Στην αρχή δεν γέμιζε το μάτι, ούτε καν στα αγγλικά ΜΜΕ. Τον έβλεπαν ως τυχερό, ένα "θαύμα της μιας σεζόν", που θα ξεφουσκώσει. Εβδομάδα με την εβδομάδα, γκολ με το γκολ, σεζόν με τη σεζόν, ο Χάρι Κέιν έχει πείσει τους πάντες πως είναι εδώ για να μείνει, πως είναι το νέο μεγάλο όνομα των σύγχρονων σέντερ φορ, ο καλύτερος Άγγλος σκόρερ απ'την εποχή του Σίρερ.

Ο 24χρονος Άγγλος αυξάνει τα γκολ του κάθε σεζόν την τελευταία τριετία, έχει ήδη οκτώ γκολ σε εννιά φετινά ματς στην Premier League, ενώ στην αρχή της χρονιάς πέρασε και τα 100 γκολ με τη φανέλα της Τότεναμ. Είναι ο κορυφαίος αυτή τη στιγμή; Για να το απαντήσουμε, θα συγκρίνουμε τον Κέιν με μια ενδεκάδα τοπ σέντερ φορ, όλων των ειδών. Με Αγουέρο, Σουάρες και Λακαζέτ, με Λεβαντόφσκι, Καβάνι και Ιγκουαϊν, με Ομπαμεγιάνγκ, Μπενζεμά, με τους "μικρούς" Μοράτα, Ικάρντι και Λουκάκου.

Απόλυτη σύγκριση, με τις επιδόσεις των 12 επιθετικών στους αγώνες πρωταθλήματος απ'το καλοκαίρι του 2014 μέχρι και σήμερα. Τρεις γεμάτες σεζόν, συν τα παιχνίδια που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Σύγκριση που θα μας δείξει πολλά: ποιος σκοράρει, ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός και ποιος ο χασογκόλης; Ποιος είναι ο πιο εύστοχος και ποιος δημιουργεί περισσότερο για τους συμπαίκτες του; Ποιος ντριμπλάρει περισσότερο και ποιος δεν το επιχειρεί καν;

Ετοιμαστείτε να πάρετε όλες τις απαντήσεις, ετοιμαστείτε να εκπλαγείτε από πράγματα που δεν περιμένετε και να ξεχάσετε το κλισέ που λέει "δεν μπορούμε να συγκρίνουμε παίκτες από διαφορετικές ομάδες". Μπορούμε και θα δείτε γιατί.

ΓΚΟΛ: ΒΑΣΙΛΙΑΣ Ο ΣΟΥΑΡΕΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο ΛΕΒΑΝΤΟΦΣΚΙ, ΧΑΜΗΛΑ Ο ΚΕΪΝ

Ξεκινάμε με τα γκολ. Σύνολο τερμάτων απ'το καλοκαίρι του 2014 μέχρι και σήμερα. Και εννοείται πως εξετάζουμε όλα τα γκολ, αλλά και αυτά χωρίς πέναλτι. Δεν είναι όλοι οι σέντερ φορ οι εκτελεστές των πέναλτι στις ομάδες τους και γενικώς τα πέναλτι είναι μια ξεχωριστή διαδικασία.

Οι μπλε μπάρες λοιπόν έχουν τα γκολ και οι κόκκινες αυτά που έχουν σημειωθεί χωρίς πέναλτι. Η λεπτή οριζόντια διακεκομμένη γραμμή δείχνει τον μέσο όρο των παικτών που εξετάζουμε στο γράφημα.

Πρώτος ο Σουάρες, είτε μετράμε τα πέναλτι, είτε όχι. Ο φορ της Μπαρτσελόνα τους αφήνει όλους πίσω, παρότι από πέρσι δεν είναι και στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του. Δεύτερος ο Λεβαντόφσκι και τρίτος ο Κέιν, με τους δυο τους να χάνουν αρκετό έδαφος όταν αφαιρούνται τα πέναλτι.

Όμως, οι απόλυτοι αριθμοί δεν είναι σωστός τρόπος. Κι αυτό γιατί δεν παίζουν όλοι οι παίκτες τον ίδιο αριθμό παιχνιδιών, υπάρχουν τραυματισμοί, τιμωρίες, πράγματα που σε βάθος τριών και παραπάνω σεζόν αλλοιώνουν τη συνολική συγκομιδή. Γι'αυτό και στο επόμενο γράφημα θα δούμε τους μέσους όρους. Όχι το σύνολο των γκολ, αλλά το πόσα γκολ έχει κάθε επιθετικός ανά 90 αγωνιστικά λεπτά. Κι όπως θα δείτε, η εικόνα αλλάζει δραματικά για κάποιους.

Ο Σουάρες είναι και πάλι πρώτος, λίγο πάνω απ'τον Λεβαντόφκσι αν μετράμε με τα πέναλτι, αλλά πολύ μπροστά χωρίς αυτά. Ο Ουρουγουανός έχει 0.88 non-penalty goals κάθε 90', βρίσκει δηλαδή δίχτυα κάθε 102 λεπτά, ενώ κανείς άλλος σέντερ φορ δεν ξεπερνάει το 0.80.

Ευνοημένοι απ'τη ματιά στους μέσους όρους είναι ο Μπενζεμά και ο Μοράτα. Ο Γάλλος ήταν πολύ χαμηλά με τα "μόλις" 51 γκολ, αλλά φαίνεται πολύ πιο παραγωγικός με τα 0.70 non-penalty γκολ κάθε 90'. Το ίδιο ισχύει και για τον Μοράτα. Αναπληρωματικός στη Ρεάλ, με μόλις 4.600 αγωνιστικά λεπτά απ'το 2014, δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί τους υπόλοιπους στο σύνολο των τερμάτων. Στον μέσο όρο όμως κάνει "άλμα" και πλησιάζει τους κορυφαίους, ενώ χαμηλά μένει ο Λουκάκου, που βέβαια μέχρι το καλοκαίρι είχε δύο χρόνια στην Έβερτον και ένα στη Γούεστ Μπρομ.

Ο Κέιν έχει πτώση. Στο σύνολο των γκολ ήταν 5ος χωρίς τα πέναλτι, αλλά στον μέσο όρο πέφτει στην 8η θέση, περνάει μόνο Λουκάκου, Μοράτα, Λακαζέτ και Ικάρντι. Σίγουρα απέχει πολύ απ'το να είναι σοβαρός υποψήφιος για τη θέση του κορυφαίου, σωστά; Σωστά, αλλά ετοιμαστείτε να αλλάξετε γνώμη.

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: "ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ"

Κάθε φορά που γίνονται συγκρίσεις μεταξύ παικτών και ειδικά επιθετικών, υπάρχει πάντα η ίδια, δικαιολογημένη ένσταση: "Καλοί οι αριθμοί, αλλά πως να συγκρίνεις παίκτες που παίζουν σε διαφορετικές ομάδες και διαφορετικά πρωταθλήματα;"

Λογικό. Πως να συγκριθούν τα γκολ του Κέιν που παίζει στην Τότεναμ με αυτά του Λεβαντόβσκι που παίζει στην Μπάγερν; Πως να πιάσει ο Λουκάκου ή ο Λακαζέτ τον Σουάρες που παίζει στην Μπαρτσελόνα ή τον Ιγκουαϊν που παίζει στην Γιουβέντους;

Πλέον το πρόβλημα έχει λυθεί. Κι αυτό γιατί μπορούμε πλέον να αξιολογήσουμε τους σέντερ φορ όχι με βάση τα γκολ που έχουν πετύχει ή το πόσο συχνά σκοράρουν, αλλά με ξεκάθαρη απεικόνιση της αποτελεσματικότητάς τους.

Μια ακόμη βοήθεια που προσφέρουν τα expected goals. Τα expected goals ή xGoals όπως έχουν καθιερωθεί, μετρούν τις πιθανότητες που έχει κάθε τελική να γίνει γκολ, με βάση τις συνθήκες που αυτή γίνεται. Μπορούμε πλέον να κρίνουμε τους επιθετικούς για τα γκολ που θα έπρεπε να έχουν πετύχει με τις τελικές που έκαναν.

Η λογική είναι απλή. Αν ένας παίκτης βγει έξι φορές τετ-α-τετ και σκοράρει μόνο μία, η στατιστική θα καταγράψει το γκολ και ο ίδιος θα ανεβάσει τη συγκομιδή του. Όμως, στην πραγματικότητα ο επιθετικός δεν θα έχει δείξει μεγάλη αποτελεσματικότητα, αφού με έξι καθαρά τετ-α-τετ θα έπρεπε να έχει βάλει τουλάχιστον δύο γκολ.

Μπορούμε λοιπόν να μαζέψουμε τις πιθανότητες όλων των τελικών ενός φορ: τα καθαρά τετ-α-τετ, τα μακρινά σουτ, τις προσπάθειες από πλάγια θέση, τις δύσκολες κεφαλιές, τα "πάρε-βάλε" πάνω στη γραμμή, κτλ. Το σύνολο των xGoals κάθε τελικής μας λέει πόσα γκολ θα "έπρεπε" να έχει πετύχει με αυτές τις τελικές.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Ο ΚΕΪΝ, ΜΕ 15 ΓΚΟΛ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Στο επόμενο γράφημα λοιπόν συγκρίνουμε τα non-penalty γκολ που έχουν πετύχει οι σέντερ φορ με αυτά που θα "έπρεπε" να έχουν πετύχει με βάση τις τελικές που έχουν κάνει. Και τα αποτελέσματα είναι αποκαλυπτικά.

Αυτοί που παίζουν στις μεγάλες ομάδες είναι απολύτως λογικό να έχουν μεγαλύτερο αριθμό xGoals: αγωνίζονται εκεί που οι ευκαιρίες είναι συχνές και μεγάλες. Όμως, δεν έχουν όλοι την ίδια αποτελεσματικότητα με αυτές τις ευκαιρίες. Στις μπλε μπάρες βλέπετε τα γκολ που έχουν πετύχει και στις κόκκινες τα γκολ που θα "έπρεπε" να έχουν βάλει.

Ο Σουάρες έχει τελικές για 76 xGoals και με αυτές έχει βάλει 85 γκολ, εννιά περισσότερα χάρις στην κλάση των εκτελέσεων του. Αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας: η Παρί έχει "δώσει" στον Καβάνι τελικές για 76 xGoals, αλλά ο συμπατριώτης του Σουάρες έχει βάλει μόνο 69 γκολ με αυτές. Ο Λεβαντόφσκι έχει βάλει ακριβώς τα προσδοκώμενα, ενώ ο Ομπαμεγιάνγκ έχει τέσσερα λιγότερα.

Την ίδια ώρα στην πάντα πιο "σφιχτή" Γιουβέντους (και με δύο γεμάτες χρονιές στην πιο μικρή Νάπολι) ο Ιγκουαϊν μπορεί να είχε τελικές για 63 γκολ, αλλά έχει βάλει 76. Ο Μοράτα απ'το απίστευτα χαμηλό 26 στα xGoals έχει βάλει 35 τέρματα, ο Λακαζέτ έχει ανέβει απ'τα 48 στα 60 και ο Κέιν απ'τα 56 στα 71.

Και για να μην κάνετε μόνοι σας τις προσθαφαιρέσεις, το επόμενο γράφημα τα ξεκαθαρίζει όλα. Έχουμε το "ταμείο" για κάθε σέντερ φορ: το πόσα περισσότερα ή λιγότερα γκολ έχει βάλει απ'αυτά που θα έπρεπε με βάση τις ευκαιρίες που είχε. Ιδού.

Ώπα. Ξαφνικά η εικόνα αλλάζει. Όταν οι επιθετικοί κρίνονται όχι απ'το σύνολο των γκολ, αλλά από το πως διαχειρίστηκαν τις ευκαιρίες τους, το έργο είναι διαφορετικό.

Και έχουμε μπροστά μας το γιατί ο Κέιν οδεύει προς την κορυφή των σύγχρονων επιθετικών. Ο φορ της Τότεναμ είναι ο πιο αποτελεσματικός απ'όλους, με 15 γκολ περισσότερα απ'αυτά που θα έπρεπε με βάση τις τελικές του. Εκτελέσεις που έχουν φέρει 15 γκολ περισσότερα απ'αυτά που θα "έπρεπε", αποτελεσματικότητα 26% μεγαλύτερη απ'τον μέσο όρο!

Δεύτερος, ο Ιγκουαϊν. Οι χαμένες ευκαιρίες στους τρεις τελικούς με την Αργεντινή τον έχουν σταμπάρει ως χασογκόλη, ενώ και η μπάκα που έχει φτιάξει σίγουρα δεν βοηθάει στο να τον έχει κανείς ψηλά. Κι όμως, ο Ιγκουαϊν, με δύο χρόνιες στην Νάπολι, έχει καταφέρει να βάλει 13 γκολ περισσότερα απ'αυτά που θα έπρεπε, αποτελεσματικότητα αυξημένη κατά 20%. Και νάτος στην τρίτη θέση ο Λακαζέτ. Λίγα τα συνολικά γκολ του Γάλλου, αλλά δεν είναι μικρό πράγμα να βάζεις 12 γκολ περισσότερα απ'τα προσδοκώμενα και να αυξάνεις κατά 26% την παραγωγικότητά σου.

Και πάμε στους μικρούς στα δεξιά του γραφήματος. Όταν κοιτούσαμε τα γκολ έμοιαζε σαν να μην υπάρχει λόγος να τους έχουμε στο αφιέρωμα με τόσο "μικρή" παραγωγικότητα, αλλά τώρα είναι προφανές το γιατί. Ο Μοράτα έχει βάλει εννιά γκολ παραπάνω (αύξηση 36%) και ο Ικάρντι έχει δέκα περισσότερα απ'τα προσδοκώμενα (αύξηση 19%).

Ο Λεβαντόφσκι έχει βάλει ακριβώς όσα θα έπρεπε, Μπενζεμά και Αγουέρο είναι απλώς "τίμιοι", με λίγα γκολ περισσότερα, ο Λουκάκου δείχνει δειλά-δειλά πως είναι για παραπάνω, ενώ Ομπαμεγιάνγκ-Καβάνι κοκκινίζουν από ντροπή. Κι εντάξει, τα -4 γκολ του Γκαμπονέζου, αλλά ο Καβάνι αγγίζει την κατηγορία των "χασογκόληδων" με επτά γκολ λιγότερα απ'τα προσδοκώμενα.

ΕΥΣΤΟΧΙΑ: ΠΡΩΤΟΣ Ο ΣΟΥΑΡΕΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο ΛΑΚΑΖΕΤ

Πάμε να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στο κομμάτι της ευστοχίας των επιθετικών. Να δούμε πως και γιατί κάποιοι μπορούν να βάζουν περισσότερα γκολ απ'αυτά που "προβλέπουν" οι ευκαιρίες τους και πως άλλοι αποτυγχάνουν να βρίσκουν δίχτυα όσο συχνά πρέπει.

Ξεκινάμε με μια ματιά στην ευστοχία. Στο επόμενο γράφημα έχουμε τα ποσοστά των σέντερ φορ, την ευστοχία που έχουν στις τελικές τους, χωρίς φυσικά να μετράμε τα πέναλτι. Η διακεκομμένη γραμμή ορίζει πάντα τον μέσο όρο.

Βασιλιάς ο Σουάρες, που εκτελεί με 24%, χρειάζεται σχεδόν τέσσερις τελικές για να βρει δίχτυα. Ακολουθούν Λακαζέτ, Μπενζεμά, Ομπαμεγιάνκ και Ικάρντι, όλοι πάνω απ'το 20%, χρειάζονται πέντε ή και λιγότερες τελικές για να σκοράρουν.

Καβάνι και Λεβαντόφσκι πλησιάσουν το πολυπόθητο 20%, ενώ Κέιν, Ιγκουαϊν, Λουάκου και Αγουέρο απέχουν περισσότερο. Και το ερώτημα είναι λογικό: πως γίνεται Ιγκουαϊν και Κέιν να έχουν ευστοχία μόνο 17% και παρόλα αυτά να βάζουν περισσότερα γκολ απ'όσα πρέπει, ενώ ο Καβάνι βάζει λιγότερα, παρότι είναι πιο εύστοχος με 19%;

Η απάντηση βρίσκεται στην ποιότητα των τελικών που δοκιμάζουν. Μπορούμε πλέον να μετρήσουμε όχι μόνο το πόσα σουτ κάνει ο κάθε επιθετικός, αλλά το πιο βασικό: πόσες πιθανότητες έχει να γίνει γκολ κάθε τελική του. Κι εκεί φαίνεται η διαφορά του να παίζεις σε μεγάλη ομάδα ή του να είσαι επιθετικός που δεν σουτάρει αλόγιστα από παντού, αλλά προσπαθεί να εκτελεί υπό ευνοϊκές συνθήκες.

Το γράφημα θα σας τα εξηγήσει όλα. Στις μπλε μπάρες έχουμε την ευστοχία των επιθετικών και στις κόκκινες τις πιθανότητες για γκολ που έχει κατά μέσο όρο κάθε τελική τους. Κοντολογίς, οι κόκκινες μπάρες δείχνουν το πόσο καλές ευκαιρίες είναι κατά μέσο όρο οι τελικές που δοκιμάζει κάθε επιθετικός.

Ορίστε. Ο Σουάρες έχει το πλεονέκτημα να παίζει στην Μπαρτσελόνα και έτσι οι ευκαιρίες του να είναι καλές, να έχουν κατά μέσο όρο 22% να γίνουν γκολ. Όμως ο ίδιος παίρνει αυτό το ποσοστό και το κάνει 24% και γι'αυτό βάζει περισσότερα γκολ απ'τα προσδοκώμενα.

Δεν κάνουν το ίδιο Καβάνι και Ομπαμεγιάνκ. Ο Καβάνι έχει την πολυτέλεια να εκτελεί με 21% πιθανότητες να βρει δίχτυα, αλλά το σπαταλάει, αφού ευστοχεί στο 19% των τελικών. Και γι'αυτό ακριβώς έχει βάλει επτά λιγότερα απ'αυτά που θα έπρεπε. Το ίδιο κι ο Ομπαμεγιάνγκ: εκτελεί με 21% πιθανότητες, αλλά ευστοχεί στο 20%, οπότε να γιατί έχει τέσσερα γκολ λιγότερα.

Και πάμε και στον Χάρι Κέιν και τους υπόλοιπους. Ο επιθετικός της Τότεναμ κάνει κατά μέσο όρο τις χειρότερες τελικές απ'όλους, με 13% πιθανότητες επιτυχίας. Όμως, βρίσκει δίχτυα στο 17% των προσπαθειών του και έτσι ακριβώς έχει βάλει 15 γκολ παραπάνω απ'τα προσδοκώμενα.

Το ίδιο και ο Ιγκουαϊν που παίρνει σουτ με 14% πιθανότητες και βρίσκει δίχτυα στο 17%, ο Λακαζέτ που έχει τελικές με πιθανότητες 18% και ευστοχία 22%, το ίδιο και ο Μοράτα, ο Ικάρντι και λιγότερο ο Λουκάκου.

Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥΣ

Πλέον τα "μα ο ένας παίζει στην Μπάγερν κι ο άλλος στην Τότεναμ" έχουν νικηθεί. Γιατί πλέον δεν μετράμε ξερά τα γκολ, που μπορούσαν να αδικήσουν κάποιους και να υπερτιμήσουν κάποιους άλλους. Πλέον μπορούμε να κρίνουμε τους φορ υπό το ίδιο πρίσμα, είτε παίζουν σε ομάδες που τους δίνουν συχνά "πάρε-βάλε", είτε παίζουν εκεί που πρέπει να ματώσουν περισσότερο για κάθε γκολ.

Πλέον μπορεί να φανεί γιατί ο Ομπαμεγιάνκ δεν έφυγε ποτέ για μεγαλύτερη ομάδα, γιατί ο Καβάνι δεν ήταν για κάτι μεγαλύτερο. Μεγάλοι σκόρερ όσον αφορά τον όγκο των γκολ, αλλά όχι κάτι σπουδαίο στην αποτελεσματικότητα. Και είναι ορατό γιατί ο Κέιν γίνεται στόχος για όλους, γιατί η Ρεάλ άφησε μάλλον εύκολα τον Μοράτα, γιατί ο Λακαζέτ άργησε να φύγει απ'τη Γαλλία και γιατί ο Ικάρντι τρελαίνει κόσμο.

Οι μεγάλες θέλουν να τους πάρουν από εκεί που εκτελούν με λίγες πιθανότητες και να τους φέρουν στην ομάδα τους, όπου θα εκτελούν με μεγαλύτερες πιθανότητες για γκολ. Αν είναι το ίδιο αποτελεσματικοί, το σκοράρισμά τους θα εκτοξευθεί.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ: ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΣΟΥΑΡΕΣ

Σύμφωνοι, τα γκολ είναι ο απόλυτος στόχος, αλλά υπάρχει και η δημιουργία. Ο σέντερ φορ δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά το τέλος των προσπαθειών της ομάδας, αλλά οφείλει να μπορεί να λειτουργεί και ως δημιουργός για να εκτελέσουν άλλοι.

Κι εδώ η πρόοδος μας έχει βοηθήσει. Δεν μετράμε ασίστ, γιατί είναι εντελώς παραπλανητικές. Ένας παίκτης που έχει φτιάξει τέσσερα τετ-α-τετ που ο συμπαίκτης του τα έστειλε άουτ θα έχει μηδέν ασίστ και αυτός που εκτέλεσε δύο κόρνερ για κεφαλιές-γκολ θα έχει δύο. Εντελώς άδικο, απόλυτα παραπλανητικό.

Η δημιουργία δεν μπορεί να εξαρτάται απ’την κατάληξη, ούτε είναι ίδιες όλες οι ευκαιρίες. Αν δώσεις την τελευταία πάσα για σουτ απ’τα 25 μέτρα δεν έχεις κάνει κάτι σπουδαίο, αλλά αν περάσεις κάθετη για εκτέλεση στο ύψος του πέναλτι, έχεις φτιάξει μια μεγάλη ευκαιρία.

Αυτό ακριβώς, την ποιότητα των ευκαιριών που φτιάχνει ένας παίκτης μετράνε οι expected Assists. Οι xAssists συγκεντρώνουν τις πιθανότητες που έχει για να γίνει γκολ η τελική που φτιάχνει κάθε παίκτης. Μπορεί το γκολ να μπήκε, μπορεί όχι, αλλά εμείς μπορούμε να δούμε πόσα γκολ “έδωσε” ένας παίκτης απ’το σύνολο των xAssists που έχει. Ιδού οι επιδόσεις των σέντερ φορ απ’το καλοκαίρι του 2014 μέχρι και σήμερα.

Απόλυτος κυρίαρχος ο Σουάρες. Ο Ουρουγουανός όχι μόνο είναι ο κορυφαίος σκόρερ (όσον αφορά την ποσότητα των γκολ), αλλά είναι και ο κορυφαίος δημιουργός. Ο φορ της Μπαρτσελόνα έχει υπερδιπλάσιο αριθμό xAssists απ’τον μέσο όρο, τους αφήνει όλους χιλιόμετρα πίσω.

Και όπως πάντα, πρέπει να δούμε τον μέσο όρο ανά 90’ για να έχουμε ακριβή εικόνα.

Ο καλός εργάτης και συμπαίκτης Μπενζεμά ανεβαίνει στη 2η θέση, ενώ ο Μοράτα κάνει άλμα στην 3η και δείχνει πως μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο από ένας απλός finisher. Τίμιοι ο Ομπαμεγιάνγκ, ο Αγουέρο και ο Λακαζέτ, χαμηλά οι "ξύλινοι" Ιγκουαϊν και Λουκάκου, σχεδόν τίποτα δεν περιμένουν οι συμπαίκτες του Καβάνι.

ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ: ΜΑΚΡΑΝ ΠΡΩΤΟΣ Ο ΑΓΟΥΕΡΟ, ΞΑΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο ΛΑΚΑΖΕΤ

Τέλος, οι ντρίμπλες. Οι φορ δεν είναι δεκάρια ή εξτρέμ να βασίζουν το παιχνίδι τους στην ικανότητα να περνάνε τον αντίπαλό τους, αλλά δεν μπορούν και να βασίζονται μόνο στις εκτελέσεις της μιας επαφής. Μια ντρίμπλα και άμεση εκτέλεση είναι πάντα απαραίτητα στοιχεία. Πάμε να δούμε λοιπόν τις επιτυχημένες ντρίμπλες ανά 90’.

Εδώ η κορυφή ανήκει στον Αγουέρο. Κανείς άλλος δεν πλησιάζει τις δύο ντρίμπλες ανά 90’ και ο Αργεντινός έχει 2.7. Ο Σουάρες στη Λίβερπουλ είχε πολύ περισσότερες, αλλά στην Βαρκελώνη επιχειρεί πολύ λιγότερες και είναι λίγο κάτω απ’τον μέσο όρο.

Ξανά δεύτερος ο Λακαζετ, ξανά ψηλά ο Μοράτα. Έκπληξη ο Κέιν, ο Ιγκουαϊν, ο Λεβαντόφσκι, ακόμα και ο Λουκάκου: φορ με σωματότυπο που δεν σε προδιαθέτει για ντρίμπλες. Ο Μπενζεμά εδώ και χρόνια δεν κάνει αυτά που έκανε μικρός στη Γαλλία, ενώ ο Ομπαμεγιάνκ έχει ταχύτητα που σε ξεγελάει, αλλά από ντρίμπλες τίποτα. Μια φορά στα δύο ματς περνάει αντίπαλο ο Καβάνι, μια φορά στα τρία ο Ικάρντι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ΦΟΥΡΝΙΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Η ώρα των συμπερασμάτων και ξεκινάμε απ'την βασική ερώτηση του κειμένου. Είναι ο Χάρι Κέιν ο κορυφαίος σέντερ φορ αυτή τη στιγμή; Η πιο ακριβής απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι "μάλλον όχι, αλλά είναι πολύ κοντά". Είναι ο καλύτερος στην αποτελεσματικότητα, μπορεί να σκοράρει εκεί που οι άλλοι αποτυγχάνουν. Αυτή τη στιγμή οι αριθμοί του Κέιν λένε πως αν πάει σε μεγαλύτερη ομάδα, με καλύτερους συμπαίκτες και περισσότερα "μπορώ", θα εκτοξευτούν και οι αριθμοί των γκολ του.

Βέβαια, θα πρέπει να σταματήσει να εκτελεί με μόνο 13% πιθανότητες. Ναι, η μεγάλη ομάδα θα του δώσει καλύτερες τελικές, αλλά κι ο ίδιος θα πρέπει να γίνει πιο "οικονομικός" να μην σουτάρει από παντού και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Σε ντρίμπλες είναι πάνω απ'το μέσο όρο, η δημιουργία του είναι χαμηλή, αλλά αυτό μπορεί να βελτιωθεί στη συνέχεια.

Αν εξετάζουμε μόνο την αποτελεσματικότητα, ο Κέιν τους βάζει όλους από κάτω απ'το 2014 μέχρι και σήμερα. Ο Σουάρες όμως (έστω και εμφανώς πεσμένος) εξακολουθεί να έχει το πλήρες πακέτο: σκοράρισμα, ευστοχία, δημιουργία, ντρίμπλες. Ίσως στο τέλος της σεζόν να μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν η 1η θέση ανήκει στον Κέιν και ας κρατήσουμε στο μυαλό μας πως φέτος ο Αγουέρο είναι πολύ ανεβασμένος.

Μέχρι τότε, είναι σαφής ο διαχωρισμός. Μια φουρνιά έχει φτάσει στην κορυφή, είναι στο peak: Σουάρες και Καβάνι είναι 30, Ιγκουαϊν, Λεβαντόφσκι Αγουέρο και Μπενζεμά είναι 29. Είναι πολύ πιθανό πως οι καλύτερες χρονιές τους (ατομικά πάντα) είναι πίσω τους και όχι μπροστά τους, ενώ το ίδιο μπορεί να ισχύει και για τον Ομπαμεγιάνγκ.

Κέιν, Λουκάκου, Ικάρντι είναι 24, τώρα μπαίνουν στην καλή εποχή τους και ο Άγγλος είναι σαφές πως αυτή τη στιγμή είναι πιο έτοιμος απ'όλους. Ο Λουκάκου τώρα παίρνει μπρος: τέτοια σώματα δυσκολεύονται σε μικρές ηλικίες, το πράγμα στρώνει μετά τα 24-25, ο Ντρογκμπά είχε την πρώτη του σεζόν με διψήφιο αριθμό γκολ στα 25. Ο Ικάρντι είναι "καυτός", φέτος σκοράρει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο "μικρό", αλλά προβληματίζει το γεγονός πως ντριμπλάει λιγότερο κι απ'τον 30άρη ασήκωτο Καβάνι. Ο Αργεντινός μάλλον πάει για να γίνει ο Τρεζεγκέ της δεκαετίας, ο killer της μιας επαφής.

Ο Λακαζέτ είναι ο κερδισμένος του θέματος. Μικρότερος απ'τη φουρνιά των μεγάλων, μεγαλύτερος απ'τη φουρνιά των μικρών, ο Γάλλος στα 26 του είναι στη μέση και φαίνεται πως ήταν μια αξία που άργησε να αναγνωριστεί με μεταγραφή εκτός Ligue 1. Και γκολ και αποτελεσματικότητα και ευστοχία και ντρίμπλες και τίμια δημιουργία. Πλήρες πακέτο, από έναν φορ που θα εκτιμούσαμε περισσότερο αν τόσα χρόνια δεν έπαιζε στη Λυόν ή αν ήταν βασικός στην Εθνική Γαλλίας: εκεί το αστέρι είναι ο Γκριεζμάν και ο Ντεσάμπ θεωρεί πως ο Ζιρού (αναπληρωματικός του Λακαζέτ στην Άρσεναλ) είναι πιο ταιριαστός παρτενέρ για το αστέρι της Ατλέτικο

Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι πως μπορούμε να καταρρίψουμε στερεότυπα και γκρεμίσουμε τις διαχωριστικές γραμμές που είναι λογικό να μπαίνουν ανάμεσα σε παίκτες που παίζουν σε διαφορετικές ομάδες, σε άλλα πρωταθλήματα, κτλ. Πλέον μπορούμε να τους συγκρίνουμε και να έχουμε μπροστά μας την πραγματική εικόνα των επιδόσεών τους. Τέρμα τα "αυτός παίζει εκεί και του τα δίνουν στο πιάτο". Όλοι μπορούν να κριθούν με βάση τα γκολ που θα έπρεπε να πετύχουν ανάλογα με τις ευκαιρίες τους ή τις ασίστ που έδωσαν, άσχετα αν αυτές έγιναν γκολ.

Και κάπως έτσι ο Λεβαντόφσκι φαίνεται πως έχει απλώς την προσδοκώμενη αποτελεσματικότητα χωρίς να δίνει το κάτι παραπάνω. Φαίνεται πως τα γκολ του Καβάνι δεν είναι δα και κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα και αντιθέτως είναι μέτρια συγκομιδή, φαίνεται γιατί καμία μεγάλη ομάδα δεν αποφάσισε να τα σκάσει για τον Ομπαμεγιάνγκ. Και φαίνεται πως ο Ιγκουαϊν μπορεί να μην καταφέρει ποτέ να αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινιά του τύπου που "έχασε τρία τετ-α-τετ στους τρεις τελικούς του Μέσι", αλλά με τους συλλόγους του στέλνει την μπάλα στο πλεχτό ακόμα κι όταν οι πιθανότητες είναι εναντίον του.

Τέλος, την επόμενη φορά είναι μάλλον βέβαιο πως θα ρίξουμε ματιά και σ'αυτούς που έρχονται, όπως ο Ιμόμπιλε, ο Βέρνερ, ο Μπελότι, κτλ.

Photo credits: AP Photo/

Οι αριθμοί των γκολ είναι απ'το whoscored και των xGoals/xAssists απ'το understat.