Το πήρε, λοιπόν, χαλαρά ο ΠΑΟΚ. Ήρεμα, άνετα και με επιβλητικό σκορ που έγραψε ιστορία ως το μεγαλύτερο υπέρ του στα ζευγαρώματα με τον Παναθηναϊκό σε ολόκληρη την ιστορία της Α' Εθνικής. Καθάρισε χωρίς ευκαιρία! Ένας πύραυλος εδάφους – αέρος α λα Κριστιάνο του Πέλκα, ένα σλάλομ α λα Μέσι του Πέλκα, ένα ανόητο πέναλτι – αποβολή του Ινσούα, 3-0. Και το τέταρτο για να πάρει τα πάνω του και ο παγκίτης πλέον Πρίγιοβιτς. Πάπαλα. That's all folks. Τίποτα άλλο! Στο ρελαντί.

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό δεν είναι το εύρος του σκορ. Και πέρυσι είχε φάει τρία και τέσσερα στην Τούμπα. Σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Το χειρότερο δεν είναι καν η μισοκακόμοιρη ποδοσφαιρική εικόνα μιας ομάδας που αποχώρησε χωρίς ευκαιρία σε 95 λεπτά αγώνα. Το χειρότερο είναι αυτό που είπε – εστιάζοντας κυρίως στην ευθύνη των ποδοσφαιριστών – ο σοβαρός Δημήτρης Κολοβέτσιος: "Όλη η Ελλάδα μας έχει του κλότσου και του μπάτσου". Υπερβολικό ίσως, όπως εκείνο το "κουραστήκαμε να χάνουμε" του Ζέκα πριν από τρία χρόνια, μετά τον αποκλεισμό στο Μπριζ. Αληθινό, όμως, ως προς το συναίσθημα του παίκτη που ακούει το "Εκεί – εκεί στη Β' Εθνική" από την εξέδρα.

Ναι, ακούστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία για τον Παναθηναϊκό! Αειθαλές σύνθημα, από τη δεκαετία των 70's και συμπλήρωμα στη ρίμα το "μαζί με τον Ατρόμητο και την Προοδευτική". Άλλαξαν οι εποχές και ο Γιάννης Αλαφούζος από μια γωνιά του σπιτιού του βλέπει τη Ρώμη να καίγεται χωρίς να τελεσφορούν οι προσπάθειες για εύρεση επενδυτή. Βλέπει πλέον τον Παναθηναϊκό που παράτησε σύξυλο να τον λυπούνται και να τον λοιδωρούν. Κι αυτό – όπως είχε πει σωστά και ο Ουζουνίδης – είναι χειρότερο και από τις ύβρεις...

Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ "ΝΟ 9"

Να, λοιπόν, που η κουβέντα αρχίζει να πηγαίνει εκεί όπου έπρεπε να έχει πάει εδώ και καιρό. Στο αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να αποφύγει τον υποβιβασμό. Οικονομικά και ποδοσφαιρικά. Διότι κάτι η νίκη επί του Ολυμπιακού, κάτι η ισοφάριση στο 95' από την ΑΕΚ, κάτι η μικρή διαφορά από την πεντάδα μέχρι πριν από 3-4 αγωνιστικές, είχαν προκαλέσει τρομερές ψευδαισθήσεις για τις δυνατότητες ενός μετριότατου συνόλου, το οποίο ήταν φανερό ότι δεν μπορεί να χτίσει συνεργασίες και να φτάσει σε ολοκληρωμένες τελικές προσπάθειες και γκολ.

Μόλις στις 21 Νοεμβρίου, ο Γκιγιέρμο Μολίνς είχε ποστάρει με αφορμή τον ελαφρύ τραυματισμό του το εξής επικό μήνυμα: "Καλά νέα. Θα μείνω εκτός μονάχα για λίγες μέρες. Μικρό το πρόβλημα. Ακόμα καλύτερα νέα ότι είμαστε μόλις 5 (7;) βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο. Και ακόμα δεν έχουμε παίξει ακόμα ούτε ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Απομένουν 19 ματς. Είναι εκεί για να το πάρουμε, πάμε να το πάρουμε!".

Ο Παναθηναϊκός, όμως, όχι μόνο δεν θα παίξει κάποιο "εξαιρετικό παιχνίδι", αλλά θα κινδυνεύσει και αγωνιστικά (και αυτό, ναι, σαφέστατα θα είναι ευθύνη και του Ουζουνίδη) αν δεν βρει ένα κανονικό "9". Σόρρυ Γκιγιέρμο, μα αυτή είναι η αλήθεια.

Δεν γνωρίζουμε αν μπορεί να είναι ο Γιάννου (ως δανεικός ασφαλώς από την Κίνα), ή κάποιος άλλος ελεύθερος σέντερ φορ, αλλά το πρόβλημα πια είναι ολοφάνερο, τεράστιο και δυσεπίλυτο από τον Ουζουνίδη, ο οποίος δεν έχει κάνει και κάτι... ανατρεπτικό για να το λύσει.

Δεν έχει παίξει με 3-5-2 (αν και μπορεί εύκολα λόγω των στόπερ που διαθέτει) μπας και βάλει δεύτερο παίκτη στην περιοχή. Δεν έχει δοκιμάσει τον Καμπέσας - τον μοναδικό με χαρακτηριστικά σέντερ φορ που διαθέτει – δίπλα στον Μολίνς ή και μόνο του. Δεν έχει παίξει με καθαρό "δεκάρι" τον Βιγιαφάνιες για να πάρει περισσότερα από τον Αργεντινό πιο κοντά στην περιοχή (πάσες, σουτ) – το έκανε μόνο χθες. Επιμένει στο ίδιο σχήμα απλώς αλλάζοντας – υποχρεωτικά λόγω απουσιών τις περισσότερες φορές- πρόσωπα στις πτέρυγες και πίσω από τον Μολίνς.

Χθες έβαλε σέντερ φορ τον Άλτμαν! Αν είναι δυνατόν! Έναν παίκτη χωρίς έκρηξη ούτε καν στα 5-6 μέτρα. Ναι, ο Ισραηλινός είχε πάει καλά στο Περιστέρι. Σε ένα ματς! Είχε πάει καλά – και έχει κάποιες δυνατότητες – σε σετ παιχνίδι και αργό τέμπο. Όχι όμως ως ο μοναδικός επιθετικός. Ως "περιφερειακός", δίπλα στον Μολίνς. Και επειδή είναι αδόκιμη η κριτική χωρίς την αντι-πρόταση, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα στην Τούμπα το Κουρμπέλης – Χίλιεμαρκ στη μεσαία γραμμή, με Λουντ- Άλτμαν στις πτέρυγες και τον Βιγιαφάνιες πίσω από τον φορ Καμπέσας. Χρειαζόταν τόλμη αυτό το σχήμα στην Τούμπα, μα ο ΠΑΟΚ δεν έδειξε τρομακτικός...

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ

Ο Παναθηναϊκός είναι από την αρχή της σεζόν μια ομάδα που δεν παράγει φάσεις. Που στηρίζεται στην αμυντική λειτουργία του, που έχει χάσει τις ομορφιές του κουαρτέτου Εμποκού – Βιγιαφάνιες – Μπεργκ – Κλωναρίδης με την υποστήριξη του διδύμου Ζέκα – Κουρμπέλης και την ποιότητα των Κουλιμπαλί – Χουλτ στα άκρα. Ναι, με όλους αυτούς μαζί, θα μπορούσε να χτυπήσει και τίτλο εφέτος. Τώρα όμως είναι μια ομάδα με τελευταίο γκολ σε ροή αγώνα του Βιγιαφάνιες εναντίον του Ολυμπιακού στις 28 Οκτωβρίου!

Μια ομάδα που χθες δεν έκανε ούτε σουτ εντός περιοχής! Μια ομάδα που ακόμη και στην σχετικά καλή βραδιά της και εναντίον δέκα παικτών (στο Περιστέρι) αδυνατεί να δημιουργήσει καθαρές φάσεις. Μια ομάδα με δέκα γκολ σε 13 ματς, που έχει χειρότερη συγκομιδή από όλους πλην Πλατανιά, Κέρκυρας και Λεβαδειακού! Μια ομάδα που εδώ και δυόμιση μήνες έχει πετύχει ένα γκολ από συνδυασμό: εκείνο του "Βίγια" στο ντέρμπι! Ολα τα υπόλοιπα ήταν πέναλτι (Βιγιαφάνιες – Μολίνς), κεφαλιά (Μολέντο), πλασέ εντός περιοχής (Μολίνς στη Λαμία) και η απίθανη σέντρα – σουτ του Χίλιεμαρκ στο 94' επί της ΑΕΛ. Στη Λεωφόρο.

Στο γήπεδο όπου ακόμη κι αυτός ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρει τους βαθμούς για τη σωτηρία.

Χωρίς αφαιρέσεις βαθμών, ακόμη κι έτσι, με τον Μολίνς σέντερ φορ που έχει πρόβλημα στον προσαγωγό εδώ και τρεις εβδομάδες, ο Παναθηναϊκός τους βαθμούς που χρειάζεται για την παραμονή μπορεί να τους πάρει με την ισχύ και την αύρα της Λεωφόρου. Αρκεί να μην αλλάξει η ατμόσφαιρα εναντίον Ουζουνίδη – παικτών, κάτι που φαίνεται απίθανο να συμβεί. Θα μείνει, όμως, ο κόουτς αν ο Παναθηναϊκός κληθεί να παίξει χωρίς τέσσερις – πέντε βασικούς που θα έχουν αποχωρήσει και δίχως προσθήκες (έστω ελεύθερων παικτών) αν σκάσει το μπουγιουρντί από την UEFΑ εντός των επόμενων ημερών;

Αυτό είναι απόφαση του προπονητή, ο οποίος ήδη έχει αντέξει σε πάρα πολλά, προσπαθεί όσο μπορεί στις δηλώσεις του να αποφεύγει τη μιζέρια και τον οδυρμό, συνολικά είναι η μοναδική προσωπικότητα στον Παναθηναϊκό γύρω από την οποία μπορούν να συσπειρωθούν οπαδοί και κάποιοι παίκτες. Ο πήχης πλέον έχει χαμηλώσει πολύ, ο Παναθηναϊκός πάει φουλ για τη χειρότερη σεζόν της ιστορίας του (7η θέση τη σεζόν 1982-1983, μια χρονιά πριν από το νταμπλ του Γιάτσεκ Γκμοχ). Ο Ουζουνίδης ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με την κάθετη πτώση, χωρίς να χάνει το έρεισμά του και τη δημοφιλία του στο πράσινο κοινό.

Ο οπαδός και η κοινή γνώμη έχουν πάψει να τον αντιμετωπίζουν πλέον ως προπονητή, να τον αξιολογούν ως προπονητή. Τον βλέπουν ως "Άτλαντα", "Ιφιγένεια" και 'γω δεν ξέρω τι άλλο. Όμως πάνω απ' όλα παραμένει προπονητής. Και ως τέτοιος, δεν πάει καλά. Τον έχει πάρει η μπάλα. Δεν βρίσκει πια λύσεις στα ποδοσφαιρικά θέματα με τόσες απουσίες, τόσες δυσκολίες, τόσες αναποδιές. Αν αποχωρήσει, θα είναι κάτι απολύτως λογικό. Και μετά, ας μην κρυβόμαστε, μπορεί να δούμε και παραλογισμούς στον Παναθηναϊκό...

Photo Credits: Eurokinissi