Τα κατάφερε τελικά η ΑΕΚ. Δύσκολα, αλλά καθαρά! Χωρίς να είναι καλύτερη χθες από τον αποκρουστικό στο πρώτο ματς Ατρόμητο, ο οποίος έχασε τη μεγάλη του ευκαιρία στο ΟΑΚΑ, όταν αντιμετώπισε μια ομάδα σε κατάσταση «εκτάκτου» ανάγκης και αγωνίστηκε φοβικά, παθητικά, χωρίς αντοχές, πίεση, επιθετικότητα.

Αντί να μπει στο άδειο Ολυμπιακό Στάδιο για να χτυπήσει την ΑΕΚ στις δεδομένες αγωνιστικές και ψυχολογικές πληγές της, «κάθισε» και την… περίμενε. Ηττήθηκε στο πρώτο παιχνίδι χωρίς να πετύχει γκολ, το πάλεψε με πέντε αλλαγές ενδεκάδας στο Περιστέρι, ήταν ανώτερος, αλλά η στιγμή έμπνευσης του Τζιμπούρ και αδράνειας μιας ολόκληρης αμυντικής γραμμής, έγραψε το τελικό 1-1.

Ο Τραϊανός Δέλλας τη στιγμή που πετά εκνευρισμένος το πλαστικό ποτήρι στο ταρτάν βλέποντας τον Αλγερινό πρώην παίκτη και αντίπαλό του να πανηγυρίζει, ίσως θα έπρεπε να σκεφτόταν τι έκανε και τι δεν έκανε στο πρώτο ματς. Σπουδαία χαμένη ευκαιρία για τον τρίτο τελικό Κυπέλλου του Ατρόμητου, όπως ήταν και για τον ΟΦΗ πρόπερσι εναντίον του Παναθηναϊκού στους δυο ημιτελικούς. Δεν βρίσκονται κάθε χρόνο αυτές οι ευκαιρίες…

Η Ένωση στον τελικό μετά από πέντε χρόνια και τον μοναδικό τίτλο στην καριέρα του Νίκου Λυμπερόπουλου (3-0 τον Ατρόμητο σε ματς - ντροπή που δεν θα έπρεπε να είχε διεξαχθεί). Η Ένωση στον τελικό την πρώτη χρονιά της «επιστροφής» της. Έξι χρόνια μετά από το ιστορικό ματς με τα οκτώ γκολ και τα 37 εύστοχα πέναλτι, στον τελικό του Μπλάνκο, του Σκόκο, του Ματ Ντάρμπισιρ και του Αντώνη Νικοπολίδη. Ο τελευταίος μέχρι το επόμενο Σάββατο τελικός του… ΠΟΚ. Τώρα, πάλι Ολυμπιακός – ΑΕΚ. Μετά από δύο τρόπαια του Παναθηναϊκού εναντίον Θεσσαλονικέων (Αρης, ΠΑΟΚ), τρία τρόπαια των Ερυυρόλευκων εναντίον των αουτσάιντερ (Αστέρας Τρίπολης, Ατρόμητος, Ξάνθη πέρυσι) και την κούπα της ΑΕΚ εναντίον της ομάδας του Περιστερίου το 2011. Ένας τελικός – ματς της χρονιάς!

Ο Βάργκας και το ψυχρό ΟΑΚΑ

Ναι, το πιο ενδιαφέρον παιχνίδι μιας ολόκληρης σεζόν! Δεν ήταν το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός σε «τελειωμένο» από τον Δεκέμβριο πρωτάθλημα. Δεν ήταν τα ζευγαρώματα Παναθηναϊκού – ΑΕΚ, ούτε ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού. Δεν συγκρίνεται με τα play offs, όπου κρίνεται μόνο η ευρωπαϊκή διοργάνωση και ο γύρος στον οποίο θα συμμετάσχουν ομάδες που μόνο με κυάλια μπορούν αυτή τη στιγμή να βλέπουν στον μακρινό ορίζοντα τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (αν θεωρήσουμε ότι το… τρόπαιο σ΄ αυτό το τελικό τουρνουά της σεζόν είναι η πρώτη θέση που οδηγεί στον γ΄ προκριματικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης). Ίσως να συγκρίνεται αυτός ο τελικός Κυπέλλου μόνο με το 1-0 του Βάργκας ως προς το ενδιαφέρον του, μα η σημασία ακόμη και εκείνης της αναμέτρησης εντοπιζόταν μόνο ως προς το αν θα σπάσει το αήττητο του Ολυμπιακού και μεγεθύνθηκε με τα πέναλτι, τις αποφάσεις του Καλογερόπουλου, τα «μεθεόρτια».

Το ματς της χρονιάς είναι ο τελικός, έχει ξεκάθαρο φαβορί και – προετοιμαστείτε – θα είναι «ξενέρωτος». Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι από τους αναγνώστες έχετε βρεθεί σε «κεκλεισμένων των θυρών» αγώνα. Σας διαβεβαιώνουμε εμείς που έχουμε παρακολουθήσει ουκ ολίγα, πως… ουδεμία σχέση με τα «κανονικά» παιχνίδια. Χάνεται μεγάλο κομμάτι αυτού που ονομάζουμε «ποδοσφαιρικός αγώνας». Εξαφανίζεται ο παλμός, η ένταση, η ατμόσφαιρα. Είναι ένα «ψυχρό», σχεδόν «άψυχο» 90λεπτο. Το έχουμε δει ακόμη και στους πανηγυρισμούς! Θυμηθείτε απλώς τα δύο χθεσινά γκολ στο Περιστέρι, ή του Πέτρου Μάνταλου με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ – τα πιο πρόσφατα παραδείγματα. Σημαντικά παιχνίδια, σημαντικά γκολ. Ανοιξιάτικα, στον «πάγο». Θα είναι ένας «κρύος» τελικός, να το ξέρετε. Θα μας κάνει εντύπωση σε όλους – δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιον, σε άδειο γήπεδο, με 1.000 νοματαίους συνολικά στο γήπεδο. Μα, σε κάθε περίπτωση, εφόσον στο πρωτάθλημα είδαμε τον πιο εύκολο τίτλο στην ιστορία του Ολυμπιακού, έχει το αλατοπίπερό του!

Η ανωτερότητα και το σερί του Ολυμπιακού

Όχι μόνο για την ΑΕΚ. Για την Ενωση αντιλαμβανόμαστε όλοι τη βαρύτητα του τροπαίου. Κι αν δεν τον αντιλαμβάνεστε, κρατήστε αυτό σε μια άκρη του μυαλού: από τη Νέα Σμύρνη της νεαρής τότε Έλενας Παπαρίζου στην τελετή έναρξης, του Μιχάλη Κωνσταντίνου, του «Παπ», του Μινχ, του Έκι, και του Αλέφαντου, ο Ολυμπιακός μετρά επτά σερί νίκες σε τελικούς! Πέρασαν 12 χρόνια, ήταν ο Καρεμπέ λίμπερο και ο Γρηγόρης Γεωργάτος αριστερός μπακ ακόμη… Είναι το ίδιο «βαρύς» αυτός ο τελικός για τους Ερυθρόλευκους. Για τις δικές τους «αποδείξεις», για τους παίκτες και τον Σίλβα προσωπικά, για τον Μαρινάκη και για τους οπαδούς τους. Και θα γίνει… «βαρύτερος» αν ηττηθούν! Διότι αναμφισβήτητα, ο Ολυμπιακός είναι το πεντακάθαρο φαβορί.

Δεν είναι η χαώδης βαθμολογική διαφορά στις 30 αγωνιστικές. Αυτά «σβήνονται». Δεν μετρούν. Ένα ματς, 90 ή και 120 λεπτά, μια παρτίδα, τέλος. Είναι η μετριότατη εικόνα της ΑΕΚ στα ματς με τον Ατρόμητο και το εκπληκτικό φινάλε του Ολυμπιακού. Είναι η διαφορά ποιότητας στις περισσότερες θέσεις της ενδεκάδας. Είναι το βάθος στον πάγκο. Eίναι το Μάρκο Σίλβα – Στέλιος Μανωλάς. Είναι τα ισχυρά κίνητρα για το νταμπλ. Είναι η εξαφανισμένη αίσθηση της όποιας υποτίμησης του αντιπάλου – πώς να υποτιμήσεις τον μοναδικό που σε νίκησε;

Όλα τα «αγωνιστικά» είναι υπέρ του Ολυμπιακού, εναντίον μιας ομάδας που έκανε εφέτος υπέρβαση: νέα ομάδα, μικρό μπάτζετ, δύο αλλαγές προπονητών, σχεδόν μηδενική (μόνο Πέκχαρτ) ενίσχυση στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Ναι, αν το πάρει ΑΥΤΗ η ΑΕΚ, θα είναι έκπληξη. Μεγαλύτερη από του 2002, όταν με τα γκολ του «γιατρού» Σωτήρη Κωνσταντινίδη και του Ίλια Ιβιτς ο Φερνάντο Σάντος κατέκτησε τον μοναδικό τίτλο του στην Ελλάδα…

Follow me on Twitter: Seretinio

Δείτε τα ξεχωριστά οικογενειακά σχέδια από τα footshirts για ΑΕΚ και Ολυμπιακό