Η μία ομάδα, η γηπεδούχος, κατάφερε να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματά της και να καμουφλάρει τα μειονεκτήματά της. Η άλλη ομάδα, η φιλοξενούμενη, δεν κατόρθωσε να διατηρήσει τα θετικά (στην αμυντική λειτουργία) χαρακτηριστικά της και πιστοποίησε τα προβλήματα στον παραγωγικό τομέα. Λογικό απόλυτα να νικήσει δίκαια ο ΠΑΟΚ. Και είναι η πρώτη σημαντική νίκη του Τούντορ που εδραιώνεται. Έτυχε να γίνει επί του Αναστασίου, του οποίου η θέση και πάλι αμφισβητείται.

Οσοι αιθεροβάμονες φίλοι του Τριφυλλιού πίστευαν ότι με αυτό το ρόστερ, χωρίς Εσιέν και Σάντσεθ, με μοναδικό βασικό από τις μεταγραφές τον Ράσμους Τελάντερ, μπορεί ο Παναθηναϊκός να πάρει το πρωτάθλημα από αυτόν (και όχι τον περυσινό) Ολυμπιακό, τώρα προσγειώνονται στην πραγματικότητα. Ήταν θέμα χρόνου. Τώρα ο Παναθηναϊκός, δηλαδή ο Αλαφούζος, ο προπονητής και οι Φύσσας- Βόκολος, καλούνται να βρουν τις απαντήσεις σε τρία ερωτήματα. 1. Ποιος είναι ο ρεαλιστικός στόχος 2. Τι και πώς μπορεί να βελτιωθεί στην ποιότητα και την απόδοση του τωρινού έμψυχου δυναμικού 3. Ποια είναι η ταυτότητα και ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας. Να νικά και να παίρνει βαθμούς; Δεν το καταφέρνει τόσο καλά όσο ο Ολυμπιακός. Να παίζει όμορφο, παραγωγικό ποδόσφαιρο; Δεν το κάνει όπως την πρώτη σεζόν. Αρα, τι;

Απόψε επικράτησε το πλάνο του Κροάτη κόουτς. Πήρε το ματς ο ΠΑΟΚ διότι παρατάχθηκε με στόχο να τρέξει, να πιέσει, να σπριντάρει, να δημιουργήσει, να κάνει το παιχνίδι του. Οχι αλόγιστα και επιπόλαια. Οχι “βουρ στον πατσά”. Μα σε κάθε περίπτωση δεν μπήκε στο γήπεδο για να προσαρμοστεί απόλυτα στον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου. Ο Τούντορ ήξερε ότι μετά το 65' – 70' πολλές ανάσες η ομάδα του δεν θα είχε απέναντι στον πιο φρέσκο Παναθηναϊκό. Ήθελε το προβάδισμα, το έψαξε μετρημένα. Το βρήκε με ένα ανύπαρκτο πέναλτι, θα μπορούσε να το βρει πιο νωρίς (από το 13') με ένα “κανονικό” πέναλτι, σε χέρι του Ζέκα εντός περιοχής. Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε ότι δεν έχτισε τον επιθυμητό χαρακτήρα από τις διαδοχικές νίκες του. Διαλύθηκε ψυχολογικά μετά το 1-0, όπως και στο Μπριζ, παρότι μέχρι να ανοίξει το σκορ, το ματς έδειχνε ισορροπημένο. Εύθραυστος ων, έχασε για δέκα λεπτά τ' αυγά και τα πασχάλια.

Αυτή τη φορά δεν απέφυγε τα ατομικά λάθη (Ταυλαρίδης). Αυτή τη φορά, δεν ήταν αποτελεσματικός στις στατικές φάσεις (3-0 και όχι μόνο...). Αυτή τη φορά, δεν τού βγήκε το 4-2-3-1 στις αλληλοκαλύψεις (Ροντρίγκες). Αυτή τη φορά, ο αντίπαλος προπονητής μπήκε για να το πάρει το παιχνίδι και όχι για το “Χ”. Στον Τούντορ βγήκε το πλάνο με Ζάιρο αντί Πέλκα και ακόμη περισσότερο εν συνεχεία με Πέλκα (και όχι Κλάους!) αντί του Μπερμπάτοφ και “ψευτοεννιάρι” τον Μακ. Οταν έγινε ο... χαμός, από το 30' ως το 43', οι Ταυλαρίδης – Τελάντερ δεν είχαν ποιον να... μαρκάρουν, αλλά Ροντρίγκες – Μακ – Ζάιρο – Πέλκας έπαιζαν γύρω – γύρω όλοι, “ελεύθεροι” όντες και κυρίως: ταλαντούχοι!

Ο Ατζαγκούν να μαρκάρει τον Τζιόλη. Ο Καρέλης (χαραμίστηκε στο καθοριστικό α' ημίχρονο) να εμποδίζει ως δεξιός χαφ τον Τζαβέλλα και τον Λέοβατς. Ο Αμπέντ να προσέχει τα ανεβάσματα του Ροντρίγκες. Και τελικά τι; Ο Ζέκα να τρέχει για όλους και ο Μπεργκ να τρώει γρασίδι και ξύλο μεταξύ τριών. Χρειάζεται και το ταλέντο για την παραγωγή φάσεων. Όχι μόνο το πρέσινγκ. Το σχέδιο περιελάμβανε τα κλεψίματα και τις αντεπιθέσεις. Δεν βγήκε. Και το ότι δεν βγήκε, είναι ευθύνη του κόουτς κυρίως και των παικτών που κλήθηκαν να το υπηρετήσουν δευτερευόντως.

Υ.Γ. Η διαιτησία του Αρετόπουλου δεν καθόρισε το αποτέλεσμα και ορθώς από τον Παναθηναϊκό δεν τα “έριξαν” στα σφυρίγματα, αν και αρχικά (στις δηλώσεις του στη Νοva), ο κόουτς έδειξε πολύ ενοχλημένος. Δεν δίνει πέναλτι σε χέρι εντός περιοχής του Ζέκα στο 13', δείχνει λανθασμένα την άσπρη βούλα στο 27' (στη ροή του αγώνα μπορείς να μπερδευτείς με το πέσιμο του Ροντρίγκες εντός περιοχής), δεν καταλογίζει πέναλτι υπέρ του ΠΑΟ (θα μπορούσε να γίνει το 3-1) στο τράβηγμα του Μπεργκ από τον Τζαβέλλα στο 50'. Aν και αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί, λόγω της πρώτης κίνησης του Σουηδού φορ. Αυτά ήταν τα “χοντρά” λάθη του.

Κατά τη γνώμη μου ο Αρετόπουλος δεν επηρέασε το αποτέλεσμα ενός αγώνα στον οποίο ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ ΕΠΕΙΣΕ ότι ήταν καλύτερος ή ισάξιος και ότι άξιζε τη νίκη. Ήταν το πρώτο ματς επί Αναστασίου όπου οι Πράσινοι ήταν χειρότεροι από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.Aυτό δεν συνεπάγεται ότι είναι και καλός ρέφερι ο “Αρετό” και ότι έπρεπε να χριστεί διεθνής.

Follow me on Twitter: Seretinio