικότερο πλεονέκτημα είναι η αντίληψη (της ροής) του παιχνιδιού.
Χρήστος Μπούρμπος: Η πιο «κοινή» ερώτηση για τα μεταγραφικά από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού είναι η «δεξιό μπακ δεν θα πάρουμε;». Και όταν απαντάς «όχι, έχουν άλλες προτεραιότητες», αρχίζει ο καθένας τα… δικά του. Ο Μπούρμπος δεν θα γίνει ποτέ «Γιούρκας στα καλά του». Και συνολικά δεν είναι «επιπέδου Νάνο». Χθες, όμως, απόλυτα συγκεντρωμένος στα αμυντικά καθήκοντά του και έχοντας περιορίσει ως έναν βαθμό τα ανεβάσματά του, ήταν εκείνος ο οποίος έσωσε δύο φορές την ομάδα του. Κανένας άλλος δεν το έκανε. Εκείνος και στο 38’, όταν «μπλοκάρει» με τάκλιν το αριστερό σουτ του Ντεγκινί εντός περιοχής, εκείνος και στο 74’ όταν επί της γραμμής και με εξουδετερωμένους τους Ζέκα, Σίλντενφελντ, Στιλ από τη θαυμάσια κίνηση του Μπαϊκαρά, αποκρούει το πλασέ του επί της γραμμής και αποσοβεί το 2-1. Ηταν ο… βασικός λόγος που ο Παναθηναϊκός διατήρησε ανέπαφη την εστία του για τέταρτη φορά στο πρωτάθλημα. Ολο και πιο συχνά το καταφέρνει τώρα τελευταία (Ατρόμητος, Παναιτωλικός, Πανθρακικός).
Νάνο Γκονζάλες: Αυτή τη φορά δεν «μοιράστηκε» τα στημένα με τον Πράνιτς. Εκτέλεσε σχεδόν τα πάντα. Ακόμη και από τη δεξιά πλευρά, όπως στο κόρνερ από το οποίο προήλθε το 2-0 (για σκεφτείτε πόσα… διαγώνια πήγαινε –έλα έχει κάνει από την πρώτη του ημέρα στον ΠΑΟ για την εκτέλεση των κόρνερ της πλευράς!). Πιο στοχευμένες οι εκτελέσεις του από προηγούμενα ματς. Το γκολ του Πέτριτς είναι «καρμπόν» με την ευκαιρία του Μέντες στο πρώτο ημίχρονο (κεφαλιά προς τα πίσω από το πρώτο δοκάρι ο Μπεργκ, ενώ την ασίστ στον Πέτριτς έκανε με κεφαλιά ο Σίλντενφελντ). Εκτός αυτού, έχει κάνει την ασίστ – σέντρα στο 3-0 του Ζέκα, έδωσε αμέτρητες φορές στήριγμα στους Πράνιτς – Καρέλη – Πέτριτς από αριστερά και δεν είναι συμπτωματικό ότι η συντριπτική πλειονότητα των πράσινων επιθέσεων εκτυλίχθηκαν από τη δική του πτέρυγα. Από εκεί βέβαια απείλησε (όταν απείλησε) και ο Πανθρακικός, κυρίως με τα ανεβάσματα του Μπαϊκαρά. Αλλά ο Ισπανός δεν μπορεί να βρίσκεται… παντού ταυτόχρονα. Χρειάζεται και καλύψεις όταν παίρνει μέτρα.
Υ.Γ. Nα τα λέμε όλα: αν το οφσάιντ του Ζορμπά χθες στην Τούμπα είχε καταλογιστεί στο Φάληρο, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν!!! Δεν έκρινε το ματς, έγινε νωρίς. Αλλά ήταν εξόφθαλμο, όχι «πόδι, χέρι, δάχτυλο, κεφάλι». Μα αυτά είναι τα επικοινωνιακά «χρέη» του Ολυμπιακού που πληρώνει από παλαιότερες, συσσωρευμένες «αμαρτίες»! Ο ΠΑΟΚ εφέτος βαθμό δεν έχει χάσει από τη διαιτησία στα δικά του παιχνίδια.
* Follow me on Twitter : Seretinio
