• Πολλά – πολλά για τους παράγοντες που καθόρισαν το αποτέλεσμα του χθεσινού ματς στη Λεωφόρο, δεν είναι... κρυφά. Ο Πανιώνιος έχει περιοριστεί σε ακόμη πιο παθητικό παιχνίδι συγκριτικά με τον τρόπο παιχνιδιού του επί Μπουμάλ, ο Παναθηναϊκός έψαξε με πολλούς τρόπους το γκολ. Έπεσε πάνω στον “πιάνω και τις κάλτσες μου”, Σωκράτη Διούδη, πλήρωσε ακριβά την αστοχία σε “εύκολες” τελικές (δύο φορές ο Κλωναρίδης, μία ο Αμπέντ), δεν αξιοποίησε το μεγάλο κέρδος του από στατικές φάσεις, έμεινε στο “μηδέν”.
• Δεν τον πονά τόσο πολύ αυτή η ισοπαλία, διότι ο στόχος της κατάκτησης του τίτλου έχει μετατεθεί για μελλοντικές σεζόν και διότι είναι ελάχιστοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μέχρι το καλοκαίρι όχι μόνο θα έχει “προχωρήσει” η υπόθεση της “εγκληματικής οργάνωσης”, αλλά ότι, επιπροσθέτως, θα τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός με αφαίρεση του τίτλου και θα επωφεληθεί ο δεύτερος της κατάταξης. Δεν πιστεύουν πολλοί, δηλαδή, ότι “το πρωτάθλημα θα κριθεί στα δικαστήρια”, όπως είχε πει ο Γιάννης Αλαφούζος στο περιθώριο της παρουσίασης Στραματσόνι.
• Αν αυτό το 0-0, με έξι – επτά ευκαιρίες ήταν το τελικό αποτέλεσμα στο ματς Κυπέλλου με τον Ατρόμητο, θα τον πονούσε τον Παναθηναϊκό. Πολύ. Χθες δεν πανηγύριζε κάποιος. Όμως η ατμόσφαιρα ήταν θετική. Με βάσιμα επιχειρήματα. Και τις φάσεις απέναντι σε μια ούτως ή άλλως δυσκολοκατάβλητη ομάδα που έπαιξε με “πούλμαν” και την ατομική απόδοση του Μάικλ Εσιέν.

Η ενδεκάδα, ο Εβαντζελίστα και το “ξεκαθάρισμα”

• Κατά τα λοιπά, θα τη μάθουμε απέξω εύκολα την ενδεκάδα του Παναθηναϊκού στον β’ γύρο. Ο Μαμούτε πρέπει πρώτα να μπει στην 18άδα για να διεκδικήσει εν συνεχεία θέση στο αρχικό σχήμα. Και για τον Εβαντζελίστα ας κάνουμε υπομονή. Να δούμε πρωτίστως αν τον πάρει για 18 μήνες ο Παναθηναϊκός...
• Φαίνονται πλέον ξεκάθαρα ορισμένες επιλογές του «Στράμα». Ο Κουτρουμπής «νικά» τον Ταυλαρίδη για τη θέση του παρτενέρ του Τελάντερ, τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει ο Σάντσεθ, ή να αποκτηθεί ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ στόπερ (δύσκολο) για να παίξει άμεσα, όπως επί παραδείγματι συνέβη με τον Μέστο. Επαιξαν γι’ αυτή την επιλογή ρόλο τα δύο γκολ και οι τέσσερις – πέντε ευκαιρίες του Παναιτωλικού σε εκείνο το «ροντέο» 4-2 της Λεωφόρου, με δίδυμο Τελάντερ - “Ταύλα”.
• Επίσης, μια θέση θα διεκδικείται από Κλωναρίδη και Καλτσά σε μια από τις δύο πτέρυγες και μια θέση μεταξύ Μπεργκ και Πέτριτς για τη θέση του σέντερ φορ. Στιλ, Μέστο, Πράνιτς, Τελάντερ, Εσιέν, Ζέκα, Αμπέντ και Μπουμάλ φαίνεται να απολαμβάνουν – προς το παρόν άπαντες – της προτίμησης του Ιταλού τεχνικού, ο οποίος επιμένει σ’ αυτό το 4-3-3, με διαφορετική λειτουργία στις δύο πλευρές.
• Στη δεξιά πτέρυγα, επειδή ο χαφ (Αμπέντ) έχει οδηγία να πατάει περισσότερο στην περιοχή και να πηγαίνει στα «1-2» και στην τελική προσπάθεια, τα ανεβάσματα του Μέστο θα είναι λιγότερα, ειδικά σε κόντρες. Σε «σετ» επιθέσεις, αν η μπάλα ακουμπήσει σε Μπουμάλ ή Αμπέντ, ο Ιταλός παίρνει μέτρα.
• Αντιθέτως, στην αριστερή πλευρά, ο χαφ (Εσιέν) έχει το μυαλό του περισσότερο στην οργάνωση/κατοχή μπάλας. Σπάνια πατάει στην αντίπαλη περιοχή, χθες λίγο έλειψε να σκοράρει με σουτ εκτός αυτής. Δίνονται περισσότερες δυνατότητες στον ακραίο αμυντικό (Πράνιτς ή και Νάνο σε ορισμένα ματς) να συνδυαστεί με τον εξτρέμ του (Κλωναρίδης/Καλτσάς) και να κινηθεί στο χώρο, ειδικά δεδομένης της ικανότητας του Γκανέζου να κρατά και να μοιράζει σωστά τη μπάλα.
• Ο Στραματσόνι, αφού αρχικά έκανε την αξιολόγησή του για τους παίκτες και κατέληξε στις μεταγραφικές ανάγκες της ομάδας, αποφάσισε και για τη βασική διάταξή της. Νίνης, Τριανταφυλλόπουλος, Μαρινάκης, Χουχούμης off, Λουντ, Ατζαγκούν, Βέμερ στο “μέσα – έξω” της 18άδας. Με Μέστο και Νάνο στις πτέρυγες θα μπορούσε να πάει και στο 3-2-3-2. Δεν ξέρω γιατί δεν το δοκίμασε – το ξέρει πολύ καλά. Ίσως να έχει επιφυλάξεις λόγω απουσίας αριστεροπόδαρου στόπερ ή ηγετικού κεντρικού αμυντικού. Ίσως, επίσης να είναι διστακτικός για (προσαρμογή σε) τέτοια αλλαγή, δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου ουδέποτε αγωνίστηκε με αυτή τη διάταξη.

Η αλλαγή Καρέλη – Μπουμάλ και το θέμα Πέτριτς – Μπεργκ

• Σ’ αυτό το 4-3-3, πάντως, ο Παναθηναϊκός καλείται να βρει τα γκολ και τις τελικές προσπάθειες του Νίκου Καρέλη από τους εξτρέμ και τους μέσους του. Τον Αμπέντ, τον Κλωναρίδη, τον Μπουμάλ, τον Καλτσά. Δεν θα τα βρει από τον σέντερ φορ του, είτε αυτός είναι ο Μπεργκ, είτε ο Πέτριτς.
• Σ΄ αυτόν τον σχηματισμό επίσης, είναι ξεκάθαρο πως ταιριάζει καλύτερα ο Πέτριτς για ματς σαν το χθεσινό, με κλειστές άμυνες. Δεν χρειάζεται πολλά μέτρα, δεν αναλώνονται πολλές δυνάμεις, έχει καλύτερες τοποθετήσεις, πέφτει δυσκολότερα από τον Σουηδό φορ και είναι ικανότερος πασέρ στις «τρύπες», αλλά και στις εναέριες μονομαχίες.
• Αντιθέτως, σε ματς πιο «ανταγωνιστικά», με περισσότερους ανοιχτούς χώρους, σε παιχνίδια που θα κάνει και ο αντίπαλος το παιχνίδι του και που χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, είναι ο Μπεργκ ο κατάλληλος. Θυμηθείτε την απόδοση και τη λειτουργία του Σουηδού στο ματς με την Καλλονή (δύο ευκαιρίες, μια αναξιοποίητη ασίστ σε 35 λεπτά) και την απόδοσή του στα «κλειστά» ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα και το χθεσινό με τον Πανιώνιο, στα οποία δεν πρωταγωνίστησε ούτε σε μία ευκαιρία!
• Χθες, «έγραψε» 17 τελικές προσπάθειες, εκ των οποίων οι 7 ήταν ευκαιρίες για γκολ ο Παναθηναϊκός, αλλά στον Μπεργκ καταγράφηκε μόνο μία τελική φάση. Τι δεν σημειώνεται από τη στατιστική υπηρεσία; Οι κινήσεις του εκτός περιοχής, τα κερδισμένα φάουλ, η συγκέντρωση και η προσπάθεια του με τις κινήσεις στο χώρο.
• Όμως ο Παναθηναϊκός δεν έχει Ιμπραϊμοβιτς για να κάνει ο Μπεργκ τη «βρώμικη» δουλειά που έκανε ο Καρέλης. Η ενέργεια του “Hulk” αρκούσε και για να παίζει τον ρόλο του περιφερειακού με τον Μπεργκ να ανοίγεται ενίοτε στις πτέρυγες και για να «τρυπώνει» στην περιοχή.
• Τον ρόλο του Καρέλη, δεν μπορεί να τον υπηρετήσει – ούτε έχει τέτοιες εντολές – ο Μεχντί Αμπέντ, ο οποίος παίζει στα πιο κοντινά μέτρα με τον Σουηδό. Τον ρόλο του Καρέλη (τον οποίο ο Στραματσόνι έβαζε εξτρέμ, με τον Πέτριτς φορ όταν απουσίαζε ο Μπεργκ), μπορεί να τον παίξει είτε ο Καλτσάς, είτε (καλύτερα ίσως) ο Μπουμάλ σε 4-4-2.
• Και κάποια στιγμή ο Στραματσόνι πρέπει να το δοκιμάσει και αυτό, μήπως πάρει καλύτερα πράγματα στην τελική προσπάθεια. Ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια, όπως το χθεσινό, στο οποίο έπρεπε από το 46’ να κάνει την αλλαγή «Κλωναρίδης/Πέτριτς», να βάλει τον Κροάτη στο «κουτί» για τις μάχες με Ρισβάνη – Χατζηησαϊα και να «απελευθερώσει» τον Μπεργκ.
• Σε γενικές γραμμές, εντός έδρας ο Παναθηναϊκός με τον Εσιέν στη ενδεκάδα του πρέπει να παίζει είτε 4-4-2 είτε 4-2-3-1 με τον Πέτριτς (αν είναι fit) στην κορυφή και έναν εκ των Μπουμάλ/Μπεργκ μαζί του. Στα εκτός έδρας παιχνίδια το 4-3-3 έτσι όπως το έχει χτίσει ο Στραματσόνι, φαίνεται πιο λειτουργικό και «ισορροπημένο». Φάνηκε αυτό στις εκτός έδρας αναμετρήσεις με τον ΠΑΣ Γιάννινα και την Καλλονή, από τότε που καθιέρωσε και το 4-3-3 ο “Στράμα”...

* Follow me on Twitter: Seretinio