Στον Τιτανικό η ορχήστρα έπαιζε μέχρι το τέλος. Όχι από επαγγελματική διαστροφή. Αν ήθελαν θα το είχαν βάλει στα πόδια σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης. Επέλεξαν να μείνουν στις θέσεις τους. Να παίξουν, όχι για να διασκεδάσουν τους έντρομους επιβάτες, αλλά για να έχουν οι ίδιοι ένα κατά το δυνατόν αξιοπρεπές τέλος.

Το ότι το σκάφος που ακούει στο όνομα "Ελλάδας", έχει ήδη τρακάρει με το παγόβουνο είναι γεγονός. Όπως και η έξωθεν βοήθεια που όταν είχε φτάσει στον Τιτανικό, για τους περισσότερους επιβάτες ήταν πλέον αργά. Στην Ελλάδα η βοήθεια του ΔΝΤ ήταν άμεση. Ακαριαία θα μπορούσες να πεις. Για αυτό κι ο Γεώργιος Παπανδρέου, την ανακοίνωσε με το χαμόγελο στα χείλη από το ακριτικό Καστελόριζο με φόντο τα γαλάζια νερά.

Δεν είναι καθόλου βέβαιη, όμως, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων η σωτηρία. Στα τρία περίπου χρόνια που έχουν περάσει από τότε η Ελλάδας είναι μια άλλη χώρα. Με ένα και πλέον εκατομμύριο ανέργους. Με δεκάδες χιλιάδες αστέγους. Με καθημερινό δελτίο αυτοκτονιών. Με μισθούς και συντάξεις να κάνουν φτερά. Η έξωθεν βοήθεια όχι μόνο δεν έκλεισε το ρήγμα, αλλά το καράβι μπάζει πλέον από παντού. Παρά το κούρεμα ο λογαριασμός δεν βγαίνει με τίποτα. Τα μέτρα των 11.5 δις σφίγγουν ακόμα περισσότερο τη θηλειά. Ο επιθανάτιος ρόγχος έχει αρχίσει να ακούγεται.

Ταυτόχρονα αυτό που λεγόταν μέχρι χθες σαν κατάρα, κάπου έχει αρχίσει να γίνεται αποδεκτό σαν φυσιολογική κατάληξη: "Δεν πάει άλλο. Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στη δραχμή. Ενδεχόμενα και μέσα στο 2012". Ο λαλίστατος μέχρι πριν τις εκλογές Αντώνης Σαμαράς, που επαναλάμβανε σε στυλ παπαγαλίας μαθητή του Δημοτικού σχολείου: "ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη" έχει λουφάξει. Την ύφεση καταριόταν σαν αντιπολίτευση,την ύφεση θα προκαλέσει τώρα σαν Πρωθυπουργός με τα μέτρα των 11.5 δις. Πρωθυπουργός μιας χρήσεως κι αυτός, σαν τους δύο προηγούμενους.

Ο κόσμος ζαλισμένος από τη ζέστη κι από τα προβλήματα, έχει λουφάξει κι αυτός. Οι αγανακτισμένοι ίσως επιστρέψουν κατά το φθινόπωρο. Για να ρίξουν μούτζες στη Βουλή. Σ' αυτούς που ψήφισαν. Στα τρία κόμματα της Ευρώπης, της σταθερότητας και της προόδου: Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που αποτελούν την Κυβέρνηση.

Ο Αύγουστος μήνας δεν ενδείκνυται για επαναστατικές πράξεις. Ο κόσμος, άλλωστε και δια της ψήφου του έδειξε να έχει δεχθεί τη μοίρα του. Σαν την πουτάνα που δεν μπορεί να απαρνηθεί τον νταβατζή της. Της παίρνει τα λεφτά, της ρίχνει και τίποτα χαστούκια, αλλά αυτή δεν φεύγει από κοντά του με τίποτα. Έτσι και οι ψηφοφόροι. Νταβατζή αλλάζουν κάθε φορά που πάνε στις κάλπες. Ή εν έτη 2012 ανακαλύπτουν τον εθνικισμό και τη Χρυσή Αυγή, ή τον πατριωτισμό του Καμμένου και του Τέρενς Κουίκ.

Και το σκάφος με το όνομα "Ελλάς", μέρα με τη μέρα μπατάρει ακόμα περισσότερο. Έστω κι αν έχει αλλάξει τρεις φορές καπετάνιο. Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, όμως, της απογοήτευσης, του τρόμου και της εξαθλίωσης, υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν να κάνουν πλάκα. Να το ρίχνουν στον χαβαλέ. Τα μέλη της ορχήστρας του Τιτανικού, που λέγαμε, ούτε γελοιοποιούσαν, ούτε ευτέλιζαν τις τελευταίες στιγμές των επιβατών. Το αντίθετο. Βίωναν τον επερχόμενο κοινό θάνατο με αξιοπρέπεια.

Στην Ελλάδα που βυθίζεται κάποιοι επιμένουν, μέχρι και σ' αυτές τις τελευταίες στιγμές να κάνουν τον καραγκιόζη. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει τώρα στα στερνά ο Πάγκαλος. Ο ίδιος παραμένει με το στερητικό σύνδρομο της εξουσίας να τον έχει ακόμη χειρότερο. Πήρε χαμπάρι τη δουλειά στις τελευταίες εκλογές και την έκανε λος πούλος. Έφυγε μόνος του. Πως να ησυχάσει όμως; Κόβει ο ταναπού το μισηγά; Πως να κόψει κι ο Πάγκαλος την ενασχόληση με τα κοινά; Και σε υψηλότερο επίπεδο τώρα μάλιστα. Προσφάτως, λοιπόν, εγκαινίασε τη νέα ιστοσελίδα του σε άπταιστα γκρίγκλις: "mazi ta fagame" είναι ο τίτλος. Από τη περιβόητη φράση που είχε εκστομίσει στη Βουλή.

Στην ιστοσελίδα καταγράφονται "ιστορίες κακοδιαχείρισης, πολιτικής πελατείας και διαφθοράς". Ο Πάγκαλος καλεί τους πολίτες "να στείλουν επώνυμα, ή ανώνυμα της ιστορίες τους μέσω του διαδικτύου τόπου, ενώ θα υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού και βαθμολογίας της κάθε ιστορίας". Διευκρινίζω για να μην προκληθεί παρεξήγηση: "Δεν πρόκειται για τον Μητσικώστα. Ο Πάγκαλος είναι που κάνει πλάκα και χαβαλέ με ιστορίες διαφθοράς, διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων. Κάτι σαν τα "Παιδιά της πιάτσας" του Νίκου Τσιφόρου.

Δεν συγκεντρώνει το υλικό ο Μάρκος Σεφερλής για το Δελφινάριο. Περί του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, που έβαλε τη χώρα στο Μνημόνιο, πρόκειται. Το ίδιο πρόσωπο που σαν Υπουργός Εξωτερικών σε συνεργασία με τον πατριώτη Καλεντερίδη, είχαν παραδώσει τον τρομοκράτη Οτσαλάν στη σύμμαχο και φίλη Τουρκία (όπως δηλαδή ισχυρίζεται ο ίδιος ο Κούρδος).

Μη έχοντας, λοιπόν, άλλη δουλειά να κάνει το έριξε στην τρελή. Ο κόσμος καίγεται και το νιμού χτενίζεται. Ο Πάγκαλος ζητάει να του στείλουν πικάντικες ιστορίες. Για να τις διαβάζουμε όλοι μαζί και να διασκεδάζουμε τις κρύες νύχτες του χειμώνα που έρχεται. Ο "ατυχής κληρονόμος", όπως έχει αποκαλέσει ο ίδιος τον εαυτό του για να δικαιολογήσει το υπέρβαρο Ε9, επιμένει μέχρι κι αυτές τις τελευταίες ώρες.

Το σκάφος βυθίζεται κι αυτός επιχαίρει. Επιμένει στο "μαζί τα φάγαμε", έχοντας την εντύπωση ότι με αυτόν τον τρόπο επιστρέφει τα γιαούρτια που είχε δεχτεί εκείνο το βράδυ στην Κερατέα. Να τον χαίρονται όσοι τον ψήφιζαν, που δεν ήταν και λίγοι. Αναμένω με ενδιαφέρον αν θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα ο φίλος του, ο Σωκράτης Κόκκαλης. Αν θα στείλει, δηλαδή, καμιά ιστορία ή αν αρκεστεί σε κάποια χορηγία στην ιστοσελίδα, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι κι ο Θόδωρος έχει γυναίκα και μικρά παιδιά.