Ο κύβος ερρίφθη. Οι εκλογές είναι γεγονός. Πριν όμως ασχοληθούμε με το αύριο, να δούμε τι έγινε χθες. Πέρα από τα σπουδαία και τα σοβαρά., μνημόνια και λοιπές κυβερνητικές δραστηριότητες. Να ξαναδούμε κάποια που από την πρώτη άποψη δείχνουν μικρά και ασήμαντα. Που έχουν, όμως, ιδιαίτερη σημασία.

Τα πράγματα, λοιπόν, σχετικά με το γελαστό παιδί είναι απλά. Απλούστατα. Πιο απλά δεν γίνονται. Σε αντίθεση με αυτά που του καταμαρτυρούν, ο Αλέξιος Τσίπρας, ο πρωθυπουργός της χώρας ποτέ δεν κρύφτηκε. Ποτέ δεν έκρυψε από τον ελληνικό λαό, το αληθινό του πρόσωπο. Με τα λόγια του, αλλά πολύ περισσότερο με τις πράξεις του, μίλησε με τη γλώσσα της αλήθειας. Αν εσύ είσαι στραβός και δεν βλέπεις, δικό σου πρόβλημα. Έχουμε και λέμε: αν και άθεος ο Τσίπρας (ο ίδιος άλλωστε δήλωσε ότι είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που δεν ορκίστηκε στο ιερό ευαγγέλιο) προεκλογικά έκανε άνοιγμα στο Θείον:

- Πήγε στην τελετή του αγιασμού των υδάτων στον Πειραιά κι άφησε το "παλόμα μπιάνκα" να φύγει από τα χέρια του.

- Πήγε στον Πάπα.

- Έφτασε μέχρι το Άγιον Όρος που και συνομίλησε σιωπηλά με την εικόνα του Άξιον Εστί.

- Πήγε μέχρι τον Μητροπολίτη Κρήτης, Ειρηναίο. Για να κλείσει τον προεκλογικό αγώνα και να ζητήσει την ευχή του.

Και τι έκανε μόλις έγινε πρωθυπουργός και ορκίστηκε στο λόγο της τιμής του; Πρώτη του δουλειά να πάει στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Να αφήσει μαι ανθοδέσμη και να υψώσει τη γροθιά. Φόρο τιμής στους διακόσιους κομμουνιστές που είχαν εκτελέσει οι Γερμανοί. Κι είναι παραπάνω από προφανές. Μιλάει από μόνο του. Ο πρωθυπουργός σου, αυτός που επέλεξες με τη ψήφο σου να σε κυβερνήσει, κάτι θέλει να σου πει. Και στο λέει μάλιστα από την πρώτη μέρα. Δεν σε αφήνει στην αναμονή. Στο φωνάζει. Πόσα δράμια μυαλό χρειάζονται για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται;

Με το που βλέπεις τον Αλέξιο με σφιγμένη τη γροθιά στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής ένα από τα δύο συμβαίνει. Ή περί επαναστάτη πρόκειται ή απατεώνα. Διαλέγεις και παίρνεις. Τρίτη εκδοχή δεν υπάρχει. Ή μεγάλος απατεώνας είναι ή μεγάλος επαναστάτης. Προσωπικά για επαναστάτη δεν τον έκοψα ποτέ. Και δεν το λέω αυτό τώρα. Το έλεγα και το έγραφα τότε. Και όταν είχε πάει στο Άγιον Όρος και όταν πήγε στην Καισαριανή. Για ηθοποιός ναι. Για επαναστάτης ποτέ.

Κι εκεί που ψάχνεις τα αρχεία σου πέφτεις απάνω σε μια συνέντευξη του Αλέξιου . Στο γερμανικό περιοδικό Stern. Στις 19 Φεβρουαρίου. Ούτε ένα μήνα πρωθυπουργός δεν ήτανε. Ντούρος και βαρβάτος. Έτοιμος να σκίσει τα Μνημόνια. Τι είχε πει τότε στους Γερμανούς ο Αλέξιος; Σε δέκα λέξεις τα είχε πει όλα:

"Δώστε μας έξι μήνες και θα είμαστε άλλη χώρα".

Τελικά τους έξι περίπου μήνες σχετικά με τη διαπραγμάτευση τους πήρε μόνος του. Και τα έκανε μούτι. Κι εκεί είναι που επιβεβαιώνεται αυτό που είχε πει ο Ομέρ Βρυώνης: ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Να έχει πει δηλαδή το ίδιο ακριβώς και ο προηγούμενος Πρωθυπουργός, ο Αντώνης Σαμαράς. Δύο χρόνια νωρίτερα. Στις 21 Φεβρουαρίου του 2013. Λιτός και περιεκτικός ο Αντώνης, τα είχε πει όλα σε οκτώ λέξεις:

"Αν βγάλουμε τον Ιούνιο, τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε".

Τον Ιούνιο ο Σαμαράς τον έβγαλε. Η απογείωση, όμως, που είχε προαναγγείλει δεν έγινε ποτέ. Αντιθέτως έφαγε τα μούτρα του. Και μαζί μ' αυτόν και την Κυβέρνηση του και η χώρα. Διαφορετικοί ηθοποιοί να παίζουν τον ίδιο ακριβώς ρόλο: του δήθεν μαχόμενου Πρωθυπουργού. Και να λένε το ίδιο ακριβώς ποίημα. Ο ένας από δεξιά κι ο άλλος από αριστερά: "Δώστε μου λίγο χρόνο".Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Δεξιό Μνημόνιο ο ένας, αριστερό μνημόνιο ο άλλος. Τώρα ο Αλέξιος λέει κάντε με για δεύτερη φορά Πρωθυπουργό. Κι επειδή ο ελληνικός λαός είναι σοφός και κάθε φορά που πάει στην κάλπη ψηφίζει τον καλύτερο, θα το ξανακάνει. Για δεύτερη συνεχόμενη φορά θα βγάλει επαναστάτη πρωθυπουργό.

(Από το καλτ της πολιτικής στο καλτ του λαϊκού τραγουδιού της δεκαετίας του '50. Μπάμπης Μαρκάκης και "όλο τον κόσμο γύρισα")