Δεν θα έλεγες πως το καλλιτεχνικό πατινάζ είναι εθνικό μας σπορ. Η Γκαμπριέλα Παπαδάκη βέβαια, κάνει ό,τι μπορεί για να το συνδέσει με την Ελλάδα. Από το περασμένο σαββατοκύριακο είναι κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, σε συγκομιδή πόντων. Μαζί με τον παρτενέρ της, από τα 9, Guillaume Cizeron έκαναν αυτό που θα δεις, στο πλαίσιο του 2017 Cup of China.

Μόλις παρακολουθήσατε τους τρεις φορές πρωταθλητές Ευρώπης και δυο φορές πρωταθλητές κόσμου. Και υγεία να 'χουν θα γίνουν και πολλά άλλα. Εμείς όμως, θα επικεντρώσουμε στη Γκαμπριέλα, την κόρη του Μιχάλη Παπαδάκη από την Κρήτη.

Η Γκαμπριέλα γεννήθηκε στις 10/5 του 1995 στο Clermont-Ferrand, του πληθυσμού των 141.569 ανθρώπων, κοντά στις Άλπεις, όπου θα βρεις και την έδρα της Michelin. Η μητέρα της, Catherine είναι προπονήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ.

Ο πατέρας της, Mανώλης έχει καταγωγή από την Κρήτη “όπου ζει όλη του η οικογένεια”. Εκείνος αναζήτησε την τύχη του στην Αθήνα (στον Κορυδαλλό), πριν πάει στο Austiin του Τέξας, στα τέλη του 2011 και γίνει ο “βασιλιάς” του γύρου. Στην ιστοσελίδα austinot.com υπάρχει άρθρο για τον πατέρα της Γκαμπριέλας, ιδιοκτήτη του Big Fat Greek Gyros, ας πούμε σουβλατζίδικου που έχει σε φορτηγό (food track, για την ακρίβεια).

Στην ιστοσελίδα της επιχείρησης, διαβάσαμε πως έμαθε να μαγειρεύει από τη μητέρα και τη γιαγιά του, αμφότερες από την Κρήτη και έμαθε ότι το μυστικό κρύβεται στην απλότητα και στηνμ υγιεινή μεσογειακή διατροφή. Είχε εργαστεί ως DJ στην Ελλάδα, τη δεκαετία του '80, πριν αποκτήσει δυο clubs στη Ρόδο, είχε δουλέψει στα Vacation Resorts "και ξέρει πώς να διοργανώνει επιτυχημένα events".

Ως moto έχει το “δεν πληρώνεις, αν δεν σου αρέσει. Μέχρι τώρα έχουν φύγει μόνο πέντε, χωρίς να πληρώσουν... και έχω την αίσθηση πως το ξέχασαν”. Όπως αποκάλυψε σε αυτήν τη συνέντευξη, κάποια στιγμή στη ζωή του πήγε στην Uganda για να βοηθήσει στην οικοδόμηση σπιτιών για παιδιά με HIV, σε ορφανοτροφείο.

“Όταν οι γονείς τους πέθαναν, δεν τα ήθελε κανείς, οπότε τα βοηθήσαμε” είπε, πριν προσθέσει ότι “φροντίζω ανθρώπους που έχουν ανάγκη και εδώ στο Austin. Η χώρα μου είναι φτωχή και ίσως για αυτό μου αρέσει να βοηθώ”. Όταν έφτασε η κουβέντα στην κόρη του, τα μάτια του έλαμψαν. “Είναι η χαρά μου, θα δείτε πως θα πάει και στους Ολυμπιακούς. Όλος ο κόσμος θα τη δει” είχε πει. Kαι δικαιώθηκε.

Γονιαδιακό το να είσαι Έλληνας

Με την κόρη του δεν έζησε πολύ ο Μανώλης, αφού έφυγε για τις ΗΠΑ και η Γκαμπριέλα έμεινε στη Γαλλία. Βρίσκονταν όμως, τα καλοκαίρια. “Ήξερα κάποιες φράσεις στα ελληνικά, αλλά επειδή έχω χρόνια να πάω στην Ελλάδα, τις ξέχασα”, είχε εξηγήσει στην Equipe η Γκαμπριέλα, μαζί και ότι “είμαι υπερήφανη για το ελληνικό αίμα που έχω. Το να είσαι Έλληνας δεν είναι θέμα καταγωγής, αλλά γονιδιακό. Διαθέτω τη μαχητικότητα αυτού του DNA”.

Γνώρισε τον Guillaume Cizeron, όταν ήταν 9 χρόνων εκείνη και 10 ο νεαρός. Ο Guilluame είναι γιοος ιδιοκτήτη συλλόγου καλλιτεχνικού πατινάζ. Δούλευαν και οι δύο στο παγοδρόμιο του Clermont-Ferrand. Το προξενιό το έκανε η μητέρα της, Catherine. “Όλα έγινα πολύ φυσιολογικά και με τα χρόνια αναπτύξαμε τη δική μας γλώσσα επικοινωνίας, που... δεν χρειάζεται καν λέξεις” λέει o Guillaume, “γελάμε με τα ίδια πράγματα, κάθε μέρα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά μάλλον αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να κάνουμε μπροστά σε άλλον κόσμο”, γιατί ουδείς άλλος τους καταλαβαίνει.

“Υπάρχουν ζευγάρια που φωνάζει ο ένας στον άλλον, όλη μέρα. Κάποια που σιχαίνονται ο ένας τον άλλον” συμπληρώνει η Γκαμπριέλα, “αυτό δεν τους σταματά από το να κατακτούν τη μια διάκριση, μετά την άλλη. Με τον Guilluame τσακωνόμαστε δυο φορές το χρόνο και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, ακούγεται η φωνή του προπονητή μας που μας λέει “τελικά, είστε φυσιολογικοί”.

Δεν τη σταμάτησε το διάστρεμμα

Πίσω στη... συνάντηση των παιδιών, η Catherine έγινε η πρώτη τους κόουτς και το ζευγάρι συστήθηκε στο ISU Junior Grand Prix της αγωνιστικής περιόδου 2009-10. Τερμάτισε στο Νο15. Πήρε μέρος και στο Παγκόσμιο Εφήβων, όπου κατετάγη 22ο.

Στα χρόνια που ακολούθησαν έως το 2013, υπήρχαν αναρριχήσεις στην παγκόσμια κατάταξη, ο πρώτος τίτλος σε JGP (Junior Grand Prix), ρεκόρ πόντων και το ασημένιο μετάλλιο στο Sochi, στους τελικούς των διοργανώσεων για εφήβους, το 2013. Η ομοσπονδία τσακώθηκε με το σύλλογο τους (στη Lyon) και η συνέπεια ήταν να μην βαθμολογούνται τα παιδιά, έως ότου επανέλθει η ειρήνη.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της κατηγορίας, ήταν δεύτεροι στο short dance. Στην προθέρμανση της πρωινής προπόνησης πριν εκτελέσει το ζεύγος το ελεύθερο πρόγραμμα, η Γκαμπριέλα έπαθε διάστρεμμα. Παρ' όλα αυτά, αγωνίστηκε -με ιατρική βοήθεια- και πήραν τη δεύτερη θέση. Ήταν δεύτεροι και στο σύνολο!

Ο Guillame σπούδαζε στην Καλών Τεχνών, της Lyon (τώρα σπουδάζουν και οι δύο στον Καναδά) “και ομολογώ ότι με τις προπονήσεις που 'χουν λείψει οι τέχνες. Όχι απαραίτητα η σχολή (γελάει)”.

Έγιναν επαγγελματίες τη σεζόν 2013-14 και με το που είπαν το “γεια σας, ήλθαμε” σε αυτήν τη σκηνή, πήραν το χρυσό στο International Cup της Nice. Ακολούθησαν κάποια πλασαρίσματα στο ΤΟΡ10, αλλά όχι κάτι που να έδειχνε τι θα ακολουθήσει. Για την ακρίβεια, είχαν τερματίσει 15οι στο Ευρωπαϊκό και 13οι στο Παγκόσμιο.

Σε μια μέρα αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Μόντρεαλ

Τον Ιούνιο του 2014 ο προπονητής τους Romain Haguenauer, τους είπε πως θα μετακομίσει στο Montreal. Τους ρώτησε αν ενδιαφέρονταν να τον ακολουθήσουν. “Στην αρχή έπαθα σοκ, στη σκέψη πως θα τα αφήσω όλα πίσω. Δεν είχα προετοιμαστεί. Το σκεφτήκαμε όμως, με τον Guillame και συμφωνήσαμε πως για το καλό μας έπρεπε να ακολουθήσουμε τον κόουτς”. Τον Ιούνιο πήραν την απόφαση και στις 14 Ιουλίου ζούσαν στον Καναδά. “Μόλις φτάσαμε ζούσαμε με την αδελφή της Marie-France Dubreuil. Μέσα σε δυο εβδομάδες, είχαμε το δικό μας σπίτι”.

Μια στάση εδώ: η Marie-France Dubreuil, δυο φορές αργυρή σε παγκόσμια, μαζί με τον σύζυγο -και παρτενέρ- της, Patrice Lauzon, ανέλαβε να τους “δέσει”. Να τους κάνει πραγματικό ζευγάρι στον πάγο. Η Καναδή τους είχε δει το 2013, στο Golden Spin του Ζάγκρεμπ. “Ήμουν εκεί ως κόουτς ισπανικής ομάδας -δουλεύουμε με την ισπανική ομοσπονδία, γενικότερα”, ενημέρωσε. Όταν ήλθε η ώρα να δουλέψει μαζί της και με τον Cizeron (είναι γνωστοί ως “G and G”), ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει για να τους οδηγήσει εκεί όπου προορίζονταν, βάσει του ταλέντου τους. Η Marie-France ανέλαβε το καλλιτεχνικό κομμάτι και ο σύζυγος της την τεχνική.

Ήταν ψυχροί, έπρεπε να νιώσουν, να συνδεθούν μεταξύ τους και με το κοινό

“Την περίοδο που εμφανίστηκαν στη σχολή, ήταν στο Νο13 του κόσμου και μπαίναμε στην εποχή του flamenco. Ως συνεργάτες της ισπανικής ομοσπονδίας, είχαμε πρόσκληση για σεμινάριο που θα γινόταν στη Μαδρίτη. Ζήτησα από τα παιδιά να έλθουν μαζί. Εκεί είδα πώς κινούνται, ποιοι είναι και πώς μπορούν να βελτιωθούν. Είχαν καλή ταχύτητα, καλά τεχνικά στοιχεία, αλλά ήταν... κρύοι. Ψυχροί. Η πρώτη απόφαση λοιπόν, ήταν να τους βοηθήσουμε να συνδεθούν με το κοινό, πώς ήθελα να εκφράσουν το συναίσθημα τους. Ήθελα εκείνος να φαίνεται δυνατός και η Gabriella να είναι η ευάλωτη”. Για να βρει το τραγούδι της εκτέλεσης άκουσε 6 δίσκους. Κατέληξε στο Concerto No23 του Μοzart, εμπνεύστηκε από το μπαλέτο (και την παράσταση Le Parc) και το αποτέλεσμα ήταν αυτό.

“Το ταλέντο το είχαν. Έπρεπε να ποντάρουμε στην αθωότητα τους. Δεν είχαν παρακολουθήσει ποτέ αγώνες στην τηλεόραση και αυτό έκανε τη δουλειά μου πιο εύκολη. Βλέπετε, ήταν σαν κενό χαρτί που έγραφα για πρώτη φορά εγώ πάνω του. Μπορούσα να δω ότι χωρίς να το πιέσουν, μπορούσαν να συμπεριφερθούν στον πάγο σαν χορευτές και να παράξουν μαγεία. Είναι νέοι, φρέσκοι και περνούν καλά μεταξύ τους”, κατέληξε η κόουτς που μεταξύ πολλών άλλων, τους βάζει να προπονηθούν με κάποια από τα καλύτερα ζευγάρια που υπάρχουν εκεί έξω “για να μάθουν από ανθρώπους που 'χουν μεγαλύτερη εμπειρία από εκείνους”. Η κόουτς τους έμαθε να παρακολουθούν και αγώνες, στην τηλεόραση -για κατασκοπεία των αντιπάλων.

Πλέον δούλευαν περί τις 25 ώρες την εβδομάδα (“στον πάγο και εκτός αυτού”) και η αθλητική τους καριέρα έγινε προτεραιότητα.

Δεν πρόλαβαν να μπουν στο πρόγραμμα της ειδικού και πάτησαν για πρώτη φορά σε πόντιουμ Grand Prix, στο Cup of China “όπου είχαμε ως στόχο το χάλκινο μετάλλιο” είχε πει η Γκαμπριέλα, “φυσικά, η νίκη μας ήταν ευχάριστη έκπληξη, αλλά την ίδια ώρα και κάτι που δεν περιμέναμε”. Μεταξύ άλλων, νίκησαν και τους παγκόσμιους πρωταθλητές (Anna Cappellini-Luca Lanotte).

Τον Γενάρη του 2015 κατέκτησαν το χρυσό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (άφησαν πίσω τους πάλι τους, παγκόσμιους πρωταθλητές) και δυο μήνες μετά "πάτησαν" στην πρώτη θέση και στο παγκόσμιο της Shanghai. Έγιναν οι νεαρότεροι σε ηλικία πρωταθλητές κόσμου, τα τελευταία 49 χρόνια (ήταν και οι δύο 20) και οι πρώτοι Γάλλοι παγκόσμιοι πρωταθλητές, μετά το 2008. Μετά τη στέψη “χώθηκε” στην αγκαλιά του πατέρα της, που είπε “μακάρι όλοι οι γονείς να 'χουν την ίδια τύχη με εμένα”.

Η Γκαμπριέλα ομολόγησε ότι “γίναμε πρωταθλητές κόσμου πριν το θέσουμε ως στόχο. Και αυτό που συνέβη ήταν να γεμίσουμε άγχος. Ήταν δύσκολο να βρούμε κίνητρο, χάσαμε τον εαυτό μας”. Τον ξαναβρήκαν με τη βοήθεια των προπονητών τους.

Το Σεπτέμβριο του 2015 οι γιατροί της συνέστησαν να καθυστερήσει το ντεμπούτο τους, μετά τη διάσειση που έπαθε ένα μήνα νωρίτερα, κατά τη διάρκεια προπόνησης. Είχε προσγειωθεί με το κεφάλι στον πάγο και είχε όλα τα ανησυχητικά συμπτώματα (κρίσεις πανικού, απώλεια μνήμης, δυσλεξία). "Υπήρχαν πολλές λειτουργίες στο μυαλό μου που είχαν υποστεί ζημιά. Πρέπει να κάνω... τύπου φυσικοθεραπεία στο μυαλό μου", είχε εξηγήσει στο AFP. Διαδικασία που είχε εκτιμηθεί πως θα κρατήσει έως τον Νοέμβριο. Θα έχανε το Skate America, ένα εκ των Grand Prix, του Οκτωβρίου.

"Νιώθω καλύτερα, αλλά αισθάνομαι αδύναμη” είχε πει τότε, “κουράζομαι πολύ εύκολα και τότε εμφανίζονται όλα τα συμπτώματα. Η απώλεια ισορροπίας, τα προβλήματα με τη μνήμη, η αδυναμία να συγκεντρωθώ". Προφανώς και η αίσθηση που είχε, μετά την πτώση, πως μπορεί να επιστρέψει την επομένη δεν ίσχυε. "Οι προπονητές μου, μου είπαν "μόλις χτύπησες το κεφάλι σου. Πήγαινε σπίτι σου". Αυτό και έκανα και αισθανόμουν εξαντλημένη, ώσπου κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά".

Ένιωθα σαν φυτό, φοβόμουν την επιστροφή

Πήγε στο γιατρό. Εκείνος της συνέστησε σύστημα θεραπείας που είχε αναπτύξει ο αμερικανικός στρατός, για να διαχειριστεί τα σοβαρά εγκεφαλικά προβλήματα. Περιλάμβανε ηλεκτρόδια, τα οποία τοποθετούνταν στο κεφάλι της κάθε μέρα, για έξι εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, έπρεπε να είναι ακίνητη. “Όταν έχεις κάταγμα, σου λένε “θα επιστρέψεις σε 2-3 μήνες. Στη δική μου περίπτωση δεν υπήρχε χρονοδιάγραμμα. Μου έλεγαν να ξεκουράζομαι, να μην πηγαίνω στον πάγο. Ήταν στρεσογόνο και περίεργο. Είχα την εντύπωση πως δεν κάνω τίποτα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν πολύ απαιτητική η διαδικασία. Ένιωθα σαν φυτό για αρκετές ώρες. Η πρόκληση ήταν τεράστια. Το μυαλό λειτουργούσε σε εξαντλητικούς ρυθμούς".

Ναι, στην αρχή φοβόταν γενικά να ξαναπατήσει σε πάγο, αλλά το επεξεργάστηκε πριν να είναι αργά. "Αυτό δεν σημαίνει πως ένα κομμάτι μου δεν φοβάται ακόμα πως τα συμπτώματα θα συνεχιστούν και άρα θα χρειαστεί να μείνω για καιρό εκτός. Έχω ακόμα σημάδι από την πτώση και δεν θα το ξεφορτωθώ σύντομα. Παραμένω όμως, αισιόδοξη. Σκέφτομαι ότι δεν είναι Ολυμπιακή χρονιά, οπότε υπάρχουν τα περιθώρια”. Ξέρεις τι έκανε τελικά, μολονότι έχασε το πρώτο μισό της σεζόν;

Τον Ιανουάριο του 2016, στην Bratislava έγιναν το πρώτο ζευγάρι που κράτησε το ευρωπαϊκό στέμμα, από το 2012 “γιατί βάλαμε τους εαυτούς μας, περισσότερο στο πρόγραμμα”. Στις 17 Μαρτίου τραυματίστηκε στο γόνατο (έκανε έξι ράμματα). Έμεινε μια εβδομάδα εκτός. “Δεν ήταν τίποτα” είχε πει, “γελούσα”, πρόσθεσε. Τον Απρίλιο πάτησαν στην κορυφή του κόσμου, με την Washington Post να γράφει το εξής:

“Τα έκαναν όλα να δείχνουν εύκολα. Ο χορός στον πάγο είναι -αδιαπραγμάτευτα- θέμα εσωτερικής πειθαρχίας, αλλά ο μέσος τηλεθεατής μπορεί να καταλάβει την κυριαρχία των Γάλλων, οι οποίοι έκαναν το back to back. Οι άλλες ομάδες βαριανάσαιναν κατά την εκτέλεση του προγράμματος τους. Οι Γάλλοι συνέχισαν να κινούνται, να επιδεικνύουν αξιοσημείωτη ευελιξία, καθώς μετατόπιζαν το βάρος τους από το ένα πόδι στο άλλο και δημιουργούσαν εικόνες στον πάγο, από αυτές που μένουν αξέχαστες. Στο τέλος, ήταν το κοινό που προσπαθούσε να αναπνεύσει, κατά την τετράλεπτη ρουτίνα που φάνηκε να διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα”, γιατί ουδείς ήθελε να τελειώσει. Παρεμπιπτόντως, έθεσαν νέο παγκόσμιο ρεκόρ, για το ελεύθερο πρόγραμμα.

Δεν παρέστησαν στο τελευταίο event της χρονιάς, γιατί η Γκαμπριέλα είχε να αντιμετωπίσει ελαφράς μορφής λοιμώδη μονοπυρήνωση.

Έχω σύντροφο, συντηρούμαστε μέσω FaceTime

Η Le Monde φιλοξένησε συνέντευξη της “που πήραμε μέσω του SnapChat, γιατί όπως μας είπε “λατρεύω τα social networks, ειδικά όταν οι προπονήσεις μου διαρκούν για ώρες, το σώμα μου είναι κουρασμένο και δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Τα social media με διασκεδάζουν”. Με μια... παρένθεση: “Από τότε που γίναμε γνωστοί, ο κόσμος παρατηρεί κάθε μας κίνηση. Όλα παρακολουθούνται. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε προσεχτικοί”.

Σίγουρα δεν ζει όπως κάθε άλλη 20χρονη, με το πρόγραμμα που έχει “και το πανεπιστήμιο. Οι συμφοιτητές μου βγαίνουν, εγώ όμως δεν μπορώ να τους ακολουθώ μέχρι αργά”. Αποκάλυψε πως όχι μόνο έχει φίλους, αλλά έχει και σύντροφο “με τον οποίον συντηρούμε τις σχέσεις μας από το FaceTime”. Ενημέρωσε και ότι “το σπίτι μου (σ.σ. Παρεμπιπτόντως, είναι δίπλα στο παγοδρόμιο) δεν έχει την παραμικρή αναφορά στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Δεν θα βρείτε μετάλλια ή φωτογραφίες. Τα έχει η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Κρύβω και τα πατίνια”.

Όταν έχει χρόνο, της αρέσει να διαβάζει βιβλία και να γράφει. Αν τη ρωτάς, θα σου πει πως αν δεν ασχολείτο με το καλλιτεχνικό πατινάζ, θα γινόταν συγγραφέας. Αυτό που της λείπει από τη Γαλλία είναι το φαγητό, ενώ απολαμβάνει να παρακολουθεί στην τηλεόραση άλμα εις ύψος και ενόργανη. "Κυρίως μου αρέσει η απονομή μεταλλίων. Τα συναισθήματα, τα ιστορικά σύμβολα και τα εμβλήματα με κρατούν "κολλημένη" στην οθόνη".

Τη ρώτησαν αν υπάρχουν μυστικά στη σχέση της με τον παρτενέρ της, που έχει ως συνέπεια τις μοναδικές εκτελέσεις στον πάγο. Απάντησε “έχουν εξαιρετική ικανότητα να αναμειγνύουμε στοιχεία, στη χορογραφία μας ώστε ο κόσμος να μη βαριέται. Αλλάξαμε προπονητές, τον τρόπο που δουλεύουμε, το πατινάζ το ίδιο άλλαξε πολύ. Πριν λίγα χρόνια δεν θα γινόταν να αναρριχηθούμε στην κορυφή, τόσο γρήγορα”.

Τον Μάρτιο του 2017 έκανε -εξυπακούεται μαζί με τον Cizeron- τρία τα πρωταθλήματα Ευρώπης, στην Ostrava. Τη ρώτησαν αν ξέρει τα ονόματα των προκατόχων της διάκρισης. Αν υπήρχε άλλο ζευγάρι που να είχε κάνει το 3/3. Απάντησε ειλικρινά πως δεν είχε ιδέα, ώσπου έμαθε ότι ήταν οι Ρώσοι Τatiana Navka και Roman Kostomarov, μια δεκαετία νωρίτερα (2004-2006). Η προπονήτρια τους, Marie-France Dubreuil, εξήγησε ότι τα παιδιά είναι μικρά και αθώα και αποστασιοποιημένα από τον κόσμο του καλλιτεχνικού πατινάζ.

Οξύμωρο; Και όμως, αλήθεια “για αυτό και η δουλειά μας ήταν εύκολη: επειδή από την αρχή δεν αντέγραψαν κάποιον άλλον, γιατί δεν γνώριζαν κάποιον άλλον”. Η προπονήτρια είχε ειδοποιήσει από τον Μάρτιο πως “στο παγκόσμιο σκοπεύουμε να αλλάξουμε λίγο τα πράγματα, να τα κάνουμε πιο ενδιαφέροντα”. Δεν έδωσε περαιτέρω πληροφορίες. Καλύτερα, γιατί τα παιδιά κατάφεραν να κρατήσουν τον τίτλο των παγκόσμιων πρωταθλητών, τον Απρίλιο. Αυτό (το back to back) είχε να γίνει από το 2007. Παρεμπιπτόντως, είχαν κάνει και ρεκόρ συγκομιδής πόντων στο ελεύθερο πρόγραμμα (119.15).

Φτάσαμε έτσι, στον Νοέμβριο ώστε να απολαύσουμε αυτό που εξελίχθηκε σε νέο παγκόσμιο ρεκόρ συγκομιδής πόντων, στο σύνολο. Συγκέντρωσαν 200.43 (το προηγούμενο δικό τους καλύτερο ήταν οι 196.04 βαθμοί) και άφησαν πίσω τους τους Καναδούς Tessa Virtue και Scott Moir, που πριν μια εβδομάδα είχαν φτάσει στους 199.86. Φυσικά, έμειναν στην κορυφή του Cup of China και έγιναν το πρώτο χευγάρι που ξεπέρασε τους 200 βαθμούς.

Τι τους κάνει να ξεχωρίζουν

Οι ειδικοί εκτιμούν πως στο ελεύθερο πρόγραμμα δεν έχουν αντίπαλο, γιατί ουδένα άλλο ζευγάρι έχει τις δικές τους εμπνεύσεις, όπου δεν υπάρχουν αυστηροί κανόνες για τις κινήσεις και το tempo. Οι ίδιοι εξηγούν πως νιώθουν ότι αυτή είναι η ευκαιρία τους, ώστε να δείξουν την καλλιτεχνική τους πλευρά. Πριν διαγωνιστούν, μεταξύ της προθέρμανσης και της εμφάνισης, περπατούν μαζί, πιασμένοι χέρι, χέρι. Συνηθίζουν να χάνεται ο ένας στα μάτια του άλλου, έως ότου αρχίσουν το πρόγραμμα τους.

Στα του ονείρου για τη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καλά να είναι και θα τους δείτε στην PyeongChang.

Credit: AP