Όλοι είχαμε ένα ονειρικό επάγγελμα, ως παιδιά. Όλοι είχαμε φανταστεί τον ενήλικο εαυτός μας,... κάπως. Αυτοί που κατάφεραν να ζήσουν το όνειρο, προφανώς και είναι ευλογημένοι. Ο Στέφανος Καπίνο είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις και μπορεί να ευχαριστεί την τύχη. Το "γιατί" θα το μάθεις στη συνέχεια. Προς το παρόν, να σου πω ότι από όταν συνάντησε πρώτη φορά την ασπρόμαυρη μπάλα, στα 8, το “κλείδωσε” πως θα γίνει επαγγελματίας. Όχι στην όποια θέση. Στο τέρμα. Έπαιζε και μπάσκετ, λόγω ύψους, αλλά δεν είχε να του πει... κάτι. Αντιθέτως, του έλεγε πολλά ο Gianluigi Buffon. Όπως είπε και σε συνέντευξη, στο site της UEFA, το 2012, ο Ιταλός ήταν το ίνδαλμα του. Τον είχε μαγέψει “η προσωπικότητα που έχει και το πώς αντιλαμβάνεται το παιχνίδι”. Kάτσε όμως, μια στιγμή, γιατί δεν σου έχω πει πώς ξεκίνησαν όλα.

Η μοίρα έγραψε τον πρόλογο της ιστορίας

Ο Τάκης Αγγελάκης είναι ο προπονητής του Αετού Κορυδαλλού. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ήταν υπεύθυνος στα τμήματα υποδομής της ομάδας. Όπως περπατούσε λοιπόν, μια ημέρα στο γήπεδο, στα 88 στρέμματα είδε ένα ψηλό παιδί να παίζει μόνο του μπάσκετ. Να σουτάρει από κοντά, από μακριά. "Ήμουν καθ' οδόν για μια προπόνηση συγκεκριμένου τμήματος και μου έλειπε ένας τερματοφύλακας. Πήγα σε αυτό το ψηλό παιδί και τον ρώτησα αν ήθελε να... καλύψει το κενό", αποκαλύπτει ο κ. Αγγελάκης στο Sport24.gr.

Με τον πατέρα του, Βλάσση

Τον εντοπίσαμε με την πολύτιμη βοήθεια του Πέτρου Παπαμακάριου και μεταξύ αυτών που μας είπε ήταν ότι "ο Στέφανος προερχόταν από φτωχή οικογένεια. Οι γονείς του, ο Βλάσσης και η Μαριέτα, ήταν μετανάστες από τη Βόρεια Ήπειρο. Ο πατέρας του ήταν εκείνος που τον έφερνε κάθε μέρα στις προπονήσεις και παρακολουθούσε όλη τη διαδικασία". Όπως μπορείς να υποψιαστείς "από παιδί ξεχώριζε, λόγω των σωματικών του προσόντων. Ήταν πιο μπροστά από τους συνομήλικους του". Πόσο εύκολο ήταν να τον πείσει... να μην παίξει μέσα; Να παραμείνει κάτω από τα δοκάρια; "Α, δεν υπήρχε το παραμικρό πρόβλημα. Από την πρώτη δοκιμή κατάλαβε ότι του αρέσει πολύ αυτή η θέση, κυρίως γιατί του ήταν εύκολη.

Τι εννοώ; Τα μακριά χέρια και το ύψος του, τον βοηθούσαν πολύ να είναι αποτελεσματικός". Ο κ. Αγγελάκης πρόσθεσε ότι εξίσου σημαντικό, για την εξέλιξη του, ήταν "η διάθεση που είχε για δουλειά. Από την αρχή δούλευε πάρα πολύ. Ήταν σκληραγωγημένος από παιδί και ήθελε να πετύχει ως επαγγελματίας. Πίστευε πολύ στον εαυτό του από μικρός και συνήθιζε να βάζει έναν στόχο. Όταν τον υλοποιούσε έθετε άλλον και ούτω καθ' εξής. Δεν σταματούσε ποτέ την εξέλιξη και τη δουλειά".

Είχε περάσει λίγους μήνες υπό τις οδηγίες του κ. Αγγελάκη, όταν ανακοίνωσε στους γονείς και τον αδελφό του την απόφαση του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Δεν του έφεραν την παραμικρή αντίρρηση. Αντιθέτως, τον στήριξαν όλοι με ό,τι τρόπο μπορούσαν. Τη φανέλα που λέγαμε τη φόρεσε και ο αδελφός του, Κώστας. "Έπαιζε στο κέντρο" θυμάται ο κ. Αγγελάκης, πριν εξηγήσει ότι "δεν είχε όμως, το σούπερ ταλέντο που θα τον βοηθούσε να ξεχωρίσει".

Ο πραγματικός λόγος που δεν πήγε στον Ολυμπιακό

Στον Κορυδαλλό τον είδε ο Κούλης Καραταΐδης, τότε προπονητής στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού. Εκεί πήγε να τον δει και ο Παναγιώτης Αγριογιάννης, προπονητής τερματοφυλάκων στον Παναθηναϊκό, το 2007, έπειτα από πληροφορία που του είχε δώσει φίλος "για έναν γκολκίπερ που ξεχωρίζει για τα σωματικά του προσόντα και κυρίως για την ταχυδύναμη του". Βλέπεις, στα 13 ο Στέφανος έριχνε... τρία κεφάλια στους συνομηλίκους του.

Ο Καπίνο, το 2007

Ο Αγριογιάννης είδε όντως, ένα παιδί που διέφερε από όλα τα άλλα, λόγω των φυσικών του προσόντων. Με την τεχνική υπήρχε ένα θέμα, αλλά αυτό μπορούσε να "φτιαχτεί", με πολλή δουλειά. Ο μικρός του υποσχέθηκε να κάνει ό,τι χρειαστεί, από την πρώτη προπόνηση στην Παιανία. Ο ειδικός είδε στα μάτια του πως το εννοεί αυτό το "ό,τι χρειαστεί" και εισηγήθηκε την απόκτηση του. Αργότερα, αφότου μετακόμισε ο Στέφανος στην Παιανία, αποκάλυψε στον κόουτς ότι είχε περάσει από δοκιμαστικά και στον Ολυμπιακό. Δεν υπήρξε όμως, συμφωνία. Θα 'χεις διαβάσει το θρύλο που θέλει τους "ερυθρόλευκους" να μην δέχθηκαν να ικανοποιήσουν το αίτημα, για παροχή αθλητικού υλικού (αξίας 15.000 ευρώ), κάτι που έκαναν οι "πράσινοι". Ο κ. Αγγελάκης, ο οποίος ήταν παρών σε ό,τι είχε γίνει τότε και αφορούσε τον Καπίνο, ενημερώνει πως "εμείς, ως ομάδα που είμαστε πιο κοντά στον Πειραιά, θέλαμε να τον δώσουμε στον Ολυμπιακό. Εκείνη την εποχή όμως, γίνονταν κάποιες ανακατατάξεις στο σύλλογο, υπήρξε μια καθυστέρηση και πρόλαβε να κάνει το deal ο Παναθηναϊκός".

Ο Καπίνο έμεινε οκτώ χρόνια, συνολικά, στον Παναθηναϊκό. Την τετραετία που ήταν στις υποδομές, έκανε προπονήσεις με δυο ηλικιακά γκρουπ. Οι άνθρωποι που ήταν δίπλα του καταθέτουν πως "αφιερώναμε πολύ χρόνο στον Στέφανο, γιατί είχαμε δει τις ικανότητες που έχει". Παράλληλα, βέβαια έπρεπε να τελειώσει και το σχολείο και... για να μη σε κουράζω, θα σου πω πως όταν λέει ότι "στον Αγριογιάννη οφείλω ό,τι έχω γίνει", λέει την πάσα αλήθεια. Ήταν εκείνος που δούλευε ατελείωτες ώρες μαζί του στο γήπεδο, που τον πήγαινε στο σχολείο (ενίοτε και για να εξηγήσει ότι οι απουσίες δεν ήταν αδικαιολόγητες, καθώς είχε από νωρίς ματς με τα κλιμάκια της Εθνικής), που φρόντιζε ώστε η εφηβεία του Στέφανου να κυλήσει κατά τρόπο που εκείνος να "βγει" κερδισμένος. Ως προς αυτό βοήθησαν και οι επισκέψεις στο σπίτι του, κάθε σαββατοκύριακο. Η οικογένεια του ήταν, είναι και... μάλλον θα είναι ο λόγος που δεν χάσει το μυαλό του, τον προσανατολισμό του.

Από τα 13, ήταν ξεκάθαρο πως το ύψος και η σωματική του διάπλαση μπορούσαν να γίνουν τα ατού του, εφόσον όμως, κατέθετε ώρες δουλειάς σε συναρμοστικές κινήσεις. Είναι αυτές που μαθαίνουν τον εγκέφαλο να συνεργάζεται άψογα με τα άκρα. Άκουγε και σεβόταν τους προπονητές του, αλλά... θα έλεγες και ότι ήταν... αρκετά ζωηρός. Σου είπα και πριν πως είχε αποφασίσει από νωρίς ότι θα γίνει επαγγελματίας τερματοφύλακας. Στο γενικότερο πλαίσιο αυτής της απόφασης άνηκε και το γεγονός ότι δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα το σχολείο. Χρειαζόταν λοιπόν, μια ώθηση για να είναι συνεπής και αρκετές ώρες... συνεργασίας των υπεύθυνων στην Παιανία με το σχολείο του. Η δουλειά μια φορά, έγινε.

Πώς όμως, ήταν η ζωή του στο προπονητικό κέντρο, όπου ήταν εσώκλειστος; Οι... αυτόπτες μάρτυρες λένε ότι επρόκειτο για ένα πολύ συναισθηματικό παιδί και ως είθισται αυτά είναι που εκφράζονται με ένταση -για να κρύψουν την ευαισθησία. Ήταν πολύ φιλικός με όλους τους συνομηλίκους του, αλλά... ένιωσε σαν τον τέντζερη που βρίσκει το καπάκι του, όταν γνώρισε τον Χάρη Μαυρία -λίγους μήνες αφότου είχε μπει στην Παιανία, εμφανίστηκε και ο 23χρονος σήμερα, μέσος της Καρλσρούη. Τι τους ένωνε; "Μάλλον το πόσο διαφορετικοί ήταν όσες χαρακτήρες. Συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον", λένε οι συγκάτοικοι. Θα έλεγες πως η μέρα του ήταν γεμάτη. Όπως θα έλεγες και ότι δεν παραπονέθηκε ποτέ. Ήταν από τους τύπους που λάτρευαν τις προπονήσεις. Και πάντα έθετε υψηλούς στόχους. Ο πρώτος ήταν να παίξει στην ανδρική ομάδα του Παναθηναϊκού.

Τι... χρωστά στον Ραντοβάνοβιτς

Η διαδρομή για την καθιέρωση στην πρώτη ομάδα ήταν δαιδαλώδης, υπό την έννοια ότι πηγαινοερχόταν για ένα διάστημα από την πρώτη στη δεύτερη ομάδα και τούμπαλιν. Αυτό που ήθελε, το κατέκτησε και μάλιστα, σε ηλικία ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Ξέρεις όμως, πού το χρωστά αυτό... σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό; Στον Ματέο Ραντοβάνοβιτς. Όταν επελέγη ο Κροάτης το 2009, αντί του Στέφανου, απογοητεύτηκε για κάποια λεπτά και μετά έβαλε το πείσμα του μπροστά, αποφασίζοντας ότι λίαν συντόμως, αυτή η θέση θα γινόταν δική του. Έγινε, αφού προηγουμένως είχε πάρει πρωταθλήματα με όλα τα τμήματα υποδομής. Για να καταλάβεις, κάθε χρόνο κατακτούσε κάτι.

Η αρχή έγινε τον Ιούνιο του 2007, όταν σε τουρνουά που διεξήχθη στη Νίκαια, στη μνήμη του Νίκου Κανελλάκη, οι παμπαίδες του Παναθηναϊκού επικράτησαν στον τελικό αυτών του Ολυμπιακού, στη διαδικασία των πέναλτι. Μάλλον δεν χρειάζεται να σου πω ποιος διασφάλισε αυτήν την νίκη, σωστά; Το πρωτάθλημα Ελλάδας με τους παμπαίδες, το 2008, οδήγησε στην πρώτη κλήση σε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Έκτοτε... δεν έχει καθίσει. Στα highlights ανήκει η συμμετοχή με την Εθνική U19, στο Euro 2012 και η διαδρομή έως τον τελικό με την Ισπανία. Ο Καπίνο είχε αποβληθεί στον ημιτελικό με την Αγγλία και δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στη μεγάλη βραδιά. Είχε εξασφαλίσει όμως, ήδη μια θέση στα μπλοκάκια των "κατασκόπων". Το 2013, στο Παγκόσμιο Νέων, φόρεσε αυτή τη φανέλα:

Ο κολλητός του, Χάρης Μαυρίας είχε τραυματιστεί και δεν κατάφερε να ταξιδέψει με την παρέα, στην Τουρκία. Πήγαν οι δυο τους μετά, όπως πάντα, στη Ζάκυνθο.

Σιγά μην κλάψει, σιγά μη φοβηθεί

Η αποφασιστικότητα του συνδυαζόταν ανέκαθεν με το ποδοσφαιρικό θράσος που είχε από παιδί. Με τον εγωισμό του. Αυτός δεν του επέτρεπε να φοβηθεί ή να "κολλήσει". Αυτός δεν τον αφήνει ακόμα και σήμερα, να μείνει σε μια κακή απόφαση, σε μια γκάφα, που έχει τυχόν κάνει στην αρχή του όποιου ματς. Την προσπερνά σε μηδενικό χρόνο, χωρίς κόστος στη ψυχολογία του και συνεχίζει... σαν να μη συνέβη ποτέ. Τώρα καταλαβαίνεις, γιατί δεν "ένιωσε"όταν τον κάλεσαν για το πρώτο επαγγελματικό παιχνίδι, τον Μάιο του 2011. Ή το λόγο που όταν αποπειράθηκε εκείνες τις πρώτες ημέρες να τον "ψαρώσει" ο Κατσουράνης, είχε την απάντηση έτοιμη. Ή ακόμα ακόμα γιατί δεν τον ενδιαφέρει αν τον χαρακτηρίσεις "κορυφαίο" ή "πλιμάρι".

Όπως είχε εξηγήσει τον Οκτώβριο του 2014, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα "Πράσινη", με αφορμή την ερώτηση "τι έχεις διαβάσει και σε έχει τσαντίσει" - "όλα αυτά που έγραφαν πέρυσι για την ομάδα το πρώτο δίμηνο. Μετά όμως, έγιναν Ολυμπιονίκες στην κωλοτούμπα. Στην αρχή της σεζόν ήμουν άσχετος και τέλος ο τερματοφύλακας που πρέπει να παίξει Μουντιάλ". Τι κρατά από όλα αυτά; Ό,τι του λένε οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύεται και η συνείδηση του. Γιατί δεν είναι από τους τύπους που χαρίζονται στον εαυτό τους.

Το δίμηνο των απανωτών ρεκόρ

Τον Μάιο του 2011, ο τότε υπεύθυνος των Νέων στον Παναθηναϊκό, Χουάν Ραμόν Ρότσα είχε προειδοποιήσει πως οι “πράσινοι”, αλλά και η Ελλάδα είχαν βρει τον επόμενο πορτιέρο. Και ναι, ήταν ο Καπίνο, ο οποίος υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο, τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου. Ήταν τριετές. Έκτοτε γύρισε στο σπίτι του... και ανέλαβαν οι γονείς του τις καθημερινές μετακινήσεις προς και από το γήπεδο. Όπως πιθανόν να κατάλαβες, τα πρώτα του χρήματα τα έδωσε στους δικούς του. Υποσχέθηκε στη μητέρα του και τον πατέρα του πως πολύ σύντομα δεν θα χρειάζεται να δουλεύουν. Στον αδελφό του, Κώστα έδωσε την ευκαιρία να σπουδάσει επί ενός αντικειμένου που... ενδιέφερε και τους δυο: της προπονητικής τερματοφυλάκων.

Το Σάββατο 17/9 του 2011 έγινε ο νεαρότερος σε ηλικία, τερματοφύλακας που έπαιξε στο πρωτάθλημα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ήταν 17 χρόνων και 6 μηνών, όταν κάλυψε το κενό του τραυματία Κοτσόλη και την αποβολή του Καρνέζη, σε ματς με τον Ατρόμητο. Για να λέμε την πάσα αλήθεια, δεν ήταν να μπει καν στην 18αδα. Η θέση άνηκε στον τρίτο στην ιεραρχία, Αλέξανδρο Ταμπάκη, ο οποίος όμως, είχε την ίδια ημέρα υποχρέωση με τη δεύτερη ομάδα... προφανώς γιατί ουδείς μπορούσε να σκεφτεί πως θα τύχουν όλα όσα έτυχαν, στην πρώτη. Κάπως έτσι, ο Καπίνο, "πήρε" το ρεκόρ του Νικοπολίδη.

Δυο μήνες μετά, στις 15/11, σε ηλικία 17 χρόνων και 241 ημερών έγινε ο νεαρότερος "πράσινος" διεθνής με την ανδρών (σε φιλικό με τη Ρουμανία). Τον είχε εμπιστευτεί ο Φερνάντο Σάντος. Άφησε πίσω του τον -κατά 2.5 μήνες μεγαλύτερο, όταν έπαιξε με την Εθνική στις 2/12 του 1959- Μίμη Δομάζο. Έγινε και γενικότερα, ο νεαρότερος διεθνής με την ανδρών, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον Θωμά Μαύρο (είχε κάνει πρώτη εμφάνιση το 1972, σε ηλικία 17 χρόνων και 246 ημερών). Ο τελευταίος είχε δηλώσει πως "είναι χαρά μου, γιατί τα ρεκόρ υπάρχουν για να "σπάνε". Εύχομαι τα καλύτερα στο παιδί. Έχει πολύ καλά προσόντα, αλλά όλα κρίνονται από το μυαλό και την καλή ζωή, από την αγάπη για το ποδόσφαιρο".

Η αλήθεια είναι πως το μυαλό επηρεάστηκε από όλα αυτά και όπως έχει παραδεχθεί ο ίδιος, σε συνέντευξη του στο People "πέρασα ένα διάστημα που δεν έφταιγα για τίποτα. Για τα πάντα, έφταιγαν οι άλλοι. Όταν είσαι 17, 18 είναι εύκολο να επηρεαστείς από πολλά πράγματα. Βλέπεις το όνομα σου παντού και όσο να 'ναι, επηρεάζεσαι. Πρέπει να είσαι πολύ συγκεντρωμένος και να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που να τους εμπιστεύεσαι και να τους ακούς. Θέλει πολλή δουλειά κι εκεί μπορεί να ξεφύγει κανείς". Εκεί, τέθηκε σε λειτουργία ο οικογενειακός μηχανισμός και ο έρωτας για το ποδόσφαιρο, έγινε πάλι προτεραιότητα.

Η... ιδιαιτερότητα του "Γ. Καραϊσκάκης"

Άνθρωποι που τον συνόδευσαν στη διαδρομή των πρώτων χρόνων, θυμούνται πως στο "Γ. Καραϊσκάκης" είχε κάνει κάποια από τα καλύτερα παιχνίδια του. Θες παραδείγματα; Τον Μάιο του 2009, με την Κ18 οι “πράσινοι” είχαν νικήσει 0-3 τον Ολυμπιακό και πήραν πρωτάθλημα. Το Νοέμβριο του 2011, με την πρώτη ομάδα ήταν υπεύθυνος για το 1-1, όπως ήταν και ο λόγος του 0-3, τον Μάρτιο του 2014. Στο μεσοδιάστημα, είχε δηλώσει "Παναθηναϊκός" και είχε συνάψει εξαιρετικές σχέσεις με τους οργανωμένους, με πολλαπλές επισκέψεις στους συνδέσμους. Όλοι αυτοί θα τον κατηγορούσαν πως πουλούσε οπαδιλίκι, την ημέρα που ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό (15/7 του 2015). Ένα χρόνο νωρίτερα, όταν έφευγε για τη FSV Mainz 05, είχε αναρτήσει στους λογαριασμούς που έχει στα social media, κολάζ με... φάσεις από τη Θύρα 13 και είχε γράψει "αιώνια πιστός".

Μπερδεύτηκες; Κάτσε λίγο, να σου πω και τι δήλωσε τον Ιούλιο του 2016. "Μικρός υποστήριζα τον Ολυμπιακό, έχω μεγαλώσει στη Νίκαια, δεν είναι ψέματα αυτά, τα ξέρουν όλοι αυτά. Όταν μεγαλώνεις, όμως και φεύγεις από τη Νίκαια και είσαι από 12 χρονών σε μια ομάδα και στην προκειμένη περίπτωση στον Παναθηναϊκό, κακά τα ψέματα όσο να 'ναι δεν γίνεται να μην δεθείς με την ομάδα που είσαι. Δεν σημαίνει ότι σβήνεις το παρελθόν σου, αλλά θέλεις να νικάει η ομάδα, στην οποία βρίσκεσαι. Δεν γίνεται να μη θες να κερδίσεις σε ντέρμπι".

Το μεγαλύτερο buy out Έλληνα παίκτη

Στις 16/1 του 2014 είχε πει ότι "το περασμένο καλοκαίρι υπήρχε ένα ενδεχόμενο να φύγω στο εξωτερικό, αλλά δεν προχώρησε. Θέλω να φύγω όταν θα είμαι έτοιμος να παίξω εκεί. Είμαι στον Παναθηναϊκό και είμαι πολύ χαρούμενος. Αν τώρα, εμφανιστεί πρόταση που θα ικανοποιεί τον Παναθηναϊκό και εμένα, θα δούμε τι θα γίνει. Θα ήθελα ωστόσο, να μείνω και να κατακτήσω πράγματα. Όχι να φύγω, για να πω ότι έφυγα".

Στις 16 Ιουλίου του 2014 δεσμεύτηκε με την Bundesliga. Η συμφωνία του Παναθηναϊκού με την FSV Mainz 05 ήταν ρεκόρ, αν σκεφτείς πως μπήκαν στα ταμεία των "πρασίνων" 2.2 εκατ. ευρώ, ποσό που δεν είχε δοθεί ποτέ άλλοτε ως buy out Έλληνα παίκτη στο σύλλογο. Ξεκάθαρα είχε φύγει, διότι ο σύλλογος χρειαζόταν χρήματα. Πράγμα που επανέλαβε κάποιους μήνες αργότερα, όταν είχε προσθέσει και ότι "ήθελα να μείνω έναν ακόμα χρόνο. Η πραγματικότητα, όμως, ήταν διαφορετική. Αν ο Παναθηναϊκός θα ήταν πιο κοντά στην κατάκτηση του τίτλου, αν είχε σταματήσει το κύμα φυγής των δικών του παιδιών; Συμφωνώ πως έχει χειριστεί πολύ λάθος αυτό το θέμα. Δεν αξιολόγησε όσο έπρεπε τους παίκτες που έβγαλε από τα σπλάχνα του και μεγαλύτερο παράδειγμα αυτό από του Καραγκούνη δεν υπάρχει".

Τι είχε προηγηθεί: στις δυο χρονιές που ήταν στην πρώτη ομάδα, είχε τύχει μια περίοδος, στον πρώτο γύρο της σεζόν 2013-14 που δεν έκανε καλές εμφανίσεις και "έχασε" τη θέση του από τον Στέφανο Κοτσόλη. Κλασικά, εικονογραφημένα, δεν πτοήθηκε, τουναντίον έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε για να πάρει πίσω τα γκολπόστ. Παρεμπιπτόντως, έκανε κάποιες από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, εξ ου και πήγε Βραζιλία, στο World Cup και στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, ενώ έγινε και η μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία της χώρας.

Αυτό που συνάντησε... αριστερόθεν του Ρήνου δεν ήταν ό,τι περίμενε. Βλέπεις, είχε δημιουργηθεί τέτοιος συνωστισμός στη θέση του που δεν είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει παρά ελάχιστη συμμετοχή. Ο GM της FSV Mainz 05, Κρίστιαν Χέιντελ τον δικαιολόγησε για την επιθυμία του να φύγει "γιατί είναι νέος ποδοσφαιριστής, με τεράστια προοπτική". Έμενε να γίνει γνωστός ο προορισμός. Τότε ήταν που κυκλοφόρησε και η πληροφορία πως δεν είχε όρο στο συμβόλαιο που να του απαγόρευε την επιστροφή στην Ελλάδα, για κάποια ομάδα. Ναι, αυτήν που τον ανακοίνωσε στις 15/7 του 2015, για να ακολουθήσει ο κακός χαμός.

Δεν άφησε τα σχόλια να του κάνουν κακό

Άνθρωπος του περιβάλλοντος του, ενημερώνει πως "η περίοδος εκείνη ήταν δύσκολη, αν σκεφτείτε πόσα σχόλια είχε ακούσει. Δεν τα άφησε όμως, να τον επηρεάσουν σε βαθμό που να του έκαναν κακό. Σίγουρα επηρεάστηκε, αλλά σε φυσιολογικό πλαίσιο. Διαχειρίστηκε την όλη υπόθεση, ως μεγάλο παιδί. Ως έμπειρος παίκτης, ως επαγγελματίας, όπως έδειξε και στον αγώνα της Λεωφόρου", φέτος, γιατί πέρυσι ματς δεν έγινε. Ήταν ο λόγος που οι "πράσινοι" αρκέστηκαν στο 1-0, σε παιχνίδι που όπως έλεγαν όλοι οι οπαδοί κατά την έξοδο, η ομάδα τους έπρεπε να 'χει σκοράρει τουλάχιστον τέσσερα γκολ.

Για τη συνέχεια της ιστορίας μας, ζητήσαμε και λάβαμε τη βοήθεια του Γιώργου Περπερίδη, ρεπόρτερ του Ολυμπιακού, στο Sport24.gr. Στο Λιμάνι που λες, γνώριζαν καλά πώς αργά ή γρήγορα ο Ρομπέρτο Χιμένεθ Γκάγκο θα αποτελούσε παρελθόν (όπως και έγινε με την μετακόμιση του στην Εσπανιόλ το καλοκαίρι του 2016) και στο πρόσωπο του Καπίνο έβλεπαν την επόμενη μέρα. Γι' αυτό και δεν δίστασαν να "ακουμπήσουν" 1.8 εκατομμύρια ευρώ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την FSV Mainz 05 για να αποκτήσουν τα δικαιώματα του τον Ιούλιο του 2015.

Όταν ο Ρομπέρτο έγινε και με τη βούλα Καταλανός υπήρξε μεγάλη φημολογία για την διάδοχη κατάσταση. Οι "ερυθρόλευκοι" όμως, ήταν αποφασισμένοι να δώσουν την ευκαιρία στην επένδυση τους. Ο Νικόλα Λεάλι αποκτήθηκε με πολλαπλή προοπτική, κυρίως όμως για να δώσει ερέθισμα στον Καπίνο να συνεχίσει να δουλεύει σκληρά και να μην έχει δεδομένη την θέση του. Η σεζόν ξεκίνησε με τον Στέφανο να είναι ο μοναδικός που επέπλευσε από το ναυάγιο του Ολυμπιακού κόντρα στην Χάποελ Μπερ Σεβά και ένας από τους βασικούς υπαίτιους που αποφεύχθηκε η -αθλητική- τραγωδία με την Αρόουκα.

Πήρε τα γάντια βασικού στο πρωτάθλημα και ουδείς είχε αναφέρει το όνομα του προκατόχου του - ο Καπίνο δεν έδινε δικαιώματα με τις εμφανίσεις του. Οι φίλοι του Ολυμπιακού στη διάρκεια της σεζόν θυμήθηκαν τον Ρομπέρτο στα ματς που κάτω από τα γκολπόστ βρέθηκε ο Νικόλα Λεάλι, κάτι που συνέβη κυρίως στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Εξάλλου η Γιουβέντους δεν θα έδινε έναν παίκτη δανεικό αν δεν εξασφάλιζε πως θα έχει μια μίνιμουμ παρουσία.

Ο τραυματισμός του Νοέμβρη

Στο ντέρμπι του Φαλήρου τον Νοέμβρη, ο Ολυμπιακός θριάμβευσε με σκορ 3-0 επί του Παναθηναϊκού, αλλά έχασε από το 65ο λεπτό τον Στέφανο με τραυματισμό. Ο Έλληνας γκολκίπερ επέστρεψε στη δράση αλλά χτύπησε ξανά μετά το ματς με την ΑΕΛ. Η απουσία του στον "καυτό" Φλεβάρη συνοδεύτηκε από τρεις σερί ήττες στο πρωτάθλημα για τους "ερυθρόλευκους" και ενδεχομένως να στοίχισε μια πρόκριση στα προημιτελικά του Europa League.

Στα δύο ματς με την Μπεσίκτας ο Νικόλα Λεάλι ήταν (πολύ) κατώτερος των περιστάσεων και δεν στέρησε ακριβώς την πρόκριση στους "8", αλλά σίγουρα με την ανεπάρκεια του ψαλίδισε στο ελάχιστο τις όποιες πιθανότητες είχε η ομάδα του να αφήσει εκτός συνέχειας τους Τούρκους. Από την πρώτη στιγμή κάμποσοι υποστήριξαν ότι με τον Καπίνο κάτω από τα δοκάρια η ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί διαφορετικά.

Και σίγουρα θα αισθάνθηκαν δικαιωμένοι, όταν τρεις μέρες αργότερα ο Έλληνας γκολκίπερ ήταν αυτός που στάθηκε εμπόδιο ανάμεσα στην ήττα και την συντριβή από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Το τελικό 1-0 υπέρ των "πρασίνων" στις 19 Μαρτίου ήταν το τέλος ενός σεναρίου που γράφτηκε για να έχει πρωταγωνιστή τον Καπίνο. Έχασε ένα ντέρμπι, τρεις βαθμούς και πάνω απ' όλα τις εντυπώσεις ο Ολυμπιακός, ωστόσο σιγουρεύτηκε για ένα πράγμα: ότι ενόψει της νέας σεζόν μπορεί άφοβα να υπολογίζει στον άνθρωπο κάτω από τα γκολπόστ.

Έξι ημέρες αργότερα, ο Καπίνο δεν έκανε κάτι διαφορετικό παρά να επιβεβαιώσει πως πρόκειται για ένα αυθεντικό ταλέντο στην θέση του τερματοφύλακα. Στο 1-1 που απέσπασε η Ελλάδα κόντρα στο υπερταλαντούχο Βέλγιο στις Βρυξέλλες, η εθνική μας ομάδα μάλλον δεν είχε υστερήσαντες. Είχε όμως πρωταγωνιστές που γιγαντώθηκαν μέσα από τις επεμβάσεις του Καπίνο, που ήταν on fire από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο των καθυστερήσεων.

Όταν στα 23 του χρόνια μπορεί να υψώνει τείχος σε έδρες όπως η Λεωφόρος και να βγάζει τέτοια αυτοπεποίθηση απέναντι σε παίκτες όπως οι Λουκακού, Μέρτενς, Φελαϊνί, Καράσκο, Ναϊνγκολάν, τότε δικαιούται να ονειρεύεται για πολύ σπουδαιότερα πράγματα στο μέλλον.