Πόκερ ή σκάκι Υπουργέ;
Ο Γιάννης Σερέτης επιχειρεί τη "σούμα" της εβδομάδας και γράφει πώς μπορεί να κερδίσει την παρτίδα σε βάθος χρόνου και όχι με "Grexit" ο Σταύρος Κοντονής.
Mπήκε λοιπόν και ο Αλέξης Τσίπρας στο πόκερ. Με ένα tweet . Επίσημο, αλλά σχετικά «ανώδυνο». Δεν πρόκειται, δα και για ανακοίνωση της προεδρίας της Δημοκρατίας. Ούτε για την… εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μπήκε στο πόκερ λανθασμένα. Για την «επικοινωνία». Στην ουσία του ζητήματος, αμφιβάλλω αν έχει διαθέσει περισσότερες από σκόρπιες πέντε – έξι ώρες για να ασχοληθεί…
Ναι, έχει χίλια – μύρια σοβαρότερα ζητήματα στο κεφάλι του ο Τσίπρας, όμως κάνει το ίδιο λάθος με τους προκατόχους του, αν και έχει έναν αρμόδιο Υπουργό, ο οποίος ασχολείται πολύ πιο σοβαρά και τολμηρά με τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου συγκριτικά με την συντριπτική πλειονότητα των δικών του προκατόχων στον υπουργικό θώκο. Αποδεικνύεται αυτό όχι μόνο από το νομοπαρασκευαστικό έργο του Υφυπουργείου σε μικρό χρονικό διάστημα. Αλλά και από τις «πολύχρωμες» επιθέσεις στα media σχεδόν από όλους τους «μεγάλους» κατά καιρούς (ανάλογα με τα συμφέροντα και τις απόψεις του καθενός, καταντούν πλέον και γελοίες οι κωλοτούμπες στα «χρωματισμένα» μέσα ενημέρωσης εντός ενός χρόνου) και από τις πολυμέτωπες αντιδράσεις εναντίον του Κοντονή, ακόμη και από τη FIFA και την UEFA που καθάρισαν σαν αυγά τον Μπλάτερ και τον Πλατινί μέσα σε δυο μήνες. Τους «καθάρισαν» έγραψα; Γράψτε λάθος! Δεν τους «καθάρισαν»… μόνες τους. Ας μην είχαν μπλέξει – για τους δικούς τους λόγους προφανώς - οι Αμερικάνοι και το FBI και θα… τα λέγαμε για το αν θα είχαν «πέσει» αμφότεροι.
To λάθος του Τσίπρα
Ποιο είναι το λάθος του Τσίπρα; Ασχολείται μόνο με τα «χοντρά», τα «επιφανειακά», και υποτιμά την τεράστια ισχύ του θετικού αντίκτυπου που θα είχε η κάθαρση και η ελαχιστοποίηση των κρουσμάτων βίας εντός και πέριξ των γηπέδων ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τη… μπάλα. Καλά τα αστειάκια με τον Δήμαρχο Πειραιά, Γιάννη Μώραλη, για τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού, καλή και η (σχετική) γνώση των… βασικών περί του ποδοσφαίρου (δεν είναι δα και Σημίτης ή Γιώργος Παπανδρέου), αλλά πέραν τούτου ουδέν.
Εκτός κι αν έχει συγκαλέσει με τρία τηλεφωνήματα (δεν χρειάζονται περισσότερα) κάποια σύσκεψη μεταξύ των συναρμόδιων εδώ και ενάμιση χρόνο και δεν το γνωρίζουμε. Ποιοι είναι οι συναρμόδιοι; Να μην τα ξαναλέμε. Ο εκάστοτε «Κοντονής» μόνος του ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Υφυπουργός Αθλητισμού – Υπουργός Προστασίας του Πολίτη – Υπουργός Δικαιοσύνης – Επικεφαλής ΣΔΟΕ – Επικεφαλής ΕΛ.ΑΣ. Ολοι μαζί. Μια – δυο – τρεις. Τα βάζουμε κάτω, τα συζητάμε, κάνουμε πλάνο. Μοιράζουμε δουλειά και αρμοδιότητες, το εφαρμόζουμε, βλέπουμε πώς πάει, τα ξαναλέμε αν προκύψουν σοβαρά εμπόδια. Ένα κι ένα κάνουν δύο.
Εντολή χρειάζεται από τον Πρωθυπουργό και μια σχετική «επίβλεψη» για το «πώς πάμε, πού έχουμε δυσκολίες, τι πάει καλά, τι μας εμποδίζει». Τίποτα παραπάνω. Δεν νομίζω πως την έχει δώσει, δεν ξέρω αν θα ήθελε να την δώσει. Τα tweets είναι γνώμη και θεωρία. Δεν είναι γνώση και πράξη.
Αντ’ αυτού; Αφήνει τον Κοντονή να παίζει πόκερ. Με «ευκαιριακό» επιχείρημα – όπλο τη διεξαγωγή του Κυπέλλου, επίσης με προφανή ΑΦΟΡΜΗ την έκρηξη βίας σε τρία – τέσσερα ντέρμπι της σεζόν. Άλλαξε, αν δεν το προσέξατε, και την βασική ατζέντα ο Κοντονής. Αφορμή η βία και η ασφάλεια (Κύπελλο), πρώτο θέμα στην κουβέντα με τις ομοσπονδίες η διαφθορά! Και, ναι, κατάφερε μ’ αυτά και μ’ αυτά να βάλει στην κουβέντα με τις διεθνείς ομοσπονδίες και τους ξένους διαιτητές και τον πειθαρχικό κώδικα της ΕΠΟ, ο οποίος δεν θεωρείται εναρμονισμένος με τον περίφημο «Κώδικα Ηθικής και Δεοντολογίας» της UEFA και της FIFA. Θετικά είναι αυτά. Όπως θετική ήταν και η καθιέρωση των τακτικών δικαστών πέρυσι. Όμως το «Grexit» δεν δίνει λύσεις σε κανένα πεδίο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπορεί να αξιοποιηθεί μόνο ως διαπραγματευτικό ατού. Μόνο ως ένα «χαρτί» στην παρτίδα πόκερ. Κι’ αυτό, όμως, μέχρι να καεί. Μέχρι να ξεφουσκώσει.
Ποιος θα κερδίσει με το Grexit;
Το Grexit είναι ο «μπαμπούλας» του Κοντονή. Το ρίσκαρε και πέρυσι. Με αφορμή το νόμο, ο οποίος αμφισβητούνταν από τη FIFA και την UEFA. «Κάτι» βγήκε. Και «κάτι» έκανε. Κοτζάμ Ινφαντίνο είχε έρθει στην Ελλαδίτσα. Αν δεν ήταν η πατρίδα του – επιφανειακά αφανούς και σιωπηλού μέχρι τώρα - Θόδωρου Θεοδωρίδη, ο οποίος είχε κινήσει τα νήματα για την εξεύρεση λύσης, πιθανότατα δεν θα είχε ασχοληθεί ο πρώην «γενικός» της UEFA και νυν Νο 1 της FIFA. Τι είχε κερδίσει o Koντονής πέρυσι; Το βασικότερο όλων ήταν το μήνυμα. Το «δεν μασάω». Ούτε από ΕΠΟ, ούτε από παράγοντες. Το μήνυμα δεν απεικονίζει πάντα την πραγματικότητα. Μα το είχε περάσει. Και εφέτος δεν το χρειάζεται.
Θα ήμουν σύμφωνος με το Grexit – όπως και πολλοί άλλοι – αν θεωρούσαμε πως απ΄ αυτό θα ωφεληθεί έστω και μακροπρόθεσμα το ελληνικό ποδόσφαιρο, στα θέματα της διαφθοράς και της βίας. Ακούγεται εύηχο ως «restart». «Περνάει» εύκολα στους πολλούς ως το «απόλυτο σοκ». Ως το «σημείο μηδέν» στο οποίο πρέπει να φτάσουμε μετά το ζενίθ του 2004, προκειμένου να αλλάξουν όλα. Όμως αυτό που «περνάει», δεν είναι τίποτα περισσότερο από επικοινωνιακή ψευδαίσθηση. Πώς θα κερδίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο με το Grexit; Δεν έχει ερωτηθεί, ούτε μπορεί να το εξηγήσει ο ίδιος ο Υπουργός. Κι αν ερωτηθεί, θα πει πιθανότατα το γνωστό: «δεν είναι δική μου η ευθύνη, είναι της ΕΠΟ».
Η Λίγκα, στην περίπτωση της «κόκκινης κάρτας» θα απαξιωθεί. Οι καλύτεροι ξένοι παίκτες θα αποχωρήσουν, οι καλύτεροι Ελληνες θα προσπαθήσουν να φύγουν στο εξωτερικό. Oι διεθνείς όμως; Γιοκ, nada, nothing και καπούτ. Θα βλέπουν από την τηλεόραση όλες τις χώρες της υφηλίου εκτός από την Ελλάδα να προσπαθούν για μια θέση στο Μουντιάλ. Τεράστιο το κόστος και στο πρεστίζ για την πρώτη και μοναδική ευρωπαϊκή χώρα, η οποία μετά από την παρολίγον αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα έχει αποβληθεί από το ποδόσφαιρο!
Μεγαλύτερο ουσιαστικό (και όχι σε επίπεδο εντυπώσεων μόνο) το κόστος για όλους τους πιτσιρικάδες Ελληνες παίκτες. Αυτούς που ξεχωρίζουν και διακρίνονται σε μικρούς και μεγαλύτερους συλλόγους, παλεύουν να «τρουπώσουν» στην ενδεκάδα μιας «μεσαίου» ή «μικρού» επιπέδου ομάδας Σούπερ Λίγκας ή στην 18άδα μιας μεγαλύτερης. Είναι τα παλικαράκια που περιμένουν πώς και πώς τις ευρωπαϊκές συμμετοχές με την εθνική Νέων και την εθνική Ελπίδων. Ρωτήστε τους Καραγκούνηδες, τους Δέλλες, τους Μπασινάδες, τους Χαριστέες, τους Νικοπολίδηδες και τους Ζαγοράκηδες, πώς περίμεναν τις κλήσεις και τα προκριματικά τουρνουά των «μικρών» εθνικών. Για να «δείξουν». Στον προπονητή της ομάδας τους, στον προπονητή της «μεγάλης» εθνικής, στο κοινό, στους σκάουτς από το εξωτερικό, στους πάντες!
Θα κερδίσει μήπως ο Ολυμπιακός που βγαίνει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ και έχει ελάχιστους Ελληνες στο ρόστερ του; Ας γελάσουμε όλοι μαζί. Θα κερδίσει κάτι ο Παναθηναϊκός που παλεύει μάταια τα τελευταία χρόνια να κάνει μια έστω αξιοπρεπή ευρωπαϊκή πορεία, ώστε να προσελκύσει καλύτερους παίκτες και να ισορροπήσει οικονομικά χωρίς να χρειάζεται το πορτοφόλι του Αλαφούζου; Νομίζω πως όχι. Θα κερδίσει κάτι η ΑΕΚ, στη χρονιά που επιστρέφει στην Ευρώπη; Να μας εξηγήσει κάποιος ποιο ακριβώς θα είναι το όφελός της. Θα κερδίσει ο ΠΑΟΚ που τάσσεται κατά κάποιον τρόπο και υπέρ της αποβολής; Μόνο ο Ιβάν Σαββίδης μπορεί να το πιστεύει. Ισως το πιστεύει επειδή θεωρεί ότι το Grexit θα «ωθήσει» χρονικά σε άμεσες αλλαγές στην ΕΠΟ, θα εξωθήσει σε παραίτηση εκείνους που θεωρητικά θα έχουν την ευθύνη, δηλαδή τους παράγοντες της ομοσπονδίας: αμφιβάλλω πάρα πολύ γι’ αυτό, αν τελικά αποφασιστεί το «Grexit».
Σωστός στόχος, λάθος τρόπος
Ο Κοντονής έχει κατά τη γνώμη μου - που ασφαλώς μπορεί να είναι και λανθασμένη - σωστό στόχο. Έχει καλό σκοπό και υγιή κίνητρα. Ακόμη κι αν αυτά εμπεριέχουν μικρή ή μεγαλύτερη δόση «δονκιχωτισμού» ή «αυτοπροβολής» όπως θεωρούν αρκετοί παρατηρητές και αναλυτές των γεγονότων και του πολιτικού βίου του, η κεντρική ιδέα του είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται την όλη κατάσταση εμπεριέχει πολλά σφάλματα και καλείται να αντιληφθεί πως το σημείο της ακροβασίας του είναι οριακό.
Τώρα που τους έχει τρομάξει όλους και κατάφερε να βάλει και τον Τσίπρα και την FIFA στο ματς, είναι η στιγμή που καλείται να αποφασίσει. Θα συνεχίσει επιπόλαια με το «φουλ επίθεση» κινδυνεύοντας να γκρεμίσει ό,τι έχει χτίσει αφού έχει πάει το ματς ως αουτσάιντερ στην παράταση και έχει αρχίσει να «εξαντλεί» τον μόνιμο (ΕΠΟ) και τους κατά διαστήματα (ομάδες) αντιπάλους του; Η’ θα σκεφτεί με μεθοδικότητα τα επόμενα βήματά του σε βάθος χρόνου (νέος νόμος, έναρξη επόμενου πρωταθλήματος, εκλογές ΕΠΟ, δικαστικές εκκρεμότητες), αναλύοντας τα δεδομένα κέρδη του και σχεδιάζοντας το πλάνο για τον τρόπο με τον οποίο θα τα πολλαπλασιάσει και θα τα «εξαργυρώσει» εντός του επόμενου χρόνου;
Είναι η στιγμή που θα αποφασίσει αν θα προτιμήσει το πόκερ του «όλα ή τίποτα» ή το σκάκι. Αν θα επιλέξει τον «τζόγο» από την στρατηγική. Στην περίπτωση που καταλάβει με τη βοήθεια των συνεργατών του ΓΙΑΤΙ έχει στην πραγματικότητα αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι στην παρτίδα, και αναλύσει σωστά τα υπέρ του δεδομένα θα είναι ο τελικός «νικητής». Όχι με το «Grexit» του «αύριο». Με τις αλλαγές που αναπόφευκτα θα επέλθουν χάρη στις κινήσεις του «μεθαύριο». Αρκεί να κινήσει σωστά και όχι με βιασύνη τα «πιόνια» του, προσδοκώντας στο θετικό και όχι στο «βιαστικό» αποτέλεσμα.
Follow me on Twitter: Seretinio
Διαβάστε ακόμα:
Δημήτρης Κωνσταντινίδης:
Αφιέρωμα:
