Και οι δυο νιόφερτοι στην Ελλάδα με διαφορά πέντε μηνών. Και οι δυο της γενιάς μου. Αλλοι, παίζουν ακόμη μπάλα στην ηλικία τους. Οπως ο Γκάμπορ Κίραλι με την «πιτζάμα» - σήμα κατατεθέν που πανηγύριζε προχθές στα 39 του σαν μπόμπιρας την πρόκριση της Ουγγαρίας στην τελική φάση του Euro. Εκείνοι, ο 39χρονος Στραματσίνι και ο 38χρονος Σίλβα, δεν ήταν τόσο τυχεροί και τόσο ικανοί ως παίκτες.

Προτίμησαν να διοχετεύσουν την ενέργεια, το μυαλό και την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, στην επιστήμη του αθλήματος. Γιατί η προπονητική τη σήμερον ημέρα είναι μια από τις μη αναγνωρισμένες με… ISO «επιστήμες». Συναναστρέφονται καθημερινά με επιστήμονες «κανονικούς» και με ένα τσούρμο εφήβων και νέων μέχρι τα 34-35 τους συνήθως, που κουβαλούν χίλιες ιδιαιτερότητες ως επαγγελματίες. Φιλοδοξία – καριέρα – οικογένεια – show biz – ανταγωνισμός – μάνατζερς – γυναίκες – χρήμα – οπαδοί – αφεντικά - τραυματισμοί – καταπόνηση – στόχοι – μετανάστευση – μοναξιά πολλές φορές: όλα αυτά που κατοικούν στο μυαλό και την καρδιά ενός ποδοσφαιριστή καλείται να τα διαχειριστεί ο προπονητής. Καλύτερα να λέμε ο μάνατζερ ή ο «mister», όπως λένε εδώ και χρόνια οι Άγγλοι και οι Ιταλοί.

Η πρεμιέρα του ενθουσιώδη Ιταλού

Πέφτει μεγάλο βάρος στον Στραματσόνι και τον Σίλβα για το ντέρμπι του Σαββάτου. Οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές για κανέναν από τους δύο. Ο Ιταλός μόλις που πρόλαβε να δει αρκετούς σε ένα φιλικό με τον Λεβαδειακό και από αύριο – μόνο για δυο μέρες – θα έχει την ομάδα μαζεμένη. Ακόμη δεν έχει γνωρίσει στη… φάτσα τον Μάρκους Μπεργκ! Ήρθε σε μια ομάδα που έχασε τον προσανατολισμό της αρχικά εντός και εν συνεχεία εκτός γηπέδου στην εφετινή σεζόν, με τελικό αποτέλεσμα την απώλεια του καθοδηγητή και κεντρικού υπολογιστή της, που ήταν ο Γιάννης Αναστασίου.

Ένα από τα εμπόδια που καλείται να ξεπεράσει σταδιακά ο Παναθηναϊκός και θα τα καταφέρει γιατί απλώς δεν γίνεται αλλιώς, είναι και οι συνθήκες «συγκεντρωτισμού» που είχε καθιερώσει – ίσως άθελά του – ο Αναστασίου μετά την απόλυση του Νταμπίζα. Συνθήκες οι οποίες δεν μεταφράζονταν τόσο στη λήψη αποφάσεων (δεν ήταν όλες δικές του), όσο στην περιθωριοποίηση των Βόκολου – Φύσσα, οι οποίοι δεν ήταν τόσο παρεμβατικοί, όσο ο πρώην τεχνικός διευθυντής της ομάδας. Τώρα, με τα καινούρια δεδομένα, οι δυο φίλοι και στενοί συνεργάτες μπήκαν στα βαθιά και κολυμπούν. Ο «Στράμα» είναι και δικό τους προσωπικό «στοίχημα», μιας και τελικά προτιμήθηκε έναντι του Βέλικο Παούνοβιτς που αποτελούσε την αρχική – προσωπική – επιλογή του Γιάννη Αλαφούζου.

Δεν νομίζω να τέθηκε ως απαρέγκλιτος στόχος η κατάκτηση του τίτλου στις συζητήσεις με τον «Στράμα». Όμως, σε κάθε περίπτωση, η πρόκληση για τον νεαρό Ρωμαίο είναι τεράστια. Μια νίκη – που θα είναι και η πρώτη εφετινή του Παναθηναϊκού σε ντέρμπι – δεν θα συνιστά μόνο το θεμέλιο στο οποίο θα μπορέσει να χτίσει μια δική του ομάδα με ξεχωριστή ποδοσφαιρική ταυτότητα, αλλά και τον «αερόσακο» που θα απορροφήσει τους κραδασμούς της πίεσης που θα προκαλέσουν ενδεχόμενες γκέλες μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου. Ταυτόχρονα, θα σκορπίσει θετικά ιόντα σε αποδυτήρια που έχουν χαρεί και πανηγυρίσει με την ψυχή τους ελάχιστες φορές εφέτος (Μπριζ, Παναιτωλικός, Ξάνθη, Ατρόμητος) και θα εδραιώσει συνθήκες πίστης στην καινούρια εκκίνηση.

Ίσως να ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά, μα στην πραγματικότητα μια επιτυχία του Παναθηναϊκού θα λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω της εκκωφαντικής πορείας και αποτελεσματικότητας μιας ομάδας – «τρένο», η οποία έχει παγιώσει στην κοινή γνώμη την εικόνα της ακαταμάχητης στο πρωτάθλημα και της σούπερ ανταγωνιστικής στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου πέτυχε για πρώτη φορά μετά από 19 χρόνια τρεις διαδοχικές νίκες! Το έμψυχο δυναμικό, τα αποτελέσματα και η συνολική εικόνα του εφετινού Ολυμπιακού θα πολλαπλασιάσει τη βαρύτητα μιας νίκης του Παναθηναϊκού: ο ενθουσιώδης Στραματσόνι που δεν είναι από τα πιο ήσυχα παιδιά στον πάγκο, δεν το αντιλαμβάνεται. Αν τα καταφέρει, θα το συνειδητοποιήσει τις αμέσως επόμενες του ντέρμπι ημέρες, όταν θα κληθεί να προσγειώσει την ομάδα του για να μην χάσει βαθμούς στο Καυτανζόγλειο και τη Βέροια.

Το δυσκολότερο τριήμερο τεστ του Σίλβα

Ο Μάρκο Σίλβα δικαιούται να είναι πιο ήρεμος. Με ισχυρότερη αυτοπεποίθηση. Ξέρει την ομάδα του καλύτερα, δικό του δημιούργημα είναι. Η προετοιμασία δεν είναι τέλεια. Δεν του αρέσει το «σπάσιμο» του ρυθμού από τη διακοπή, αν και πνευματικά οι παίκτες έχουν ανάγκη το διάλειμμα, είτε αυτό συνοψίζεται σε ματς με την εθνική ομάδα, είτε σε διήμερο – τριήμερο ρεπό με ταξίδι αναψυχής στο εξωτερικό και προσωπικές στιγμές με την οικογένεια ή τη σύντροφο. Του λείπουν ο Πάρντο και ο Ντουρμάζ, μα το πλάνο του έχω την αίσθηση πως ήδη το έχει έτοιμο.

Το δικό του πρόβλημα λέγεται «Μόναχο». Λάτρης του rotation δεν είναι, το έχει αποδείξει πολλάκις. Μα, από την άλλη πλευρά, πέρασε πια η περίοδος προσαρμογής. Έβαλε τη σφραγίδα του στην ομάδα, τη σχηματοποίησε την ταυτότητά της. Οι αρμοδιότητες είναι δεδομένες πια. Είτε παίζει ο Ερνάνι αντί του Ντουρμάζ και ο Σεμπά αντί του Πάρντο, είτε παίξει ο Σαλίνο αντί του Ομάρ και ο Καμπιάσο αντί ενός εκ των δύο «βράχων» στη μεσαία γραμμή (Κασάμι – Μιλιβόγεβιτς). Ολοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, τι θέλει ο προπονητής. Στον Παναθηναϊκό αυτό δεν ισχύει στο συγκεκριμένο timing με τον Στραματσόνι. Τον γνωρίζουν – τους μαθαίνει. Στην καθημερινότητα, όχι στα ματς ακόμη.

Μα, από την άλλη, για τον Σίλβα αυτή η συγκυρία είναι «ειδική». Ξέρει πως αν περάσει αλώβητος και από τη Λεωφόρο, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για τη δική του ιστορία. Της κατάκτησης του πρώτου αήττητου «ερυθρόλευκου» πρωταθλήματος στην ιστορία της Α’ Εθνικής, από το 1960. Όμως εντύπωσή μου είναι ότι δεν βλέπει αυτή την οπτική γωνία. Πως αντιμετωπίζει αυτό το τριήμερο – από το απόγευμα του Σαββάτου ως και τα μεσάνυχτα της Τρίτης – ως το δυσκολότερο τεστ της σύντομης «ολυμπιακής» καριέρας του.

Τι δυσκολότερο θα μπορούσε να του λάχει σε 72 ώρες; Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο και Μπαρτσελόνα ή Ρεάλ εκτός έδρας; Sorry, αλλά αυτή η Μπάγερν μου φαίνεται πιο «ομάδα» από τις δυο ισπανικές αυτή την περίοδο. Πιο αυτοματοποιημένη, πιο «μηχανή», με καλύτερη αύρα, με μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Σαν να το χαίρονται περισσότερο όλοι στο μαντρί του Πεπ. Συνεπώς, πρόβλεψη: θα τις κάνει τις αλλαγές του ο Σίλβα. Λίγες, αλλά θα τις κάνει μεταξύ των δύο αγώνων σε τρία 24ωρα, συμπεριλαμβανομένου και ταξιδιού.

Το μεγάλο «κάδρο», το μεγάλο clasico

Ναι, είναι κάτι πολύ «μεγάλο» αυτό το ντέρμπι για πολλούς στην Ελλάδα, παρά τη διαφορά των 8 βαθμών και την σαφέστατη ποιοτική και ποσοτική (σε αριθμό ικανών εναλλακτικών επιλογών) υπεροχή του Ολυμπιακού. Εντούτοις, ταυτόχρονα αποτελεί μόνο μια πινελιά στο κάδρο κάθε ομάδας. Το κάδρο της συνολικής ανασυγκρότησης και της εύρεσης αγωνιστικής πυξίδας για τον Παναθηναϊκό. Το κάδρο της σπουδαίας ευρωπαϊκής υπέρβασης, της καταπληκτικής ευκαιρίας που ο ίδιος ο Ολυμπιακός δημιούργησε για κάτι πολύ ωραίο εφέτος στην Ευρώπη, ταυτόχρονα με τις ιδανικές προϋποθέσεις για έναν… αβασάνιστο τίτλο στην Ελλάδα.

Η ελληνική καριέρα του Στραματσόνι και του Σίλβα δεν καθορίζονται από το αποτέλεσμα του ντέρμπι. Όμως είναι τέτοια η απήχηση στο ευρύ κοινό του ελληνικού clasico, που όταν αποχωρήσουν από τη χώρα μας, θα είναι από τα παιχνίδια που θα θυμούνται για πάντα. Όπως τα ντέρμπι με τη Γιουβέντους και τη Μίλαν, όπως τα ντέρμπι με τη Μπενφίκα και την Πόρτο. Tαχείες, ανεξίτηλα γραμμένες 90λεπτες διαδρομές, στην προπονητική λεωφόρο που διάλεξαν να τρέξουν.

• Follow me on Twitter: Seretinio