Μία ρήση του Αλμπέρ Καμύ είναι αρκετή για να περιγράψει την αναμέτρηση του Αστέρα Τρίπολης με την Τότεναμ στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Είναι το γνωμικό του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας Γάλλου συγγραφέα το οποίο αναφέρει:

"Δεν μπορείς να αποκτήσεις εμπειρία κάνοντας πειράματα. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία. Πρέπει να την υποστείς".

Αυτό ακριβώς που έπαθαν οι Αρκάδες. Υπέστησαν μία εμπειρία η οποία ήταν αδύνατο να την αποκτήσουν βλέποντας αγώνες της Τότεναμ στην τηλεόραση. Βρέθηκαν σε δύσβατα μονοπάτια που δεν τα είχαν συναντήσει ποτέ στο παρελθόν. Και μοιραία πήραν ένα σκληρό μάθημα που αποτυπώθηκε και στο τελικό σκορ: 5-1.

Δεν χρειάζεται να γίνει ειδική αναφορά για το τι σημαίνει Τότεναμ ή εκτός έδρας αγώνας στην Αγγλία. Ειδικά επί εποχής Πρέμιερ. Ούτε για το μπάτζετ ενός τέτοιου συλλόγου που υπερβαίνει την αξία ολόκληρου του ελληνικού πρωταθλήματος. Ό,τι όμως και να γνωρίζει ένας σύλλογος, ένας προπονητής, ένας παίκτης μέσα από παραστάσεις ως θεατής, οι πιθανότητες να επιβιώσει την... πρώτη φορά, δεν είναι υπέρ του.

Ο Αστέρας μπήκε να κάνει το παιχνίδι του, αγωνίστηκε με αξιοπρέπεια, κυνήγησε το γκολ σε όλο το παιχνίδι, έκανε 17 τελικές προσπάθειες με τον Ουσέρο να το παλεύει έως το 93', είχε 6 κόρνερ, έχασε μία απίστευτη ευκαιρία να ισοφαρίσει σε 1-1 με τον Πάρα και τελικά... υπέστη την εμπειρία.

Το ταξίδι συνεχίζεται...

Και τώρα είναι η στιγμή που ή θα λυγίσεις από την πεντάρα ή θα συνεχίσεις με ψηλά το κεφάλι για να συνεχίσεις το ταξίδι. Που θα έχει στην πορεία και άλλες πεντάρες. Αλλά μόνο έτσι θα μπορέσεις να χτίσεις τον χαρακτήρα σου σιγά σιγά. Συλλέγοντας εμπειρίες, όχι μόνο από τις επιτυχίες αλλά κυρίως από τέτοιες βραδιές.

Άλλωστε η ρήση του Καμύ δεν ειπώθηκε για το ποδόσφαιρο αλλά αφορά γενικότερα τη ζωή. Κάπως έτσι ο Αστέρας γυρίζει με μια βαριά ήττα στην Τρίπολη παρόλο που δεν παραδόθηκε ούτε δευτερόλεπτο. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να δημιουργήσει εμπειρία παίζοντας με την Τότεναμ πρώτα στο Pro Εvoloution ή στο FIFA.

Η ελπιδοφόρα όμως πορεία του Αστέρα τα τελευταία χρόνια που φλερτάρει μόνο με την άνοδο σε όλα τα επίπεδα, δημιουργεί την αισιοδοξία ότι το ταξίδι θα συνεχιστεί!

ΥΓ: Λατρεύω (και φαντάζομαι όλοι μας) αυτό το άθλημα για ενέργειες σαν του Έρικ Λαμέλα. Για τη μαγεία της η οποία για πολλούς έγινε αντιληπτή στα ριπλέι. Και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο γιατί κατέληξε σε γκολ:

Σ' ευχαριστώ Αστέρα που μπορώ να γράφω "ευτυχώς, για το καλό του ποδοσφαίρου δεν κατάφερε να σταματήσει την μπάλα ο Κοσίτσκι". Δεν τολμώ να σκεφτώ το τι θα άκουγα αν την ίδια αυθόρμητη σκέψη την πληκτρολογούσα για τέρμα που δέχθηκε ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ ή ο Παναθηναϊκός.